Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Φομαλώ ή Φομαλχώ (Fomalhaut)


Φομαλώ ή Φομαλχώ (Fomalhaut) είναι το ιδιαίτερο όνομα του αστέρα α του αστερισμού Νότιος Ιχθύς (Alpha Piscis Austrini, α PsA). Είναι ο κατά πολύ φωτεινότερος όλων των αστέρων του αστερισμού και ξεχωρίζει σε όλη την περιοχή εκείνη του ουρανού. Από την Ελλάδα ο Φομαλώ φαίνεται χαμηλά στον νότιο ουρανό τα φθινοπωρινά και δεκεμβριάτικα βράδυα, αλλά είναι εύκολα ορατός τους περισσότερους μήνες του έτους από το Νότιο Ημισφαίριο.

Ο Φομαλώ έχει ιδιαίτερη θέση στην ιστορία της έρευνας για πλανήτες πέρα από το Ηλιακό Σύστημα, καθώς φιλοξενεί το πρώτο σώμα γύρω από άλλο αστέρα του οποίου η εικόνα λήφθηκε στο ορατό φως, μια ανακάλυψη που έγινε από τον Ελληνοαμερικανό αστρονόμο Πολ Κάλας το 2008.


Παρότι το όνομα «Φομαλώ» μοιάζει με γαλλικό, στην πραγματικότητα είναι αραβικής ετυμολογίας, από τη φράση Ar fum al-ḥawt (فُمْ اَلْحَوْتْ), που σημαίνει «το στόμα του ψαριού» και αποτελεί μετάφραση στα αραβικά της περιγραφικής ονομασίας που του είχε δώσει ο Πτολεμαίος.



 Για τον Πτολεμαίο ο Φομαλώ ανήκε τόσο στον «δικό του» αστερισμό, τον Νότιο Ιχθύ, όσο και στον Υδροχόο, άλλωστε πριν από αυτόν και ο Άρατος τον ανέφερε ως«μεγάλο και φωτεινό στα πόδια του Υδροχόου», ενώ 15 αιώνες αργότερα και ο Φλάμστηντ στο δικό του ομώνυμο σύστημα ονοματοδοσίας των αστέρων τον ονομάζει τόσο 24 Νοτίου Ιχθύος όσο και 79 Υδροχόου, αποκαλώντας τον Aquae Ultima Fomalhaut. Οι Αλφόνσειοι Πίνακες, στην έκδοση του 1521, τον αναφέρουν επίσης στον Υδροχόο ως Fomahant, όπως και ο Λογγομοντάνος στοAstronomica Danica, καθώς και ο Εβέλιος, ο οποίος τον αναφέρει με την παραλλαγή Fomahandt. Μόνο ο Μπάγιερ τον 16ο αιώνα τον τοποθετεί σταθερά στον Νότιο Ιχθύ και στη δική του απόφαση μάλλον οφείλουμε τη σημερινή του ταξινόμηση. Ο ίδιος τον αποκαλεί με τις παραλλαγές της αραβικής ονομασίας του Fumahant, Fumahaut και Fumalhaut. Ο Ριτσιόλι δίνει 7 διαφορετικές γραφές του ονόματός του (Fomauth, Phomaut, Phomault, Phomant, Phomaant, Phomhaut, Phomelhaut). O Λακάιγ τον αναφέρει ως Phomalhaut, ενώ ο Λαλάντ Fumalhant, Fomahaut καιPhomahant. Ο Σίκαρντ προτιμά την πιο απομακρυσμένη ονομασία Fomalcuti, ενώ ο Ουίλιαμ Χέρσελ τη Fomalhout, γράφοντας στην αδελφή του: «Λίνα, χθες το βράδυ «έπεσα» πάνω σ' ένα κομήτη... ...ανάμεσα στον Fomalhout και στον β Κήτους.»

Ο Φομαλώ είχε βέβαια τελείως διαφορετικές ονομασίες στους άλλους αρχαίους λαούς, για τους οποίους κατείχε σημαντική θέση στον ουρανό, άλλωστε υποδείκνυε το χειμερινόηλιοστάσιο περί το 2500 π.Χ.:
Οι ίδιοι οι `Αραβες, πριν υιοθετήσουν την πτολεμαϊκή ονομασία, τον αποκαλούσαν Difda al Auwel (الضفدع الأول) δηλαδή «ο πρώτος βάτραχος» (ο δεύτερος ήταν ο β Κήτους).Ακόμα μία ανεξάρτητη αραβική ονομασία είναι Thalim, δηλαδή η στρουθοκάμηλος (από τη «Σφαίρα των Βοργιών»).
Οι Πέρσες τον αποκαλούσαν Hastorang και ήταν ένας από τους 4 «βασιλικούς αστέρες» τους και «φρουρούς των ουρανών» περί το 3000 π.Χ
Το κινεζικό του όνομα 北落師門/北落师门 (Běi-là-shī-mén) σήμαινε «Βόρεια Πύλη του Στρατοπέδου» επειδή ο Φομαλώ στέκει μόνος του σε αυτή τη θέση του ομώνυμου κινεζικού μικρού αστερισμού, στον σεληνιακό οίκο «Στρατόπεδο».
Για τους ιθαγενείς της νότιας Αυστραλίας της φυλής Moporr, ο Φομαλώ είναι ένα αρσενικό ον με το όνομα Buunjill.

Φυσικά οι λατινικές ονομασίες για τον Φομαλώ είναι μεταφράσεις από τα ελληνικά της ονομασίας του Πτολεμαίου: ōs piscis merīdiāni, ōs piscis merīdionālis, ōs piscis notii, δηλαδή «το στόμα του νότιου ψαριού». Οι αστρολόγοι της εποχής τον συνέδεαν με την εξέχουσα κοινωνική θέση, τον πλούτο και την ισχύ.

Στην κλασική αρχαία Ελλάδα (περ. 500 π.Χ.) η ηλιακή ανατολή του Φομαλώ εορταζόταν στον ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα. Οι Φομαλώ, Αχερνάρ και Κάνωπος ήταν οι Tre Facelle του Δάντη, ενώ τον 19ο αιώνα ο Γερμανοπολωνός αστρονόμος Μπογκουσλάβσκι (Boguslawski) θεώρησε ότι ο Φομαλώ ίσως είναι ο «Κεντρικός `Ηλιος του Σύμπαντος»!



Σύγκριση ανάμεσα στο Ηλιακό Σύστημα και στο πλανητικό σύστημα του Φομαλώ


























Ο Φομαλώ περιβάλλεται από αρκετούς δίσκους υλικού. Ο εσώτατος δίσκος αποτελείται από λεπτή σκόνη υψηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα (διάμετρος κόκκων 10 ως 300 nm) συγκεντρωμένη κυρίως περί τη 0,1 AU από τον αστέρα. Ακολουθεί ένας δίσκος μεγαλύτερων σωματιδίων με εσωτερικό όριο 0,4 ως 1 AU από τον Φομαλώ.



Ο εξωτερικός δίσκος απέχει 133 AU (20 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα) από τον αστέρα και έχει σχήμα σαμπρέλας με πολύ απότομο εσωτερικό όριο. Σχηματίζει γωνία 24 μοιρών με τον άξονα Γης-Φομαλώ. Η σκόνη του κατανέμεται σε μία ζώνη πλάτους περίπου 25 AU. Το γεωμετρικό κέντρο αυτού του δίσκου απέχει περίπου 15 AU από τον Φομαλώ. Ο δίσκος αυτός αναφέρεται και ως «η Ζώνη Κάιπερ του Φομαλώ».

 Πιστεύεται ότι είναι ένας πρωτοπλανητικός δίσκος και εκπέμπει μεγάλες ποσότητες υπέρυθρου. Μετρήσεις της περιστροφής του Φομαλώ δείχνουν ότι ο δίσκος κείται στο ισημερινό επίπεδο του αστέρα, όπως αναμένεται θεωρητικά.

Στις 13 Νοεμβρίου 2008 μία αστρονομική ομάδα ανακοίνωσε την ανακάλυψη ενός αντικειμένου στο μέγεθος εξωηλιακού πλανήτη, που περιφέρεται μόλις μέσα στον εξωτερικό δίσκο. Αυτό ήταν το πρώτο εξωηλιακό σώμα γύρω από ένα αστέρας που γινόταν ορατό στα οπτικά μήκη κύματος (ορατό φως)Η ύπαρξη ενός πλανήτη είχε νωρίτερα προταθεί θεωρητικά, από το απότομο και ελλειπτικό εσωτερικό όριο του συγκεκριμένου δίσκου. Η μάζα αυτού του πλανήτη, που ονομάσθηκε Φομαλώ b, εκτιμήθηκε ότι δεν είναι μεγαλύτερη από το τριπλάσιο της μάζας του Δία, αλλά σίγουρα μεγαλύτερη από τη μάζα του Ποσειδώνα.] Υπάρχουν ενδείξεις ότι η τροχιά του Φομαλώ b δεν είναι ευθυγραμμισμένη ως προς τον άξονα της ελλείψεώς της με τον δίσκο, πράγμα που ίσως υποδεικνύει την ύπαρξη άλλων πλανητών

Από την άλλη, εικόνες στο υπέρυθρο από το Αστεροσκοπείο MMT θέτουν ισχυρά όρια στην ύπαρξη γιγάντιων αεριωδών πλανητών μέχρι τις 40 AU από τον αστέρα, ενώ εικόνες του Διαστημικού τηλεσκοπίου Σπίτζερ στήριζαν την άποψη ότι ο Φομαλώ b ήταν πιθανώς ένα απλό συμπύκνωμα σκόνης. Το 2012 δύο ανεξάρτητες μελέτες επιβεβαίωσαν ότι ο Φομαλώ b υπάρχει πραγματικά, αλλά κρύβεται από υλικό και ίσως να ήταν μία βαρυτικά δεσμευμένη συγκέντρωση από βράχους και πέτρες παρά ένας στερεός πλανήτης.

Τελικά, στις 8 Ιανουαρίου 2013, στο 221ο Συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας αστρονόμοι ανεκοίνωσαν ότι επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του Φομαλώ b συνδυάζοντας διαστημικές και επίγειες παρατηρήσεις.
Εικόνες του ευρωπαϊκού διαστημικού τηλεσκοπίου «Χέρσελ» στο άπω υπέρυθρο αποκαλύπτουν μεγάλη ποσότητα ελαφρών και μαλακών κόκκων σκόνης με διαστάσεις μερικά εκατομμυριοστά του μέτρου στον εξωτερικό δίσκο. Επειδή τέτοια σκόνη αναμένεται να απομακρύνεται από το σύστημα εξαιτίας της πιέσεως του αστρικού φωτός, η παρουσία της υποδεικνύει μια συνεχή ανατροφοδότηση από συγκρούσεις πλανητοειδών. Η μορφολογία των κόκκων αυτής της σκόνης παραπέμπει σε κομητική προέλευση. Για να παραχθεί με τον απαιτούμενο ρυθμό, περίπου 100 κομήτες με διάμετρο ενός χιλιομέτρου πρέπει να συγκρούονται μεταξύ τους κάθε ώρα.

Παρατηρήσεις του εξωτερικού δίσκου από τη Μεγάλη Χιλιοστομετρική Διάταξη της Ατακάμα (ALMA) συμφωνούν με την ύπαρξη δύο πλανητών στο σύστημα, κανένας από τους οποίους δεν βρίσκεται στην απόσταση από τον αστέρα που αντιστοιχεί στον Φομαλώ b.

Αν υπάρχουν πρόσθετοι πλανήτες από τις 4 ως τις 10 AU, τότε πρέπει να έχουν μάζα κάτω από 20 μάζες Δία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου