Υπάρχουν άνθρωποι με απίστευτες ικανότητες.
Οι απίστευτοι αυτοί άνθρωποι, ανήκουν σε όλες τις θρησκείες και σε όλους τους πολιτισμούς.
Η ιστορία του Edward Leedskalnin είναι αληθινά εξωπραγματική.
Όπως θα δείτε και εσείς όμως τα κατορθώματά του είναι απίστευτα και όμως αληθινά.
Η ζωή του Edward Leedskalnin, καλύπτεται από μυστήριο.
Ο ίδιος έχει φροντίσει να συσκοτίσει το παρελθόν του. Ξέρουμε μόνο τα τυπικά. Μετανάστης από την Λετονία. Ύψος 1,60 περίπου και βάρος 50-60 κιλά. Μυστηριώδης, απόμακρος, με ελάχιστους φίλους.
Όταν εργαζόταν δεν ήταν κανείς κοντά του. Και όταν λέμε κανείς, εννοούμε κανείς. Κανείς δεν κατάφερε να τον φωτογραφήσει ενώ «εργαζόταν».
Σαν να είχε τη «μαγική» ικανότητα να αντιλαμβάνεται πιθανούς κατασκόπους. Ο κ. Edward Leedskalnin, κάποια στιγμή το 1920 αποφάσισε να φτιάξει σε ένα κτήμα του στην Φλόριντα ένα μεγαλιθικό κάστρο. Ξεκίνησε να το κατασκευάζει. Κάποια στιγμή όμως έγινε αλλαγή στην πολεοδομία της περιοχής και ένας νέος δρόμος θα περνούσε από το κτήμα του, οπότε θα το απαλλοτρίωναν. Τότε αποφάσισε να μετακινήσει την ημιτελή αυτή κατασκευή 10 μίλια μακρύτερα στο Homestead, όπου και το ολοκλήρωσε και βρίσκεται μέχρι σήμερα προσελκύοντας τουρίστες απ' όλον τον κόσμο. Θα πείτε που είναι το περίεργο. Ο Edward ήθελε να αποδείξει ότι ένας άνθρωπος μόνος του μπορεί να κατασκευάσει ένα μεγαλιθικό μνημείο από πέτρες των 5-30 τόνων, χωρίς την βοήθεια συγχρόνων μηχανημάτων και άλλων ανθρώπων. Και το κατάφερε!
Ξεκίνησε να «κόβει» κοραλλιογενή βράχο μέσα από τη θάλασσα, να τους μεταφέρει, άγνωστο πως, μέχρι το κτήμα του. Κανείς δεν τον είδε ποτέ πως έκοβε τα βράχια μέσα από το βυθό της θάλασσας. Ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, το να κοπεί βράχος εντός της θάλασσας είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο. Όποιος επισκεφτεί όμως το κτήμα του και ειδικά αν είναι γεωλόγος καταλαβαίνει ότι ο βράχος από τον οποίο έφτιαξε το μνημείο του, είναι κοραλλιογενής βράχος. Σε ένα πολύ παλιό τεύχος υπήρχε και φωτογραφία από το βυθό, όπου φαίνονταν οι τομές από όπου αφαιρέθηκαν οι βράχοι. Δεν μπόρεσα όμως μέχρι τώρα να την βρω.
Φυσικά οι διάφοροι ερευνητές που ασχολούνται με αυτά τα θέματα προσπαθούσαν να «κλέψουν» το μυστικό του. Τον παρακολουθούσαν συστηματικά, τον ρωτούσαν πως το κάνει. Αυτός απέφευγε αυτές τις συζητήσεις. Όταν κάποιος τον ζόριζε πολύ, τότε του έδειχνε ένα χειροποίητο γερανό και κάτι χοντρά σχοινιά. Όπως και μια ρυμούλκα. Όσοι όμως γνωρίζουν από αυτά τα πράγματα, ξέρουν ότι ένας βράχος 10-20 τόνων, θέλει ειδικούς γερανούς, ειδικά συρματόσχοινα, ειδικά φορτηγά. Και όχι βέβαια οχήματα του 1930. Η εξόρυξη ειδικά από τη θάλασσα απαιτεί βατραχανθρώπους, ειδικούς γερανούς και πολυμελές συνεργείο. Κανείς όμως δεν είδε ούτε γερανό, ούτε αυτοκίνητα, ούτε συνεργείο.
Μια μέρα ένας «περίεργος» γείτονας τον επισκέφτηκε και έμεινε για αρκετή ώρα μαζί με τον Edward, προκειμένου να μάθει και να δει πως μετακινεί τις γιγάντιες κοραλλιογενής πέτρες . Ο Edward λοιπόν άρχισε με σχοινιά και τροχαλίες να φορτώνει με μεγάλη δυσκολία ένα μικρό βράχο επάνω σε μια ρυμούλκα ενός τρακτέρ. Μετά από ώρες δουλειάς κατάφερε να βάλει μερικούς τέτοιους μικρούς βράχους στην ρυμούλκα. Αφού ο περίεργος γείτονας ικανοποίησε την περιέργειά του έφυγε. Για κάποιο λόγο όμως μετά από λίγη ώρα ξαναγύρισε. Και τότε κυριολεκτικά τρελάθηκε. Αυτό τον ελάχιστο χρόνο που έλειπε, όλοι οι βράχοι και οι μεγάλοι είχαν ήδη τοποθετηθεί. Κατάλαβε λοιπόν ότι τα σχοινιά και οι τροχαλίες ήταν απλώς ένα καμουφλάζ για να ξεγελάει ο Edward τους περίεργους.
Όταν μετακίνησε ολόκληρο το οικοδόμημα στο Homestead, οι άνθρωποι της γειτονικής περιοχής είδαν κάποιους κοραλλένιους βράχους και ειδικά τους μικρούς να μεταφέρονται με ένα δανεισμένο φορτηγό, αλλά κανείς δεν ξέρει πως ο Leedskalnin τους ανέβασε και τους κατέβασε από το όχημα.
Όταν ρωτήθηκε για το πώς έφτασε στο κατόρθωμά του απάντησε απλά ότι κατανοούσε τους νόμους του βάρους και της μηχανικής των μοχλών. Αναφέρεται ότι δήλωσε, "Ανακάλυψα τα μυστικά των πυραμίδων. Βρήκα το πώς οι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι κατασκευαστές του Περού, του Γιουκατάν και της Ασίας, με τη χρήση μονάχα πρωτόγονων εργαλείων, σήκωσαν και τοποθέτησαν τεράστιους ογκόλιθους που ζύγιζαν πολλούς τόνους."
Ο Edward Leedskalnin διαφωνούσε κατηγορηματικά με τη μοντέρνα επιστήμη και ισχυριζόταν ότι οι επιστήμονες ήταν λάθος, ενώ η ' φύση είναι απλή'. Πίστευε πως η ύλη αποτελείται από ξεχωριστούς μαγνήτες και πως η κίνηση αυτών των μαγνητών μέσα στην ύλη και μέσα στον χώρο προκαλεί μετρήσιμα φαινόμενα, τον μαγνητισμό και τον ηλεκτρισμό. Αυτές οι έννοιες 'περιλάμβαναν τη σχέση της Γης με ουράνιες ευθυγραμμίσεις.' Ισχυρίστηκε πως είχε δει χάντρες από φως που πίστευε πως ήταν η φυσική παρουσία του μαγνητισμού της φύσης και της δύναμης της ζωής.
Ο Edward Leedskalnin έγραψε διάφορα φυλλάδια που τα πουλούσε σε τουρίστες καθώς θαύμαζαν την κατασκευή του. Ένα από αυτά, με το όνομα 'Μαγνητικό Ρεύμα' (Magnetic Current) μπορεί να το διαβάσει κανείς στο Διαδίκτυο (paranormal.about.com). Στο φυλλάδιο αυτό αποκαλύπτει τα αποτελέσματα πειραμάτων με μαγνήτες που έκανε για δύο χρόνια. Ίσως να αποκαλύπτει τα μυστικά της ανύψωσης όταν γράφει:
"Ο πραγματικός μαγνήτης είναι η ουσία που κυκλοφορεί μέσα στο μέταλλο. Κάθε σωματίδιο στην ουσία αυτή είναι ένας ξεχωριστός μαγνήτης από μόνος του, και ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος είναι ξεχωριστοί μαγνήτες. Είναι τόσο μικροί που μπορούν να διαπεράσουν οτιδήποτε. Στην πραγματικότητα μπορούν ευκολότερα να περάσουν μέσα από το μέταλλο απ' όσο μπορούν να περάσουν μέσα από τον αέρα. Βρίσκονται σε συνεχή κίνηση, με αντίθετη κατεύθυνση μεταξύ τους και εάν οδηγηθούν στα σωστά κανάλια παρέχουν αέναη ισχύ."
Στη γειτονιά που έμενε κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες. Μια από αυτές έλεγε ότι κάποιοι περίεργοι γείτονες κατάφεραν να δουν πως ο Leedskalnin μετακίνησε τις πέτρες. Λένε ότι ακούμπησε τα χέρια του στην πέτρα που ήθελε να σηκώσει και άρχισε να τραγουδάει. Με κάποιον περίεργο τρόπο αυτό έκανε τις τεράστιες πέτρες να ανυψωθούν.
Προσέξτε το τέλειο ταίριασμα των τεράστιων βράχων.
Κάποια άλλη φήμη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fate έλεγε: «κάποιοι έφηβοι που τον κατασκόπευαν ισχυρίστηκαν πως τον είδαν ένα απόγευμα να «αιωρεί κοραλλένιους ογκόλιθους στον αέρα σα να ήταν μπαλόνια με υδρογόνο», αλλά κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά.»
Τι να πιστέψεις και τι να απορρίψεις. Μπείτε και εσείς στο google Earth (Συντεταγμένες: 25,30'02.06''Β ΚΑΙ 80, 26'39.47''Δ) να δείτε το μεγαλιθικό μνημείο του. Δεν θα μάθουμε ποτέ πως το έφτιαξε. Όπως δεν θα μάθουμε πότε γιατί απέκρυψε το μυστικό. Ο Leedskalnin πήρε τα μυστικά μαζί του στον τάφο του το 1951.
Αυτή είναι η είσοδος του μεγαλιθικού μνημείου. Ο βράχος που βλέπεται είναι μια περιστρεφόμενη πόρτα, ζυγίζει περίπου 5-6 τόνους και ανοιγοκλείνει με το απλό σπρώξιμο ενός κοινού ανθρώπου. Είναι τόσο τέλεια ζυγισμένη, που λένε ότι και ένας έφηβος μπορεί να την μετακινήσει. Προσέξτε με πόσο τέλειο τρόπο είναι κομμένες.
Εδώ ο Edward μέσα στο «βραχόκηπό» του. Οι ημισέληνοι που βλέπετε πίσω είναι τέλεια τοποθετημένες πάνω σε ένα βράχο ύψους 5 μέτρων περίπου. Σκεφτείτε τι κόπο και πόση εργασία χρειάζεται για να ταιριάξει η ημισέληνος στη βάση της.
Εδώ είναι ο Edward δίπλα σε ένα τεράστιο βράχο και έχει γράψει τα εξής:
Γεννήθηκε το 1887 στην Λετονία
Κατασκευάστηκε το 1928
Μετακινήθηκε το 1939
Ποιος μπορεί να το κόψει, να το μεταφέρει και να το σκαλίσει; Προσέξτε το εσωτερικό σκάλισμα. Προκειμένου να μην φεύγει το νερό, γιατί ο κοραλλιογενής βράχος είναι υδατοδιαπερατός, έχει επικαλυφθεί εσωτερικά με ειδική τσιμεντένια μόνωση.
Η τροχαλία που υποτίθεται σήκωνε αυτούς τους βράχους. Όποιος θέλει μπορεί να το πιστέψει.!!!!
Ο Edward επί το έργον…. Το αστείο είναι πως μετακινούνταν ο γερανός με τον βράχο μαζί.
Μακέτα του βραχόκηπου του Edward.
Ο «γίγαντας» Edward
Όπως προείπαμε ο περίεργος αυτός Edward Leedskalnin έκανε πειράματα με μαγνήτες. Σύμφωνα όμως με τη σημερινή φυσική όλα αυτά ήταν «κουταμάρες». Εδώ θα βρείτε πληροφορίες για τα πειράματά του στην Αγγλική γλώσσα.
Όταν εργαζόταν δεν ήταν κανείς κοντά του. Και όταν λέμε κανείς, εννοούμε κανείς. Κανείς δεν κατάφερε να τον φωτογραφήσει ενώ «εργαζόταν».
Σαν να είχε τη «μαγική» ικανότητα να αντιλαμβάνεται πιθανούς κατασκόπους. Ο κ. Edward Leedskalnin, κάποια στιγμή το 1920 αποφάσισε να φτιάξει σε ένα κτήμα του στην Φλόριντα ένα μεγαλιθικό κάστρο. Ξεκίνησε να το κατασκευάζει. Κάποια στιγμή όμως έγινε αλλαγή στην πολεοδομία της περιοχής και ένας νέος δρόμος θα περνούσε από το κτήμα του, οπότε θα το απαλλοτρίωναν. Τότε αποφάσισε να μετακινήσει την ημιτελή αυτή κατασκευή 10 μίλια μακρύτερα στο Homestead, όπου και το ολοκλήρωσε και βρίσκεται μέχρι σήμερα προσελκύοντας τουρίστες απ' όλον τον κόσμο. Θα πείτε που είναι το περίεργο. Ο Edward ήθελε να αποδείξει ότι ένας άνθρωπος μόνος του μπορεί να κατασκευάσει ένα μεγαλιθικό μνημείο από πέτρες των 5-30 τόνων, χωρίς την βοήθεια συγχρόνων μηχανημάτων και άλλων ανθρώπων. Και το κατάφερε!
Ξεκίνησε να «κόβει» κοραλλιογενή βράχο μέσα από τη θάλασσα, να τους μεταφέρει, άγνωστο πως, μέχρι το κτήμα του. Κανείς δεν τον είδε ποτέ πως έκοβε τα βράχια μέσα από το βυθό της θάλασσας. Ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, το να κοπεί βράχος εντός της θάλασσας είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο. Όποιος επισκεφτεί όμως το κτήμα του και ειδικά αν είναι γεωλόγος καταλαβαίνει ότι ο βράχος από τον οποίο έφτιαξε το μνημείο του, είναι κοραλλιογενής βράχος. Σε ένα πολύ παλιό τεύχος υπήρχε και φωτογραφία από το βυθό, όπου φαίνονταν οι τομές από όπου αφαιρέθηκαν οι βράχοι. Δεν μπόρεσα όμως μέχρι τώρα να την βρω.Φυσικά οι διάφοροι ερευνητές που ασχολούνται με αυτά τα θέματα προσπαθούσαν να «κλέψουν» το μυστικό του. Τον παρακολουθούσαν συστηματικά, τον ρωτούσαν πως το κάνει. Αυτός απέφευγε αυτές τις συζητήσεις. Όταν κάποιος τον ζόριζε πολύ, τότε του έδειχνε ένα χειροποίητο γερανό και κάτι χοντρά σχοινιά. Όπως και μια ρυμούλκα. Όσοι όμως γνωρίζουν από αυτά τα πράγματα, ξέρουν ότι ένας βράχος 10-20 τόνων, θέλει ειδικούς γερανούς, ειδικά συρματόσχοινα, ειδικά φορτηγά. Και όχι βέβαια οχήματα του 1930. Η εξόρυξη ειδικά από τη θάλασσα απαιτεί βατραχανθρώπους, ειδικούς γερανούς και πολυμελές συνεργείο. Κανείς όμως δεν είδε ούτε γερανό, ούτε αυτοκίνητα, ούτε συνεργείο.
Μια μέρα ένας «περίεργος» γείτονας τον επισκέφτηκε και έμεινε για αρκετή ώρα μαζί με τον Edward, προκειμένου να μάθει και να δει πως μετακινεί τις γιγάντιες κοραλλιογενής πέτρες . Ο Edward λοιπόν άρχισε με σχοινιά και τροχαλίες να φορτώνει με μεγάλη δυσκολία ένα μικρό βράχο επάνω σε μια ρυμούλκα ενός τρακτέρ. Μετά από ώρες δουλειάς κατάφερε να βάλει μερικούς τέτοιους μικρούς βράχους στην ρυμούλκα. Αφού ο περίεργος γείτονας ικανοποίησε την περιέργειά του έφυγε. Για κάποιο λόγο όμως μετά από λίγη ώρα ξαναγύρισε. Και τότε κυριολεκτικά τρελάθηκε. Αυτό τον ελάχιστο χρόνο που έλειπε, όλοι οι βράχοι και οι μεγάλοι είχαν ήδη τοποθετηθεί. Κατάλαβε λοιπόν ότι τα σχοινιά και οι τροχαλίες ήταν απλώς ένα καμουφλάζ για να ξεγελάει ο Edward τους περίεργους.
Όταν μετακίνησε ολόκληρο το οικοδόμημα στο Homestead, οι άνθρωποι της γειτονικής περιοχής είδαν κάποιους κοραλλένιους βράχους και ειδικά τους μικρούς να μεταφέρονται με ένα δανεισμένο φορτηγό, αλλά κανείς δεν ξέρει πως ο Leedskalnin τους ανέβασε και τους κατέβασε από το όχημα.
Όταν ρωτήθηκε για το πώς έφτασε στο κατόρθωμά του απάντησε απλά ότι κατανοούσε τους νόμους του βάρους και της μηχανικής των μοχλών. Αναφέρεται ότι δήλωσε, "Ανακάλυψα τα μυστικά των πυραμίδων. Βρήκα το πώς οι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι κατασκευαστές του Περού, του Γιουκατάν και της Ασίας, με τη χρήση μονάχα πρωτόγονων εργαλείων, σήκωσαν και τοποθέτησαν τεράστιους ογκόλιθους που ζύγιζαν πολλούς τόνους."
Ο Edward Leedskalnin διαφωνούσε κατηγορηματικά με τη μοντέρνα επιστήμη και ισχυριζόταν ότι οι επιστήμονες ήταν λάθος, ενώ η ' φύση είναι απλή'. Πίστευε πως η ύλη αποτελείται από ξεχωριστούς μαγνήτες και πως η κίνηση αυτών των μαγνητών μέσα στην ύλη και μέσα στον χώρο προκαλεί μετρήσιμα φαινόμενα, τον μαγνητισμό και τον ηλεκτρισμό. Αυτές οι έννοιες 'περιλάμβαναν τη σχέση της Γης με ουράνιες ευθυγραμμίσεις.' Ισχυρίστηκε πως είχε δει χάντρες από φως που πίστευε πως ήταν η φυσική παρουσία του μαγνητισμού της φύσης και της δύναμης της ζωής.
Ο Edward Leedskalnin έγραψε διάφορα φυλλάδια που τα πουλούσε σε τουρίστες καθώς θαύμαζαν την κατασκευή του. Ένα από αυτά, με το όνομα 'Μαγνητικό Ρεύμα' (Magnetic Current) μπορεί να το διαβάσει κανείς στο Διαδίκτυο (paranormal.about.com). Στο φυλλάδιο αυτό αποκαλύπτει τα αποτελέσματα πειραμάτων με μαγνήτες που έκανε για δύο χρόνια. Ίσως να αποκαλύπτει τα μυστικά της ανύψωσης όταν γράφει:
"Ο πραγματικός μαγνήτης είναι η ουσία που κυκλοφορεί μέσα στο μέταλλο. Κάθε σωματίδιο στην ουσία αυτή είναι ένας ξεχωριστός μαγνήτης από μόνος του, και ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος είναι ξεχωριστοί μαγνήτες. Είναι τόσο μικροί που μπορούν να διαπεράσουν οτιδήποτε. Στην πραγματικότητα μπορούν ευκολότερα να περάσουν μέσα από το μέταλλο απ' όσο μπορούν να περάσουν μέσα από τον αέρα. Βρίσκονται σε συνεχή κίνηση, με αντίθετη κατεύθυνση μεταξύ τους και εάν οδηγηθούν στα σωστά κανάλια παρέχουν αέναη ισχύ."
Στη γειτονιά που έμενε κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες. Μια από αυτές έλεγε ότι κάποιοι περίεργοι γείτονες κατάφεραν να δουν πως ο Leedskalnin μετακίνησε τις πέτρες. Λένε ότι ακούμπησε τα χέρια του στην πέτρα που ήθελε να σηκώσει και άρχισε να τραγουδάει. Με κάποιον περίεργο τρόπο αυτό έκανε τις τεράστιες πέτρες να ανυψωθούν.
Προσέξτε το τέλειο ταίριασμα των τεράστιων βράχων.
Κάποια άλλη φήμη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fate έλεγε: «κάποιοι έφηβοι που τον κατασκόπευαν ισχυρίστηκαν πως τον είδαν ένα απόγευμα να «αιωρεί κοραλλένιους ογκόλιθους στον αέρα σα να ήταν μπαλόνια με υδρογόνο», αλλά κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά.»
Τι να πιστέψεις και τι να απορρίψεις. Μπείτε και εσείς στο google Earth (Συντεταγμένες: 25,30'02.06''Β ΚΑΙ 80, 26'39.47''Δ) να δείτε το μεγαλιθικό μνημείο του. Δεν θα μάθουμε ποτέ πως το έφτιαξε. Όπως δεν θα μάθουμε πότε γιατί απέκρυψε το μυστικό. Ο Leedskalnin πήρε τα μυστικά μαζί του στον τάφο του το 1951.
Αυτή είναι η είσοδος του μεγαλιθικού μνημείου. Ο βράχος που βλέπεται είναι μια περιστρεφόμενη πόρτα, ζυγίζει περίπου 5-6 τόνους και ανοιγοκλείνει με το απλό σπρώξιμο ενός κοινού ανθρώπου. Είναι τόσο τέλεια ζυγισμένη, που λένε ότι και ένας έφηβος μπορεί να την μετακινήσει. Προσέξτε με πόσο τέλειο τρόπο είναι κομμένες.
Εδώ ο Edward μέσα στο «βραχόκηπό» του. Οι ημισέληνοι που βλέπετε πίσω είναι τέλεια τοποθετημένες πάνω σε ένα βράχο ύψους 5 μέτρων περίπου. Σκεφτείτε τι κόπο και πόση εργασία χρειάζεται για να ταιριάξει η ημισέληνος στη βάση της.
Εδώ είναι ο Edward δίπλα σε ένα τεράστιο βράχο και έχει γράψει τα εξής:
Γεννήθηκε το 1887 στην Λετονία
Κατασκευάστηκε το 1928
Μετακινήθηκε το 1939
Ποιος μπορεί να το κόψει, να το μεταφέρει και να το σκαλίσει; Προσέξτε το εσωτερικό σκάλισμα. Προκειμένου να μην φεύγει το νερό, γιατί ο κοραλλιογενής βράχος είναι υδατοδιαπερατός, έχει επικαλυφθεί εσωτερικά με ειδική τσιμεντένια μόνωση.
Η τροχαλία που υποτίθεται σήκωνε αυτούς τους βράχους. Όποιος θέλει μπορεί να το πιστέψει.!!!!
Ο Edward επί το έργον…. Το αστείο είναι πως μετακινούνταν ο γερανός με τον βράχο μαζί.
Μακέτα του βραχόκηπου του Edward.
Ο «γίγαντας» Edward
Όπως προείπαμε ο περίεργος αυτός Edward Leedskalnin έκανε πειράματα με μαγνήτες. Σύμφωνα όμως με τη σημερινή φυσική όλα αυτά ήταν «κουταμάρες». Εδώ θα βρείτε πληροφορίες για τα πειράματά του στην Αγγλική γλώσσα.
Οι επόμενες φωτογραφίες που βλέπετε δεν έχουν σχέση με τον Edward. Είναι όμως φωτογραφίες από ιερογλυφικά της Αιγύπτου. Αυτές οι φωτογραφίες συνήθως θεωρούνται πλαστές και δεν σχολιάζονται από τους «αιγυπτιολόγους». Οι αιγυπτιολόγοι ψάχνουν στα «επίσημα» site, στα «επίσημα» βιβλία και συνήθως αυτές οι φωτογραφίες δεν υπάρχουν εκεί. Προσέξτε τις. Δεν είναι ούτε τελετουργικά σκεύη, ούτε δημιουργήματα πρωτόγονων, της παλαιολιθικής και της νεολιθικής εποχής. Κάποιοι γνωρίζουν πολλά αλλά τα αποκρύπτουν από εμάς τους «φτωχούς» και «αδαείς».
(Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες είχαν δημοσιευθεί παλιά σε περιοδικό)
Ελάττωση του βάρους με την βοήθεια της μουσικής
Ναι καλά διαβάσατε. Ελάττωση του βάρους με την βοήθεια της μουσικής. Κι εγώ είχα μια μικρή έξαψη όταν το πρωτοδιάβασα, μια και ασχολιόμουν και ασχολούμαι με το θέμα αντιβαρύτητα εδώ και τρία χρόνια. Πολλές καινούριες λέξεις, πολλές καινούριες έννοιες συνθέτουν το πάζλ των σκέψεων σε κάθε αναφορά στο θέμα αυτό.
Για τους λίγους που γνωρίζουν, η ηχητική αντιβαρύτητα δεν είναι μια καινούρια ανακάλυψη των επιστημόνων τις εποχής. Ούτε ένα καινούριο παραμύθι που συνηθίζουν μερικοί να γράφουν σε βιβλία για να παρασύρουν τους πιο αφελείς...
Η λεγόμενη ηχητική αντιβαρύτητα ίσως να ήταν και η μόνη σαφής απάντηση για το πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατάφερναν να χτίζουν τις πελώριες πυραμίδες τους. Ίσως και κάποιοι μύθοι για ιπτάμενες μηχανές και για την ανύψωση αντικειμένων και με την βοήθεια κάπου μαγικού αυλού η τύμπανου να μην ήταν και τόσο μύθοι.
Από την αρχαιότητα έχουν αναφερθεί ανυψώσεις αντικειμένων με την βοήθεια κατάλληλων ηχητικών κυμάτων. Οι θιβετιανοί μάλιστα θεωρούνται ειδήμονες σε αυτό. Η παρακάτω ιστορία που δημοσιεύτηκε σε ένα γερμανικό περιοδικό έχει ως εξής :
Γνωρίζουμε από τους ιερείς της Απω Ανατολής ότι αυτοί
μπορούσαν να ανυψώσουν διάφορους ογκόλιθους σε πολύ ψηλά βουνά… Η Γνώση των διάφορων κραδασμών καταδεικνύει ότι ένα δονούμενο και συμπυκνωμένο ηχητικό πεδίο μπορεί να εξουδετερώσει τη δύναμη της βαρύτητας. Ο Σουηδός μηχανικός Olaf Alexanderson. Έγραψε για αυτό το φαινόμενο στο βιβλίο του Implosion.
Η παρακάτω αναφορά βασίζεται σε παρατηρήσεις που έγιναν στο Θιβέτ πριν από 20 χρόνια μόνο. Αυτή είναι η αναφορά από τον πολιτικό μηχανικό Henry Kjelson. Αυτός αργότερα την συμπεριέλαβε στο βιβλίο του "Οι χαμένες τεχνικές".
Η ιστορία έχει ως εξής : ένας γιατρός, ο δόκτωρ Jarl, σπούδαζε στην Οξφόρδη. Κατά την διάρκεια εκείνου του χρόνου έγινε φίλος με έναν νεαρό θιβετιανό σπουδαστή. Μετά από καιρό δυο χρόνια περίπου, το 1939 ο δόκτωρ Jarl έκανε ταξίδι στην Αίγυπτο για την αγγλική επιστημονική κοινότητα. Εκεί τον βρήκε ένας αγγελιοφόρος του θιβετιανού φίλου του και τον κάλεσε να έρθει επειγόντως στο Θιβέτ για να κουράρει έναν μεγάλο Λάμα. Αφού πήρε την άδεια, ακολούθησε τον αγγελιοφόρο και μετά από ένα πολύ μακρύ ταξίδι με αεροπλάνο και καραβάνια γιακ έφτασε στο μοναστήρι όπου ζούσε ο γέρος Λάμα και ο Θιβετιανός φίλος του.
Ο δόκτωρ Jarl λόγω της φιλίας του με τους θιβετιανούς έμεινε εκεί αρκετό καιρό και έμαθε από αυτούς πάρα πολλά πράγματα που οι υπόλοιποι ξένοι δεν είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ή να παρατηρήσουν.
Μια μέρα ο φίλος του τον πήγε σ΄ενα μέρος κοντά στο μοναστήρι και του έδειξε ένα κεκλιμένο λιβάδι που περιβαλλόταν βορειοδυτικά από υψηλούς γκρεμούς. Σε ένα από τα πέτρινα τοιχώματα, σε ύψος 250 μέτρων περίπου υπήρχε κάτι σαν είσοδος σπηλιάς. Μπροστά από αυτήν την τρύπα υπήρχε μια πλατφόρμα πάνω στην οποία οι μοναχοί έχτιζαν έναν πέτρινο τοίχο. Η μόνη πρόσβαση σε αυτήν την πλατφόρμα ήταν η κορυφή του γκρεμού και οι μοναχοί κατέβαιναν με την βοήθεια σχοινιών εκεί. Στη μέση του λιβαδιού, 250 μέτρα περίπου μέτρα από τον γκρεμό ,υπήρχε μια γυαλισμένη πέτρινη πλάκα με μια κοιλότητα σαν κούπα στο κέντρο της. Η κοιλότητα αυτή είχε διάμετρο ενός μέτρου και βάθος 15cm. Ένας μεγάλος ορθογώνιος ογκόλιθος μεταφέρονταν με την βοήθεια βοδιών γιακ στην σωστή θέση. Ο ογκόλιθος είχε πλάτος μέτρο και μήκος 1,5 μέτρα πράγμα που σήμαινε ότι το βάρος του ξεπερνούσε τους 2 τόνους. Μετά στήθηκαν 19 μουσικά όργανα σε ένα τόξο 90 μοιρών, σε μια απόσταση 63 μέτρων η οποία μετρήθηκε με μεγάλη ακρίβεια. Μερικά τύμπανα μάλιστα είχαν βάρος 150 κιλών!
Όταν ο ογκόλιθος ήτανε στην θέση του ένας μοναχός έδωσε το σινιάλο να αρχίσει το κοντσέρτο. Όλοι οι μοναχοί τραγουδούσαν και έψελναν μια προσευχή αυξάνοντας σιγά σιγά το τέμπο αυτού του απίστευτου θορύβου. Στην διάρκεια τον πρώτων τεσσάρων λεπτών δεν συνέβη τίποτα. Στα επόμενα λεπτά όμως και καθώς αύξανε η ταχύτητα της τυμπανοκρουσίας και ο θόρυβος, ο ογκόλιθος άρχισε να ταλαντεύεται και να κουνιέται πέρα δώθε. Όταν ξαφνικά απογειώθηκε στον αέρα με μια αυξανόμενοι ταχύτητα προς την κατεύθυνση της πλατφόρμας μπροστά στην τρύπα της σπηλιάς, σε ύψος 250 μέτρων. Όπου μετά από τρία λεπτά ανόδου προσγειώθηκε πάνω στην πλατφόρμα.
Έφερναν συνεχώς τέτοιους ογκολίθους προς το λιβάδι και οι μοναχοί που χρησιμοποιούσαν αυτήν την μέθοδο μετέφεραν με αυτόν τον τρόπο πέντε με έξι ογκόλιθους την ώρα. Σε μια πτήση παραβολικής τροχιάς μήκους 500 μέτρων περίπου και ύψους 250 μέτρων.
Μια πράγματι πολύ απίστευτη εργασία.
Φαίνεται λοιπόν πως ο ήχος και οι μουσική έχουν άπειρες δυνατότητες. Δεν αρκεί λοιπόν μόνο να τις ανακαλύψουμε αλλά να δώσουμε και προκλήσεις στον εαυτό μας να τις ανακαλύψει.
ΠΗΓΗ
Ναι καλά διαβάσατε. Ελάττωση του βάρους με την βοήθεια της μουσικής. Κι εγώ είχα μια μικρή έξαψη όταν το πρωτοδιάβασα, μια και ασχολιόμουν και ασχολούμαι με το θέμα αντιβαρύτητα εδώ και τρία χρόνια. Πολλές καινούριες λέξεις, πολλές καινούριες έννοιες συνθέτουν το πάζλ των σκέψεων σε κάθε αναφορά στο θέμα αυτό.
Για τους λίγους που γνωρίζουν, η ηχητική αντιβαρύτητα δεν είναι μια καινούρια ανακάλυψη των επιστημόνων τις εποχής. Ούτε ένα καινούριο παραμύθι που συνηθίζουν μερικοί να γράφουν σε βιβλία για να παρασύρουν τους πιο αφελείς...
Η λεγόμενη ηχητική αντιβαρύτητα ίσως να ήταν και η μόνη σαφής απάντηση για το πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατάφερναν να χτίζουν τις πελώριες πυραμίδες τους. Ίσως και κάποιοι μύθοι για ιπτάμενες μηχανές και για την ανύψωση αντικειμένων και με την βοήθεια κάπου μαγικού αυλού η τύμπανου να μην ήταν και τόσο μύθοι.
Από την αρχαιότητα έχουν αναφερθεί ανυψώσεις αντικειμένων με την βοήθεια κατάλληλων ηχητικών κυμάτων. Οι θιβετιανοί μάλιστα θεωρούνται ειδήμονες σε αυτό. Η παρακάτω ιστορία που δημοσιεύτηκε σε ένα γερμανικό περιοδικό έχει ως εξής :
Γνωρίζουμε από τους ιερείς της Απω Ανατολής ότι αυτοί
μπορούσαν να ανυψώσουν διάφορους ογκόλιθους σε πολύ ψηλά βουνά… Η Γνώση των διάφορων κραδασμών καταδεικνύει ότι ένα δονούμενο και συμπυκνωμένο ηχητικό πεδίο μπορεί να εξουδετερώσει τη δύναμη της βαρύτητας. Ο Σουηδός μηχανικός Olaf Alexanderson. Έγραψε για αυτό το φαινόμενο στο βιβλίο του Implosion.
Η παρακάτω αναφορά βασίζεται σε παρατηρήσεις που έγιναν στο Θιβέτ πριν από 20 χρόνια μόνο. Αυτή είναι η αναφορά από τον πολιτικό μηχανικό Henry Kjelson. Αυτός αργότερα την συμπεριέλαβε στο βιβλίο του "Οι χαμένες τεχνικές".
Η ιστορία έχει ως εξής : ένας γιατρός, ο δόκτωρ Jarl, σπούδαζε στην Οξφόρδη. Κατά την διάρκεια εκείνου του χρόνου έγινε φίλος με έναν νεαρό θιβετιανό σπουδαστή. Μετά από καιρό δυο χρόνια περίπου, το 1939 ο δόκτωρ Jarl έκανε ταξίδι στην Αίγυπτο για την αγγλική επιστημονική κοινότητα. Εκεί τον βρήκε ένας αγγελιοφόρος του θιβετιανού φίλου του και τον κάλεσε να έρθει επειγόντως στο Θιβέτ για να κουράρει έναν μεγάλο Λάμα. Αφού πήρε την άδεια, ακολούθησε τον αγγελιοφόρο και μετά από ένα πολύ μακρύ ταξίδι με αεροπλάνο και καραβάνια γιακ έφτασε στο μοναστήρι όπου ζούσε ο γέρος Λάμα και ο Θιβετιανός φίλος του.
Ο δόκτωρ Jarl λόγω της φιλίας του με τους θιβετιανούς έμεινε εκεί αρκετό καιρό και έμαθε από αυτούς πάρα πολλά πράγματα που οι υπόλοιποι ξένοι δεν είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ή να παρατηρήσουν.
Μια μέρα ο φίλος του τον πήγε σ΄ενα μέρος κοντά στο μοναστήρι και του έδειξε ένα κεκλιμένο λιβάδι που περιβαλλόταν βορειοδυτικά από υψηλούς γκρεμούς. Σε ένα από τα πέτρινα τοιχώματα, σε ύψος 250 μέτρων περίπου υπήρχε κάτι σαν είσοδος σπηλιάς. Μπροστά από αυτήν την τρύπα υπήρχε μια πλατφόρμα πάνω στην οποία οι μοναχοί έχτιζαν έναν πέτρινο τοίχο. Η μόνη πρόσβαση σε αυτήν την πλατφόρμα ήταν η κορυφή του γκρεμού και οι μοναχοί κατέβαιναν με την βοήθεια σχοινιών εκεί. Στη μέση του λιβαδιού, 250 μέτρα περίπου μέτρα από τον γκρεμό ,υπήρχε μια γυαλισμένη πέτρινη πλάκα με μια κοιλότητα σαν κούπα στο κέντρο της. Η κοιλότητα αυτή είχε διάμετρο ενός μέτρου και βάθος 15cm. Ένας μεγάλος ορθογώνιος ογκόλιθος μεταφέρονταν με την βοήθεια βοδιών γιακ στην σωστή θέση. Ο ογκόλιθος είχε πλάτος μέτρο και μήκος 1,5 μέτρα πράγμα που σήμαινε ότι το βάρος του ξεπερνούσε τους 2 τόνους. Μετά στήθηκαν 19 μουσικά όργανα σε ένα τόξο 90 μοιρών, σε μια απόσταση 63 μέτρων η οποία μετρήθηκε με μεγάλη ακρίβεια. Μερικά τύμπανα μάλιστα είχαν βάρος 150 κιλών!
Όταν ο ογκόλιθος ήτανε στην θέση του ένας μοναχός έδωσε το σινιάλο να αρχίσει το κοντσέρτο. Όλοι οι μοναχοί τραγουδούσαν και έψελναν μια προσευχή αυξάνοντας σιγά σιγά το τέμπο αυτού του απίστευτου θορύβου. Στην διάρκεια τον πρώτων τεσσάρων λεπτών δεν συνέβη τίποτα. Στα επόμενα λεπτά όμως και καθώς αύξανε η ταχύτητα της τυμπανοκρουσίας και ο θόρυβος, ο ογκόλιθος άρχισε να ταλαντεύεται και να κουνιέται πέρα δώθε. Όταν ξαφνικά απογειώθηκε στον αέρα με μια αυξανόμενοι ταχύτητα προς την κατεύθυνση της πλατφόρμας μπροστά στην τρύπα της σπηλιάς, σε ύψος 250 μέτρων. Όπου μετά από τρία λεπτά ανόδου προσγειώθηκε πάνω στην πλατφόρμα.
Έφερναν συνεχώς τέτοιους ογκολίθους προς το λιβάδι και οι μοναχοί που χρησιμοποιούσαν αυτήν την μέθοδο μετέφεραν με αυτόν τον τρόπο πέντε με έξι ογκόλιθους την ώρα. Σε μια πτήση παραβολικής τροχιάς μήκους 500 μέτρων περίπου και ύψους 250 μέτρων.
Μια πράγματι πολύ απίστευτη εργασία.
Φαίνεται λοιπόν πως ο ήχος και οι μουσική έχουν άπειρες δυνατότητες. Δεν αρκεί λοιπόν μόνο να τις ανακαλύψουμε αλλά να δώσουμε και προκλήσεις στον εαυτό μας να τις ανακαλύψει.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου