1. Ἡ κρατοῦσα ἀντίληψιςἩ παρουσίασις τοῦ παραπλεύρως συμβόλου εἰς τὴν
συντριπτικὴν πλειοψηφίαν τῶν κατοικοῦντων τὴν χθόνα,
ἐχεφρόνων, δὲν θὰ κομίσει «γλαύκας εἰς Ἀθήνας» καὶ εἰς τὸ
προφανὲς ἐρώτημα «γνωρίζετε τὸ σύμβολον τοῦτο;» ἡ ἀπάντησις
θὰ εἶναι ἄμεσος «ναὶ· εἶναι ἡπεντάλφα καὶεἶναι ἑβραϊκὸν σύμβολον».
Ἡ τοιαύτη ὀνομασία τοῦ συμβόλου ἐτυμολογεῖται ἐκ τῶν πέντε (5) Α τὰ ὁποία σχηματίζονται ἀρχομένων ἐκ τῶν πέντε (5) κορυφῶν τοῦ ἀστέρος
Ὁ πεντάκτινος ἀστὴρ χαρακτηρίζεται
ὡς σατανικὸν σύμβολον καὶ
σχετίζεται μὲ τὴν μαύρην μαγείαν, εἰς τὸν βωμὸν τῆς ὁποίας χιλιάδαι συνανθρώπων μας ἐθανατώθησαν εἰς τὴν πυρὰν κατὰ τὴν περίοδον τοῦ σκοταδιστικοῦ μεσαίωνος ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τῆς ἱερᾶς ἐξετάσεως τῆςκαθολικῆς χριστιανικῆς ἐκκλησίας.
Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἐπιστημονικαὶ φυσιογνωμίαι ἐκινδύνευσαν νὰ παραδοθοῦν εἰς τὴν πυρὰν, ἐν οἷς καὶ ὁ Γαλιλαῖος Γαλλιλέϊ διὰ τὰς ἀπόψεις του περὶ ἀκινησίας τοῦ ἡλίου ἀλλὰ καὶ ὁ Δομίνικος Θεοτοκόπουλος, γνωστὸς ὡς«ΕλΓκρέκο». Παραπλεύρως ὁπίναξ ἔνεκεν τοῦ ὁποίου ὁ ἐκ Κρήτης ζωγράφος τῆς ἀναγενήσεως ἐκινδύνευσεν νὰ φιλοξενηθῇ ὑπὸ τῆς πυρᾶς.
Τὸ ἴδιον σύμβολον ὡς ἔνδειξις ἰσχύος φιλοξενεῖται εἰς τὰς σημαίας μεγάλου ἀριθμοῦ χωρῶν ἐν οἷς καὶ τῶν:
Η.Π.Α.
 |
Νέα Ζηλανδίας
Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωσις
Βοσνία-Ἐρζεγοβίνη
Αὐστραλίας
Παρατηρεῖται ἐπίσης ὅτι ὁ πεντάκτινος ἀστὴρ υἱοθετήθη ὑφ᾽ ὅλων τῶν κομμουνιστικῶν καθεστώτων.
Σημαῖα Κίνας
Σημαῖα Σοβιετικῆς Ἐνώσεως
Σατανικὸν καὶ συνάμα σύμβολον ἰσχύος ·σχῆμα ἐντόνως ὀξύμωρον. Ἐκτιμᾶται, καὶ δὲν θεμελειοῦται δι᾽ ἀποδείξεων, ὅτι ἡ τοιαύτη διαμετρικὴ συμβολικὴ ἀξία τοῦ ἀστέρος δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὀφείλεται εἰς τὴν θεὰν τύχην καὶ νὰ συνιστᾷ ἀποτέλεσμα συμπτώσεων καὶ μόνον.
Μία σύντομος ἔρευνα εἰς τὸ διαδίκτυον διὰ τὴν «πεντάλφα» ἤ«σατανικὰ σύμβολα» θὰ μᾶς δώσει σωρείαν ἀπεικονίσεων τοῦ συμβόλου τούτου ἐκ τῶν ὁποίων ἐπελέγησαν τρεῖς καὶ μόνον χαρακτηριστικαὶ ἀπεικονίσεις:
Ἡ μοναδικὴ ἐπισήμανσις τοῦ γράφοντος εἶναι ὅτι εἰς πληθώραν ἀναπαραστάσεων ἡ πεντάλφα συνοδεύεται καὶ ὑπὸ κάποιου ἑβραϊκοῦ συμβόλου, ὡς ἡ ἑπτάφωτος λυχνία εἰς τὴν μεσαίαν, ὡς ἄνω, άναπαράστασιν, ἤ ἐκ γραμμάτων ἤ λέξεων τῆς ἑβραϊκῆς ἀλφαβήτου ἤ γλώσσης. Εἶναι τοῦτον, ἄραγε, τυχαῖον;
Θὰ ἠδύνατο νὰ χαρακτηρισθῇ οὕτω ἐὰν ἡ κατασυκοφάντησις ἑνὸς συμβόλου συνέβαινεν ἅπαξ, πλὴν, ἡ πεντάλφα δὲν ἀποτελεῖτὸ μοναδικὸν κατασυκοφαντηθὲν Ἑλληνικὸν σύμβολον καὶ πάντοτε ὑπὸ κάστας ἀνθρώπων ἐχόντων συγκεκριμένα κοινὰ χαρακτηριστικὰ.
1. Ἡ ἀλήθεια περὶ τῆςσυμπαντικῆς ἀξίας τοῦ πεντακτίνου ἀστέρος
2. Ἐλάχιστα περὶ Πυθαγώρου
Ὁ Σάμιος μαθηματικὸς καὶ φιλόσοφος, Πυθαγὼρ, εἶναι πρωτίστως γνωστὸς εἰς τὸ παγκόσμιον κοινὸν διὰ τὸ «Πυθαγώρειον Θεώρημα» τῆς ἐπιπεδομετρίας, τὸ ὁποῖον τόσον πολὺ μᾶς ἐταλαιπώρησεν κατὰ τὰ ἀλησμόνητα, πλὴν βραχύτατα, ἔτη τῆς σχολικῆς νεότητός μας, τὸ ὁποῖον ἔλεγεν:«τὸ τεσσαράκωχο τῆς παρακατιανῆς τεντώστρας πατσίζει μὲ τὴν σοῦμα τῶν τεσσαρακώχων τῶν δύο παϊδιῶν ποὺ κάθονται σούζα» κατὰ τὴν ἀνεπανάληπτο μαλιαρὴ ἤ «τὸ τετράγωνον τῆς ὑποτεινούσης ἰσοῦται πρὸς τὸ ἄθροισμα τῶν τετραγώνων τῶν δύο καθέτων πλευρῶν».
Αἱ ὑπὸ τοῦ Πυθαγώρου θεμελειωθεῖσαι φιλοσοφικαὶ, μαθηματικαὶ καὶ φυσικαὶ ἔννοιαι, ἀρχαὶ καὶ ἀξίαι εἶναι πάμπολλαι. Εἷναι ὁ πρῶτος ἀποδόσας μαθηματικὴν ἀξίαν εἰς τὰς μουσικὰς νότας.
Εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐθεμελίωσε τὴν φυσικὴν ἀρχὴ παραγωγῆς ἤχου ὑπὸ παντὸς κινουμένου σώματος, ἄρα καὶ ὑπὸ τῶν πλανητῶν, πλὴν ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, ὅστις ὁρᾶ καὶ ἀκούει, δὲν δύναται νὰ συλλάβῃ τοὺς, ἐκ τῶν πλανητῶν, παραγομένους ἤχους.
Ὁ Πυθαγὼρἑρμήνευσε φιλοσοφικῶς τὴν τοιαύτην ἀδυναμίαν τοῦ ἀνθρωπίνου ἐγκεφάλου.
Ἡ ἀεροναυπγικὴ καὶ διαστημικὴ ὑπηρεσία τῶν Η.Π.Α., γνωστὴ ὡς NASA, ἐπέτυχε τὴν καταγραφὴ τῶν, ὑπὸ τῶν πλανητῶν, παραγομένων ἤχων καὶ ἀνεκοίνωσεν τὸ εὕρημα τονίζοντας ταυτοχρόνως καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πρώτου διδάξαντος, ἤτοι τοῦ Πυθαγώρου.
Δείγματα ἤχου, ἐν οἷς καὶ ἤχους παραγομένους συνεπείᾳ τῆς περιστροφῆς τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἄλλων πλανητῶν, δυνάμεθα νἀ ἀκούσωμεν ἐπισκεπτόμενοι τὴν ἱστοσελίδαν τῆς NASA
http://www.nasa.gov/vision/universe/features/halloween_sounds.html#backtoTop.
Ἀκόμη ὁ Πυθαγὼρ ἐδίδασκεν τὴν ὕπαρξιν τοῦ αἰθέρος, ὡς τῆς, τὸ σύμπαν διακατέχον, οὐσίας, μέσῳ τῆς ὁποίας διαδίδεται τὸ φῶς.
1. Πυθαγὼρ καὶ τὸ σύμπαν – ἱερὸς ἀριθμὸς «φ»
Ὡς πρὸς τὴν δημιουργίαν τοῦ σύμπαντος ὁ Πυθαγὼρ ἐδίδαξεν ὅτι τοῦτο προῆλθεν ἐκ τῆς συνενώσεως πέντε, ἐν συνόλῳ στοιχείων τῶν:
αἰθὴρ, ἀὴρ, γαῖα, πῦρ, ὕδωρ.
Ὁ ἀριθμὸς 5 δὲν ἐπελέγει τυχαίως ὑπὸ τοῦ Πυθαγώρου.
Διὰ τὴν ἱστορίαν, ἄς σημειωθῇ ὅτι τὸν Πυθαγώραἐ φόνευσαν οἱ, εἰς Μεγάλην Ἑλλάδα Ἕλληνες, κάτοικοι τοῦ Κρότωνος παρακινηθέντες ὑπὸ τοῦ Κύλωνος,εὐπόρου ἀριστοκράτου, τὸ ὁποῖον ὁ Πυθαγὼρ δὲν ἔκανε δεκτὸν εἰς τὸ κοινὸβιον τῶν «συνόντων».
Ὁ μέγας οὗτος διδάσκαλος ἐθεμελίωσεν τὴν ἀρχὴν τῆς Θείας ἁρμονίας, τὴν ὁποίαν ἀργότερον ἐχρησιμοποίησεν εἰς τὸ ἔπακρον ὁ Λεονάρντο Ντὰ Βίντσι.
Κατὰ τὸν Πυθαγώρα ὁ Θεὸς ἐχρησιμοποίησεν τὴν Θείαν ἁρμονίαν διὰ τὴν κατασκευὴν τοῦ σύμπαντος καὶ ὲπὶ τῇ βάσει αὐτῆς τῆς ἀρχῆς διεπιστώθη ἡ ὕπαρξις κενοῦ εἰς τὸ ἡλιακόν μας σύστημα.
Οἱ βάσει τοῦ ἀριθμοῦ «Φ» ὑπολογισμοὶ τοῦ ἀστρονόμου Πέρσιβαλ Λόουελ ἔδειξαν τὴν ἀνάγκην ὑπάρξεως πλανήτου εἰς συγκεκριμένην τροχιακὴν ἀπόστασιν ἐκ τοῦ ἡλίου, πλὴν ὁ πλανήτης δὲν ὁρᾶτο ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Τελικῶς, τὴν 21 πρώτην Ἰανουαρίου 1930 ἐφωτογραφήθη ὁ «νεαρὸς» καὶ σμικρότατος ἐκεῖνος πλανήτης, ἐξ οὗ καὶ τὸ ὑποκορι-στικὸν «νάνος», ὁ ὁποῖος καὶ ἔκαβε τὸ ὄνομα Πλούτων. Τελικὼς, τὸ 2006 ἡ NASA ὁλοκλήρωσε τὴν πλήρη χαρτογράφηση τοῦ Πλούτωνος καὶ τῶν δορυφόρων του.
Ἕτέρα τιμιτικὴ διάκρισις πρὸς τὸν Πυθαγώρα ἀποτελεῖ ἡ ὀνομασία τοῦ πρωτοκόλλου ἐπικοινωνίας τῶν συνδεδεμένων εἰς τὸ διαδίκτυον ὑπολογιστῶν.
Τὸ πρωτόκολλον τοῦτο ὀνομάζεται «ἔθερνετ» (ethernet) ἐκ τοῦ αἰθέρος, τὴν ὕπαρξιν τοῦ ὁποίου ἀρχικῶς ἀπέῤῥιψεν ἡ ἐπιστήμη ὡς καὶ ὁ πατὴρ τῆς ἐκκλησίας Βασίλειος ὁ Μέγας εἰς τὸ ἔργον του ἡ ἐξαήμερος δημιουργία, τοὺς δὲ Ἑλληνας σοφοὺς ἐμέμφαιτο σκαιῶς(«Πολλὰ περὶ φύσεως ἐπραγματεύσαντο οἱ τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ, καὶ οὐδὲ εἷς παρ᾿ αὐτοῖς λόγος ἕστηκεν ἀκίνητος καὶ ἀσάλευτος, ἀεὶ τοῦ δευτέρου τὸν πρὸ αὐτοῦ καταβάλλοντος· ὥστε ἡμῖν μηδὲν ἔργον εἶναι τὰ ἐκείνων ἐλέγχειν· ἀρκοῦσι γὰρ ἀλλήλοις πρὸς τὴν οἰκείαν ἀνατροπήν», ἑξαήμερος δημιουργία ὁμιλία αʹ ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν)
Ἡ σύγχρονος ἐπιστήμη ἠναγκάσθη ἐκ τῶν πραγμάτων νὰ ἀποδεχθῇ τὴν ὕπαρξιν τοῦ αἰθέρος, καὶ βεβαίως, ἠκολούθησε καὶ ἡ ἐκκλησία.
Ὁ Πυθαγώρ ὑπελόγισε τὴν τιμὴν τοῦ ἐκφράζοντος τὴν Θείαν ἁρμονίαν ἀριθμοῦ καὶ τὸν χαρακτήρισε διὰ τοῦ γράμματος «φ» τῆς ἑλληνικῆς ἀλφαβήτου. Διατὶ, ἄραγε, ὁ Πυθαγὼρ ἐξέλεξεν τὸ «Φ» καὶ ὄχι ἄλλο γράμμα τῆς ἑλληνικῆς ἀκφαβήτου, ὡς ἐπὶ παραδείγματι τὸ «Ε» ὅ καὶ ἀναπαριστᾳ τὸν ἀριθμὸν πέντε (5); Οὐδὲν μυστήριον περὶ αὐτοῦ, ἔστω καὶ ἐὰν ὁ μέγιστος μαθηματικὸς δὲν ἄφησε γραπτὰ κείμενα. Δι᾽ ἁπλῆς παρατηρήσεως τῆς ἀριθμητι-κῆς ἀξίας τῶν γραμάτων παρατηροῦμεν ὅτι τὸ «Φ» ἀντιπροσωπεύει τὸν ἀριθμὸν 500, καθ᾽ ἧν στιγμὴν τὸ γράμμα τὸ ἀντιστοιχοῦν εἰς τὸν ἀριθμὸν πέντε (5), τὸ «Ε», εὑρίσκετο διακο-σμὸν τὴν εἴσοδον τοῦ ναοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος εἰς τοὺς Δελφοὺς καὶ εἶχε ἤδη ἑτέραν συμβο-λικὴν ἀξίαν, περὶ τῆς ὁποίας ἔγραψεν ὁ Πλούταρχος εἰς τὸ ἔργον του «Περὶ τοῦ «Ει» τοῦ ἐν Δελφοῖς».
Ὁ Πυθαγὼρ ὑπελόγισε ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῆς Θείας ἁρμονίας «Φ» ὑπολογίζεται ἐκ τῆς σχέσεως:
Αἱ ὑπὸ τοῦ Πυθαγώρου θεμελειωθεῖσαι φιλοσοφικαὶ, μαθηματικαὶ καὶ φυσικαὶ ἔννοιαι, ἀρχαὶ καὶ ἀξίαι εἶναι πάμπολλαι. Εἷναι ὁ πρῶτος ἀποδόσας μαθηματικὴν ἀξίαν εἰς τὰς μουσικὰς νότας.
Εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐθεμελίωσε τὴν φυσικὴν ἀρχὴ παραγωγῆς ἤχου ὑπὸ παντὸς κινουμένου σώματος, ἄρα καὶ ὑπὸ τῶν πλανητῶν, πλὴν ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, ὅστις ὁρᾶ καὶ ἀκούει, δὲν δύναται νὰ συλλάβῃ τοὺς, ἐκ τῶν πλανητῶν, παραγομένους ἤχους.
Ὁ Πυθαγὼρἑρμήνευσε φιλοσοφικῶς τὴν τοιαύτην ἀδυναμίαν τοῦ ἀνθρωπίνου ἐγκεφάλου.
Ἡ ἀεροναυπγικὴ καὶ διαστημικὴ ὑπηρεσία τῶν Η.Π.Α., γνωστὴ ὡς NASA, ἐπέτυχε τὴν καταγραφὴ τῶν, ὑπὸ τῶν πλανητῶν, παραγομένων ἤχων καὶ ἀνεκοίνωσεν τὸ εὕρημα τονίζοντας ταυτοχρόνως καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πρώτου διδάξαντος, ἤτοι τοῦ Πυθαγώρου.
Δείγματα ἤχου, ἐν οἷς καὶ ἤχους παραγομένους συνεπείᾳ τῆς περιστροφῆς τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἄλλων πλανητῶν, δυνάμεθα νἀ ἀκούσωμεν ἐπισκεπτόμενοι τὴν ἱστοσελίδαν τῆς NASA
http://www.nasa.gov/vision/universe/features/halloween_sounds.html#backtoTop.
Ἀκόμη ὁ Πυθαγὼρ ἐδίδασκεν τὴν ὕπαρξιν τοῦ αἰθέρος, ὡς τῆς, τὸ σύμπαν διακατέχον, οὐσίας, μέσῳ τῆς ὁποίας διαδίδεται τὸ φῶς.
1. Πυθαγὼρ καὶ τὸ σύμπαν – ἱερὸς ἀριθμὸς «φ»
Ὡς πρὸς τὴν δημιουργίαν τοῦ σύμπαντος ὁ Πυθαγὼρ ἐδίδαξεν ὅτι τοῦτο προῆλθεν ἐκ τῆς συνενώσεως πέντε, ἐν συνόλῳ στοιχείων τῶν:
αἰθὴρ, ἀὴρ, γαῖα, πῦρ, ὕδωρ.
Ὁ ἀριθμὸς 5 δὲν ἐπελέγει τυχαίως ὑπὸ τοῦ Πυθαγώρου.
Διὰ τὴν ἱστορίαν, ἄς σημειωθῇ ὅτι τὸν Πυθαγώραἐ φόνευσαν οἱ, εἰς Μεγάλην Ἑλλάδα Ἕλληνες, κάτοικοι τοῦ Κρότωνος παρακινηθέντες ὑπὸ τοῦ Κύλωνος,εὐπόρου ἀριστοκράτου, τὸ ὁποῖον ὁ Πυθαγὼρ δὲν ἔκανε δεκτὸν εἰς τὸ κοινὸβιον τῶν «συνόντων».
Ὁ μέγας οὗτος διδάσκαλος ἐθεμελίωσεν τὴν ἀρχὴν τῆς Θείας ἁρμονίας, τὴν ὁποίαν ἀργότερον ἐχρησιμοποίησεν εἰς τὸ ἔπακρον ὁ Λεονάρντο Ντὰ Βίντσι.
Κατὰ τὸν Πυθαγώρα ὁ Θεὸς ἐχρησιμοποίησεν τὴν Θείαν ἁρμονίαν διὰ τὴν κατασκευὴν τοῦ σύμπαντος καὶ ὲπὶ τῇ βάσει αὐτῆς τῆς ἀρχῆς διεπιστώθη ἡ ὕπαρξις κενοῦ εἰς τὸ ἡλιακόν μας σύστημα.
Οἱ βάσει τοῦ ἀριθμοῦ «Φ» ὑπολογισμοὶ τοῦ ἀστρονόμου Πέρσιβαλ Λόουελ ἔδειξαν τὴν ἀνάγκην ὑπάρξεως πλανήτου εἰς συγκεκριμένην τροχιακὴν ἀπόστασιν ἐκ τοῦ ἡλίου, πλὴν ὁ πλανήτης δὲν ὁρᾶτο ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Τελικῶς, τὴν 21 πρώτην Ἰανουαρίου 1930 ἐφωτογραφήθη ὁ «νεαρὸς» καὶ σμικρότατος ἐκεῖνος πλανήτης, ἐξ οὗ καὶ τὸ ὑποκορι-στικὸν «νάνος», ὁ ὁποῖος καὶ ἔκαβε τὸ ὄνομα Πλούτων. Τελικὼς, τὸ 2006 ἡ NASA ὁλοκλήρωσε τὴν πλήρη χαρτογράφηση τοῦ Πλούτωνος καὶ τῶν δορυφόρων του.
Ἕτέρα τιμιτικὴ διάκρισις πρὸς τὸν Πυθαγώρα ἀποτελεῖ ἡ ὀνομασία τοῦ πρωτοκόλλου ἐπικοινωνίας τῶν συνδεδεμένων εἰς τὸ διαδίκτυον ὑπολογιστῶν.
Τὸ πρωτόκολλον τοῦτο ὀνομάζεται «ἔθερνετ» (ethernet) ἐκ τοῦ αἰθέρος, τὴν ὕπαρξιν τοῦ ὁποίου ἀρχικῶς ἀπέῤῥιψεν ἡ ἐπιστήμη ὡς καὶ ὁ πατὴρ τῆς ἐκκλησίας Βασίλειος ὁ Μέγας εἰς τὸ ἔργον του ἡ ἐξαήμερος δημιουργία, τοὺς δὲ Ἑλληνας σοφοὺς ἐμέμφαιτο σκαιῶς(«Πολλὰ περὶ φύσεως ἐπραγματεύσαντο οἱ τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ, καὶ οὐδὲ εἷς παρ᾿ αὐτοῖς λόγος ἕστηκεν ἀκίνητος καὶ ἀσάλευτος, ἀεὶ τοῦ δευτέρου τὸν πρὸ αὐτοῦ καταβάλλοντος· ὥστε ἡμῖν μηδὲν ἔργον εἶναι τὰ ἐκείνων ἐλέγχειν· ἀρκοῦσι γὰρ ἀλλήλοις πρὸς τὴν οἰκείαν ἀνατροπήν», ἑξαήμερος δημιουργία ὁμιλία αʹ ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν)
Ἡ σύγχρονος ἐπιστήμη ἠναγκάσθη ἐκ τῶν πραγμάτων νὰ ἀποδεχθῇ τὴν ὕπαρξιν τοῦ αἰθέρος, καὶ βεβαίως, ἠκολούθησε καὶ ἡ ἐκκλησία.
Ὁ Πυθαγώρ ὑπελόγισε τὴν τιμὴν τοῦ ἐκφράζοντος τὴν Θείαν ἁρμονίαν ἀριθμοῦ καὶ τὸν χαρακτήρισε διὰ τοῦ γράμματος «φ» τῆς ἑλληνικῆς ἀλφαβήτου. Διατὶ, ἄραγε, ὁ Πυθαγὼρ ἐξέλεξεν τὸ «Φ» καὶ ὄχι ἄλλο γράμμα τῆς ἑλληνικῆς ἀκφαβήτου, ὡς ἐπὶ παραδείγματι τὸ «Ε» ὅ καὶ ἀναπαριστᾳ τὸν ἀριθμὸν πέντε (5); Οὐδὲν μυστήριον περὶ αὐτοῦ, ἔστω καὶ ἐὰν ὁ μέγιστος μαθηματικὸς δὲν ἄφησε γραπτὰ κείμενα. Δι᾽ ἁπλῆς παρατηρήσεως τῆς ἀριθμητι-κῆς ἀξίας τῶν γραμάτων παρατηροῦμεν ὅτι τὸ «Φ» ἀντιπροσωπεύει τὸν ἀριθμὸν 500, καθ᾽ ἧν στιγμὴν τὸ γράμμα τὸ ἀντιστοιχοῦν εἰς τὸν ἀριθμὸν πέντε (5), τὸ «Ε», εὑρίσκετο διακο-σμὸν τὴν εἴσοδον τοῦ ναοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος εἰς τοὺς Δελφοὺς καὶ εἶχε ἤδη ἑτέραν συμβο-λικὴν ἀξίαν, περὶ τῆς ὁποίας ἔγραψεν ὁ Πλούταρχος εἰς τὸ ἔργον του «Περὶ τοῦ «Ει» τοῦ ἐν Δελφοῖς».
Ὁ Πυθαγὼρ ὑπελόγισε ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῆς Θείας ἁρμονίας «Φ» ὑπολογίζεται ἐκ τῆς σχέσεως:
Μετὰ τὴν ὑποδιαστολὴν ἀκολουθοῦν ἄπειρα δεκαδικὰ ψηφία, δι᾽ ὅ καὶ διὰ λόγους πρακτικοὺς ὁ ἀριθμὸς λογίζεται ὡς ἴσος πρὸς: .
Ὁ «Φ» ὑπολογίζεται ἐπίσης ἐκ ῆς σχέσεως:
καὶ ἰσχύουν αἱ σχέσεις:
Ὅλαι αὐταὶ αἱ ἰδιότηται τοῦ ἀριθμοῦ «Φ» ὁδήγησαν ὥστε τελικῶς νὰ ὀνομασθῇχρυσὸς ἀριθμὸς, τὰ δὲ ἐξ αὐτοῦ προκύπτοντα σχήματα «χρυσὰ». Οὔτω ἔχομεν τὰ:
· Χρυσοῦν τρίγωνον: ἰσοσκελὲς μὲ γωνίαν κορυφῆς ἴση πρὸς 360.
· Χρυσοῦν ὀρθογώνιον: τὸ ἔχον πλευρᾶς μὲ λόγον:
Ἐὰν ἐξ ἑνός χρυσοῦ ὀρθογωνίου ἀφαιρεθῇ ἕν τετράγωνον, τὸ ἀπομένον ὀρθογώνιον εἶναι καὶ πάλιν χρυσοῦν.
· Χρυσὸς Ῥόμβος: ὁ ἔχων λόγον διαγωνίων ἴσον πρὸς «Φ».
· Χρυσοῦς κοχλίας: τὸ σχῆμα ὅλων
τῶν κοχλιῶν καὶ γαλαξιῶν
5. Πυθαγὼρ καὶ τὸ πεντάκτινον ἀστέρι
Ὑπενθυμίζεται ὅτι τὸ «Φ» ἀναπαριστᾶ τὸν ἀριθμὸν 500, ἑκατονταπλάσιον τοῦ 5ἀντιστοιχοῦντος εἰς τὸ γράμμα «Ε» τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ Δελφικὸν σύμβολον. Τὸ σύμπαν κατεσκευάσθη ἐκ τῆς συνθέσεως τῶν παραπλεύρως πέντε στοιχείων.
Ὁ Πυθαγὼρ κατεσκεύασε τὸ κανονικὸν πεντάγωνον μὲ κανόνα καὶ διαβήτη.
Ἐπίσης οἱ Πυθαγώριοι ἐθεώρουν τὸ σύμπαν ὡς ἔχον μορφὴν κανονικοῦ δωδεκαέδρου τοῦ ὁποίου αἱ πλευραὶ εἶναι κανονικὰ πεντάγωνα, ὡς ἐμφαίνηται καὶ εἰς τὸ παραπλεύρως σχῆμα (δωδεκάεδρον καὶ τὸ ἀνάπτυγμά του)
Ἡ μελέτη, ὅθεν, τοῦ πενταγώνου ἀνήκει εἰς τὸν Πυθαγώρα.
Ἁπλὴ ἐξέτασις τοῦ πενταγώνου καὶ τῶν ἰδιοτήτων του δίδουν τὰ ἀκόλουθα συμπεράσματα:
Δι᾽ ἐνώσεως τῶν κορυφῶν τοῦ κανονικοῦ πενταέδρου προκύπτει ὁ πεντάκτινος ἀστὴρ, τοῦ ὁποίου ὅλα τὰ τρίγωνα εἶναι «χρυσὰ» δεδομένου
ὅτι εἶναι ἰσοσκελὴ καὶ ἡ γωνία τῆς κορυφῆς των εἶναι ἴση πρὸς 360.
Ἐν κατακλείδι, ὁ πεντάκτινος ἀστὴρ ἤ πεντάλφα συνίσταται ἐκ τῆς συνθέσεως ἑνὸς κανονικοῦ πενταγώνου (εἰς τὸ κέντρον) καὶ πέντε χρυσῶν τριγώνων, ἕκαστον ἔχον ὡς βάσιν μίαν ἐκ τῶν πλευρῶν τοῦ πενταγώνου. Τὸ χρυσοῦν τρίγωνον ἀποτελεῖ τὴν βάσιν κατασκευῆς τῆς χρυσῆς σπείρας τῶν γαλαξιῶν τοῦ σύμπαντος, ὡς ἐμφαίνοιτε ἐκ τῶν κατωτέρων σχημάτων.
Χρυσοῦν Τρίγωνον Ἐπέκτασις «χρυσοῦ Χρυσὴ Σπείρα τριγώνου» πρὸς
κατασκευὴν
«χρυσῆς σπείρα»
Ὁ πεντάκτινος, ὄθεν, ἀστὴρ ἤ πεντάλφα ἀνήκει εἰς τὴν πνευματικὴν ἰδιοκτησίαν τῶν Πυθαγορείων καὶ συνεπῶς ἀποτελεῖ μέρος τῆς πνευματικῆς κληρονομίας τῶν Ἑλλήνων.
Τέλος, τὸ ὁλοκληρομένον σύμβολον τῶν Πυθαγορείων ἔχει ὡς ἀκολούθως:
Ὁ κύκλος συμβολίζει τὸ σύμπαν.
Αἱ κορυφαὶ τοῦ, εἰς τὸν κύκλον ἐγγεγραμμένου, κανονικοῦ πενταγώνου συμβολίζουν τὰ πέντε στοιχεῖα τῆς, κατὰ τὸν Πυθαγόρα, συνθέσεως τοῦ σύμπαντος.
Τὰ χρυσὰ τρίγωνα τοῦ πεντακτίνου ἀστέρος συμβολί-ζουν τοὺς δομικοὺς λίθους κατασκευῆς τῶν γαλαξιῶν.
Τὸ «φ» τὴν Θείαν πρόνοιαν, τὸν ἱερὸν ἀριθμὸν ὅστις διέπει πᾶν θεϊκὸν κατασκεύασμα ἀπὸ τοῦ σμικροτάτου μέχρις τοῦ μεγιστοτάτου. Τὸ σχηματιζόμενον ἐσωτερικὸν πεντάγωνον συμβολίζει τὸ ἀέναον τῆς συμπαντικῆς δομῆς δεδομένου ὅτι εἰς τοῦτο δύναται νὰ ἐγραφῇ εἰς ἕτερον κύκλον, διὰ δὲ τῆς συνενώσεως τῶν κορυφῶν του προκύπτει νέος πεντάκτινος ἀστὴρ κ.ο.κ. ἀενάως.
6. Συμπέρασμα
Ἕνα σύμβολον συνδεδεμένον μὲ τὸν χρυσοῦν ἤ ἱερὸν ἀριθμὸν τῆς δημιουργίας τοῦ σύμ-παντος ἀλλὰ καὶ τόσων ζώντων σήμερον χθονίων καὶ θαλασσίων πλασμάτων δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συνδέεται μὲ σατανικὰς ἀντιλήψεις.
Ἡ παραποίησις Ἑλληνικῶν συμβόλων εἶναι συνεχὴς. Ἴσως εἰς τὸ μέλλον μᾶς δοθῇ εὐκαι-ρεία νὰ μελετήσωμεν τὸ παραποιηθὲν σύμβολον τῆς ἐλπίδος καὶ τὴν μετατροπὴν του εἰς ἐκεῖνον τοῦ ναζισμοῦ καὶ φασισμοῦ ὡς καὶ διὰ τὸν σταυρὸν τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὰς Ἑλληνικὰς ῥίζας του.
Ἰωάννης Καραδημητρόπουλος
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου