ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ 6-6-2012
Οι αστρονόμοι σε όλο τον κόσμο προετοιμάζονται πυρετωδώς για την επόμενη διάβαση της Αφροδίτης το διήμερο 5 και 6 Ιουνίου. Ενα φαινόμενο που έχει καταγραφεί μόνον 6 φορές και δεν προβλέπεται να επαναληφθεί για τα επόμενα 105 χρόνια.
Το απόγευμα της 5ης Ιουνίου, η Αφροδίτη θα αρχίσει να περνά ανάμεσα απο Γη και τον Ήλιο, και θα γίνει ορατή ως σκοτεινή κηλίδα που κινείται πάνω στον φωτεινό ουράνιο σώμα για 6μιση ώρες.
Η πρώτη φάση της διάβασης θα γίνει ορατή στη Βόρειο Αμερική, την Κεντρική Αμερική και το βορειότερο τμήμα της Νοτίου Αμερικής Το απόγευμα της 5ης Ιουνίου, όπως αναφέρει το iefimerida.gr
Η Ευρώπη, η Μέση Ανατολή και η Νότια Ασία θα δουν μόνο την τελική φάση του φαινομένου λίγο πριν από το ηλιοβασίλεμα της 6ης Ιουνίου.
Οι μόνες περιοχές από τις οποίες η διάβαση θα είναι ορατή για όλη τη διάρκειά του θα είναι η ανατολική Ασία και ο Δυτικός Ειρηνικός.
Εδώ και αιώνες, η διάβαση της Αφροδίτης θεωρείται μια από τις σημαντικότερες στιγμές για τους αστρονόμους αναφέρει ο επικεφαλής του Παρατηρητηρίου του Παρισιού, Κλοντ Καταλά
Η προηγούμενη διάβαση ήταν το 2004. Η επόμενη όμως αναμένεται το Δεκέμβριο του 2117.
H διάβαση του 1639
Ως τα μέσα του 17ου αιώνα η αντίληψη ότι ο Ηλιος βρίσκεται στο κέντρο του πλανητικού μας συστήματος θεωρούνταν λίγο-πολύ αιρετική, όπως δείχνει άλλωστε και η καταδίκη του Γαλιλαίου από την Καθολική Εκκλησία το 1633. Ετσι η πρόβλεψη που έκανε ο Κέπλερ, με βάση την ηλιοκεντρική θεωρία, ότι τον Δεκέμβριο του 1639 η Αφροδίτη θα περνούσε μπροστά από τον ηλιακό δίσκο, δεν βρήκε αξιόλογη ανταπόκριση. Εξαίρεση απετέλεσε ο ερασιτέχνης αστρονόμος εκείνης της εποχής Ιερεμίας Χόροξ. Ο Χόροξ ήταν ιεροψάλτης στην εκκλησία του μικρού χωριού Χουλ, κοντά στο Πρέστον της Αγγλίας. Με τις οικονομίες του είχε κατασκευάσει ένα αυτοσχέδιο τηλεσκόπιο και με αυτό αποφάσισε να παρατηρήσει τη διάβαση της Αφροδίτης που είχε προβλέψει ο Κέπλερ. H ημέρα κατά την οποία θα συνέβαινε το φαινόμενο ήταν γνωστή, 4 Δεκεμβρίου, όμως για την ακριβή ώρα υπήρχε μεγάλη αβεβαιότητα. Εκείνη την εποχή οι συννεφιές είναι συνηθισμένες στην Αγγλία και η ημέρα διαρκεί πολύ λίγο, αφού ο Ηλιος δύει κατά τις 4 το απόγευμα. Επιπλέον η 4η Δεκεμβρίου έπεφτε Κυριακή, ημέρα κατά την οποία ο Χόροξ θα ήταν απασχολημένος πολλές ώρες με τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Επειδή λοιπόν υπήρχε ο φόβος να χάσει το φαινόμενο, ειδοποίησε ταχυδρομικά τον Γουίλιαμ Κράμπτρι, έναν φίλο του και ερασιτέχνη αστρονόμο που ζούσε στο Μάντσεστερ, 50 χιλιόμετρα μακριά από το Χουλ, να παρατηρεί και αυτός παράλληλα.
H Κυριακή εκείνη ήταν πραγματικά μια συννεφιασμένη ημέρα, αλλά στις 3.15 το απόγευμα, μόλις μισή ώρα προτού δύσει ο Ηλιος, τα σύννεφα διαλύθηκαν και ο Ιερεμίας Χόροξ, που μόλις είχε τελειώσει τον εσπερινό, είδε με μεγάλη του χαρά μια σκοτεινή κηλίδα, την Αφροδίτη, να εισέρχεται αργά στον φωτεινό ηλιακό δίσκο. Τυχερός ήταν και ο Γουίλιαμ Κράμπτρι, ο οποίος μπόρεσε να παρατηρήσει το φαινόμενο από το Μάντσεστερ. Οι δύο ερασιτέχνες αστρονόμοι, παρ' όλο που επικοινωνούσαν τακτικά με επιστολές, δεν είχαν ποτέ συναντηθεί από κοντά, επειδή δεν είχαν τα χρήματα να καλύψουν την ελάχιστη, για σήμερα, απόσταση των 50 χιλιομέτρων που τους χώριζε. Τελικά αποφάσισαν να συναντηθούν, για να συζητήσουν την εμπειρία τους από τη διάβαση της Αφροδίτης, σχεδόν έναν χρόνο μετά, στις 4 Ιανουαρίου του 1641. Αυτό όμως δεν το κατάφεραν ποτέ, επειδή ο Ιερεμίας Χόροξ πέθανε ξαφνικά την παραμονή του ταξιδιού, που τόσο επιθυμούσε, σε ηλικία μόλις 22 ετών. Οι παρατηρήσεις του όμως δεν πήγαν χαμένες, αφού οι σημειώσεις του βοήθησαν τον Νεύτωνα, που γεννήθηκε την επόμενη χρονιά, να επιβεβαιώσει τη θεωρία της βαρύτητας.
Οι διαβάσεις του 1761 και του 1769
Ενας από τους πρώτους αστρονόμους που χρησιμοποίησαν τη θεωρία της βαρύτητας του Νεύτωνα ήταν ο Εντμουντ Χάλεϊ, ο οποίος είναι στους περισσότερους γνωστός από την ανακάλυψη ότι ο κομήτης, που σήμερα φέρει το όνομά του, επισκέπτεται περιοδικά τη γειτονιά της Γης κάθε 76 χρόνια. Ο Χάλεϊ συνειδητοποίησε ότι, με τη βοήθεια της ακριβούς χρονομέτρησης των διαβάσεων της Αφροδίτης, θα μπορούσαν οι αστρονόμοι να υπολογίσουν την απόσταση Γης - Ηλίου, επίτευγμα που αποτελούσε το όνειρο όλων των αστρονόμων από την εποχή του Αρίσταρχου. Οι διαβάσεις της Αφροδίτης συμβαίνουν κατά ζεύγη, τα μέλη των οποίων απέχουν μεταξύ τους οκτώ χρόνια. Ο Χάλεϊ υπολόγισε ότι το επόμενο ζεύγος, μετά τη διάβαση που παρακολούθησε ο Χόροξ, επρόκειτο να συμβεί το 1761 και το 1769. Με βάση τους υπολογισμούς του Χάλεϊ οργανώθηκαν καμιά δεκαριά αποστολές αστρονόμων σε διάφορες περιοχές της Γης, για καθεμία από τις δύο διαβάσεις. Εκείνα τα χρόνια οι επικοινωνίες δεν ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση όσο την εποχή του Χόροξ, όμως τα ταξίδια σε απομακρυσμένες περιοχές κρατούσαν συνήθως μήνες, ενώ και η ασφάλεια των ταξιδιωτών δεν ήταν ιδιαίτερα εγγυημένη. Ετσι πολλές από τις αποστολές είχαν απρόβλεπτη εξέλιξη. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η περίπτωση του γάλλου αστρονόμου Λεζαντίλ, ο οποίος δεν μπόρεσε να φθάσει στον προορισμό του, το Ποντισερί της Ινδίας, επειδή την εποχή εκείνη ο επταετής πόλεμος Αγγλίας - Γαλλίας ήταν στην κορύφωσή του και η πόλη είχε πέσει στα χέρια των Αγγλων. Παρακολούθησε τη διάβαση από το πλοίο που τον μετέφερε και οι μετρήσεις του ήταν άχρηστες, αφού δεν γνώριζε με ακρίβεια το στίγμα του πλοίου! Ηταν όμως πεισματάρης και αποφάσισε να μείνει στην Ινδία για οκτώ χρόνια, ως την επόμενη διάβαση. Δυστυχώς την ημέρα της διάβασης είχε συννεφιά, και έτσι οι κόποι οκτώ ετών πήγαν χαμένοι. Τον περίμεναν όμως ακόμη χειρότερα. Οταν ύστερα από πολλούς μήνες και απίστευτες περιπέτειες επέστρεψε τελικά στη Γαλλία, βρήκε το σπίτι του λεηλατημένο και τη θέση του στη Γαλλική Ακαδημία κατειλημμένη, επειδή έπειτα από τόσον καιρό απουσίας είχε διαδοθεί η φήμη ότι είχε πεθάνει στην Ινδία. Με τη βοήθεια των μετρήσεων του 1761 και του 1769 οι αστρονόμοι υπολόγισαν την απόσταση Γης - Ηλίου που είναι περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, με ακρίβεια ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων.
Οι μεταγενέστερες διαβάσεις
Στα τέλη του 19ου αιώνα, οπότε και συνέβη το τελευταίο ζεύγος διαβάσεων, το 1874 και το 1882, τα μέσα των ταξιδιών ήταν πια γρήγορα και ασφαλή, ενώ και τα όργανα παρατηρήσεων είχαν εξελιχθεί σημαντικά. Ετσι οι δεκάδες αποστολές που οργανώθηκαν απέφεραν σημαντικές παρατηρήσεις.
Με τη βοήθειά τους κατορθώθηκε ο υπολογισμός της απόστασης Γης - Ηλίου με ακρίβεια 300.000 χιλιομέτρων. Θα περίμενε κανείς ότι η εφετινή διάβαση θα είχε μεγάλη σημασία για την περαιτέρω βελτίωση αυτής της ακρίβειας, αφού η εξέλιξη των οργάνων παρατήρησης τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ σημαντική. Ωστόσο σήμερα, με τη βοήθεια άλλων μεθόδων, γνωρίζουμε την απόσταση Γης - Ηλίου με πιθανό λάθος μόλις 60 μέτρων, ακρίβεια που είναι αδύνατον να επιτευχθεί ακόμη και με τις ακριβέστερες χρονομετρήσεις της διάβασης της Αφροδίτης.
Ετσι εφέτος οι αστρονόμοι, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, θα παρατηρήσουν το φαινόμενο για τον ίδιο λόγο που το παρατήρησαν και οι δύο ερασιτέχνες Αγγλοι το 1639: για τη σπανιότητά του και την ομορφιά του.
ΠΗΓΗ
---------------------------------------------------------------------
ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ SOLAR DYNAMICS OBSERVATOR H SDO ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ 6-6-2012
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ [ΣΤΟ 0.48 ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΗΤΗ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ 3 ΚΟΥΚΙΔΕΣ ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΡΙΓΩΝΟ ΚΑΙ 2.26 ΕΩΣ 2.30 ΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΥΘΕΙΑ] :
Αφού η Αφροδίτη δεν έχει φυσικούς δορυφόρους, τότε τι είναι αυτά τα αντικείμενα σε τροχιά γύρω της ??
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου