Κοινοτική απόφαση-σταθμός για το ενεργειακό κόστος..
Τέλος στη μακροχρόνια διαμάχη για το θέμα της τιμολόγησης ηλεκτρικού ρεύματος ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας, τη ΔΕΗ και την «Αλουμίνιον της Ελλάδος», έβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Τέλος στη μακροχρόνια διαμάχη για το θέμα της τιμολόγησης ηλεκτρικού ρεύματος ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας, τη ΔΕΗ και την «Αλουμίνιον της Ελλάδος», έβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η Κομισιόν με απόφασή της, η οποία ανοίγει δρόμους και για άλλες εξελίξεις στον τομέα της ενέργειας, απέρριψε την προσφυγή της ΔΕΗ που επιδίωκε να χαρακτηρίσει την τιμή πώλησης ρεύματος προς τη βιομηχανία του Ομίλου Μυτιληναίου ως «κρατική ενίσχυση» και άρα και ως παράνομη.
Προηγουμένως, Μάιο και Ιούνιο του 2014 είχε θέσει την καταγγελία της ΔΕΗ στο αρχείο κρίνοντας ότι η τιμή της διαιτησίας, μετά την προσφυγή των δύο εταιρειών στη ΡΑΕ δεν προκαλούσε αθέμιτο ανταγωνισμό και άρα δεν είναι κρατική ενίσχυση.
Η ΔΕΗ, όμως, προσέφυγε και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ κατά της απόφασης. Εντούτοις, στις 25 Μαρτίου του 2015 η Ευρ. Επιτροπή αποφάσισε ότι η τιμή της διαιτησίας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κλείνοντας οριστικά την υπόθεση.
Στα αξιοσημείωτα της απόφασης αυτής συμπεριλαμβάνονται τα εξής:
Η ΔΕΗ δέχτηκε ελεύθερα να προσφύγει στο διαιτητικό δικαστήριο και δεν αμφισβήτησε ποτέ ότι οι παράμετροι που διαμορφώνουν το κατάλληλο τιμολόγιο σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά κατανάλωσης του πελάτη, της ελληνικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τη διάρθρωση του κόστους του προμηθευτή.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι η τιμή της διαιτησίας που αγοράζει το ρεύμα η «Αλουμίνιον της Ελλάδος» δεν συνιστά κρατική ενίσχυση.
Το καθαρό τιμολόγιο των 36,6 ευρώ ανά Μεγαβατώρα είναι υψηλότερο από εκείνο που πληρώνουν αντίστοιχες μεταλλουργικές βιομηχανίες στην ΕΕ. Το 2013 ήταν μόλις στα 30,87 ευρώ ανά Μεγαβατώρα, με όλες μάλιστα τις χρεώσεις. Στην τιμή της «Αλουμίνιον» αν συμπεριληφθούν οι λοιπές χρεώσεις τότε αυτή εκτοξεύεται στα 45 ευρώ ανά Μεγαβατώρα.
Η ΔΕΗ μετά την απελευθέρωση των τιμολογίων Υψηλής Τάσης (από εκεί ηλεκτροδοτείται η «Αλουμίνιον») υποχρεώθηκε να παύσει τον καθορισμό ενιαίας χρέωσης. Αλλά σύμφωνα με την Ευρ. Επιτροπή δεν προχώρησε ποτέ σε διμερείς διαπραγματεύσεις με τις επιχειρήσεις και φυσικά και με τη θυγατρική του ομίλου Μυτιληναίου.
Η «Αλουμίνιον» δεν μπορούσε να βρει εναλλακτικό προμηθευτή, καθώς η ΔΕΗ έχει υπό τον έλεγχό της τη φθηνή λιγνιτική και υδροηλεκτρική παραγωγή. Μάλιστα η Κομισιόν αναφέρει ότι η ΔΕΗ διαθέτει ουσιαστικό «μονοψώνιο» έναντι των παραγωγών και μονοπώλιο έναντι των πελατών της αφού έχει μερίδιο αγοράς 98% με 99%.
Η «Αλουμίνιον» αποτελεί μοναδικό πελάτη στην αγορά, δεν συγκρίνεται με άλλον καθώς η κατανάλωσή της ξεπερνά το 5% της συνολικής και φτάνει στο 40% της Υψηλής Τάσης.
Η απόφαση αυτή, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, ανοίγει τον δρόμο για διμερείς διαπραγματεύσεις της ΔΕΗ με τις βιομηχανίες και τον καθορισμό τιμολογίων με βάση το προφίλ της καθεμιάς, ενώ αναδεικνύει και την έλλειψη ανταγωνισμού τόσο στην παραγωγή ρεύματος όσο και στην προμήθεια.
Το μπρα ντε φερ
Κρατάει χρόνια αυτή η κόντρα
Η διαμαχη για την τιμή του ρεύματος κρατά από το 2006, οπότε κι έληξε η συμφωνία που έτρεχε... από το 1960 ανάμεσα στη ΔΕΗ και τη γαλλική «Πεσινέ», σύμφωνα με την οποία η εταιρεία ηλεκτρισμού πουλούσε με χαμηλότερη τιμή το ρεύμα που απαιτούσαν οι ανάγκες λειτουργίας της βιομηχανίας.
Το 2005 η «Πεσινέ» πέρασε στον Ομιλο Μυτιληναίου, και έναν χρόνο μετά ΔΕΗ και «Αλουμίνιον της Ελλάδος» διαπραγματεύονταν για τέσσερα χρόνια και, αν και το 2010 είχαν φτάσει κοντά στη σύμβαση προμήθειας, εντούτοις αυτή δεν υπογράφηκε.
Το 2013 συμφώνησαν να προσφύγουν στη μόνιμη διαιτησία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας. Το διαιτητικό δικαστήριο καθόρισε συγκεκριμένη τιμή 36,6 ευρώ ανά Μεγαβατώρα (καθαρή χωρίς τις λοιπές χρεώσεις) κατά την περίοδο 1/7/ 2010 έως και 31/12/2013. Ωστόσο, η ΔΕΗ διαφώνησε και προσέφυγε στην Ευρ. Επιτροπή. Κατήγγειλε ότι υποχρεωνόταν να παρέχει το ρεύμα σε χαμηλότερες τιμές από αυτές της αγοράς και κάτω του κόστους, άρα, όπως υποστήριζε, επρόκειτο για κρατική ενίσχυση.
Η ΔΕΗ, όμως, προσέφυγε και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ κατά της απόφασης. Εντούτοις, στις 25 Μαρτίου του 2015 η Ευρ. Επιτροπή αποφάσισε ότι η τιμή της διαιτησίας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κλείνοντας οριστικά την υπόθεση.
Στα αξιοσημείωτα της απόφασης αυτής συμπεριλαμβάνονται τα εξής:
Η ΔΕΗ δέχτηκε ελεύθερα να προσφύγει στο διαιτητικό δικαστήριο και δεν αμφισβήτησε ποτέ ότι οι παράμετροι που διαμορφώνουν το κατάλληλο τιμολόγιο σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά κατανάλωσης του πελάτη, της ελληνικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τη διάρθρωση του κόστους του προμηθευτή.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι η τιμή της διαιτησίας που αγοράζει το ρεύμα η «Αλουμίνιον της Ελλάδος» δεν συνιστά κρατική ενίσχυση.
Το καθαρό τιμολόγιο των 36,6 ευρώ ανά Μεγαβατώρα είναι υψηλότερο από εκείνο που πληρώνουν αντίστοιχες μεταλλουργικές βιομηχανίες στην ΕΕ. Το 2013 ήταν μόλις στα 30,87 ευρώ ανά Μεγαβατώρα, με όλες μάλιστα τις χρεώσεις. Στην τιμή της «Αλουμίνιον» αν συμπεριληφθούν οι λοιπές χρεώσεις τότε αυτή εκτοξεύεται στα 45 ευρώ ανά Μεγαβατώρα.
Η ΔΕΗ μετά την απελευθέρωση των τιμολογίων Υψηλής Τάσης (από εκεί ηλεκτροδοτείται η «Αλουμίνιον») υποχρεώθηκε να παύσει τον καθορισμό ενιαίας χρέωσης. Αλλά σύμφωνα με την Ευρ. Επιτροπή δεν προχώρησε ποτέ σε διμερείς διαπραγματεύσεις με τις επιχειρήσεις και φυσικά και με τη θυγατρική του ομίλου Μυτιληναίου.
Η «Αλουμίνιον» δεν μπορούσε να βρει εναλλακτικό προμηθευτή, καθώς η ΔΕΗ έχει υπό τον έλεγχό της τη φθηνή λιγνιτική και υδροηλεκτρική παραγωγή. Μάλιστα η Κομισιόν αναφέρει ότι η ΔΕΗ διαθέτει ουσιαστικό «μονοψώνιο» έναντι των παραγωγών και μονοπώλιο έναντι των πελατών της αφού έχει μερίδιο αγοράς 98% με 99%.
Η «Αλουμίνιον» αποτελεί μοναδικό πελάτη στην αγορά, δεν συγκρίνεται με άλλον καθώς η κατανάλωσή της ξεπερνά το 5% της συνολικής και φτάνει στο 40% της Υψηλής Τάσης.
Η απόφαση αυτή, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, ανοίγει τον δρόμο για διμερείς διαπραγματεύσεις της ΔΕΗ με τις βιομηχανίες και τον καθορισμό τιμολογίων με βάση το προφίλ της καθεμιάς, ενώ αναδεικνύει και την έλλειψη ανταγωνισμού τόσο στην παραγωγή ρεύματος όσο και στην προμήθεια.
Το μπρα ντε φερ
Κρατάει χρόνια αυτή η κόντρα
Η διαμαχη για την τιμή του ρεύματος κρατά από το 2006, οπότε κι έληξε η συμφωνία που έτρεχε... από το 1960 ανάμεσα στη ΔΕΗ και τη γαλλική «Πεσινέ», σύμφωνα με την οποία η εταιρεία ηλεκτρισμού πουλούσε με χαμηλότερη τιμή το ρεύμα που απαιτούσαν οι ανάγκες λειτουργίας της βιομηχανίας.
Το 2005 η «Πεσινέ» πέρασε στον Ομιλο Μυτιληναίου, και έναν χρόνο μετά ΔΕΗ και «Αλουμίνιον της Ελλάδος» διαπραγματεύονταν για τέσσερα χρόνια και, αν και το 2010 είχαν φτάσει κοντά στη σύμβαση προμήθειας, εντούτοις αυτή δεν υπογράφηκε.
Το 2013 συμφώνησαν να προσφύγουν στη μόνιμη διαιτησία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας. Το διαιτητικό δικαστήριο καθόρισε συγκεκριμένη τιμή 36,6 ευρώ ανά Μεγαβατώρα (καθαρή χωρίς τις λοιπές χρεώσεις) κατά την περίοδο 1/7/ 2010 έως και 31/12/2013. Ωστόσο, η ΔΕΗ διαφώνησε και προσέφυγε στην Ευρ. Επιτροπή. Κατήγγειλε ότι υποχρεωνόταν να παρέχει το ρεύμα σε χαμηλότερες τιμές από αυτές της αγοράς και κάτω του κόστους, άρα, όπως υποστήριζε, επρόκειτο για κρατική ενίσχυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου