Η σπάνια και άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του αξιωματικού Αθανασούλη υποδιοικητή της ΝΒΧ (Ναυτική Βάση Χρυσούλη) που έζησε τις προδωτικές εκείνες μέρες περιγράφει την αγωνιώδη προσπάθεια για την εκκένωση της ναυτικής βάσης… Για τις ημέρες της εισβολής των Τούρκων και το πως οι άγγλοι συνέβαλαν με αεροπλάνα και ελικόπτερα στην επιτυχία της προδωτικής εισβολής του 1974.
Η συνέντευξη δώθηκε στον Αντώνη Κακαρά
- Κύριε Αθανασούλη αναφέρομαι στους μονίμους Αξ/κους, είτε προέρχονται εξ Υπαξιωματικών είτε αυτών της Σχολής Δοκίμων, στην διάρκεια της εισβολής η συμμετοχή τους στην άμυνα κατά των εισβολέων ποια ήταν;
Αθανασούλης – Γιά Τσαταλό- Κανδαλέπα σας είπα, ο Παπαδάκης, δεν βγήκε έξω από το γραφείο του όλο τον ΑΤΙΛΛΑ Ι, ο Γουλέας με τους ΟΥΚ ήταν σε ετοιμότητα πάντα όπου χρειαζότανε, ο Ντάνος υπεύθυνος των συνεργείων, αυτά ήταν κλειστά, δεν τον είδα καθόλου, ο Αρμενιάκος ήταν στα οχήματα, ούτε αυτόν τον έβλεπα, ο Ταβλαρίδης περιφερόταν στη βάση αφού το Λεβέντης ήταν δεμένος, όλο το παιχνίδι του πολέμου γινόταν από την Συννενόηση /Επιχειρήσεις και το πυραρχείο.
Στα πυροβόλα δεν πήγαινε κανένας, ήταν μόνιμοι Υπακ/οι επικεφαλής και κρίνετε εσείς ποια ήταν η συμμετοχή!
- Και ο Κανδαλεπας και ο Αρμενιακος΄;
Αθανασούλης- Ο Κανδαλέπας σας είπα ότι εφόσον δεν υπήρχε Τορπιλάκατος μαζί και ο Τσαταλός τις πιο πολλές ώρες τις περνούσαν στις Επιχηρήσεις / Σν. Ο Αρμενιακος ήταν υπεύθυνος στα τροχοφόρα και σας είπα πιο πάνω. Ξέρω όμως το νόημα της ερώτησης. Είναι ότι σχολιάστηκε πάρα πολύ στην βάση στην πρώτη φάση του πολέμου δεν εμφανίστηκε πουθενά αυτός που έπρεπε να φέρει γύρω τα πυροβόλα και να συγχαρεί τις ομοχειρίες που έριξαν το πρώτο αεροπλάνο για να τους τονώσει το ηθικό. Αυτή η δουλειά έπρεπε να την κάνει συγκεκριμένος άνθρωπος, να δει τι γίνεται σε κάθε πυροβόλο τι προβλήματα έχουν, να φανεί τέλος πάντων ότι υπάρχει Διοίκηση, αλλά εξαφανισμένος, δεν το έκανε.
Να λάβετε υπόψη σας ότι όσοι ήταν στα πυροβόλα και ήταν το ογδόντα τοις εκατό όπως και στην συνεννόηση για ενάμιση μήνα πραξικόπημα – ΑΤΙΛΛΑ Ι – ΑΤΙΛΛΑ ΙΙ περισσότερο η λιγότερο, έμειναν εκεί μέρα νύχτα και σε κάποια διαλλείματα ησυχίας ένα φορτηγό έκανε τον γύρω της βάσης και περνώντας με μεγάλη ταχύτητα τους έδινε μια φρατζόλα ψωμί η κάτι φαγώσιμο.
Συνεχίζω για την εγκατάλειψη της ΝΒΧ. Όλοι όπως είπαμε έφυγαν γύρω στις δυο η ώρα, οι ώρες και ημερομηνίες εξακολουθούν να είναι πάντα σχετικές, εμείς τέσσερις που μείναμε για να καταστρέψουμε το διαβαθμισμένο υλικό, συσκευές κλπ μας πήρε 30-40 λεπτά αυτό, κυρίως το κάψιμο εγγράφων αφήνοντας πίσω τον Γουλέα.
Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα.
Όταν βγήκαμε στον κύριο δρόμο Απόστολου Ανδρέα -Αμμοχώστου δεν κυκλοφορούσε ούτε πουλί.
Ανάπτυξα ταχύτητα για να προλάβω τους άλλους αλλά δεν φαινόταν κανείς πουθενά.
Πιστεύοντας οι Τούρκοι έχουν φθάσει στην Αμμόχωστο είπα στους τέσσερις ναύτες παιδιά ποιος ξέρει τον δρόμο να γυρίσουμε πίσω εάν μας έχουν αποκλείσει για το βουνό την Καντάρα και ότι γίνει;
Τους δύο ναύτες τους θυμάμαι ήταν ο Μαρκουλίδης από την Αμμόχωστο και ο Λοίζος Λουίζου από το Πατρίκι, μου είπαν γνωρίζουν καλά την περιοχή.
Αμμόχωστος
Λίγο πριν φθάσουμε στην Αμμόχωστο, μέσα από τα σπαρτά βγήκε με ταχύτητα ένα μεγάλο στρατιωτικό καμιόνι και μας τράκαρε πάνω στην κύρια οδό ενώ οδηγούσα με 160 χαω.
Εμείς πήραμε τρεις τέσσερις κινηματογραφικές στροφές πάνω στον δρόμο και με ταχύτητα πάμε και χτυπάμε με την όπισθεν σε έναν τοίχο. Δεν τραυματίστηκε κανένας, μόνο εγώ ελαφρά στα χέρια από τα σπασμένα τζάμια, η τύχη όχι μόνο εκεί, γενικά ήταν συνεχώς με το μέρος μου
“Το αεροπλάνο που μας βομβάρδισε όταν έστριβε να φύγει είδαν ότι ήταν Αγγλικό, δεν πιστεύω να έκαναν λάθος όλοι”
.- Δυο αμάξια μέσα στην ερημιά και τρακάρατε;
Αθανασούλης- Ναι. Και υπήρχε εξήγηση, αλλά δεν την ήξερα. Το φορτηγό που με τράκαρε ήταν δικό μας της Εθνικής φρουράς και του λέω βρε παιδί μου δεν προσέχεις γιατί πας έτσι; και ο στρατιώτης οδηγός μου λέει έτρεχα γιατί μου ρίχνανε πριν λίγη ώρα τα Τουρκικά τανκς. Τον ρώτησα πόσο μακριά μέσα στην πεδιάδα είναι, δεν μπορούσε να μου πει με ακρίβεια, υπολόγισε μισή ώρα δρόμος.
Εάν αυτό το συνδυάσουμε με το τηλέφωνο Τζεφεράκου προς Γουλέα και με το ακόμη εκεί είστε βγαίνει για εμένα ότι ο Γουλέας και οι άνδρες του πρέπει να πέρασαν ίσα-ίσα.
Εμείς εφόσον το αυτοκίνητό μου πήρε μπροστά ανέλαβε την θέση του οδηγού ο ναύτης Μαρκουλίδης, λόγω πολλών τραυμάτων που είχα στα χέρια μου, και συνεχίσαμε με μεγάλη ταχύτητα προς Αμμόχωστο – Λάρνακα έχοντας πλέον βάσιμες ελπίδες ότι δεν θα χρειαστεί να πάμε για το βουνό.
Φτάνοντας στα προάστια της Αμμοχώστου, το πρώτο που συναντάς είναι η Σακαρια καθαρά τουρκοκυπριακό προάστιο.
Ξέροντας ότι εκεί λόγω του πολέμου δεν υπάρχει ψυχή, γιατί οι κάτοικοί του είχαν πάει όλοι στην πόλη της Αμμοχώστου στο κάστρο φυσικά, πριν μπούμε στην κεντρική πλατεία βλέπουμε κάποια μικρή αλλά σαν ύποπτη κίνηση και ενώ υποχρεωτικά λόγω κυκλικής πορείας πηγαίναμε με μικρή ταχύτητα, ακούμε πυρά μπροστά μας από ένα πρόχωμα.
Γυρνάμε αμέσως πίσω και αποφασίζουμε να πάμε μέσα από τα χωράφια (στάρια) να βγούμε στον δρόμο της Λευκωσίας – Αμμοχώστου και εν συνεχεία πάλι να μπούμε στον δρόμο Αμμοχώστου – Λάρνακας για να βρούμε τους δικούς μας.
Έχετε, κατά νου ότι οι ναύτες μαζί μου είναι Ελληνοκύπριοι όλοι και αυτό μετρούσε πολύ στις κινήσεις μας. Μπαίνουμε μέσα στα σιτάρια στο ύψος του Κ.Α.Σ.Α (Κέντρο Ανωτέρων Σπουδών Αμμοχώστου) και αρχίζουμε να προχωράμε για να συναντήσουμε τον δρόμο Αμμοχώστου – Λάρνακας.
Τα καταφέραμε περνώντας με αεροπορικό τρόπο πάνω από ένα ανάχωμα και βγήκαμε στον δρόμο Λευκ-Αμοχ.
Και εν συνεχεία από εκεί Αμμοχώστου-Λάρνακας και εκεί βρήκαμε την κύρια δύναμη της βάσης, κινητοποιημένους, μια μεγάλη φάλαγγα μπροστά από τις Αγγλικές Βάσεις. Λάβετε υπόψη σας ότι ο δρόμος Αμμόχωστος- Λάρνακα περνά μέσα από την Αγγλική Βάση. Επίσης ότι όπου υπάρχει Αγγλική βάση οι Άγγλοι έχουν απόλυτη κυριαρχία και στους χάρτες γράφει έδαφος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Θα προσπαθήσω να σας πω όσα γνωρίζω ο ίδιος και έχει να κάνει με την συμπεριφορά των Άγγλων συγκεντρωτικά εδώ. Φθάσαμε λοιπόν και σταματήσαμε στο τέλος της φάλαγγας. Κατέβηκα και προχώρησα για να δω τι συμβαίνει. Πολλοί εφόσον μας καλωσόρισαν, γιατί πίστευαν ότι η είχαμε αποκλειστεί η αιχμαλωτιστεί, εμείς για μια ακόμη φορά είχαμε μεγάλη τύχη.
Μου είπαν ότι δεν μας αφήνουν να περάσουμε κάτω οι Άγγλοι εάν πρώτα δεν παραδώσουμε τα όπλα μας και ότι άλλο αυτοί έκριναν, πυρομαχικά, χειροβομβίδες κλπ.
Ο Διοικητής μας, μου το επιβεβαίωσε και ήδη είχαν αρχίσει και συγκέντρωναν τον οπλισμό τους σε ένα φορτηγό το οποίο ξεκίνησε για να κάνει μια κυκλική διαδρομή τριών – τεσσάρων ωρών περίπου και να περάσουμε άοπλοι.Εν πάση περιπτώσει του είπα εμείς θα τα βάλουμε στο δάπεδο τα όπλα και θα τα κρατήσουμε.Μου είπε υπ’ ευθύνη σας κάντετο αυτό. Έτσι και έγινε. Τώρα για ποιο λόγο οι Άγγλοι δεν θελαν να μας άφησαν να περάσουμε οπλισμένοι το ήξεραν αυτοί το ξέραμε και εμείς.
Μας είχαν βομβαρδίσει δικά τους αεροπλάνα στη βάση και όλοι ήσαν πυρ και μανία μαζί τους. Αυτό επιβεβαιωμένο.
Στην διάρκεια της πρώτης φάσης, όπως σας έχω ήδη πει, μας ειδοποιούσε τα ΡΑΝΤΑΡ της Αεροπορίας όταν αεροπλάνα ερχότανε για εμάς.
Σε ένα τηλεφώνημα της Αεροπορίας ήταν ο Διοικητής τους, πιθανόν να θυμάμαι σωστά. Αν όχι δεν πειράζει μου είπε το όνομα του, επισμηναγός Ορφανός.
Μου είπε να ρωτήσω τον Διοικητή μας το εξης οι Τούρκοι έχουν Αεροπλανοφόρο;
Του απάντησα όχι, μου λέει σίγουρα; του λέω ναι γιατί με ρωτάτε; Μου απάντησε γιατί κάποια από τα ελικόπτερα που έρχονται και βομβαρδίζουν πάνω στο Νησί, ξεκινάνε από το αεροπλανοφόρο που είναι 40-50 μίλια μακρυά από ό εδώ, είσαι λοιπόν σίγουρος ότι δεν έχουν τέτοιο πλοίο; Τον βεβαίωσα ότι είμαι εκατό τοις εκατό βέβαιος, αλλά το γεγονός θα το αναφέρω στον Διοικητή μου όπως και έγινε.
Επίσης συνάδελφοι στα πυροβόλα χωρίς να γνωρίζουν κάτι για αυτό, επέμεναν ότι σήμερα την πρώτη ημέρα της αποβάσεως το αεροπλάνο που μας βομβάρδισε όταν έστριβε να φύγει είδαν ότι ήταν Αγγλικό, δεν πιστεύω να έκαναν λάθος όλοι.
Άρα, όντως είχαν τους λόγους τους να μας υποχρεώσουν να περάσουμε άοπλοι από την Βάση τους.
Φωτογραφία από το κατάστρωμα του αγγλικού αεροπλανοφόρου HMS HERMES που συμμετείχε σαν σύμμαχος των Τούρκων στην ολοκλήρωση της εισβολής!
…Το αεροπλανοφόρο είχε σαν πρόφαση την παρουσία του στην περιοχή για να βοηθησει στην απομάκρυνση 900 Βρετανών τουριστών!
Αυτά τα δυο περιστατικά ήταν πραγματικότης.
Πέρα από αυτό μας είπαν ότι τα αεροπλάνα τους που πετούσαν όπου ήθελαν, και όταν εντόπιζαν δική μας στρατιωτική φάλαγγα να κινείται προς διάφορα μέτωπα αμέσως ειδοποιούσαν τα Τουρκικά αεροπλάνα και τις διέλυαν.
Όλοι οι Άγγλοι του Νησιού πάνω στο καπό του αυτοκινήτου τους είχαν βάλει μια μεγάλη σημαία τους, και στα σπίτια τους στις ταράτσες πάλι το ίδιο.
Και όταν περάσαμε τελικά μέσα από τις βάσεις για Λάρνακα είχαν βάλει στον δρόμο συρματοπλέγματα ζικ-ζακ ούτως ώστε η ταχύτητα μας να είναι έως τα 15-20 χιλιόμετρα. Φτάνοντας στην Λάρνακα πήγαμε σε ένα γυμνάσιο και εγκατασταθήκαμε. Την δεύτερη μέρα ήρθαν, δεν έμαθα γιατί ήρθαν, με αυτοκίνητο 2-3 Άγγλοι πολίτες. Σταματήσανε στην πόρτα του γυμνασίου και συζητούσανε με τον σκοπό. Εγώ απλώς παρακολουθούσα την σκηνή από αρκετά μακριά. Ξαφνικά ένας ναύτης ΟΥΚ Κύπριος αρπάζει την σημαία τους και την ποδοπατούσε. Αυτοί μπήκαν στο αυτοκίνητο τους και έφυγαν. Πλησίασα τον ναύτη και του είπα, παρόλο το δίκιο του, ότι ήταν λάθος αυτό που έκανες, χωρίς άλλες εξηγήσεις. Μετά 15-20 λεπτά χτυπά το τηλέφωνο εκεί που ήμασταν και μας λέει ο Στρατιωτικός Διοικητής της Λάρνακας εκκενώστε το γυμνάσιο γιατί έρχονται Τούρκικα αεροπλάνα να σας βομβαρδίσουν, φάνηκε αμέσως ποιο ήταν το λάθος του ΟΎΚ και επίσης ποιος ειδοποίησε τα Τουρκικά αεροπλάνα για το πού ήμασταν.
Αυτά όσον αφορά την συμπεριφορά των Άγγλων στην Κύπρο. Φυσικά γνώριζαν αυτά και άλλα πολλά που εμείς δεν τα ξέραμε και μάλλον ακόμη δεν ξέρουμε και ιδίως σε πολιτικό επίπεδο που είναι μαιτρ σε αυτά τα πεδία, η ευγενής αυτή φυλή.
Πιστεύω ότι αυτοί που είχαν βγει στην Σακάρια όπως είπε κάποιος, λέω βγει γιατί όταν στον πρώτο γύρο της εισβολής το χωριό το κατάλαβαν οι Ελληνοκύπριοι της Εθνικής Φρουράς δεν είχε βρεθεί εκεί ούτε ένας Τουρκοκύπριος, πιστεύω απόλυτα αυτούς που είχαν πει ότι υπήρχε ένα τούνελ που κατέληγε στο Κάστρο της Αμμοχώστου. Άρα πρέπει να είναι έτσι γιατί αυτοί είχαν ειδοποιηθεί ότι τα Τουρκικά στρατεύματα πλησιάζουν στην Αμμόχωστο και είχαν αρχίσει να επιστρέφουν. Όπως επίσης, εσείς περάσατε δύο ώρες πριν από εμάς τους πέντε, είσαστε και μια μεγάλη δύναμη και αυτοί, οι δυο τρεις που είχαν είδη επιστρέψει και είχαν στήσει τα δυο πολυβόλα στην πλατεία, κάποιος έκανε λόγο για ελεύθερους σκοπευτές, δεν είχαν πρόβλημα να μας επιτεθούν. Κάπως έτσι είναι αλλά και τα στοιχεία εκεί οδηγούν. Για να μην γίνει καμιά παρεξήγηση, κανένα στέλεχος η στρατεύσιμος Ελλαδίτης δεν λιποτάκτησε. Όπως σας είπα πιο πάνω εγκατασταθήκαμε σε ένα γυμνάσιο και μείναμε για λίγες ημέρες.
Μας παραχώρησαν οι άνθρωποι δυο τρεις τάξεις -γραφεία και ένα τηλέφωνο. Πιάσαμε βάρδιες σε διάφορα σημεία και οι τρεις ναύτες της Σν έπιασαν τετραωρίες στο τηλέφωνο.
Ενημερώθηκε το ΓΕΕΦ που είμαστε ειδοποιήθηκε η 4η νομίζω ανωτέρα στρατιωτική διοίκηση για τις όποιες ανάγκες μας εν καιρώ πολέμου και άρχισαν, η Στρατιωτική Διοίκηση εννοώ, να μας εφοδιάζει κανονικά, τροφοδοσία,… Από τους δικούς μας Ελλαδίτες κανένας, εννοώ τους Κύπριους που υπηρετούσαν, έφυγαν μερικοί, αλλά οι πιο πολλοί που έρευγαν ήταν οι επίστρατοι, να λάβετε υπόψη σας ότι εμείς είχαμε και ναύτες Ελλαδίτες, πιστεύω ήταν οι μόνοι στρατεύσιμοι Ελλαδίτες, που υπηρετούσαν στις τορπιλακάτους και ανήκαν στην Εθνική Φρουρά, για να μην τα μπλέξουμε με αυτούς της ΕΛΔΥΚ, ήταν όλοι πληρώματα, στρατεύσιμοι και μετά όταν δεν υπήρχαν Τ/Α ήλθαν και ενσωματώθηκαν στο πλήρωμα στην βάση.
Για να μην γίνει καμιά παρεξήγηση, κανένα στέλεχος η στρατεύσιμος Ελλαδίτης δεν λιποτάκτησε. Από ότι είχαμε μάθει, και στο στρατό είχε πάρει διαστάσεις το φαινόμενο αυτό. γιατί μόλις φθάσαμε στην Λεμεσό ήρθαν σήματα από τo ΓΕΕΦ πάνω σ’ αυτό θέμα. Και όταν ήρθε ο νέος αρχηγός ΓΕΕΦ στρατηγός Καραγιάννης, αν θυμάμαι καλά, ήταν από τα νέα μέτρα που πήρε… Ειδοποιηθήκαμε να ετοιμαστούμε, σε κάποιο χρονικό διάστημα 2 η 3 ωρών θα φύγουμε για Λευκωσία γιατί εκεί είχαν άμεση ανάγκη από κόσμο κι εμείς έπρεπε να στείλουμε τριακόσια άτομα εκεί. Ταυτόχρονα από πιο πριν σερνόταν η φήμη ότι πάμε για Λευκωσία. Μόλις άκουσαν να ετοιμαστούμε, άρχισαν να φεύγουν όχι μόνο οι επίστρατοι αλλά και ορισμένοι που υπηρετούσαν την κανονική τους θητεία, όμως έμειναν και κάποιοι μαζί μας…
- Κύριε Αθανασούλη ποια ήταν η συμπεριφορά των Ελλήνων Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και ναυτών που είχανε κατέβει, που είχατε κατέβει και είσαστε στην διάρκεια της απόβασης στην βάση ”ΧΡΥΣΟΥΛΗΣ΄” που έζησες τα γεγονότα;
Αθανασούλης- Με ρωτάτε για την συμπεριφορά αποκλειστικά των Ελλήνων.
Η συμπεριφορά ήταν πολύ καλή έως αρίστη στο σύνολο όσον αφορά τον πόλεμο, για το πραξικόπημα τα είπαμε, και μιλώ αυτή την στιγμή για υπαξ/κούς και ναύτες, για τούς αξιωματικούς σας είπα έναν-έναν ό,τι γνωρίζω, όχι σενάρια και υποθέσεις.
Στον πόλεμο επάνω λέω, πέρα από αυτό που με ρωτήσατε ήταν ακριβώς το ίδιο, δηλαδή αρίστη η συμπεριφορά και των αδελφών μας Κυπρίων, ίσως και καλύτερα πολέμησαν και αυτοί, μέχρι που φάνηκε ότι το παιχνίδι ήταν σικέ και στο τέλος στράφηκαν εναντίον μας ,και με το δίκιο τους βέβαια.
Δυστυχώς υπήρξαν εξαιρέσεις, ευτυχώς ήταν ελάχιστες, δυστυχώς αυτές οι ελάχιστες μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά το σύνολο, και έτσι μπορούμε να λέμε ότι το σύνολο συμπεριεφέρθη άψογα σε ειδικές συνθήκες και περιβάλλον πεζικού και όχι στην θάλασσα.
Οι κριτικές είναι εύκολες κύριε Κακαρά, η πραγματικότητα ήταν πολύ σκληρή. Εκ των υστέρων συνήθως λέμε ότι αυτό ήταν το σωστό η κείνο… Όταν φτάσαμε στη Λεμεσό μείναμε για 4-5 εβδομάδες ίσως και περισσότερο σε ένα Γυμνάσιο.
Τότε άρχισαν λίγοι-λίγοι να φεύγουν… άρχισε επαναπατρισμός, γιατί άρχισαν και τα πρώτα δρομολόγια των επιβατικών πλοίων.
- Τι άλλο θα ήθελες να θυμηθείς;
Αθανασούλης- Πολλά, πάρα πολλά μου έρχονται στο μυαλό, όμως είναι σκόρπια, δεν έχουν συνοχή και είναι από διάφορα περιστατικά, κυρίως χρονικά, είναι ότι σε περίπτωση εχθροπραξιών δυο υποβρύχια και δυο η τέσσερις πυραυλάκατοι αποσπώνται από τον Ελληνικό Στόλο και τίθενται υπό τις διαταγές του Ναυτικού Διοικητού Κύπρου.
Γιατί δεν τα τηρήσανε αυτά τα σχέδια; Ακούστηκε εκ των υστέρων ότι, το Υ/Β που σας είπα πως και εμείς ακούσαμε να μιλά με το Αρχηγείο, ότι σίγουρα η Ελλάδα δεν θα χτυπήσει και ότι θα κάνουν στρατιωτικό περίπατο, πράγμα που έγινε.
“Αν στη θέση του Κυβερνήτη του Υποβρυχίου ήταν ένας Κουντουριώτης και δεν συμμορφωνόταν την ώρα μας έκαιγαν και έριχνε τις τορπίλες του στο υπερωκεάνιο (που μόλις καταλήφθηκε το λιμάνι της Κυρήνειας και έπεσε δίπλα λες και ήταν ποστάλι της γραμμής και αποβίβασε χιλιάδες, ναι χιλιάδες στρατιώτες, μας είπαν αυτοί που το είδαν), αν λοιπόν βαρούσε και σίγουρα θα είχαν τεράστιες απώλειες τι θα γινόταν;”
Ποιος τους είχε βεβαιώσει ότι δεν θα ενοχληθούν στην μεταφορά αυτού του στρατού;
Δεν είμαι σε θέση να κρίνω τον Κυβερνήτη του Υ/Β επειδή υπάκουσε στις διαταγές του Αρχηγείου, απλώς μιλάμε για σενάρια. Και επειδή μιλάμε για σενάρια θα άφηναν οι Αμερικάνοι να γίνει πόλεμος μεταξύ δυο συμμάχων του ΝΑΤΟ, τους συνέφερε;
Άλλο ένα περιστατικό είναι το εξής. Κάποια μέρα χτυπάει το τηλέφωνο, το σηκώνω και από την άλλη άκρη του τηλεφώνου, εφόσον με ρώτησε ποιος είμαι και αν μπορεί να μιλήσει με τον Διοικητή του είπα ότι δεχόμαστε επίθεση από αεροπλάνα αυτή την στιγμή και ο Διοικητής δεν ήταν εκεί, ποτέ δεν ήταν φυσικά. Τότε μου είπε πες στον Διοικητή σου ότι έχουμε δυο Τούρκους αιχμαλώτους λοκατζήδες που τους είχαν ρίξει ελικόπτερα και σε ανάκριση που τους κάναμε μας είπαν ότι η ΝΒΧ ήταν ο στόχος τους, για την ακρίβεια η αποστολή μας ήταν να εξαρθρώσουμε την Ναυτική Βάση. Ο βαθμός ήταν συνταγματάρχης και είναι αδύνατο να θυμηθώ από ποια Ανωτέρα Τακτική Διοίκηση ήταν, πιστεύω μάλλον ότι ήταν από την Ανωτέρα Διοίκηση Αμμοχώστου, δε νομίζω να έχει σημασία αυτό, σημασία είχε ο σκοπός των αλεξιπτωτιστών.
Να προσθέσω ότι τα αγγλικά ελικόπτερα ερχόταν είκοσι η τριάντα μαζί και όπου θέλανε τους έριχναν και αμέσως άνοιγε ένα καινούργιο μέτωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου