Στο ανατολικό άκρο της Ναμίμπια ερήμου της νοτιοδυτικής Αφρικής υπάρχει ένα μυστηριώδες φαινόμενο που ονομάζεται «κύκλοι νεραιδων»-σχεδόν κυκλικά άγονα μπαλώματα μέσα σε μια αραιή μήτρα μικρών βραχύβιων ειδών χλόης.
Στη Ναμίμπια της νοτιοδυτικής Αφρικής, τα αραιά λιβάδια που αναπτύσσονται στα βαθιά αμμώδη χώματα κάτω από τις βροχοπτώσεις μεταξύ 50 και 100 χιλ. το χρόνο από χιλιάδες σχεδόν-κυκλικά γυμνά σημεία, συνήθως περιβάλλονται από ένα ψηλότερο γρασίδι.
Οι αιτίες αυτών των λεγόμενων «κύκλων νεράιδων» είναι άγνωστη, αν και ένας αριθμός υποθέσεων έχουν προταθεί.
Ο Walter Tschinkel, ένας κρατικός καθηγητής Πανεπιστημίου της Φλώριδας της βιολογικής επιστήμης, πρόσφατα δημοσίευσε ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε στο έγκυρο περιοδικό PLoS One για τούς λεγόμενους «κύκλους νεράιδων» παράξενες κυκλικές κηλίδες που συνήθως περιβάλλονται από έναν δαχτυλίδι πιο ψηλής χλόης στο τοπίο της Ναμίμπια.
Οι κύκλοι εμφανίζονται σε διάφορα μεγέθη από μικροί ως και μεγάλοι. Ο Tschinkel διαπίστωσε ότι οι μικρότεροι κύκλοι, περίπου 2 μέτρα πλάτος, προκύπτουν και εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια ενός 24-ετή κύκλου, και οι μεγαλύτερα, περίπου 12 μέτρα πλάτος, θα εξαφανιστούν σε περίπου 75 χρόνια.
Κατέληξε στα συμπεράσματά του μετά από τέσσερα έτη δορυφορικών εικόνων και να παρεκτείνει τις διάρκειες ζωής των κύκλων από τα στοιχεία.
Το Google Earth δείχνει τη θέση των χρησιμοποιούμενων φωτογραφιών το 2004 και 2008 από δορυφόρο.
Η εμφάνιση και εξαφάνιση των κύκλων επιβεβαιώθηκε από δορυφορικές εικόνες που ελήφθησαν 4 χρόνια (2004, 2008).
Η συχνότητα των γεννήσεων και των θανάτων ως μέρος του συνολικού πληθυσμού των κύκλων επέτρεψε στον υπολογισμό ενός κατά προσέγγιση ποσοστού κύκλου εργασιών, και από αυτό, μια εκτίμηση της διάρκειας ζωής κύκλων.
Η διάρκεια ζωής εμφανίστηκε να ποικίλλει με το μέγεθος κύκλων, με τους μικρούς κύκλους που υπολογίζουν κατά μέσο όρο περίπου 24 έτη, και οι μεγαλύτεροι από 43 ως 75 έτη.
Οι κύκλοι αναφέρθηκαν για πρώτη φορά το 1971 και έκτοτε έχουν μελετηθεί από διάφορες αποστολές, χωρίς όμως να έχει βρεθεί έως τώρα η αιτία που τους δημιουργεί.
Τώρα, ο καθηγητής Σινκλέρ και η Ζανγκ Haozhe πιστεύουν ότι έχουν εντοπίσει ένα μικρό, αλλά ζωτικής σημασίας, κομμάτι του παζλ, συγκρίνοντας τη διανομή των κύκλων με τα κύτταρα του δέρματος.
Το δίδυμο σε σύγκριση με τον αριθμό των «γειτόνων» δίπλα στους κύκλους των νεράιδων και τα κύτταρα του δέρματος μοιάζουν, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Οικολογική πολυπλοκότητα.
Ο υπολογιστής μέτρησε πόσοι γείτονες περιβάλλονται από κάθε κύκλο νεράιδας.
Μια άλλη ομάδα ερευνητών είχε υπολογίσει γείτονες των κυττάρων του δέρματος με παρόμοιο τρόπο πριν από μερικά χρόνια, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως σύγκριση.
Οι εμπειρογνώμονες διαπίστωσαν ότι τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν ταυτόσημα, από το γεγονός ότι τόσο η πλειοψηφία των κυττάρων του δέρματος και οι κύκλοι των νεράιδωνείχαν έξι γείτονες.
Και το ποσοστό κύκλων των νεράιδων με τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ και εννέα γείτονες ήταν ουσιαστικά τα ίδια όπως τα κύτταρα του δέρματος.
Στη Ναμίμπια της νοτιοδυτικής Αφρικής, τα αραιά λιβάδια που αναπτύσσονται στα βαθιά αμμώδη χώματα κάτω από τις βροχοπτώσεις μεταξύ 50 και 100 χιλ. το χρόνο από χιλιάδες σχεδόν-κυκλικά γυμνά σημεία, συνήθως περιβάλλονται από ένα ψηλότερο γρασίδι.
Οι αιτίες αυτών των λεγόμενων «κύκλων νεράιδων» είναι άγνωστη, αν και ένας αριθμός υποθέσεων έχουν προταθεί.
Ο Walter Tschinkel, ένας κρατικός καθηγητής Πανεπιστημίου της Φλώριδας της βιολογικής επιστήμης, πρόσφατα δημοσίευσε ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε στο έγκυρο περιοδικό PLoS One για τούς λεγόμενους «κύκλους νεράιδων» παράξενες κυκλικές κηλίδες που συνήθως περιβάλλονται από έναν δαχτυλίδι πιο ψηλής χλόης στο τοπίο της Ναμίμπια.
Οι κύκλοι εμφανίζονται σε διάφορα μεγέθη από μικροί ως και μεγάλοι. Ο Tschinkel διαπίστωσε ότι οι μικρότεροι κύκλοι, περίπου 2 μέτρα πλάτος, προκύπτουν και εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια ενός 24-ετή κύκλου, και οι μεγαλύτερα, περίπου 12 μέτρα πλάτος, θα εξαφανιστούν σε περίπου 75 χρόνια.
Κατέληξε στα συμπεράσματά του μετά από τέσσερα έτη δορυφορικών εικόνων και να παρεκτείνει τις διάρκειες ζωής των κύκλων από τα στοιχεία.
Το Google Earth δείχνει τη θέση των χρησιμοποιούμενων φωτογραφιών το 2004 και 2008 από δορυφόρο.
Η εμφάνιση και εξαφάνιση των κύκλων επιβεβαιώθηκε από δορυφορικές εικόνες που ελήφθησαν 4 χρόνια (2004, 2008).
Η συχνότητα των γεννήσεων και των θανάτων ως μέρος του συνολικού πληθυσμού των κύκλων επέτρεψε στον υπολογισμό ενός κατά προσέγγιση ποσοστού κύκλου εργασιών, και από αυτό, μια εκτίμηση της διάρκειας ζωής κύκλων.
Η διάρκεια ζωής εμφανίστηκε να ποικίλλει με το μέγεθος κύκλων, με τους μικρούς κύκλους που υπολογίζουν κατά μέσο όρο περίπου 24 έτη, και οι μεγαλύτεροι από 43 ως 75 έτη.
Οι κύκλοι αναφέρθηκαν για πρώτη φορά το 1971 και έκτοτε έχουν μελετηθεί από διάφορες αποστολές, χωρίς όμως να έχει βρεθεί έως τώρα η αιτία που τους δημιουργεί.
Τώρα, ο καθηγητής Σινκλέρ και η Ζανγκ Haozhe πιστεύουν ότι έχουν εντοπίσει ένα μικρό, αλλά ζωτικής σημασίας, κομμάτι του παζλ, συγκρίνοντας τη διανομή των κύκλων με τα κύτταρα του δέρματος.
Το δίδυμο σε σύγκριση με τον αριθμό των «γειτόνων» δίπλα στους κύκλους των νεράιδων και τα κύτταρα του δέρματος μοιάζουν, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Οικολογική πολυπλοκότητα.
Ο υπολογιστής μέτρησε πόσοι γείτονες περιβάλλονται από κάθε κύκλο νεράιδας.
Μια άλλη ομάδα ερευνητών είχε υπολογίσει γείτονες των κυττάρων του δέρματος με παρόμοιο τρόπο πριν από μερικά χρόνια, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως σύγκριση.
Οι εμπειρογνώμονες διαπίστωσαν ότι τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν ταυτόσημα, από το γεγονός ότι τόσο η πλειοψηφία των κυττάρων του δέρματος και οι κύκλοι των νεράιδωνείχαν έξι γείτονες.
Και το ποσοστό κύκλων των νεράιδων με τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ και εννέα γείτονες ήταν ουσιαστικά τα ίδια όπως τα κύτταρα του δέρματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου