.jpg)
Με μια φωτογραφία όπου εμφανίζεται η μπανιέρα άδεια και χωρίς αίμα, η “Αφρίκα” στο σημερινό πρωτοσέλιδό της αναφέρεται στην γνωστή φωτογραφία των Τ/κ παιδιών που βρέθηκαν σκοτωμένα στην μπανιέρα το 1963.
Ο Σενέρ Λεβέντ στο άρθρο του με τίτλο “Το έγκλημα της μπανιέρας” γράφει ότι η φωτογραφία με την άδεια και χωρίς αίματα μπανιέρα λήφθηκε αμέσως μετά το συμβάν το Δεκέμβριο του 1963. Στην μπανιέρα, σημειώνει, δεν υπήρχε αίμα και οι σοροί ήταν εκτός. Ωστόσο, προσθέτει, μέχρι σήμερα λεγόταν ότι το έγκλημα έγινε μέσα στην μπανιέρα. Υπάρχει μια διαφορετική εκδοχή από την επίσημη που χρησιμοποιούνταν ως “εικόνα της πολιτικής προπαγάνδας”, αναφέρει και διερωτάται γιατί συνέβη αυτό. Επίσης, συνεχίζει, ο πατέρας των παιδιών Μπινμπασί Ιλχάν είχε πει ότι με τα χέρια του έπλυνε τα παιδιά του και δεν είχαν πυροβοληθεί στο κεφάλι και διερωτάται γιατί λεγόταν το αντίθετο.
Ο Λεβέντ σημειώνει ότι η φωτογραφία των τριών παιδιών με τις πυτζάμες γεμάτες αίματα και των μητέρων τους, από τα Χριστούγεννα του 1963, είχε κάνει το γύρο του κόσμου (από τους Τ/κ) ως δείγμα βαρβαρότητας των Ε/κ και το σπίτι εκείνο είχε μετατραπεί σε “μουσείο βαρβαρότητας” από το οποίο πέρασαν όλοι οι μαθητές, όπως παρατηρεί. Υπενθυμίζει ότι η εφημερίδα πριν από μερικά χρόνια είχε αναφερθεί ξανά στο θέμα και άρχισε να “σκαλίζει” αυτή την ιστορία για να διαφωτιστεί η κοινωνία και υπήρξαν κάποιοι που δεν τους άρεσε αυτό. Ανακάλυψαν, γράφει, ότι υπήρχαν και άλλες εκδοχές εκείνης της φωτογραφίας και η δολοφονία δεν έγινε όπως δημοσιεύθηκε. Και για να γίνει πιο αποτελεσματική η προπαγάνδα δόθηκε μια διαφορετική “μορφή” στην εικόνα, όπως γράφει, λέγοντας πως αυτό το έκανε ο τουρκικής καταγωγής δημοσιογράφος Ομέρ Σαμί Τζοσιάρ, ανταποκριτής τότε της εφημερίδας Μιλλιέτ, ο οποίος εργαζόταν σαν αξιωματούχος πληροφοριοδότης της Τουρκικής Δημοκρατίας. Γιατί έγινε αυτή η σκηνοθεσία δεν μας εξήγησε κανείς, προσθέτει ο Σενέρ Λεβέντ στο άρθρο του.
Ο Σενέρ Λεβέντ στο άρθρο του με τίτλο “Το έγκλημα της μπανιέρας” γράφει ότι η φωτογραφία με την άδεια και χωρίς αίματα μπανιέρα λήφθηκε αμέσως μετά το συμβάν το Δεκέμβριο του 1963. Στην μπανιέρα, σημειώνει, δεν υπήρχε αίμα και οι σοροί ήταν εκτός. Ωστόσο, προσθέτει, μέχρι σήμερα λεγόταν ότι το έγκλημα έγινε μέσα στην μπανιέρα. Υπάρχει μια διαφορετική εκδοχή από την επίσημη που χρησιμοποιούνταν ως “εικόνα της πολιτικής προπαγάνδας”, αναφέρει και διερωτάται γιατί συνέβη αυτό. Επίσης, συνεχίζει, ο πατέρας των παιδιών Μπινμπασί Ιλχάν είχε πει ότι με τα χέρια του έπλυνε τα παιδιά του και δεν είχαν πυροβοληθεί στο κεφάλι και διερωτάται γιατί λεγόταν το αντίθετο.
Ο Λεβέντ σημειώνει ότι η φωτογραφία των τριών παιδιών με τις πυτζάμες γεμάτες αίματα και των μητέρων τους, από τα Χριστούγεννα του 1963, είχε κάνει το γύρο του κόσμου (από τους Τ/κ) ως δείγμα βαρβαρότητας των Ε/κ και το σπίτι εκείνο είχε μετατραπεί σε “μουσείο βαρβαρότητας” από το οποίο πέρασαν όλοι οι μαθητές, όπως παρατηρεί. Υπενθυμίζει ότι η εφημερίδα πριν από μερικά χρόνια είχε αναφερθεί ξανά στο θέμα και άρχισε να “σκαλίζει” αυτή την ιστορία για να διαφωτιστεί η κοινωνία και υπήρξαν κάποιοι που δεν τους άρεσε αυτό. Ανακάλυψαν, γράφει, ότι υπήρχαν και άλλες εκδοχές εκείνης της φωτογραφίας και η δολοφονία δεν έγινε όπως δημοσιεύθηκε. Και για να γίνει πιο αποτελεσματική η προπαγάνδα δόθηκε μια διαφορετική “μορφή” στην εικόνα, όπως γράφει, λέγοντας πως αυτό το έκανε ο τουρκικής καταγωγής δημοσιογράφος Ομέρ Σαμί Τζοσιάρ, ανταποκριτής τότε της εφημερίδας Μιλλιέτ, ο οποίος εργαζόταν σαν αξιωματούχος πληροφοριοδότης της Τουρκικής Δημοκρατίας. Γιατί έγινε αυτή η σκηνοθεσία δεν μας εξήγησε κανείς, προσθέτει ο Σενέρ Λεβέντ στο άρθρο του.
Τονίζει ότι η φωτογραφία με την άδεια μπανιέρα και τις σορούς έξω από αυτή δημοσιεύεται σήμερα για πρώτη φορά από την “Αφρίκα” ευελπιστώντας ότι θα ρίξει φως σε εκείνο το γεγονός και διατυπώνει έξι ερωτήσεις, μεταξύ των οποίων παρατηρεί ότι οι σοροί των παιδιών ήταν πάνω από αυτές των μητέρων τους, ενώ κανονικά οι μάνες – όπως λέει – θα έπρεπε να είχαν αγκαλιασμένα τα παιδιά τους για να τα προστατέψουν. Επισημαίνει δε ότι υπάρχει πάνω από μια εκδοχή αυτής της φωτογραφίας και διερωτάται τελικά γιατί λεγόταν όλα αυτά τα ψέμματα, γιατί υπήρξε ανάγκη να τα πουν και ποιος τα σκηνοθέτησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου