.jpg)
Αν κρίνει κανείς από τη φύση, τα είδη τα οποία κυνηγούν σε αγέλες, λειτουργώντας ομαδικά, είναι εξαιρετικά επιτυχημένα.
Αυτό ίσως να αποτελέσει πρότυπο και για τους «ρομποτικούς πολεμιστές» του κοντινού μέλλοντος: πέρυσι, μια μελέτη της RAND έδειξε ότι όταν δύο ή παραπάνω drones «κυνηγούν» τον ίδιο στόχο, είναι πιο επιτυχημένα όσον αφορά στο να τον κρατούν υπό παρακολούθηση.
Ωστόσο, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Popular Science, ο χειρισμός drones αυτή τη στιγμή είναι απαιτητική δραστηριότητα, με το κάθε σκάφος να απαιτεί μια ομάδα πιλότων και παρατηρητών.
Η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου θέλει να το λύσει αυτό, αυξάνοντας τον αριθμό των drones στους ουρανούς και μειώνοντας τον αριθμό των ανθρώπων που απαιτούνται για τον έλεγχό τους. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται το πρόγραμμα CODE (Collaborative Operations in Denied Environment), με σειρά συναντήσεων που θα έχουν ως αντικείμενο την έρευνα πάνω στην ανάπτυξη προγραμματισμού που θα επιτρέπει σε drones να επιχειρούν σε ομάδες μέσα σε επικίνδυνα/ εχθρικά περιβάλλοντα.
Οι συναντήσεις είναι προγραμματισμένες για τον Μάρτιο του 2015 στο Άρλινγκτον της Βιρτζίνια και η DARPA προσκαλεί «συμμετέχοντες με ικανότητες, μεθοδολογίες και προσεγγίσεις που σχετίζονται με την έρευνα CODE και επικεντρώνονται σε επαναστατικές προσεγγίσεις στα συστήματα μη επανδρωμένων αεροσκαφών, την αυτονομία και τις συνεργατικές επιχειρήσεις».
Στον «πυρήνα» ενός τέτοιου εγχειρήματος βρίσκεται η αυτονομία λειτουργίας. Αυτή τη στιγμή τα περισσότερα drones πετούν όπως τα άλλα αεροσκάφη, εν μέρει με αυτόματο πιλότο (ο οποίος διατηρεί τις συνθήκες πτήσης), ενώ άνθρωποι πιλότοι στα χειριστήρια εξ αποστάσεως ελέγχουν το αεροπλάνο.
Εάν τα drones είναι επαρκώς αυτόνομα, θα μπορούν να ζητούν μόνα τους τη συνδρομή χειριστή όταν απαιτείται κάποια αλλαγή/ διαφορετική ενέργεια.
Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι αυτό που η DARPA οραματίζεται (collaborative autonomy) παραπέμπει άμεσα σε παιχνίδια στρατηγικής πραγματικού χρόνου (real time strategy- RTS) όπως το Starcraft ή το Command & Conquer, με ομάδες από drones που δουλεύουν μαζί, υπό τον έλεγχο ενός μεμονωμένου ανθρώπου- διοικητή. Τα drones θα παρακολουθούν την κατάσταση και θα στέλνουν πληροφορίες και προτάσεις στον χειριστή, ο οποίος θα τις εγκρίνει/ απορρίπτει ή θα ζητεί επιπλέον πληροφορίες.
Σημειώνεται ότι αντίστοιχης φιλοσοφίας πρόγραμμα έχει και το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό, αναπτύσσοντας «σμήνη» αυτόνομων σκαφών (USV-Unmanned Surface Vehicles) που «δουλεύουν» μαζί για την αντιμετώπιση των απειλών.
Η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου θέλει να το λύσει αυτό, αυξάνοντας τον αριθμό των drones στους ουρανούς και μειώνοντας τον αριθμό των ανθρώπων που απαιτούνται για τον έλεγχό τους. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται το πρόγραμμα CODE (Collaborative Operations in Denied Environment), με σειρά συναντήσεων που θα έχουν ως αντικείμενο την έρευνα πάνω στην ανάπτυξη προγραμματισμού που θα επιτρέπει σε drones να επιχειρούν σε ομάδες μέσα σε επικίνδυνα/ εχθρικά περιβάλλοντα.
Οι συναντήσεις είναι προγραμματισμένες για τον Μάρτιο του 2015 στο Άρλινγκτον της Βιρτζίνια και η DARPA προσκαλεί «συμμετέχοντες με ικανότητες, μεθοδολογίες και προσεγγίσεις που σχετίζονται με την έρευνα CODE και επικεντρώνονται σε επαναστατικές προσεγγίσεις στα συστήματα μη επανδρωμένων αεροσκαφών, την αυτονομία και τις συνεργατικές επιχειρήσεις».
Στον «πυρήνα» ενός τέτοιου εγχειρήματος βρίσκεται η αυτονομία λειτουργίας. Αυτή τη στιγμή τα περισσότερα drones πετούν όπως τα άλλα αεροσκάφη, εν μέρει με αυτόματο πιλότο (ο οποίος διατηρεί τις συνθήκες πτήσης), ενώ άνθρωποι πιλότοι στα χειριστήρια εξ αποστάσεως ελέγχουν το αεροπλάνο.
Εάν τα drones είναι επαρκώς αυτόνομα, θα μπορούν να ζητούν μόνα τους τη συνδρομή χειριστή όταν απαιτείται κάποια αλλαγή/ διαφορετική ενέργεια.
Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι αυτό που η DARPA οραματίζεται (collaborative autonomy) παραπέμπει άμεσα σε παιχνίδια στρατηγικής πραγματικού χρόνου (real time strategy- RTS) όπως το Starcraft ή το Command & Conquer, με ομάδες από drones που δουλεύουν μαζί, υπό τον έλεγχο ενός μεμονωμένου ανθρώπου- διοικητή. Τα drones θα παρακολουθούν την κατάσταση και θα στέλνουν πληροφορίες και προτάσεις στον χειριστή, ο οποίος θα τις εγκρίνει/ απορρίπτει ή θα ζητεί επιπλέον πληροφορίες.
Σημειώνεται ότι αντίστοιχης φιλοσοφίας πρόγραμμα έχει και το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό, αναπτύσσοντας «σμήνη» αυτόνομων σκαφών (USV-Unmanned Surface Vehicles) που «δουλεύουν» μαζί για την αντιμετώπιση των απειλών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου