Ελληνικοί θησαυροί στο Κουβέιτ - Αρχαία πόλη Ικαρος

Κεραμικά, εξαρτήματα από αργαλειό, αρχαίες πιατέλες και μπολ, αρχαία καλάθια, ένα από αυτά γεμάτο ψάρια, πιθάρια και ποτήρια του κρασιού από την ύστερη ελληνιστική εποχή (τέλος 2ου-1ος αιώνας π.Χ.) έφεραν στο φως οι Ελληνες αρχαιολόγοι που για δεύτερη χρονιά βρέθηκαν στο νησί Φαϊλάκα του Κουβέιτ.

Εκεί, μπροστά στις εκβολές του Ευφράτη, οι Μακεδόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου ίδρυσαν την αρχαία πόλη Ικαρος. Η ελληνική αποστολή στο Κουβέιτ, με επικεφαλής την κ. Αγγελική Κοτταρίδη και αναπληρωτή τον κ. Παναγιώτη Χατζηδάκη, εργάστηκε στο νησί 5 εβδομάδες το διάστημα 23 Ιανουαρίου με 26 Φεβρουαρίου 2009. Ολοκλήρωσαν την αποκατάσταση της στήλης με την ελληνική επιγραφή που είχαν σπάσει σε κομμάτια οι Ιρακινοί.

Η αρχαιολογική αυτή ομάδα έχει αρχίσει από 2008 να ψάχνει τα ίχνη των Ελλήνων, που εγκαταστάθηκαν στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. στην αρχαία Ικαρο, όπως μετονομάστηκε το νησάκι από τον ίδιο τον Μεγαλέξανδρο όταν έφθασαν εκεί τα στρατεύματά του.














Οι Ελληνες εγκαταστάθηκαν στην Ικαρο μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά τη βασιλεία του Σέλευκου του Α' κι άρχισαν να κτίζουν την «ακρόπολη», που αποτελούσε το θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο της πόλης. Η ακρόπολη ήταν τετράγωνη με 60 μ. μήκος και δύο εισόδους με πύργους στις γωνίες.



















Εντός αυτής έχουν βρεθεί ίχνη κατοικιών και στο κέντρο, όπου ήταν ο ναός της θεάς Αρτεμης, εντοπίστηκε το 1960 η περίφημη Στήλη που ήταν στην είσοδο του ναού και έφερε 44 σειρές ωραίων ελληνικών γραμμάτων. Η Στήλη, που βρέθηκε κατακερματισμένη (από βανδάλους), αποτελούσε ένα είδος ιδρυτικού εγγράφου για την ανέγερση του ναού.














Γι' αυτό, πρώτο μέλημα των αρχαιολόγων ήταν η αισθητική αποκατάστασή της και η επανατοποθέτησή της στη βάση της έπειτα από 2.000 χρόνια, όπως είπε χθες η επικεφαλής της αποστολής Αγγελική Κοτταρίδη, αρχαιολόγος της ΙΖ' ΕΠΚΑ. Τώρα, περιμένει να παρουσιαστεί και πάλι στο κοινό.

Επίσης ανασκάφηκαν μέσα στο οχυρό χώροι σπιτιών με πολύ πλούσια στρώματα καταστροφής. Αυτά ακριβώς μας δίνουν μια εικόνα της ζωής στα ύστερα ελληνιστικά χρόνια (2ος, 1ος αι. π.Χ.), σύμφωνα με την αρχαιολόγο. «Εκτός από όλα τα άλλα (άφθονη κεραμική, λείψανα αργαλειών, εργαλεία, κογχύλια κ.λπ.), μαζί με ένα πιθάρι με αραμαϊκή επιγραφή, συνυπάρχουν ποτήρια του κρασιού που θυμίζουν ακόμη πολύ έντονα τα μακεδονικά πρότυπά τους».

  

Αλλά το πιο συγκινητικό, ίσως, από όλα είναι τα ίχνη από ένα πανέρι γεμάτο ψάρια. Ενα ψάρι έσωσε όχι μόνον τα αγκάθια, αλλά και το δέρμα με τα λέπια του, καθώς και τέσσερα καμένα ψάθινα καλάθια. «Η συντήρησή τους θα αποτελέσει μια εξαιρετικά γοητευτική και δύσκολη πρόκληση για τους συντηρητές της ομάδας», είπε η κ. Κοτταρίδη.

Προχώρησε και η ανασκαφική έρευνα του ίδιου του οχυρού, όπως και η συστηματική μελέτη των λειψάνων των ναών και των βωμών, κάτι που οδήγησε σε μια νέα πρόταση αναπαράστασης του αρχιτεκτονικού συνόλου. Το συμπέρασμα που βγήκε είναι ότι έχει χτιστεί «με μέτρα μακεδονικά». 

Δηλαδή ακολουθώντας τις αντιλήψεις που διαμορφώθηκαν στη μακεδονική αυλή των χρόνων του Φιλίππου Β' και του Μεγαλέξανδρου, το οχυρό-ιερό της Φαϊλάκας αποδεικνύεται ότι «έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από όση μέχρι τώρα του αποδόθηκε για τη μελέτη και την κατανόηση των ιδεολογικών δομών και των αρχιτεκτονικών μορφών, με τις οποίες η ελληνιστική παρουσία και εξουσία εξέφρασε εαυτόν στις εσχατιές της Ανατολής».


ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:http://forum.metafysiko.
                                            http://www.enet.gr/

                                             http://news.bbc.co.uk

http://erevnw.blogspot.gr/