ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ - Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΗΛΙΩΝ & ΤΟΥ ΔΙΠΛΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Πολλές φορές στα κείμενα μου έχω αναφέρει ότι υπάρχουν δύο Ήλιοι. Ο ένας είναι αυτός που βλέπουμε με τα φυσικά μας μάτια και προσδιορίζεται ως ο Φυσικός Ήλιος ο οποίος διακρίνεται για την θερμότητα του.

Ο «άλλος» Ήλιος για τον οποίο κάνουμε λόγο είναι ο «αρχέτυπος Ήλιος», ο οποίος ενυπάρχει στην 5η σφαίρα. Είναι το αρχέτυπο του δικού μας υλικού Ήλιου και δεν είναι θερμός. Λειτουργεί ως μετασχηματιστής των «μορφών».
Είναι εκείνος ο Αρχέτυπος Ήλιος που καθώς η Αθάνατη Ψυχή «κατεβαίνει» από τα ανώτερα πεδία τον διαπερνά και αποκτά μία αιθερική μορφή. 

Είναι εκείνος ο «μεταχηματιστής» θα λέγαμε που όταν οι Ολύμπιοι ανέλαβαν το έργο της δημιουργίας του σύμπαντος μετασχημάτισε την Ιδέα σε αιθέρια ύλη

Στην 5η σφαίρα η Αθάνατη Ψυχή σηματοδοτεί την Ουράνια Πατρίδα της. Οποιαδήποτε Αθάνατη Ψυχή επιλέξει να κατέβει σε κατώτερες σφαίρες οφείλει να διέλθει διαμέσου του Αρχέτυπου Ήλιου. Το ίδιο όμως ισχύει και για τις υπερδιαστατικές οντότητες που «κατοικούν» σε ανώτερες σφαίρας πέραν της 5ης, όπως για παράδειγμα οι Ολύμπιοι της 6ης σφαίρας.
Ο Αρχέτυπος Ήλιος πάλλεται στην Απολλώνια Ακτίνα και σηματοδοτούσε κάποτε την Υπερβόρεια χώρα του Απόλλωνα όταν εκείνη βρισκόταν στα τετρασδιάστατα πεδία της Γης. Ήταν τότε που αρχαίοι Έλληνες Ήρωες, όπως ο Περσέας και ο Ηρακλής την είχαν εντοπίσει. Οι ήρωες μας μπορούσαν να δουν τον «δεύτερο Ήλιο».

Σήμερα η θεωρία των δύο Ήλιων έχει πάρε άλλες διαστάσεις και αυτό οφείλεται στην καταστολή του ανθρώπινου πνεύματος καθώς και στην έλλειψη επικοινωνίας με τα ανώτερα πεδία. Κάποιοι τον αναφέρουν ως σκάφος, κάποιοι άλλοι ως πλανήτη που κρύβεται πίσω από τον Ήλιο και κάποιοι άλλοι ως κομήτη που πιθανόν θα μας πέσει στο κεφάλι. 

Το ότι έχει θεαθεί ένα δεύτερο, μικρότερο ηλιακό σώμα (αστέρας) είναι ένα γεγονός που δεν αμφισβητείται. 

Πολλοί λίγοι είναι εκείνοι όπως που αναρωτήθηκαν εις βάθος τι ακριβώς είναι αυτό και γιατί το βλέπουμε τώρα, και πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι που «έφαγαν αμάσητη την πληροφορία».

Η απαντήσεις τις περισσότερες φορές είναι απλές. 

Καθώς οι διαστάσεις του γραμμικού χρόνου εξαλείφουν τον χώρο που τις χωρίζει, λεπταίνει το διάστημα μεταξύ τους. 

Καθώς η ανθρώπινη συνειδητότητα φωτίζεται, τότε το Πνεύμα απελευθερώνεται και ο Νους αφυπνίζεται.

 Έτσι η αφυπνισμένη οντότητα που κατοικεί στον τρισδιάστατο πλανήτη της Γης μπορεί να «συλλάβει» φαινόμενα που κάποτε δεν τα έβλεπε με γυμνό μάτι. 

Μπορεί να παρατηρήσει φαινόμενα που κάποτε οι αρχαίοι έλληνες τα έβλεπαν πολύ καθαρά και εύκολα.

Πριν δημιουργηθούν οι νεφέλες και η ατμόσφαιρα επάνω από την Γη, οι πρώτοι κάτοικοι μπορούσαν να βλέπουν με γυμνό μάτι τους μακρινούς γαλαξίες και τους πλανήτες. 

Τότε οι κάτοικοι ζούσαν κάτω από τον «πρώτο ουρανό» όπως τον ονόμαζαν. Αργότερα ο «πρώτος αυτός ουρανός» απομακρύνθηκε. Η αρχαίοι ελληνική μυθιστορία με γλαφυρό ύφος παρουσιάζει αυτή την «απομάκρυνση» καθώς ο Κρόνος κόβει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού και αυτός απομακρύνεται από τα πεδία της Γης. Τότε η Γη «πέφτει» στα δίχτυα του Κρόνου-Χρόνου. Και πριν προλάβουμε να κατατάξουμε τέτοιους είδους καταστάσεις σε καλό ή κακό ας έχουμε κάπου στην άκρη του μυαλού μας ότι τα πάντα και όλοι υπηρετούν το Σχέδιο.

Αναφερόμενος λοιπόν ο Ησίοδος σε αυτήν την κοσμοθεωρία περί Ουρανού και Κρόνου σηματοδοτεί εκείνον τον «πρώτο Ουρανό» που προϋπήρχε και που εμείς σήμερα δεν μπορούμε να δούμε.

Όμως το Σχέδιο των Ολύμπιων προέβλεπε την απομάκρυνση του «πρώτου Ουρανού» ώστε διαμέσου του φαινομένου της εξάτμισης των υδάτων από τα νερά της Γης να σχηματιστούν οι Νεφέλες, οι οποίες θα περιείχαν τον «Αιθέρα». Διαμέσου αυτού του Αιθέρα οι Ολύμπιοι μπόρεσαν να υλοποιήσουν το δεύτερο μέρος του Σχεδίου τους και το οποίο αφορούσε ως επί το πλείστον την «Δημιουργία των Γενών». Ενός γένους που θα προερχόταν από τα υλικά συστατικά της Γης αφενός και αφετέρου είχαν ήδη επιλεγεί ορισμένες ανώτερες ψυχές οι οποίες δέχτηκαν να ενσωματωθούν σε αυτά τα νέα Ολύμπια δημιουργήματα.

Έτσι ξεκίνησε η κάθοδος των Ολυμπίων από την 6η σφαίρα. Διέσχισαν τον Αρχέτυπο Ήλιο, έφθασαν στην 5η σφαίρα, σηματοδότησαν σε ποιον αρχέτυπο πλανήτη ή σύστημα (τα οποία είχαν δημιουργήσει ήδη) θέλουν να προβληθούν, (π.χ. Ανδρομέδα, Πλειάδες, Αρκτούρος κ.λ.π.) και κατόπιν ακολούθησαν την υλική διαδικασία των τεσσάρων υλικών διαστάσεων για να εμφανιστούν στην Γη. Συνταυτίζοντας τους εαυτούς τους σύμφωνα με τις «επιταγές» του Ολύμπιου Σχεδίου εμφανίστηκαν στην Γη διαμέσου της «υλικής γέννησης».

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να διευκρινίσω ότι π.χ. οι Πλειάδες στην 5η σφαίρα είναι το αιθέριο αρχέτυπο (καλούπι) των Πλειάδων που βλέπουμε με γυμνό μάτι. Κάθε υλικός βραχώδης πλανήτης ή σύστημα που εκδηλώθηκε στον γαλαξιακό χώρο των τεσσάρων διαστάσεων της ύλης, προϋπήρχε στην 5ης σφαίρα ως αρχέτυπο. Υπενθυμίζω δε ότι η 1η, 2η, 3η, και 4η, διάσταση ανήκουν στο Γαλαξιακό Διάστημα (χώρο) και ότι κινείται μέσα σε αυτό είναι φτιαγμένο από συμπαγή ή αιθερική ύλη. Πέραν της 4ης διάστασης έχουν τις «σφαίρες». Αυτό που ονομάζουμε 5η διάσταση είναι στην ουσία η 5η «σφαίρα».

Η λέξη διά-σταση ετυμολογικά σημαίνει την «στάση στην διά-σπαση», και άρα αφορά τις διαστάσεις τις ύλης. Έτσι πέραν της 4ης διάστασης έχουμε την 5η σφαίρα όπου υπάρχουν όλα τα αρχέτυπα των πλανητών και των συστημάτων, την 6η σφαίρα όπου είναι η «κατοικία των Ολυμπίων». Τις υπόλοιπες διαστάσεις θα τις αναπτύξω σε άλλη ανάρτηση. Εκείνο που θα πω όμως είναι ότι από πέραν της 4ης διάστασης, ο χώρος των «σφαιρών» ονομάζεται «Δια-Γαλαξιακό Διάστημα». Εδώ η πρόθεση «Δια» λαμβάνει την έννοια του ότι «διαιρεί τον Γαλαξιακό χώρο και εισέρχεται σε πιο εσωτερικά αόρατα για το υλικό μάτι πεδία».

Επανερχόμενη στους δύο Ήλιο παρατηρώ ότι σήμερα κυκλοφορούν διάφορες θεωρίες. Όταν παρουσιάστηκε αυτό το φαινόμενο ζήτησα πληροφορίες «εκ των άνωθεν». Τα περισσότερα που προανέφερα ήταν από αυτές τις πληροφορίες. Επειδή όμως πάντα θέλω να τις διασταυρώνω στα γήινα πεδία θα αναφέρω την θεωρία του Εμπεδοκλή που λέει σχεδόν τα ίδια πράγματα. Σύμφωνα με αυτό διαπιστώνουμε ότι η θεωρία των δύο Ήλιων δεν είναι και τόσο «μοντέρνα», παρά οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν..

Ο Εμπεδοκλής γεννήθηκε στον Ακράγαντα, μία πόλη της Σικελίας στην Κάτω Ιταλία. Ο ρόλος του ήταν πολύ μεγάλος στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ήταν γιος του Μέτωνος, ο οποίος (Μέτωνας) είχε το προσωνύμιο «Αρχινόμος», διότι πρωταγωνίστησε σε πολιτικές διαμάχες του τόπου περίπου το 470 π.χ. Ο «θάνατος» του Εμπεδοκλή αποτελεί ένα μυστήριο καθώς οι γνώμες διίστανται. Άλλοι λένε ότι εξαφανίστηκε ένα βράδυ, άλλοι λένε ότι πήδηξε μέσα στην Αίτνα, και άλλοι λένε ότι κατέβηκε ένα πύρινο άρμα από τον Ουρανό και τον πήρε.

Ας δούμε όμως τι αναφέρει ο Εμπεδοκλής για τους δύο Ήλιους και για το Κοσμικό Σύμπαν γενικότερα. Μία ακόμα διευκρίνιση. Ενώ διαβάζουμε στα αρχαία κείμενα των φιλοσόφων ότι όταν αναφέρονται στο σύμπαν μιλούν για τον ήλιο, για τα αστέρια, για τους αστερισμούς κ.λ.π., εντούτοις μερικά συγγράμματα μας λένε ότι οι αρχαίοι Έλληνες όταν μιλούν για το σύμπαν, εννοούν την φύση. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε ιδιαίτερα λίγο πριν τον Αριστοτέλη, υποστηρίχτηκε κωδικοποιημένο από τον ίδιο και επεκτάθηκε. Τα κείμενα του Αριστοτέλη σαφώς και έφτασαν σε εμάς αλλοιωμένα.

Ο Εμπεδοκλής αναπτύσσει την θεωρία του «Σφαίρου». Σύμφωνα με τον Αέτιο στην θεωρία του Σφαίρου ο Εμπεδοκλής αναφέρει ότι το Εν είναι σφαιροειδές και ακίνητο, αλλά πάλλεται. Το προσδιορίζει ως την Ανάγκη, την Ύλη, το Νείκος (φθορά) και την Φιλότητα (Έρως). Αναφέρει ότι οι θεοί είναι τα στοιχεία (αρχέτυπα) και το μείγμα τους ο Κόσμος. Τα στοιχεία αυτά συνθέτουν τον Κόσμο διότι αποτελούν Διασπάσεις του Ενός (διασπάσεις της Ζεύξης). Μας προσδιορίζει επίσης ότι τα τέσσερα στοιχεία συνθέτονται από την Φιλότητα και έτσι δημιουργούν τον Σφαίρο.

Σύμφωνα με τον Μένανδρο, ο Εμπεδοκλής διαμέσου του προ-ύμνου του στον Απόλλωνα που έγραψε και που μας είπαν ότι κάηκε, άρα δεν υπάρχει, διατύπωσε ότι τα τέσσερα στοιχεία που διακατέχουν τις διαστάσεις της ύλης και οι Θεοί είναι εκφάνσεις και εκφράσεις του Ήλιου και κατά συνέπεια όλοι οι Ολύμπιοι Θεοί είναι «Ηλιακοί».
Διατυπώνει επίσης ότι ο Απόλλων είναι ο Ήλιος (ως Φως), ο Ζευς είναι η θερμότητα και η Ήρα ο Αέρας. Το ότι χρησιμοποιεί, ο Εμπεδοκλής, την λέξη Ζευς σημαίνει ότι αναφέρεται σε εκείνον τον «πρώτο Ουρανό». Διαφορετικά εάν μιλούσε για τον δικό μας τον σημερινό Ουρανό θα αναφερόταν με την λέξη «Δίας».

Ο Εμπεδοκλής μας παραδίδει ότι ο Ήλιος είναι μία μεγάλη συγκέντρωση Πυρός και ότι ο Ουρανός είναι κρυσταλοειδής. Προφανώς αναφέρεται στον Ουρανό που προϋπήρχε (τον πρώτο). Για αυτό και οι υπερδιαστατικές οντότητες πολύ συχνά αναφέρουν ότι «προερχόμαστε από το μέλλον που υπάρχουν κρυσταλλικές διαστάσεις (με την έννοια της καθαρότητας)».

Ο Εμπεδοκλής υποστήριξε την ύπαρξη δύο Ήλιων σύμφωνα με τον Αέτιο. Ενός αρχέτυπου Ήλιου που αντανακλάται σαν σε δύο κάτοπτρα των δύο ημισφαιρίων του Ουρανού και ενός «φαινομενικού Ήλιου», ο οποίος είναι αντανάκλαση στον ουρανό. Η αντανάκλαση αυτή πηγάζει από την κυκλική κίνηση της Γης στον κρυσταλλοειδή Ήλιο. Έτσι διαμέσου της αντανάκλασης του Πυρός που υπάρχει γύρω από την Γη, δημιουργούνται τα άστρα.
Αναφέρει ακόμα ότι ο Ήλιος είναι αντανάκλαση του Πυρός στο Ύδωρ. Διαμέσου των θεωριών των αντανακλάσεων του Εμπεδοκλή μπορούμε να κατανοήσουμε ποια είναι η δομή και η φύση του κόσμου που βιώνουμε τώρα, και μετά την κατανόηση αυτή να τον συσχετίσουμε με τον κόσμο του κρυστάλλινου πρώτου Ουρανού και τον αρχέτυπο Ήλιο.

Ο Εμπεδοκλής υποστηρίζει ότι πρώτα ξεχώρισε ο Αιθέρας, μετά το Πυρ, και μετά η Γη (ύλη). Διαμέσου της ύλης που περιφερόταν και περιστρεφόταν έντονα ανάβλυσε το Ύδωρ. Και από την αναθυμίαση του Ύδατος (εξάτμιση εννοεί) ο Αέρας που αναδύθηκε δημιούργησε τον Ουρανό (όπως τον βλέπουμε εμείς σήμερα).

Ο Αριστοτέλης στα Μετεωρολογικά αναφέρει ότι ο Εμπεδοκλής υποστηρίζει πως μέσα στα νέφη (σύννεφα) υπάρχει Πυρ και οφείλεται στον εγκλωβισμό των ακτίνων του Ήλιου σε αυτά.
Συνεχίζοντας ο Εμπεδοκλής μας λέει ότι τα άστρα είναι πύρινα και αποτελούνται από εκείνο το πυρώδες στοιχείο το οποίο περιείχε μέσα του ο Αέρας και το οποίο απέβαλε μετά τον πρώτο διαχωρισμό. Τα άστρα αυτά είναι δεμένα με τον κρυσταλλοειδή ουρανό.

Μία άλλη σημαντική θεωρία του Εμπεδοκλή την οποία αναφέρει ο Αριστοτέλης στο «Περί Ψυχής» είναι ότι : «το Φως μετακινείται και φτάνει από την Ανατολή στην Δύση και αντανακλάται μεταξύ Γης και Αέρα (στην ατμόσφαιρα δηλαδή) χωρίς όμως οι άνθρωποι να αντιλαμβάνονται την κίνηση του. Έτσι το Φως φτάνει στην Γη πριν το δούμε λόγω της ταχύτητας του. Εδώ ο Εμπεδοκλής μιλάει έμμεσα για την ταχύτητα του Φωτός.

Ακόμα ο Εμπεδοκλής σύμφωνα με τον Αέτιο μας λέει ότι : «εξαιτίας της ορμής του Ήλιου ο Βορράς υψώθηκε και ο Νότος ταπεινώθηκε κάνοντας τον άξονα να επικλιθεί στις Άρκτους». Εδώ είναι προφανές ότι αναφέρεται στην μετατόπιση του μαγνητικού πεδίου της Γης και στην αναστροφή των Ηλιακών Πόλων.
Ο Εμπεδοκλής ήταν επίσης εκείνος που είπε ότι όταν η Σελήνη περνά μπροστά από τον Ήλιο προκαλείται «έκλειψη», πληροφορία που μας δίνει και πάλι ο Αέτιος. Σε αυτό το σημείο ο Εμπεδοκλής συμφωνεί με τον Θαλή τον Μιλήσιο ότι η Σελήνη φωτίζεται από τον Ήλιο και αντανακλά το Φως του.

Όπως διαπιστώνουμε λοιπόν η θεωρία του διπλού Ήλιου ακόμα και του διπλού Ουρανού δεν είναι καμία πρόσφατη ανακάλυψη. Οι αρχαίοι Έλληνες το γνώριζαν. Εκείνο όμως για το οποίο οφείλουμε να είμαστε αρκετά προσεκτικοί είναι εάν ο «διπλός Ήλιος» που τυχόν δούμε στον δικό μας Ουρανό είναι ο «αρχέτυπος Ήλιος» ή είναι κάποιο «μορφικό κατασκεύασμα» του επικυριαρχικού συστήματος για να πείσουν τους ανθρώπους ότι συμβαίνουν παράξενα στον Ουρανό τα οποία τα δημιουργεί ο «δικός τους θεός», και όπου να ναι ετοιμάζει την «Δευτέρα παρουσία του». Παρουσίες θα έχουμε αλλά όχι όπως οι επικυρίαρχοι τα σχεδιάζουν».

Ανεξάρτητα με τον τρόπο που συνέλαβαν οι αρχαίοι Έλληνες αυτά τα φαινόμενα σχεδόν τίποτα δεν ήταν άγνωστο για εκείνους. Αλλά επειδή η παιδεία εκλείπει από την σημερινή Ελλάδα, επειδή το επικυριαρχικό σύστημα φρόντισε να εκλείψει, εκείνο που έκαναν ήταν να «αντιγράψουν» τα αρχαιοελληνικά κείμενα να τα αλλοιώσουν σε αρκετά σημεία και να τα παρουσιάσουν ως δικά τους, προερχόμενα από έναν «θεό» που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία χαμηλή τετρασδιάστατη αστρική οντότητα. Έναν «δικό τους θεό» που δεν μπορεί καν να συλλάβει ο τετρασδιάστατος αστρικός του νους την Λαμπρότητα του Νου των Υπερδιαστατικών Ολύμπιων της 6ης σφαίρας, παρόλο που «έχει κάτι ακούσει για αυτήν».

Έχω αναφερθεί πολλές φορές στο ότι η επιστροφή στα δικά μας αρχέτυπα είναι η δική μας Λαμπρή Αφύπνιση. Είναι εκείνη η μέθοδος που θα μας κάνει να ξεχωρίσουμε το «πραγματικό» από το «ειδωλικό». Η αρχαία ελληνική φιλοσοφική μέθοδος, αυτήν που μας άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοί μας, δεν είναι «θρησκεία». Είναι ένα φιλοσοφικό σύστημα διαμέσου του οποίου ο άνθρωπος δύναται να φτάσει στην θείωση.

Να θυμάστε ότι η Γνώση είναι Δύναμη και όταν η Γνώση ανασύρεται από τα κύτταρα του dna μας, στα οποία και ενυπάρχει ως ανάμνηση, ανοίγει τις Απολλώνιες Πύλες. Τότε, χωρίς ενδοιασμούς, μπορούμε να διακρίνουμε τον Αρχέτυπο Ήλιο.

Η Αίγλη της Αρχαίας Ελλάδας δεν χάθηκε. Πριν εκδηλωθεί στον Ελλαδικό χώρο προϋπήρχε ως αρχέτυπο στην 6η Ολύμπια Σφαίρα. Αυτό το αρχέτυπο δύναται να αγκυροβοληθεί εκ νέου αρκεί εμείς να είμαστε σε θέση να το γειώσουμε.

ΠΗΓΗ