Λιθικά Ορφέως ( β μέρος)

ΓΑΓΑΤΗΣ (Μαύρο Κεχριμπάρι) 

Αποφεύγουν επίσης τα ερπετά και τον γαγάτη , όταν σηκώνονται οι κνίσες , ο οποίος βασανίζει όλους τους ανθρώπους με την διαπεραστική οσμή του.










Αλλά στις μύτες φέρνει ο γαγάτης καταστρεπτική μανία. 

Ούτε θα λησμονήσει αυτός τους ανθρώπους εκείνους, των οποίων θα ήθελες να ελέγξεις την ιερή νόσο ( την επιληψία). 

Διότι θα τους λυγίσει παρασύροντάς τους ταχέως προύμυτα προς τα κάτω.αυτοί δε ραντισμένοι από τον δικό τους αφρό περιστρέφονται εδώ και κει και κυλιούνται κάτω στο χώμα.

 Η δε κερασφόρος Μήνη, που έχει γρήγορα πόδια, επειδή είναι οργισμένη εναντίον τους , όταν τους δει να βασανίζονται, τέρπεται η καρδιά της.

 Επίσης αν κάποια γυναίκα περπατώντας γύρω από τον καπνό , που έχει πολλά φάρμακα, δέχεται αυτόν αναπηδώντας στα σπλάχνα της . τότε ταχέως χύνεται από μέσα πολύς μαύρος ιχώρ, ο οποίος αποκλείεται παραμένοντας στο έσχατο μέρος της γυναικείας κοιλιάς. 
Τότε δε εξ΄άλλου βλέποντας να εκρέει από την κοιλιά της κάτω από τις πνοές του λίθου λασπώδες υγρό χαίρεται γι΄αυτό. Γιατί αυτός ο λίθος απομακρύνει την απέραντη νόσο.

Γνωρίζω επίσης ότι, ο γαγάτης εκτός τούτων δημιουργεί και άλλα πολλά εξαίσια. Εσένα δε θα σε τέρψει όταν καταδιώκει με τις κνίσες , τα ερπετά.

Ω Σκορπιέ, ο λαμπρός ήρωας Ωρίων δεν άκουγε ότι υπάρχει λίθος συνονόματος με σένα. Γιατί αληθινά, νομίζω, ότι ήθελε μάλλον αν έχει αυτόν παρά τα δικά σας άστρα, τότε που ήταν διατρυπημένα τα μέλη του από πικρούς πόνους.

Ούτε άκουγε αυτός για τον λίθο, που έχει μορφή κροτάφου, ότι αυτός εάν αναμειχθεί στην κορυφή καυστικού σκόρδου , εμποδίζει ταχύτατα τον σκορπιό, που εκτοξεύει πικρά βέλη.

Για τον λίθο αυτό, ο οποίος είναι πολύ όμορφος με κρόταφο ανθρώπου, λέω εγώ ότι ένα είναι τριμμένος ανάμεικτα με οξύτατο κρασί, καταπαύει το δηλητήριο της μαύρης ασπίδος που είναι υπηρέτης του θανάτου.

‘ Οποιος δε θ' ανεμείγνυε τον λίθο εντός ελαίου από ρόδα, αφού ψημένο από την φωτιά τον βυθίσει στο υγρό του ροδέλαιου, αυτός προσφέρει θεραπευτικό μέσο για τους πόνους των αυχένων , και εάν αναμειχθεί ο λίθος με γλυκό μέλι, εξαφανίζει την καταστρεπτική υδατώδη λάσπη της κοιλιάς, η οποία ορμητικώς βυθίζεται στα κατώτερα μέρη της κοιλίας των ανδρών και δημιουργεί στους βουβώνες τους ενοχλητικό πρήξιμο.







ΚΟΡΑΛΛΙ 

Γνώριζε επίσης, ότι η μεγάλη δύναμη του κοραλίου του Περσείδου μπορεί να καταστρέφει τα κέντρα του σκορπιού και να καταστήσει ακίνδυνη της ολέθρια ασπίδα. Γι΄αυτό τον λίθο κατ΄εξοχήν, από όλα όσα γεννώνται, μού λεγε ο Φοίβος, ο πάντα νέος , ότι κατά την φύση του είναι είδος που παράγεται με αυξανόμενες λεπτές πτυχώσεις που επικάθηνται η μια επί της άλλης. Τούτο θα έλεγε κανείς ότι είναι ψεύδος, γνωρίζω όμως την αλήθεια για το πώς κατασκευάσθηκε.

Κατά πρώτον δηλαδή, φυτρώνει μια χλωρή βοτάνη. Και δεν φυτρώνει στη γή, την οποία γνωρίζομε ως σταθερή τροφό των φυτών, αλλά στην ανήσυχη θάλασσα που γίνονται τα φύκια και όπου επίσης γίνονται ελαφρά βρύα.

‘ Όταν έπειτα μαραινόμεη φθάσει στο γήρας, τα μεν φύλλα της καταστρέφονται από την αλμύρα, αυτή δε κολυμπά στα βάθη της πολυθόρυβης θάλασσας, μέχρις ότου τα κύματα την πετάξουν στην ακρογιαλιά.

 Εδώ ξαφνικά, αφού επιπλεύσει κάτω απ΄τον αίθριο ουρανό, λένε όσοι την είδαν, ότι φαίνεται να ισχυροποιείται. Κι΄ έπειτα από λίγο, αφού πήξει ολόγυρα σαν πάγος, μεταβάλλεται σε πέτρα και μέσα στα χέρια σου, αισθάνεσαι έναν λίθο τραχύ, ο οποίος προηγουμένως είχε σώμα υγρό.

Το σχήμα βέβαια της βοτάνης, διατηρείται ακόμα, όπως ήταν και πριν, επίσης διατηρούνται και τα κλαδιά και όσοι άλλοι καρποί φύτρωσαν ακόμη σ΄αυτούς κι΄επίσης η ρίζα, η οποία βλάστησε και εξετράφη μέσα στη θάλασσα και ο φλοιός που ήταν. Αλλά ο φλοιός είναι βέβαια τώρα λίθινος.

Κάποτε δε γλυκειά τέρψη θα έρθει στην καρδιά σου βλέποντάς τον. Εγώ δε δεν γνωρίζω τι θέλγητρο καταβρέχει πάντα τας φρένας μου, όταν τον βλέπω. 

Ούτε είναι δυνατόν να χορτάσουν τα μάτια εκείνου που τον θεάται, αλλά εμένα με καταλαμβάνει έκπληξις, επειδή νομίζω ότι είναι κάποιο θαύμα και ενώ πιστεύω σ΄αυτό , έχω βέβαια την εντύπωση ότι είναι κάτι απίστευτο.

Αλλά δεν είναι μάταιη η φήμη μεταξύ των ανθρώπων, ότι υπάρχει η φοβερή κεφαλή της Γοργούς, ούτε βέβαια ο ταχυπέτης Περσέας φαίνεται να ενόμισε ότι αυτό είναι ψεύτικο υπερφυσικό φαινόμενο.

Γιατί έχεις ακούσει ότι η Γοργόνα με τα φίδινα πλοκάμια , μια φοβερή παρθένος με όψη σκοτεινή, εφονεύθη από τον Περσέα κάτω απ΄τους τελευταίας γκρεμούς του ΄Ατλαντος, αυτή η μαύρη δυστυχία για τους ανθρώπους εκείνους, εναντίον των οποίων θα έρριχνε τα ανθρωποκτόνα βλέμματά της.

 Αυτοί όταν προσβλέψουν αυτό το πελώριο και ακατανίκητο φόβητρο, στέκονται πεθαμένοι από μοίρα λίθινη (απολιθώνονται).

Αυτήν , ούτε η ευρύστηθη Ατρυτώνη είχε την διάθεση να την βλέπει, αν και βέβαια ήταν ατρόμητη, ούτε παρώτρυνε τον αδελφό της, έναν ισχυρόκαρδο άνδρα, τον χρυσοπατέρα Περσέα να δει αυτήν , αν και φονεύθηκε , αλλά με δόλο απέκοψε τον θηριώδη αυχένα της κόρης, η οποία δεν τον είδε προηγουμένως. 

Αφού πολύ ήσυχα από πίσω περιέβαλε τον λαιμό της με ένα γαμψώνυχο Κυλλήνιο δρεπάνι. Αυτής λοιπόν, και όταν ακόμη ήταν σκοτωμένη, ή όψη ήταν καταστρεπτική. Και ήταν πεπρωμένο να κατέβουν στο μαύρο σπίτι του μισητού Κρονίδη ( Πλούτωνα) πολλοί άνθρωποι, που εφονεύοντο από μια νεκρή.

Αλλά τότε ο ήρωας, ραντισμένος καθώς ήταν από το αίμα, αφού κατέβηκε στο γιαλό ,έως ότου αποπλύνει τον ρύπο του αίματος στη θάλασσα και ενώ το κεφάλι της Γοργόνας ήταν ακόμα θερμό από τον θόρυβο της πάλης και έτρεμε, το τοποθέτησε πάνω σε χλωρές βοτές.

Εφ΄όσον δε αυτός δρόσιζε την αγαπητή του καρδιά στους νεροστρόβιλους, κουρασμένος από τον αγώνα , από την προσπάθεια και από την μεγάλη οδοιπορία, επί τόσον δε χρόνο βρεχόμενοι χόρτασαν από το ερυθρό αίμα οι θάμνοι, οι οποίοι ήταν διασκορπισμένοι στη γή κάτω από το κεφάλι της Μέδουσας, γύρω απ΄απ΄αυτούς εφορμώντας ταχέως προς τους θάμνους οι αύρες, οι γρήγορες θυγατέρες της θάλλασας, έπηζαν το αίμα. 

Και το έπηζαν τόσο, ώστε εσύ να νομίσεις ότι είναι εντελώς στερεά πέτρα, ούτε ήταν δυνατό να νομίσεις ότι ήταν αίμα, γιατί πράγματι ήταν στερεά πέτρα.

Και έχασε το υγρό σώμα της βοτάνης, αλλά και έτσι κατά κάποιον τρόπο,αν και η βοτάνη καταστράφηκε εξ΄ολοκλήρου, όμως δεν έχασε την μορφή της.

Το μεν χρώμα της ήταν βεβαίως, κόκκινο από το αίμα, τον τολμηρό όμως ήρωα κατέβαλε αφασία, καθώς ξαφνικά αντελήφθη το μέγα θαύμα. Τούτο εθαύμασε και η Διογέννητη πολυμήχανη Οβριμοπάτρη, όταν ταχέως ήρθε κοντά,

Καθόρισε δε αυτή να αλλάσσει πάντοτε η προηγούμενη φύση του κοραλίου, ώστε να είναι αυτό αθάνατη δόξα του αδελφού της.

Του έδωσε επίσης του λίθου, η Αγελαία απέραντη δύναμη, για να διαφυλάσσει πλήθη, όταν πηγαίνουν σε ψυχρό καταφύγιο, ή εάν έχει κανείς αυτόν τον λίθο βαδίζοντας σε μακριά πορεία, ή δπαερνώντας την θεϊκή θάλασσα πάνω σε καλοφτιγμένο καράβι.

Επίσης το καλό κοράλι έδωσε στους ανθρώπους την δύναμη ν ΄αποφεύγουν το ταχύ δόρυ ( τις τρικυμίες) του μανιακού Ενυάλιου (Ποσειδώνα) και τη συμμορία ληστών ανθρωποκτόνων. Και να ξεφεύγουν απ΄τον πολιό Νηρέα, όταν αναταράσσεται. Την γαλανή δε Τριτογένεια(Αθηνά) , την άφοβη, που διεγείρει τον θόρυβο της μάχης,

Την προσκαλούν σαν βοηθό των δικών τους κόπων.

΄Οσα δε φάρμακα είναι επιβλαβή και οι μαγικοί δεσμοί και κατάρες, για τις οποίες φροντίζουν πολύ οι άκαμπτες Εριννύες, είτε κάποιο μίασμα , καταστρεπτικό του σπιτιού, που δεν αντελήφθη ότι το έκρυβε κάποιος άνθρωπος, είτε εκτός αυτών όσες ακαθαρσίες και μαγικά άσματα εκτελούν μεταξύ τους από φθόνο οι άθλιοι, όλων τούτων θα μάθεις ότι το κοράλι είναι ισχυρότατο αντίδοτο φάρμακο.

Αφού δε το κόψεις σε κομμάτια, σπείρε το αναμειγνύοντας αυτό με την ξανθή Δήμητρα( το ξανθό σιτάρι) και βεβαίως κάθε καταστροφή θα απιδιώξει μακριά πό την δική σου καλλιεργήσιμη γή, και θ΄αποδιώξει επίσης τις ξηρασίες, που απορροφούν το γάλα από τα στάχυα.

Ακόμα και το καταστρεπτικό χαλάζι, το οποίο με τα’ απειράριθμα βέλη του προξενεί τραύματα στον αγρό, που είναι δύσκολο να θεραπευθεί.

Επίσης καταστρέφει το γένος όλων εκείνων, που κατατρώγουν τους καρπούς, δηλαδή τα σκουλήκια , τις κάμπιες και την ευρισκόμενη στον αιθέρα ερυσίβη, η οποία πετώντας από τον ουρανό με το κόκκινό της χρώμα κάτω προς τους καρπούς, κάθεται γύρω απ΄τα στάχια και τα καταστρέφει.

Θα καταστρέψει ακόμα τα κοπάδια των ποντικών και τα΄αναρίθμητα πλήθη των ακρίδων, και θα περάσουν ορμητικά οι κεραυνοί του Κρονίδη ( δηλαδή σε προστατεύει και από τον κεραυνό του Διός). Επειδή όχι επί ματαίω, σέβεται την δόξα του δικού του παιδιού. Εκείνο το κοράλι ανερχόμενος ο Αργειφόντης από το παραπέρα μέρος, μεταφέροντας αυτό, το προσπόρισε στους ανθρώπους πολύ περισσότερο από κάθε άλλο. Συ δε να θυμάσαι να το πίνεις πάντοτε με άκρατο (ανέρωτο) κρασί για την πικρή ασπίδα (δηλητήριο) , καθώς βέβαια σου είπα.


ΑΧΑΤΗΣ









Επίσης να πίνεις με άκρατο κρασί και τον πολύμορφο , τον καλό αχάτη, που ντύνεται με παντός είδους μορφή ( που έχει πολλά χρώματα και έτσι είναι πράγματι, διότι ο αχάτης έχει όλες τις αποχρώσεις). Είναι λοιπόν δυνατόν να δείς εύκολα πολλά χρώματα του αχάτη γιατί βλέποντας εντός αυτού βρίσκεις τον κρυσταλλώδη ίασπι και το αιματόχρουν σάρδιον και τον λαμποκοπούντα σμάραγδο ( πράσινο αχάτη βήρρυλο ) εντός δε βρίσκεται αυτός με ερυθρές παρειές. Αλλά και χαλκό βρίσκεις εντός αυτού , επίσης και το χρώμα το εαροθρεμμένου μήλου.
Αλλά μόνο αυτός είναι απ΄όλους ο πιο υπέροχος, αν τον βρεις, γιατί έχει την ερυθρά μορφή του ακαταμάχητου λέοντος ( η κορναλίνη) .γι΄αυτό και στους παλαιότερους ημίθεους άρεσε να τον ονομάζουν λεοντοτράχηλο, καθώς είναι κατάστικτος από πλάκες ξανθοκόκκινες , λευκές , μαυριδερές και πράσινες). 

Αυτόν τον λίθο, εάν έρθει κανείς οδυρόμενος για το δάγκωμα από σκορπιό , δώσε εντολή να τον τρίψει γύρω από την ολέθρια πληγή ή να πασπαλίζει μ΄αυτόν την πληγή γιατί έτσι οι πόνοι του σταματούν.
Θα μπορέσεις επίσης να δώσεις στις γυναίκες περιπόθητο άντρα και θα μαγεύσεις με τα λόγια σου τους ανθρώπους, και μεταφέροντας τα πάντα, όσα βέβαια θα ζητούσες, θα φθάσεις στο σπίτι σου χαρούμενος ( θα επιτυγχάνεις στις δουλειές σου). Και είναι βέβαιο ότι αυτός που υποφέρει από κάποιο νόσημα θα σωθεί όταν κρατά στα χέρια του αυτόν τον λίθο.

Εάν όμως ο Ζευς αρνηθεί σ΄αυτόν να ζήσει τότε να καταλάβεις με το μυαλό σου, ότι σ΄αυτόν , έκοψε η Κλωθώ την κλωστή ( το νήμα της ζωής) και σ΄αυτόν επέρχεται η τελευταία μέρα της ζωής του.
Εάν δε φλογερός πυρετός ερχόμενος μέρα ή ψυχρός πυρετός πιάσει κάποιον άνθρωπο και κατέχει τα μέλη του σώματός του, ή κάποιο βραδύ πάθημα από νόσο, που έρχεται κάθε τέσσερις μέρες και η οποία δεν θέλει να τελειώσει , αλλά πάντοτε όπου πλησιάσει παραμένει, αυτόν εσύ τον ασθενή θα μπορέσεις να θεραπεύσεις αμέσως με τον έξοχο αχάτη.
Γιατί αυτός ο λίθος είναι πολύ ανώτερος από τους προηγούμενους. 

Αμέσεως δε θα σου πω το σημείο το οποίο αποδεικνύει ταχέως την δύναμη αυτού του λίθου.
Εάν δηλαδή βάλεις αυτόν στο μέσο κρέατος , το οποίο βράζει , για λίγο θα υψωθούν. Αυτά δε όλα λυώνουν από μέσα.
Δεν λέω βέβαια ότι και αυτός ο λίθος έχει την δύναμη εναντίον των ερπετών, αλλά θα σου δώσω, εάν έχεις ανάγκη, κάποιον άλλο γιατρό , ο οποίος γεννήθηκε από τον ουρανό . συ δε σκέψου αυτά που θα σου πω.



ΑΙΜΑΤΟΧΡΟΥΣ ΛΙΘΟΣ(Ηλιοτρόπιο ή αιματόλιθος)








΄Όταν δηλαδή ο ευρύστερνος ουρανός αφού πληγώθηκε από τα χέρια του ωμοφάγου Κρόνου, περιέστρεψε το δικό του λαμπρό σώμα πάνω από την απέραντη γη, επειδή επιθυμούσε να πέσει από τον θεϊκό αιθέρα στο έδαφος, για να τα κάμει όλα σκοτεινά, αφού ανοίξει γύρω του το δικό του πολύτριχο νώτο, μήτε να κατοικεί ακόμα στον ουρανό ο Κρόνος, επειδή προξένησε λύπη στον αστερόεντα Ουρανό, τότε ακριβώς έπεφταν στη γή σταγόνες από την πληγή του ουρανού, που χυνόταν το αθάνατο αίμα. Αυτές όμως οι σταγόνες επειδή προέρχονταν από αθάνατο σώμα, δεν ήταν πεπρωμένο να καταστρέφονται . οι με Μοίρες έδωσαν εντολή να παραμένει σώο στην εύφορη γη το αίμα του προγόνου των θεών.
Και έμεινε πράγματι σώο, οι δε ίπποι του Ηλίου, που έχουν πύρινα μάτια, το κατέστησαν ξηρό. Και αν κανείς το αγγίξει θα φιλονικούσε ότι κρατά στα χέρια του λίθο, ενώ πράγματι κρατά αίμα πηγμένο.
Γιατί αυτό το χρώμα του είναι αληθινά το χρώμα του αίματος, εάν δε, τιθασευθεί (λιώσει) μέσα σε νερό, εύκολα γίνεται πραγματικό αίμα. 

Έχει δε ονομασθεί ακόμα από τους παλαιότερους ανθρώπους αιματόχρους λίθος, γιατί φαίνεται ότι έχει καθαρά φάρμακα, αληθινά δε λένε οι αοιδοί, ότι αυτός ο λίθος έφθασε στους ανθρώπους ως ουράνια απόρροια.

 Γιατί αυτός δεν θέλει ούτε κάποια νέα ασθένεια να έρχεται στα μάτια των ανθρώπων, εξ΄άλλου και την παλαιά την απομακρύνει όταν αναμειγνύεται με το λευκό γάλα.

 Όταν δε τον αναμείξεις με τον δικό του ιχώρα και τον βρέξεις με γλυκό μέλι, διώχνεις από τα βλέφαρα ( τα μάτια) οποιοδήποτε νόσημα. Γιατί λυπάται να εμποδίζονται οι άνθρωποι να βλέπουν τα αγαπημένα πρόσωπα του πρεσβυτάτου βασιλιά των θεών , που περιστρέφει τα βλέφαρά του.
Και εάν αναμειχθεί στα ποτήρια με τις δικές σου κηρήθρες, αυτό το μείγμα θα είναι φάρμακο θεραπευτικό των αιδοίων του ανδρός, ο οποίος θα έπινε απ΄αυτό.
Και στον Αίαντα τον φιλοπόλεμο, ενώ έσπευδε με την πανοπλία του να πολεμήσει τον έξοχο Αχιλλέα, παρήγγειλα εγώ λέγοντας σ΄αυτόν πολλά, να μεταφέρει στα χέρια του αυτόν τον λίθο σαν βοηθό του για την κατάκτηση της νίκης.
Και σ΄αυτόν βεβαίως εναντίον του καρτερόψυχου Οδυσσέα , θα ενεχείριζε την δόξα η Αθηνά, που καταστρέφει τις πόλεις.
Αλλά δεν το είχε η μοίρα του να πεισθεί στα λόγια μου, ά ν και τον συμβούλευα, γι΄αυτό καταφρόνησε την ωφέλεια που θα του εξασφάλιζε ο εξαίσιος λίθος, και έλαβε στα χέρια του το καταστρεπτικό ξίφος. 

Αλλά συ την μοίρα μεν αυτού να σέβεσαι, αφού όμως έμαθες για τον εκ του αίματος προελθόντα λίθο εν σχέσει προς την μαύρη γενεά του γλιστερού ερπετού, συμβούλευε πάντοτε τους συντρόφους σου, να τον πίνουν στις ναϊάδες νύμφες ( στα νερά των ποταμών και των πηγών).
Και γω ο ίδιος, επειδή επιθυμούσα να καταστήσω φίλο τον δικό μου ταχύ υπηρέτη, τον Δόλωνα, στον αδελφό μου ΄Εκτορα πρόθυμα, αφού μου το ζήτησε, έδωσα τον Ολύμπιο λίθο. Αυτός δε ξαφνικά μπρος σε όλους τους Τρώες έγινε ευάρεστος σύντροφος του γιού του Πριάμου ΄Εκτορα.


ΛΙΠΑΡΑΙΟΣ (κατ΄άλλους είναι ο Οψιδιανός, κατ΄άλλους ο Λιπαρίτης ή ρυόλιθος)





Γι΄αυτό τον λόγο εκείνος, επειδή επιθυμούσε να φανεί αμοιβαία ευάρεστος σε μένα, μου έδωσε , αφού τον έλαβε από τον πλούσιο πατέρα του, έναν λίθο που ονομάζεται Λιπαραίος , τον όποίο κάποτε αυτός μεταβαίνοντας από το ΄Ιλιο , σαν κήρυκας στον ισχυρό Μέμνονα. Αφού βρήκε τα σημεία, τα οποία προσπόρισα εγώ, μετέφερε από την Ασσυρία εδώ ανώτερο από τον πολύτιμο χρυσό, αφού εκεί προσπόρισε στους πολυμαθείς μάγους αναρίθμητα δώρα.
Εμπρός , άκουσε τον λόγο. Εγώ δε έμαθα όσα θα πω.
Κατά πρώτον μεν προτρέπω αυτούς που προσφέρουν σπονδές πάνω σε βωμούς, χωρίς αίματα,-γιατί δεν είναι επιτρεπτό να προσφέρουν θυσία εμψύχου ζώου- να εγκωμιάζουν με ύμνους τον ήλιο, ο οποίος βλέπει σε ευρεία έκταση και την παχειά γη, που είναι γόνιμη τροφός όλων.
Εκ δευτέρου πάλι να λιώνουν τον λίθο , πάνω από τον καίοντα ΄Ηφαιστο ( αναμμένη φωτιά), που μαγεύει με την γλυκειά οσμή του τους μακρούς δράκοντες, όταν δε εκείνοι έβλεπαν αυτήν να ανέρχεται, σπεύδοντας προς τον βωμό, αφού εξήρχοντο όλοι από τις τρύπες τους, τινάσσονται έρποντας πάνω από την οσμή.
΄Επειτα δε τρεις νέοι, αφού ντυθούν φρεσκοπλυμένα ρούχα από λινό, φέρνοντας ο καθένας οξύ δίκοπο ξίφος, ν΄αρπάζουν ένα φίδι ποικιλόχρωμο , το οποίο περισσότερο από όλα τ΄άλλα επιθυμεί την τσίκνα, και περιστρέφεται γύρω από το πυρ.
 Αυτού δε του φιδιού να κόψουν το σώμα σε εννέα μέρη, τρία μεν μέρη προς τιμήν του ηλίου, που βλέπει τα πάντα, άλλα τρία προς τιμή της εύφορης γης, που τρέφει τους λαούς και άλλα τρία προς τιμήν της προφητικής ικανότητας που δεν ψεύδεται.
 Όλα δε αυτά τα ματωμένα μέλη ας τα δεχθεί ένα καζάνι κατασκευασμένο από κέραμο. Και μέσα σ΄αυτόν να χύνουν το δώρο της Ατρυτώνης από την ελιά ( δηλαδή λάδι) και κρασί του Βρομίου ( Διονύσου) ο οποίος προσκαλεί τους ανθρώπους στο χορό,.
 Επιπλέον δε να βάλουν μέσα κομμάτια από λευκό αλάτι που είναι υπηρέτης του φαγητού.
Μέσα δε σ΄αυτά έδωσα εντολή να αναμείξουν και τον καυστικό ξένο κόκκο, που έχει φλοιό ρυτιδωτό και είναι μελαμψός και πολύτιμος ( πιπέρι).

 Επί πλέον και όσα βεβαίως άλλα, αφού αναμειχθούν μεταξύ τους, στέλνουν στους ανθρώπους την επιθυμία του φαγητού. 
΄Όταν δε πάνω στον τρίποδα δαμάζονται τα κρέατα μέσα στο κοίλωμα του λέβητα, τότε να επικαλείσθε το ανέκφραστο όνομα καθενός από τους θεούς.
 Γιατί ευχαριστούνται οι θεοί, όταν κάποιος κατά τις τελετουργίες ψάλλει το μυστικό επώνυμο των ουρανίων θεών.
Να προσεύχονται δε να κινείται μακριά από τον παφλάζοντα τρίποδα, η καταστρεπτική Μέγαιρα. 
Να εισάγουν δε αυτοί εντός, το θείο πνεύμα πάνω στα ιερά μέρη. 

΄Όταν δε έλθουν στα κρέατα που βράζουν, τότε κατόπιν να συμποσιάζονται από τον τρίποδα, επειδή αυτοί επιθυμούν να χορτάσουν, τα δε υπόλοιπα ας τα σκεπάσει η γή. 
Και πάνω σ΄αυτά να χύσουν λευκό γάλα και γλυκό κρασί και να τ΄αλείψουν με λάδι και με την ποθητή ανθίνη τροφή της μέλισσας ( μέλι) και να περιβάλλουν τον λέβητα σε επίστεψη αφού πλέξουν καρπούς, τους οποίους θ΄αφαιρέσουν από καρποφόρο παρθενική ελιά, μήτε να τους πιάσεις αχόρταστους με τα δικά τους πέπλα βαδίζοντας προς την οικία τους, μήτε να στρέφεσθε προς το πίσω, όταν απομακρυνθείτε, αλλά πάντοτε να προχωρείτει προς την οικία σας έχοντας τα μάτια σας προς τα εμπρός της οδού, μήτε εάν σας συναντήσει κάποιος οδοιπόρος , να τον προσφωνήσετε , έως ότου φθάσετε στην οικία σας.

 Εδώ κατόπιν, προσφέροντας πάλι θυσίες στους θεούς, να καίτε ποικίλα αρώματα. Αφού εγώ εξετέλεσα αυτά, γνωρίζω τώρα και όσα μέλλουν να συμβούν, και όσα κράζουν τα ελαφρά πουλιά και όσα ουρλιάζουν μεταξύ τους τα σαρκοβόρα τετράποδα θηρία.

ΝΕΦΡΙΤΗΣ






Από εδώ εγώ έμαθα και τα βακχικά δώρα του νεφρίτη λίθου, τα οποία είναι ευάρεστα στον Βρόμιο. Αυτόν τον λίθο εάν τον κρατά κάποιος άνθρωπος , οι ουράνιοι θεοί εισακούουν τις θυσίες και τις προσευχές του. 
Εάν δε κάποιος με γυμνό πόδι συνθλίψει την ράχη πικρού (φαρμακερού) φιδιού και με το κεντρί του φιδιού τραυματίσει τις σάρκες του, σ΄αυτόν ο νεφρίτης θα εξαφανίσει τον πόνο.
 Θα καταστήσει δε στην γυναίκα περιπόθητο τον σύζυγό της.
Από εδώ γνώρισα και τα ισχυρά φάρμακά σου εναντίον της μαύρης ασπίδας (δηλητήριο φιδιού) , ώ πέτρα θαυμαστή, που σώζεις τους ανθρώπους , σύ που έχεις το όνομα και το χρώμα του χλωρού πράσου.





ΧΑΛΑΖΙΑΣ

Εξ΄αυτού και εσένα, ώ θεϊκέ χαλάζιε, επεθύμησα να δοκιμάσω, και βρήκα ότι και η δική σου δύναμη είναι ισχυρότατη.Γιατί και τα δυό μπορείς να κάνεις και την φλογερή δηλαδή ασθένεια δροσίζεις και σε μένα που είμαι χτυπημένος από τον σκορπιό, μου προσφέρεις χαρά.
Ο Λητοϊδης ( ο γιός της Λητούς ) ο Ποιάντιος ήρωας, λέει όται εγώ ως βοηθός του δικού του χρησμού εξηγώ όλα αυτά στους επιθυμούντες.
Ο Αργυρότοξος ( Απόλλων) επειδή ήταν χολωμένος , διέταξε την αδελφή μου Κασσάνδρα να προφητεύει πράγματα απίστυτα στους Τρώες που την άκουγαν, αν και αυτή σκεφτόταν αληθινά.
Αλλά εγώ και προηγουμένως ορκίσθηκα όρκο ισχυρό, να μην πω ποτέ στους ανθρώπους λόγο ψευδή. Και τώρα , αφού σου είπα με μεγάλη ακρίβεια τα καθέκαστα, πίστευε, ώ ήρωα μακροβόλε, στους δικούς μου λόγους.
΄Ετσι λοιπόν μας μίλησε, ο αγαπητός γιός του Πριάμου, του θρεμμένου από τον θεό και πρόσφερε χαρά στον υπηρέτη του ατρόμητου Ηρακλέους.
Σε μας δε, που πορευόμασταν προς την κορυφή του βουνού, την γεμάτη από χλόη,οι λόγοι του έκαναν την πορεία μας στον δύσβατο δρόμο ξεκούραστη.




Ορφικά, Ι.Πασσά
Λιθικά Ορφέως ( α μέρος)

ΠΗΓΗ