Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

«Γαλακώ» το ταξίδι του γαλακτόχρωμου νερού της Λάας.





Όλα τα ταξίδια κρύβουν μια μαγεία, άλλοτε την διαβάζουμε άλλοτε όχι.
Το τελευταίο ταξίδι όμως ήταν κάτι διαφορετικό, έκρυβε «τυχαίες» εκπλήξεις.
Νεφελώδης ο ουρανός, κρυμμένος στην νεφέλη ο Ταΰγετος, αναστατωμένο το Γύθειο, που προσπαθεί να αλλάξει.


Ξεκίνησα και έφτασα μόνος, έκανα μερικά τηλέφωνα, ουδείς.
Ο Ήλιος όμως γύρισε και βρεθήκαμε με καλή καρδιά, στην ομώνυμη ταβέρνα.
Ο γράφων, ο Δημήτρης Ροζακης, και ο ιδιοκτήτης Γεώργιος Δεμοιράκος.
Είπαμε πολλά, σκέψεις και ιδέες, που αναβλύζουν αβίαστα, σε μια περιοχή που αναβλύζει και το αθάνατο νερό της πηγής «Γαλακώ».
«κρήνη τε εστί πλησίον δια την χροάν του ύδατος καλουμένη Γαλακώ και προς τη κρήνη γυμνάσιον»(Παυσανίας ΛΑΚΩΝΙΚΑ ΧΧΙV7)
Φορτωμένοι λοιπόν οι τρεις μας με περιέργεια και δίψα, ξεκινησαμε το οδοιπορικό μας στην ξεχασμένη κοιλάδα που φιλοξενούσε την ξακουσμένη πόλη, σε πολλές επαναλήψεις από δεκάδες χιλιάδες χρόνια προ Χριστού.







Φρουροί μας τα τρία ιερά βουνά που την περιβάλουν, Πασσαβάς, Μαστρολέος, Ταρμπόλια, τα σημερινά ονόματα τους, Ασία, Κνακάδιον, Ίλιον τα παλαιότερα.
Μήπως, σκέπτομαι μήπως η πόλις Ίλιον (Τροία) είναι αποικία κάποιων Λάων, κάποια μακρινή εποχή.
Στις κορυφές τους και από ένας θεός, η Αθηνά, ο Απόλλωνας, ο Διόνυσος.
«Εστί δε εν τοις ερειπίοις ναός Αθηνάς επίκλησιν Ασίας, ποιήσαι δε Πολυδεύκην και Κάστορα φασίν» »(Παυσανίας ΛΑΚΩΝΙΚΑ ΧΧΙV7)
«των δε ορών επί μεν του Ιλίου Διονυσου τε εστι και επ ακρας της κορυφης Ασκληπιου ναός, προς δε το Κνακαδίω καρνειος καλούμενος Απόλλων» »(Παυσανίας ΛΑΚΩΝΙΚΑ ΧΧΙV8).




Χωθήκαμε στην εύφορη κοιλάδα, μέσα σε πυκνή βλάστηση, συναντώντας πέτρες, απομεινάρια άλλων εποχών, μέσα σε πρόχειρες τοιχοποιίες, η και μόνες ριγμένες εδώ και εκεί.

 

Περπατήσαμε το στάδιο, καταπράσινο λιβάδι, που το χαίρονταν πλέον μοσχάρια και αλλά ζωντανά.
Αναστατώθηκε ο νεαρός ταύρος, ίσως γιατί μας θεώρησε δημίους του στην εκατόμβη που θα γινόταν σε μια αρχαία τελετή, για την λατρεία των θεών.



Στην άκρη του σταδίου, ακριβώς μπροστά από την ανηφόρα, «λεωφόρο» πλάτους αρκετών μέτρων, που οδηγούσε στην πύλη της Ακρόπολης, ένα σύμπλεγμα με μεγάλα δέντρα θάμνους και βάτα, κρύβει την πηγή Γαλακώ.




Δύσκολη η πρόσβαση, ακατόρθωτο το πλησίασμα. Στα νερά της τα ήμερα, σε αυτό το σημείο, στα ακίνητα νερά έβρισκε χώρο ανάμεσα από την πυκνή βλάστηση να καθρεφτίζεται ο ουρανός. Το «αθάνατο» νερό της αναβλύζει από την Γή, χωρίς θόρυβο, χωρίς δύναμη διακριτικά, έτσι ακριβώς όπως και η ίδια παραμένει.







Για να ακολουθήσουμε το ταξίδι του νερού έπρεπε, λόγω βλάστησης να κάνουμε έναν κύκλο και να βρεθούμε από τα ριζά της Ασίας, στα ριζά του Κανακαδίου.
Η ροή που ακολουθεί πάνω στην επιφάνεια δεν είναι σε μήκος μεγαλύτερη από τριάντα με σαράντα μετρά.









Στην συνέχεια μυστηριακά έτσι ακριβώς όπως αναβλύζει, αλλά με περισσότερη δύναμη και ένα μουσικό κελάρυσμα, χώνεται μέσα σε ένα τεχνητά χτιστό τούνελ, και εξαφανίζεται μέσα στα σπλάχνα της βάσης του βουνού. Μάθαμε ότι μέχρι ενός σημείου έχει μπει κάποιος, και βρέθηκε σε ένα ευρύχωρο δωμάτιο. Είδε ότι το τούνελ συνέχιζε αλλά δεν επεχείρησε να συνεχίσει χωρίς απαραίτητο εξοπλισμό.











Αφού διασχίζει αυτή την υπόγεια και άγνωστη διαδρομή, βγαίνει στην συνέχεια, από την ανατολική πλευρά, και επιφανειακά πλέον, να συναντήσει την θάλασσα, στο βαθύ αφού πρώτα ενώνεται με τα νερά σου Κρόνου.
Μου θύμισε αυτό το μικρό ταξίδι του νερού, το ταξίδι της ζωής. Έρχεται από την Γή, ξαναπηγαίνει σε αυτή, με τεχνητό τρόπο, και ξανάρχεται για να χαθεί στην θάλασσα.


Σε κάποιο από αυτά τα ταξίδια, και μέσα στην αιώνια κοιλάδα του χρόνου, συναντήσαμε και τον μακρινό μας πρόγονο τον «ΕΡΚΜΝΙΔΑΣ ΕΠΙΣΤΑΤΟΣ»εντοιχισμένο σε μια σύγχρονη κατοικία στο Βαθύ.


Είναι δυστυχώς η κακή μοίρα των παλαιών να αφομοιώνονται από τα νέα, και σε πολλές περιπτώσεις να καταστρέφονται.
Πώς να πιστέψω ότι αυτή η όμορφη, θα μπορούσα να πω ιερή κοιλάδα, το βιβλίο της ιστορίας ενός τόπου και ενός λαού, έχει μπει στο μάτι του κυκλώνα.
Ο σχεδιασμός της αναβάθμισης του επαρχιακού δρόμου Γυθείου –Αρεοπόλεως προβλέπει να περάσει καταμεσής από την κοιλάδα της Λάας.
Εδώ τελειώνει το σύντομο οδοιπορικό μας.
Εδώ τελειώνει και το εκτενές μέσα σε χιλιετηρίδες παρελθόν της Λάας.
Μένουν κάποιες φωτογραφίες να θυμίζουν το παρελθόν, πολύτιμες.
Πρέπει να πούμε αντίο σε όλα!
Αντίο Γαλακώ, αντίο στάδιο, αντίο πατρίδα!!!
--------------------
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3 σχόλια:

  1. Ευχαριστίες πολλές για το ανάγνωσμα. Έψαχνα πληροφορίες για την περιοχή της αρχαίας Λάας και της κρήνης Γαλακώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πύρριχος - Λάας - Οίτυλo
      https://erevnw.blogspot.com/2015/11/o.html
      Λάας μία εκ των αρχαιοτέρων Ελληνικών πόλεων
      https://erevnw.blogspot.com/2015/11/blog-post_8.html
      Μάταιο το θάψιμο της Λάας, το μαρτυρούν από ψηλά, η Αθηνά, ο Διόνυσος, ο Ασκληπιός, και ο Κάρνειος Απόλλων.
      https://erevnw.blogspot.com/2015/11/blog-post_6.html

      Διαγραφή