Όλα αφημένα στη τύχη τους
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Η οικονομική ανέχεια εντείνει το κυνήγι θησαυρού σε πεδιάδες και βουνά. Λαθρανασκαφείς σκάβουν παντού, αφήνοντας πίσω τους ανυπολόγιστες καταστροφές σε αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία της φύσης. Αυξήθηκαν τον τελευταίο χρόνο τα κρούσματα ειδικά στη Μακεδονία, όπου ανεξερεύνητοι αρχαιολογικοί χώροι δίνουν ώς σήμερα πολύτιμα ευρήματα.
Φλέβες χρυσού αναζητούν το τελευταίο διάστημα λαθρανασκαφείς και στο Παγγαίο, όπου σύμφωνα με καταγγελίες, σκάβουν ανεξέλεγκτα, καταστρέφοντας προϊστορικές βραχογραφίες με παραστάσεις που χρονολογούνται από την όψιμη Εποχή του Χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.) ώς τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Περιπατητές του βουνού έχουν εντοπίσει τουλάχιστον δεκαπέντε λάκκους βάθους έως 2 μ., σε μια ακτίνα 3-4 χλμ. «Ο κρατήρας κάθε ανασκαφής έχει διάμετρο μέχρι και 5 μ.! Σαν να είχε πέσει μετεωρίτης!», περιγράφει στην «Κ» ο εκδότης της ηλεκτρονικής πλέον εφημερίδας «Χρονόμετρο» Θόδωρος Σπανέλης, που έχει περπατήσει στην περιοχή και το δημοσίευμά του προκάλεσε το ενδιαφέρον αρχαιολόγων της αρμόδιας υπηρεσίας.
Οι λαθρανασκαφές, υποστηρίζει, αποτελούν μάστιγα στην ελληνική επαρχία. Οι χρυσοθήρες βγαίνουν στα βουνά, εντοπίζουν χώρους αρχαιολογικού κυρίως ενδιαφέροντος ή άλλα σημεία στα κατά τον Ηρόδοτο χρυσωρυχεία του Παγγαίου κι όπου «χτυπήσει» το ειδικό μηχάνημα ανίχνευσης μετάλλων επιφέρουν την καταστροφή. Οι πρώτες εκτιμήσεις από τους φρεσκοσκαμμένους λάκκους περιμετρικά της κορυφογραμμής, στον λόφο Ακροβουνίου, δείχνουν ότι οι λαθρανασκαφείς χρησιμοποίησαν μεγάλα σκαπτικά μηχανήματα για να σπάσουν ολόκληρους βράχους. Τοξότες με βέλη, ακόντια, μορφές από το ζωικό βασίλειο και τον ζωδιακό κύκλο που για τους αρχαίους ήταν παραστάσεις λατρείας, από τους σύγχρονους λαθρανασκαφείς εκλαμβάνονται ως σημάδια κρυμμένων θησαυρών.
Σε πολλές περιπτώσεις καταστρέφουν τα βραχογραφήματα σβήνοντας τα ίχνη για επόμενους χρυσοθήρες. Η καταστροφή που συντελείται είναι μεγάλη καθώς τα «ακιδογραφήματα» ή βραχογραφίες του Παγγαίου, αν και εντοπίστηκαν τη δεκαετία του '60 από τον καθηγητή Ν. Μουτσόπουλο και ακολούθησε σχετική βιβλιογραφία (Λάζαρος Χατζηλαζαρίδης, καθηγητής γεωλογίας ΑΠΘ), μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία συστηματική καταγραφή και μελέτη από εξειδικευμένους επιστήμονες.
Η περιοχή με τα σκάμματα της λαθρανασκαφής βρίσκεται κοντά στον αρχαιολογικό χώρο όπου το 1988-89 αποκαλύφθηκε το ιερό του ήρωα Αυλωνίτη. Αυτοψία στον χώρο πρόκειται να κάνει η αρχαιολόγος της 12ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καβάλας κ. Σοφία Δουκατά. «Οι λαθρανασκαφές είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο σε όλα τα βουνά της περιοχής (Ζυγό, Σύμβολο, Φαλακρό κ.ά.), ωστόσο το τελευταίο διάστημα έχουν αναδειχτεί σε σπορ», αναφέρει.
Το δύσβατο της περιοχής, εξηγεί, δυσκολεύει το έργο της αυτοψίας.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Η οικονομική ανέχεια εντείνει το κυνήγι θησαυρού σε πεδιάδες και βουνά. Λαθρανασκαφείς σκάβουν παντού, αφήνοντας πίσω τους ανυπολόγιστες καταστροφές σε αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία της φύσης. Αυξήθηκαν τον τελευταίο χρόνο τα κρούσματα ειδικά στη Μακεδονία, όπου ανεξερεύνητοι αρχαιολογικοί χώροι δίνουν ώς σήμερα πολύτιμα ευρήματα.
Φλέβες χρυσού αναζητούν το τελευταίο διάστημα λαθρανασκαφείς και στο Παγγαίο, όπου σύμφωνα με καταγγελίες, σκάβουν ανεξέλεγκτα, καταστρέφοντας προϊστορικές βραχογραφίες με παραστάσεις που χρονολογούνται από την όψιμη Εποχή του Χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.) ώς τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Περιπατητές του βουνού έχουν εντοπίσει τουλάχιστον δεκαπέντε λάκκους βάθους έως 2 μ., σε μια ακτίνα 3-4 χλμ. «Ο κρατήρας κάθε ανασκαφής έχει διάμετρο μέχρι και 5 μ.! Σαν να είχε πέσει μετεωρίτης!», περιγράφει στην «Κ» ο εκδότης της ηλεκτρονικής πλέον εφημερίδας «Χρονόμετρο» Θόδωρος Σπανέλης, που έχει περπατήσει στην περιοχή και το δημοσίευμά του προκάλεσε το ενδιαφέρον αρχαιολόγων της αρμόδιας υπηρεσίας.
Οι λαθρανασκαφές, υποστηρίζει, αποτελούν μάστιγα στην ελληνική επαρχία. Οι χρυσοθήρες βγαίνουν στα βουνά, εντοπίζουν χώρους αρχαιολογικού κυρίως ενδιαφέροντος ή άλλα σημεία στα κατά τον Ηρόδοτο χρυσωρυχεία του Παγγαίου κι όπου «χτυπήσει» το ειδικό μηχάνημα ανίχνευσης μετάλλων επιφέρουν την καταστροφή. Οι πρώτες εκτιμήσεις από τους φρεσκοσκαμμένους λάκκους περιμετρικά της κορυφογραμμής, στον λόφο Ακροβουνίου, δείχνουν ότι οι λαθρανασκαφείς χρησιμοποίησαν μεγάλα σκαπτικά μηχανήματα για να σπάσουν ολόκληρους βράχους. Τοξότες με βέλη, ακόντια, μορφές από το ζωικό βασίλειο και τον ζωδιακό κύκλο που για τους αρχαίους ήταν παραστάσεις λατρείας, από τους σύγχρονους λαθρανασκαφείς εκλαμβάνονται ως σημάδια κρυμμένων θησαυρών.
Σε πολλές περιπτώσεις καταστρέφουν τα βραχογραφήματα σβήνοντας τα ίχνη για επόμενους χρυσοθήρες. Η καταστροφή που συντελείται είναι μεγάλη καθώς τα «ακιδογραφήματα» ή βραχογραφίες του Παγγαίου, αν και εντοπίστηκαν τη δεκαετία του '60 από τον καθηγητή Ν. Μουτσόπουλο και ακολούθησε σχετική βιβλιογραφία (Λάζαρος Χατζηλαζαρίδης, καθηγητής γεωλογίας ΑΠΘ), μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία συστηματική καταγραφή και μελέτη από εξειδικευμένους επιστήμονες.
Η περιοχή με τα σκάμματα της λαθρανασκαφής βρίσκεται κοντά στον αρχαιολογικό χώρο όπου το 1988-89 αποκαλύφθηκε το ιερό του ήρωα Αυλωνίτη. Αυτοψία στον χώρο πρόκειται να κάνει η αρχαιολόγος της 12ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καβάλας κ. Σοφία Δουκατά. «Οι λαθρανασκαφές είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο σε όλα τα βουνά της περιοχής (Ζυγό, Σύμβολο, Φαλακρό κ.ά.), ωστόσο το τελευταίο διάστημα έχουν αναδειχτεί σε σπορ», αναφέρει.
Το δύσβατο της περιοχής, εξηγεί, δυσκολεύει το έργο της αυτοψίας.
Η έρευνα σε μια ακτίνα 12 χλμ. όπου υπάρχουν 102 αρχαιολογικές διαχρονικές θέσεις, αν και στο μεγαλύτερο μέρος έχουν ανασκαφεί, πρέπει να γίνει περπατώντας. Για την αρχαιολογική υπηρεσία δεν είναι μια απλή υπόθεση. Δύο υπάλληλοι για τρεις νομούς (Καβάλας, Σερρών, Δράμας και Θάσου) τι να πρωτοκάνουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου