Αμφίπολη, παρέκβαση τέταρτη – Ουράνιο χρονόμετρο

Επειδή γίνεται ένας ψιλοχαμός ανά τα Ιντερνέτια, γιά το αν ο τάφος είναι συλημένος ή ασύλητος, θα σας δώσω κι εγώ τη δική μου εκδοχή.
Εξ αρχής, έχω να πω πως είναι συλημένος. Δεν γίνεται η κεφαλή της σφίγγας να βρίσκεται δύο θαλάμους γεμάτους άμμο πιό πέρα, από εκεί που έπρεπε να βρίσκεται. Εντάξει, έχω ακούσει ιστορίες γι’ αρχαία που αλλάζουν θέση από μόνα τους στο μουσείο Καΐρου… αλλά κι αυτό πιά! :-)

Να σοβαρευτούμε: ΔΕΝ γίνεται. Το κεφάλι της σφίγγας μετακινήθηκε από ανθρώπινο χέρι. Όσα ιστολόγια επιμένουν στην αρχική θέση του ασύλητου τάφου, απλά βρίσκονται εκτός πραγματικότητας.

Το τωρινό ερώτημα, επομένως, δεν είναι αν ο τάφος είναι συλημένος ή ασύλητος, αλλά: Πόσο μακριά έφτασαν οι τυμβωρύχοι;

Ας ελπίσουμε, όχι πολύ.

(Κι εγώ υποστήριξα εξ αρχής, πως ο τάφος είναι ασύλητος. Αλλά, η -μέχρι στιγμής άγνωστη- “πηγή”, που διοχετεύει στο εγχώριο Διαδίκτυο τις φωτογραφίες των άγγλων του 1916, φρόντισε να μας δώσει νέο υλικό, ώστε να μην τρέφουμε πλάνες στην κεφάλα μας. Ξέρουν εκεί, στην αγγλίτσα: σιγά-σιγά το δηλητήριο, να σπάνε πλάκα με το θύμα.)

Λοιπόν, τέτοιες ενέργειες δεν είναι ούτε τυχαίες, ούτε απρογραμμάτιστες. Ήξεραν οι άγγλοι, ήξεραν πολύ καλά τί έψαχναν εκεί. Θα σας το αποδείξω.




Κατ’ αρχήν, πώς καί πότε βρέθηκαν εκεί οι άγγλοι;

Πληροφορούμαστε ότι επρόκειτο γιά ένα σύνταγμα ελαφρού πεζικού, που μας κουβαλήθηκε στην Ελλάδα “το 1915, κατόπιν αιτήματος του Έλληνα Πρωθυπουργού”. Το άρθρο του συνδέσμου δεν διευκρινίζει ποιός πρωθυπουργός τό ‘παιξε οικοδεσπότης, άρα προσπαθούμε να τον βρούμε. Ξέρουμε από την Ιστορία ότι την εποχή εκείνη είχαμε αλλεπάλληλες εκλογές με νίκη Βενιζέλου, κι άλλες τόσες παραιτήσεις …Βενιζέλου, καί στα μεταξύ διαστήματα ανέβηκαν στην πρωθυπουργία οιΣκουλούδης καί Ζαΐμης. (Λήμματα: Σκουλούδης, κυβέρνηση Σκουλούδη, Ζαΐμης, Εθνικός Διχασμός.) Ψάχνοντας λίγο στα παραπάνω άρθρα, βρίσκουμε ότι ήταν ο Σκουλούδης, καί μάλιστα στο διάστημα μετά τις 23 Σεπτεμβρίου 1915. (Διότι την ημέρα εκείνη η Βουλγαρία κήρυξε γενική επιστράτευση, καί απάντησε με μερική επιστράτευση εφέδρων η Ελλάδα.)

Άρα, γιά ποιά “ουδετερότητα της Ελλάδας” μιλάμε; Τζάμπα, επομένως, καί το κίνημα της Τριανδρίας (16 Αυγούστου 1916), τζάμπα καί ο -γιά μιά ακόμη φορά- εθνικός διχασμός, τζάμπα καί ο βομβαρδισμός Αθήνας-Πειραιά από τα πολεμικά πλοία των (να με συμπαθάτε, εκτοξεύω ροχάλα εδώ) “συμμάχων” μας Αγγλογάλλων… Ποιά “ουδετερότητα”, όταν ήδη το σύνταγμα των άγγλων είχε εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις με τους Βουλγάρους;

Λεπτομέρεια πρώτη: Ο Σκουλούδης ήταν υψηλόβαθμος τέκτων. Καί είναι αυτός, που ουσιαστικά άνοιξε τις πόρτες των αθηναϊκών σαλονιών της “υψηλής κοινωνίας” στο σκοτεινής καταγωγής μεγαλοαπατεώνικο κάθαρμα Ζαχάρωφ. (Περί του ρόλου του Ζαχάρωφ στη Μικρασιατική Καταστροφή, υποθέτω πως ήδη γνωρίζετε.)

Λεπτομέρεια δεύτερη: Ο Ζαΐμης δεν ήταν Ελληνικής καταγωγής, αλλά σεφαραδίτικης. Ισπανοεβραϊκής. Κρυπτο-ιουδαίος,δηλαδή. (“Χαΐμε”, το πραγματικό.) Αυτό το παραδέχθηκε -εμμέσως πλην σαφώς- καί κάποιος απόγονός του, στην τηλεόραση (προ ετών). Με τον Ζαΐμη, μάλιστα, παίχτηκε καί η εξής τραγι-κωμωδία: ο -σιωνίσταρος- πρωθυπουργός της αγγλίτσας πρόσφερε στην Ελλάδα την Κύπρο, αν η Ελλάδα έβγαινε στον Α’ ΠΠ στο πλευρό των άγγλων, αλλά ο Ζαΐμης αρνήθηκε. (Μπάαααα!!!… Δεν ήταν προσυνεννοημένο, το τί θα πούν δημοσίως αυτοί οι δυό! :-P )

Ξεκαθαρίσαμε, λοιπόν, το ποιός κουβάλησε εδώ τους άγγλους.

Αλλά, προσέξτε: οι άγγλοι δεν ήταν η πρώτη φορά που ήρθαν στην Ελλάδα ως πλιατσικολόγοι αρχαιοτήτων. Του πόρδου Έλγκιν -που τον γνωρίζετε- είχε προηγηθεί η επιδρομή της ακρίδας των Ντιλεττάντι. Καί πάντα με σύστημα καί με πρόγραμμα… Όσοι ιστορικοί αναμασούν τις μαλθακίες περί“ρομαντικών ερασιτεχνών αρχαιολατρών”, είναι ανόητοι ολκής.




Άρα, οι άγγλοι έρχονται στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες του 1915. Πώς, λοιπόν, οι επεξηγήσεις στις φωτογραφίες γράφουν γιά 1916; Τί περίμεναν αυτό το διάστημα οι άγγλοι; Να …πάρουν θάρρος, σαν τον νεοδιόριστο παπά του ανεκδότου, που κατάπιε μιά μπουκάλα κοκκινέλι πριν τη θεία λειτουργία; Δεν νομίζω. Είναι εκ φύσεως αρκετά αναίσχυντοι καί θρασείς.

Χμμμ…

Το σχήμα που ονειρεύτηκα, ο Ωρίων,…



…δε μοιάζει (με πολλή φαντασία, δε λέω) λιγάκι σαν κλειδαριάτης πόρτας αυτής;

Επομένως, μήπως η διάταξη των τριών ξεχωριστών ουρανίων σωμάτων είναι το κλειδί, που ανοίγει την πόρτα;

Γιά να δούμε.

Πότε βρέθηκαν Σελήνη/Δίας/Αφροδίτη στη διάταξη αυτή;

Καταφεύγουμε στο αγαπητό Stellarium. Καί βλέπουμε:






Σαρ-πράϊζ! :-) Το φετεινό καλοκαίρι! Όταν άνοιξε ο τάφος!

Βέβαια, ο Δίας είναι πάνω από την ευθεία Σελήνης-Αφροδίτης – αντί γιά κάτω (όπως στο όνειρο της πόρτας). Όμως, το αποτέλεσμα μετράει: ο τάφος όντως άνοιξε φέτος.

Έ, τώρα που μάθαμε το μυστικό, θα πάρουμε φόρα!…






…καί θα τα βρούμε όλα! 7 Φεβρουαρίου 1916, λοιπόν, ίδια διάταξη, καί Δίας κάτω απ’ τη νοητή ευθεία Σελήνης-Αφροδίτης! Όπως ακριβώς στην πόρτα!

Πώς σας φαίνεται; :-)

Φεβρουάριος; Ναί. Η φωτογραφία, που δείχνει έναν άγγλο στρατιωτικό να σαλαγάει τα χωριατάκια, να ρίξουν άμμο μέσα στον συλημένο τάφο,…






…επιβεβαιώνει πως πρόκειται γιά χειμώνα. Όλοι φοράνε χειμωνιάτικα. (Άντε, νά ‘ναι μέχρι τέλος Μαρτίου 1916. Στας Σέρρας, τέλος Μαρτίου εξακολουθεί να κάνει κρύο.) Αντίθετα, η φωτογραφία, που δείχνει τους άγγλους να το παίζουν (Χ)άμλετ(γουρούνια, δηλαδής),…






…δείχνει θερινές στολές. (Πλην του -λιγουρευομένου τις νεκροκεφαλές- σκύλου, ούτινος η “στολή” είναι παντός καιρού.) Λογικό. Μέχρι το καλοκαίρι είχαν αποθρασυνθεί εντελώς – αν υποτεθεί ότι είχαν ποτέ τους έστω καί ψήγματα αιδούς.

Προχωράμε στον χρόνο, καί πάμε στις 28 Απριλίου 1941.Τότε…






…είχαν την ευκαιρία τους ν’ ανοίξουν τον τάφο άλλης ράτσας χοιρινά, τα ναζιστογούρουνα. Που τα βλέπουμε εδώ καμαρωτά-καμαρωτά μπροστά στο λιοντάρι, στις 18 Μαΐου 1941. (Αυτοί οι πίθηκοι με τον …αρχαιοελληνικό χαιρετισμό είχαν μπουκάρειστις 9 Απριλίου 1941 στη Θεσσαλονίκη, καί στις 27 Απριλίου στην Αθήνα.)






Ετούτοι εδώ, δεν γνωρίζουμε τί ακριβώς έκαναν. Αν σύλησαν τον τάφο, πόσο μακριά έφτασαν, τί βρήκαν, ποιά ευρήματα βούτηξαν, τί τά ‘καναν. Οι γερμαναράδες πάντα κρατούσαν το στόμα τους πιό κλειστό απ’ τους ψωροπερήφανους “αποικιοκράτες”, που διαλαλούσαν τα κατορθώματά τους urbi et orbi.




Πάμε παρακάτω. Εάν έχουμε μαντέψει σωστά, αυτό το φαινόμενο (δηλ. η “τριγωνική” συζυγία Σελήνης/Δία/Αφροδίτης στον ίδιο ουράνιο τομέα) επαναλαμβάνεται κάθε 1941-1916 = 25 χρόνια περίπου. Άρα, 1941+25 = 1966, δηλαδή…






…η εποχή Λαζαρίδη! (Εκπληκτικό; Δεν θα τό ‘λεγα πιά.) Η ημερομηνία είναι η 4η Μαΐου 1965, καί μαθαίνουμε πως ο Δημήτρης Λαζαρίδης κάνει την πρώτη τομή κατά το τέλος του 1964, καί το 1965 βρίσκει τμήμα του περιβόλου.




Η τελευταία σημερινή έκπληξη σας περιμένει, αν σκεφθείτε ότι από το 1965 μέχρι το 2014 είναι 49 χρόνια. Άρα, απ’ ανάμεσα πρέπει να βρίσκεται κι άλλο τέτοιο “τρίγωνο”.

Όντως, το γνωστό μας τρίγωνο σχηματίστηκε ξανά στις…






…5 Νοεμβρίου 1980, αλλά την εποχή εκείνη δεν έγινε τίποτε.

Γιατί;

Διότι η Σελήνη είναι ανάποδα απ’ τις προηγούμενες διατάξεις, είναι δεξιά του Ήλιου, κι έτσι δεν δούλεψε η “κλειδαριά”.

Εκπληκτικό; Δεν θά ‘πρεπε…

Τρώμε ακόμη ένα τέταρτο του αιώνα, καί φτάνουμε στο 2014, στην εποχή μας, με την “Αμφιπολίτιδα”. (Ομολογώ, όμως, ότι είναι ωραία “ασθένεια” – καί τα …εμβόλια μακριά από μένα! :-) )

Η επόμενη τέτοια “τριγωνική” σύνοδος λαμβάνει χώραν στις 16 Οκτωβρίου 2039, αλλά πάλι δεν ανοίγει η “κλειδαριά”, καί η μεθεπόμενη στις 16/08/2064, όπου η “κλειδαριά” -ευτυχώς- ανοίγει.

Ελπίζω μόνο, η Ελληνική γραφειοκρατία να μην αναβάλει το οριστικό άνοιγμα του τάφου γιά τότε!




Μία παρατήρηση:

Υπενθυμίζω πως το σχήμα στην -υποθετική έκτη καί τελευταία- πόρτα είναι απλώς μία ζωγραφιά ενός ονείρου που είχα, καί τα όνειρα είναι ασαφή. Στις προηγούμενες συνέχειες, έκανα κάποιους λογικούς συνειρμούς, καί υπέθεσα πως στην πόρτα φαίνεται η Σελήνη στο “χάσιμο”, δηλαδή (όπως στον καθορισμό του Πάσχα) όσο πλησιάζει τη θέση του Ήλιου. Στις εικόνες, αυτή η θέση είναι δεξιά του Ήλιου, όπως στις 05/11/1980. Στις υπόλοιπες τέσσερεις ημερομηνίες, όμως (07/02/1916, 28/04/1941, 04/05/1965, 27/07/2014), η Σελήνη φαίνεται στο“γέμισμα”, δηλαδή όσο απομακρύνεται απ’ τον Ήλιο – καί στα στιγμιότυπα του Stellarium βρίσκεται αριστερά απ’ τον Ήλιο.

Τα όνειρα μεν είναι ασαφή, αλλά τα προγράμματα του υπολογιστή είναι ακριβέστατα – καί δεν μας μένει καμμία αμφιβολία, ότι έχουμε ένα σχήμα, που υπό συνθήκες “δουλεύει” (δηλ. “ξεκλειδώνει” τον τάφο), καί υπό συνθήκες “δεν δουλεύει”. Τώρα, βέβαια, αν ποτέ βρεθεί η πόρτα του τάφου όπως την ονειρεύτηκα, θα σιγουρευτούμε 100%. Μέχρι στιγμής, όμως, φτάνουμε σ’ εκπληκτικά συμπεράσματα, αν καί με βάση ασαφή.

Όπως δεν μας μένει καμμία αμφιβολία πλέον, ότι ειδικά οι άγγλοι ήξεραν. (Οι γερμαναράδες μπορεί καί να μην ήξεραν, ο δε Λαζαρίδης μπορεί απλώς να ήταν τυχερός. Όπως καί η Περιστέρη.) Πώς τό ‘ξεραν; Δεν γνωρίζω. Είμαι, όμως, πεπεισμένος ότι είχαν τον τρόπο τους.

Το τελευταίο ερώτημα είναι, αν ένα σύνταγμα ελαφρού πεζικού έχει τους “σοφούς”, που απαιτούνται γιά τέτοιες δουλειές. Δεν είναι απαραίτητο, οι στρατιωτικοί μπορούν κάλλιστα να διεκπεραιώσουν διαταγές – καί μάλιστα, χωρίς να ρωτάνε.

Ωστόσο, κάποιες φωτογραφίες όπως αυτή…






…δείχνουν πως, ακόμη κι αν δεν πήγαν στην Αμφίπολη οι άγγλοι “σοφοί” το 1915, πήγαν αργότερα. (Η λεζάντα της συγκεκριμένης φωτογραφίας μιλάει γιά 1916.) Είπαμε! Στην αγγλίτσα, οι ιδιότητες του στρατιωτικού, του κατασκόπου, του τέκτονα (καί του …“αρχαιόφιλου” – που δεν την είπαμε) είναι ελαφρώς συγκεχυμένες.




Υγ: Ένα μείζον θέμα, είναι η πρόσφατη αυξημένη θρασύτατηδιαδικτυακή παρουσία, που παρουσιάζουν τ’ “ασπρόμαυρα πλακάκια”. Το ξέρω πως δεν λείπουν από θέματα “έρευνας”, όπως ο Μάρτης δεν λείπει απ’ τη Σαρακοστή, αλλά μ’ ενοχλεί σφόδρα η επιμονή τους, να περάσουν την προπαγάνδα τους γιά την Αμφίπολη. Παναπεί, έτοιμες “αλήθειες” εξ αποκαλύψεως.

Ας προσέξουν, διότι εγώ ΔΕΝ θα τους χαριστώ. Καί στα @@ μου, αν φοράνε μάσκες “πατριώτη”, καί λοιπές παρόμοιες.

Πρώτη καί τελευταία προειδοποίηση

ΠΗΓΗ