Από τις χορεύτριες των Δελφών στις χορεύτριες των Αθηνών!..

Αναμφίβολα ο χορός είναι μία από τις ομορφότερες τέχνες και δεν είναι τυχαίο ότι «θεοποιήθηκε» από τον θρυλική Μούσα Τερψιχόρη! Αυτός και ο λόγος που οι αρχαίοι θεωρούσαν ως θείο χάρισμα τη ρυθμική κίνηση ενός πλαστικού σώματος. Ο χορός μαζί με τη μουσική και την ποίηση ήταν γνώρισμα καλλιέργειας και μόρφωσης!..






ΛΕΝΕ πως κατά τους αρχαίους χρόνους, χορός λεγόταν ο χώρος όπου χόρευαν και τραγουδούσαν οι αρχαίοι. Σήμερα ονομάζεται το σύνολο των ρυθμικών κινήσεων και συσπάσεων του σώματος, αυτό που ονομαζόταν στην αρχαιότητα όρχηση ή χορεία.
Η ψυχαγωγία ήταν μεγάλη που πρόσφερε ο χορός στους αρχαίους Έλληνες. Θεωρούσαν θείο χάρισμα τη ρυθμική κίνηση ενός πλαστικού σώματος. Ο χορός μαζί με τη μουσική και την ποίηση ήταν γνώρισμα καλλιέργειας και μόρφωσης.
Πολλοί χοροί είχαν μυθική αρχή και θεία προέλευση. Οι Διόσκουροι και οι Κορύβαντες χόρεψαν πρώτοι ένοπλο χορό. Ο Θησέας χόρεψε στη Δήλο, γυρίζοντας νικητής από το Λαβύρινθο, τον περίφημο "γέρανο", μίμηση των ελιγμών του Λαβύρινθου. Μυθικές χορεύτριες ήταν οι κόρες του Κέκροπα, η Άγραυλος, η Πάνδροσος και η Έρση.
Ο Όμηρος επίσης αναφέρεται συχνά στο χορό. Η άφιξη του Τηλέμαχου στη Σπάρτη συμπίπτει με τους γάμους της κόρης και του γιου του Μενέλαου. Ένας μουσικός παίζει λύρα, τραγουδά και χορεύει. Στην ασπίδα του Αχιλλέα εικονίζονται σκηνές με χορό και στο παλάτι του Αλκίνοου, μετά το πλούσιο γεύμα, ο χορός θα κρατήσει ως το βράδυ.
Στα χρόνια που ακολουθούν άφθονες είναι οι παραστάσεις οργιαστικών χορών αφιερωμένων στο Διόνυσο. Στους διονυσιακούς χορούς κατατάσσεται και ο διθύραμβος, τραγούδι μαζί και χορός.


Οι χορεύτριες των Δελφών - La reconstitution de la colonne des Danseuses de Delphes

Ο περίφημος κίονας με τις Χορεύτριες των Δελφών έγινε θέμα για προβολή ενός ντοκμανταίρ στο πλαίσιο της ετήσιας παρουσίασης του Έργου της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής.

Το ντοκυμανταίρ καταγράφει τη διαδικασία τρισδιάστατης αναπαράστασης με laser του γνωστού αναθήματος που στεγάζεται στο Μουσείο των Δελφών, τον κίονα με τις τρεις χορεύτριες, έργο που χρονολογείται γύρω στα 330 π.Χ.

Η τρισδιάστατη αναπαράσταση έγινε με τεχνική που εφαρμόζει η ΕDF (Electricité de France) για την συντήρηση πυρηνικών σταθμών. Χάρη σε αυτό το πρόγραμμα του Κοινωφελούς Ιδρύματος της εταιρείας ΕDF δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιαστεί μια πλήρως ανανεωμένη εικόνα αυτού του μοναδικού γλυπτικού συμπλέγματος.

Τι λέει το Υπουργείο Πολιτισμού για τον κίονα με τις χορεύτριες των Δελφών

Από τα πιο εντυπωσιακά αναθήματα στο ιερό του Απόλλωνα πρέπει να ήταν ο μαρμάρινος κίονας, που είχε συνολικό ύψος 10,90 μ. Έφερε φύλλα άκανθας, τόσο στο κιονόκρανο όσο και στη βάση των σπονδύλων, έτσι ώστε να μοιάζει με βλαστό φυτού. Στο Μουσείο των Δελφών εκτίθεται το ανώτερο τμήμα του, που επιστέφεται από κιονόκρανο με φύλλα άκανθας και σύμπλεγμα τριών γυναικών, πιθανόν χορευτριών. Οι μορφές είναι σκαλισμένες σε έκτυπο ανάγλυφο γύρω από ένα κίονα και τα ενδιάμεσα κενά καλύπτονται από φύλλα ακάνθου. Φορούν πόλο στο κεφάλι και διαφανή χιτώνα ζωσμένο ψηλά, που αναδεικνύει την ομορφιά τους. Σηκώνουν το δεξί τους χέρι και προβάλλουν ελαφρά το ένα πόδι, δίνοντας τη γενική αίσθηση μιας χαριτωμένης, αέρινης κίνησης. Πάνω από τα κεφάλια τους υψωνόταν τρίποδας, που στήριζε χάλκινο λέβητα. Το μνημείο πατούσε επάνω σε λίθινο βάθρο, που φέρει τη χαρακτηριστική επιγραφή με το συγκεκομμένο όνομα του Πανκράτη, γνωστού εργολάβου των μέσων του 4ου αι. π.Χ.

ΠΗΓΗ