Ο Γεροντόβραχος
Η δεύτερη σε ύψος κορυφή του Παρνασσού λέγεται Γεροντόβραχος και πήρε το όνομα τούτο – κατά την παράδοση ή το μύθο – από το γκρέμισμα των γερόντων από το βράχο τούτο.
Η δεύτερη σε ύψος κορυφή του Παρνασσού λέγεται Γεροντόβραχος και πήρε το όνομα τούτο – κατά την παράδοση ή το μύθο – από το γκρέμισμα των γερόντων από το βράχο τούτο.
Ήτανε λέει – ένα καιρό – εκείνο τον τόπο ένας κακός βασιλιάς, που θέλησε να απαλλαγεί από τους γέροντες που ήταν ανίκανοι για εργασία και έβγαλε μια αυστηρή διαταγή :
« Τα παιδιά να φέρνουν τους γέροντες γονείς τους, που είναι ανίκανοι για εργασία στο Γεροντόβραχο του Παρνασσού και να τους ρίχνουν στον γκρεμό τούτο»!
Κάποιος έφερε τον πατέρα του και την ώρα που τον ετοίμαζε για να τον ρίξει στον γκρεμό και τον τύλιγε με μια κουβέρτα, τον άκουσε να του λέει:
- – Δε χρειάζεται παιδί μου όλη την κουβέρτα, κράτα τη μισή
- – Και να την κάνω την άλλη μισή πατέρα; Ρώτησε το παιδί
- – Θα σου χρειαστεί και σένα παιδί μου, όταν γεράσεις να σε τυλίξουν να σε πετάξουν σε τούτο το γκρεμό!
Δείλιασε το παιδί. Δεν έριξε στο γκρεμό τον πατέρα του, τον έφερε πάλι στο σπίτι και τον έκρυψε για να μην το μάθει ο βασιλιάς.
Μια άλλη διαταγή εκείνες τις ημέρες του βασιλιά έλεγε:
« Όποιος τη μέρα της γιορτής μου (τον λέγανε Κώστα), πρωτοδεί τον ήλιο ν΄ανατέλλει και το φωνάξει πρώτος "Να είδα, ο ήλιος ανατέλλει" θα του κάμω ότι μου ζητήσει».
Έτσι κι έγινε και το παιδί είδε πρώτο τον ήλιο ν΄ανατέλλει.
Σαν τόμαθε ο βασιλιάς, κατάλαβε ότι αυτή δεν ήταν σκέψη δικιά του, κάποιος τον ορμήνευσε και κάλεσε το παιδί να του ειπεί ποιός τον ορμήνευσε; Το παιδί του είπε όλη την αλήθεια. Κι ο βασιλιάς χάρισε τη ζωή στο παιδί για την παρακουή του, κατάργησε ο ίδιος το νόμο για να έχει το δικαίωμα να βγάζει τέτοιες διαταγές και ζήτησε και πήρε τον πατέρα του παιδιού στ΄ανάκτορα.
Του Κομνά Παπαθανασίου
« Τα παιδιά να φέρνουν τους γέροντες γονείς τους, που είναι ανίκανοι για εργασία στο Γεροντόβραχο του Παρνασσού και να τους ρίχνουν στον γκρεμό τούτο»!
Κάποιος έφερε τον πατέρα του και την ώρα που τον ετοίμαζε για να τον ρίξει στον γκρεμό και τον τύλιγε με μια κουβέρτα, τον άκουσε να του λέει:
- – Δε χρειάζεται παιδί μου όλη την κουβέρτα, κράτα τη μισή
- – Και να την κάνω την άλλη μισή πατέρα; Ρώτησε το παιδί
- – Θα σου χρειαστεί και σένα παιδί μου, όταν γεράσεις να σε τυλίξουν να σε πετάξουν σε τούτο το γκρεμό!
Δείλιασε το παιδί. Δεν έριξε στο γκρεμό τον πατέρα του, τον έφερε πάλι στο σπίτι και τον έκρυψε για να μην το μάθει ο βασιλιάς.
Μια άλλη διαταγή εκείνες τις ημέρες του βασιλιά έλεγε:
« Όποιος τη μέρα της γιορτής μου (τον λέγανε Κώστα), πρωτοδεί τον ήλιο ν΄ανατέλλει και το φωνάξει πρώτος "Να είδα, ο ήλιος ανατέλλει" θα του κάμω ότι μου ζητήσει».
Έτσι κι έγινε και το παιδί είδε πρώτο τον ήλιο ν΄ανατέλλει.
Σαν τόμαθε ο βασιλιάς, κατάλαβε ότι αυτή δεν ήταν σκέψη δικιά του, κάποιος τον ορμήνευσε και κάλεσε το παιδί να του ειπεί ποιός τον ορμήνευσε; Το παιδί του είπε όλη την αλήθεια. Κι ο βασιλιάς χάρισε τη ζωή στο παιδί για την παρακουή του, κατάργησε ο ίδιος το νόμο για να έχει το δικαίωμα να βγάζει τέτοιες διαταγές και ζήτησε και πήρε τον πατέρα του παιδιού στ΄ανάκτορα.
Του Κομνά Παπαθανασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου