“Τα δάση καίγονται για να μην εμποδίζουν την ομαλή ροή του αέρα στις Ανεμογεννήτριες!”

Τελικά υπάρχουν εξωγήινοι, και εάν ναι, πότε έρχονται;

Τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα έρχεται να μας τις δώσει ο βρετανός ακαδημαϊκός Simon Holland ο οποίος αποκάλυψε —μιλώντας στη Mirror— πως δύο ομάδες αστρονόμων βρίσκονται σε αγώνα δρόμου για τη δημοσίευση της πρώτης επιβεβαιωμένης απόδειξης ύπαρξης εξωγήινης ζωής στο σύμπαν.

«Έχουμε βρει εξωγήινη νοημοσύνη που δεν είναι ανθρώπινη μέσα στον γαλαξία μας, και ο κόσμος δεν το γνωρίζει», δήλωσε ο Holland στη βρετανική εφημερίδα.

Γιατί συνεχίζονται οι Αλβανικές προκλήσεις;

 «

Η κατάθεση στεφάνου από τον Πρόεδρο της Αλβανίας σε μνημείο που προβάλλει ανιστόρητες και ψευδείς κατηγορίες και υπαινίσσεται εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας, είναι μία ενέργεια που παραπέμπει σε ανεπίτρεπτους εθνικισμούς περασμένων εποχών» τόνισαν ελληνικές διπλωματικές πηγές σε σχέση με την πρόσφατη κατάθεση στεφάνου από τον Αλβανό Πρόεδρο σε μνημείο αφιερωμένο στους Τσάμηδες.

«Η ασυμβίβαστη αυτή με την ιστορική αλήθεια πράξη υπονομεύει την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ των χωρών μας» υπογράμμισαν οι ίδιες πηγές.

Ο Πρόεδρος της Αλβανίας Μπαϊράμ Μπεγκάι κατέθεσε στις 15 Ιουλίου στεφάνι σε μνημείο για τους Τσάμηδες, όπου αναφέρεται και η λέξη «Τσαμουριά», σε εκδήλωση στην Κονίσπολη.

Θυμίζω ότι οι Τσάμηδες ήσαν εξισλαμισμένοι κατά τον 17ο αιώνα πρώην Χριστιανοί, κάτοικοι της Θεσπρωτίας. Τσάμης είναι ορολογία που προέρχεται από παραφθορά του ονόματος Θύαμις, δηλαδή από το αρχαίο όνομα του ποταμού Καλαμά. Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συνεργάσθηκαν με τους δύο κατακτητές της Ηπείρου, Ιταλούς Φασίστες και Γερμανούς Ναζί. Θεωρούνται υπεύθυνοι για τη σφαγή των Προκρίτων της Παραμυθιάς το 1943. Το 1945 επί συνόλου 20.000 καταδικάσθηκαν οι 1900 από το Δικαστήριο Δωσιλόγων Ιωαννίνων και οι περιουσίες τους δημεύθηκαν.



Οι απόγονοί τους στην Αλβανία, με τη στήριξη των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας, φαινομενικά διεκδικούν περιουσίες, αλλά ουσιαστικά διεκδικούν ελληνικό έδαφος. Όταν μιλούν για Τσαμουριά και όταν ο Αλβανός Πρόεδρος καταθέτει στεφάνι σε μνημείο με αυτή την επιγραφή διεκδικούν έδαφος. Τσαμουριά είναι ο δικός τους όρος για τη Θεσπρωτία.

Υπάρχει και μία πονηρή σκέψη πίσω από τη συνεχή αναζωπύρωση του Τσάμικου ζητήματος. Αν οι Βορειοηπειρώτες ζητήσουν αποζημιώσεις για κλεμμένες και καταπατημένες περιουσίες στη Χειμάρρα, η Αλβανία για αντιπερισπασμό θα διεκδικήσει τις περιουσίες των Τσάμηδων που δημεύθηκαν όπως προανέφερα. ‘

Όλα αυτά προστίθενται στο ήδη βεβαρημένο κλίμα των σχέσεών μας με τα Τίρανα.

Υπάρχει το ζήτημα της παράνομης κράτησης του Φρέντη Μπελέρη.

Συνεχίζονται οι αυθαιρεσίες της κυβερνήσεως Ράμα εις βάρος περιουσιών Ελλήνων μελών της Μειονότητας.

Καταγγέλλεται από την οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, αλλά και από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, η πρόσφατη απογραφή πληθυσμού, διότι έγινε πλαστογραφία. Οι Έλληνες και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν καταγράφηκαν αντικειμενικά σε μία διαχρονική προσπάθεια των αλβανικών κυβερνήσεων να εμφανίζουν συρρικνωμένα και ψευδή πληθυσμιακά στοιχεία.

Ενισχύονται οι ήδη στενές σχέσεις, οικονομικές και στρατιωτικές με την Τουρκία. Ο Ράμα ενεργεί σε πλήρη συντονισμό με τον φίλο του Ερντογάν.

Καθυστερεί η ρύθμιση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών. Ως γνωστόν ο Ράμα ως αντιπολίτευση προσέφυγε στο Συνταγματικό Δικαστήριο και ακύρωσε τη σχετική συμφωνία Κώστα Καραμανλή – Σάλι Μπερίσα.

Η επιδείνωση των ελληνοαλβανικών σχέσεων είναι προφανές ότι οφείλεται αποκλειστικά στην αλβανική πλευρά. Η Ελλάς οφείλει να τηρήσει σθεναρή στάση και να απαιτήσει να σταματήσουν οι ανιστόρητες αναφορές σε «Τσαμουριά» καθώς και οι καταπατήσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών.

Στις 4 Αυγούστου διεξάγεται η επαναληπτική εκλογή Δημάρχου στη Χειμάρρα. Εύχομαι να γίνουν όλα σωστά, χωρίς παρατράγουδα, και να εκλεγεί ο υποψήφιος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Πέτρος Γκικουρίας. Ας στείλουμε επίσημη και σαφή προειδοποίηση στην κυβέρνηση των Τιράνων ότι δεν θα δεχθούμε παρατυπίες και παρεμβάσεις.
Έντυπη πηγή: Εφημερίδα Παραπολιτικά, 27.7.2024.

Βρέθηκε μαρμάρινο άγαλμα του θεού Ερμή στην αρχαία πόλη Ηράκλεια Σιντικής

   

Καλοδιατηρημένο, μαρμάρινο άγαλμα που απεικονίζει τον Ερμή, τον αγγελιοφόρο των θεών της ελληνικής μυθολογίας ανακάλυψαν Βούλγαροι αρχαιολόγοι κατά τη διάρκεια ανασκαφής σε ρωμαϊκό αποχετευτικό δίκτυο στην τοποθεσία της αρχαίας πόλης Ηράκλειας Σιντικής στη νοτιοδυτική Βουλγαρία, κοντά στα ελληνικά σύνορα. Την ανακοίνωση έκανε ο καθηγητής αρχαιολογίας Λουντμίλ Βαγκαλίνσκι που ηγείται των ανασκαφών, σύμφωνα με το βουλγαρικό πρακτορείο ειδήσεων (BTA) και το πρακτορείο Reuters.
 

Το φαινόµενο El Niño και η φάση La Niña.

  

Με την λέξη Ελ Νίνιο, προσφωνούν οι Ισπανόφωνοι το Θείο Βρέφος. 

 Η ίδια λέξη χρησιµοποιείται για να εκφράσει µια µεταβολή του καιρού στις ακτές του Περού, που εµφανίζεται εδώ και αιώνες κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. 

 Κανονικά οι αληγείς άνεµοι στον Ειρηνικό ωκεανό αποµακρύνουν τα επιφανειακά νερά από τις ακτές του Περού και τα οδηγούν δυτικά στην περιοχή των Φιλιππίνων. 

Με αποτέλεσµα η στάθµη της θάλασσας στις Φιλιππίνες να είναι 60-65 εκατοστά ψηλότερα. 

Η αποµάκρυνση των νερών από τις ακτές του Περού προκαλεί άντληση βαθύτερων και ψυχρότερων υδάτων, προς αναπλήρωση αυτών που αποµακρύνονται. 

Το ψυχρό νερό είναι πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες και οξυγόνο και συγκεντρώνει πλήθος θαλασσινών οργανισµών που αλιεύονται σε πολύ µεγάλες ποσότητες από τους αλιείς του Περου

Το Aurora Borealis επίσης γνωστό ως το Βόρειο Σέλας είναι φυσικό φαινόμενο , αλλά ξέρατε ότι το HAARP μπορεί να το δημιουργήσει τεχνητά;;;

Το Σέλας είναι ένα εντυπωσιακό φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που παρατηρείται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και είναι ορατό κυρίως στους πόλους, για αυτό και ονομάζεται επίσης Πολικό Σέλας.

 Όταν το φαινόμενο συμβαίνει στο Βόρειο πόλο αποκαλείται Βόρειο σέλας, ενώ αντίστοιχα όταν παρατηρείται στο Νότιο πόλο αποκαλείται Νότιο σέλας.

«Ιπτάμενο» πλοίο στα ανοιχτά της Κύμης – Τι είναι το φαινόμενο Fata Morgana που το προκάλεσε

 

Την ώρα που οι Έλληνες αμφισβητούν το Άγιο Φως οι Επιστήμονες υποκλίνονται στο θαύμα

Οι μετρήσεις του Ρώσου φυσικού Αντρέι Βολκόβ το Μεγάλο Σάββατο του 2008. Από την επιστημονική μελέτη του αρχιτέκτονα Χάρη Σκαρλακίδη για το Άγιο Φως.

ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΑΒΙΑ, ΤΟ 1479 μ.Χ.

  




ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΑΒΙΑ, ΤΟ 1479 μ.Χ.

Το Prodigiorum Ac Ostentorum Chronicon, μία ανθολογία του Conrad Wolffhart (1518-1561), είναι ένα από τα καλύτερα εικονογραφημένα βιβλία της Αναγέννησης που απεικονίζουν τη μεσαιωνική δεισιδαιμονία. Στη σελίδα 494, ένα σχέδιο δείχνει αυτό που ονομάζουμε σήμερα ως ένα διαστημόπλοιο μέσα στα
σύννεφα (συγκεκριμένα αυτά της Αραβίας το 1479 μ.Χ.) .

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα: Τεχνητή βροχή με τεχνολογία σποράς σύννεφων για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας

Μνημειακό άγαλμα βυθισμένου μινώταυρου αναδύεται από τα βάθη της Παταγονίας

 

Ένα περίεργο γεγονός έλαβε χώρα σε ένα απομακρυσμένο μέρος: ένας ανθρώπινος κορμός και ένα κεφάλι ταύρου ανακαλύφθηκαν σε μια λίμνη της Παταγονίας της Αργεντινής, με μια γιγάντια μάσκα διαστάσεων 1,4 επί 1 μέτρο.

Έξι μέτρα από την ακτή και τέσσερα μέτρα πάνω από την επιφάνεια, εύκολα ορατό και ακόμα πιο εύκολο να τρομάξει. Το βυθισμένο μνημείο έχει ύψος ενάμιση μέτρο, ζυγίζει 250 κιλά και κρύβει την καρδιά του κάτω από ένα λουκέτο σαν χρηματοκιβώτιο. 

Μεγάλη Παρασκευή 1944. Η σφαγή των 120 στο Αγρίνιο

 

Εμφανίστηκε... UFO την ώρα της έκλειψης;;;;

 

Επιστήμονες κλωνοποίησαν τους πρώτους χοίρους για μεταμοσχεύσεις οργάνων σε ανθρώπους

 

To CERN ξεκινά το πιο κρίσιμο πείραμα στην ιστορία του την ημέρα της ολικής έκλειψης Ηλίου στις 8 Απριλίου

      

Ο μεγαλύτερος και πιο ισχυρός επιταχυντής σωματιδίων στον κόσμο θα τεθεί σε λειτουργία μετά δύο χρόνια, προχωρώντας σε ένα πείραμα που δεν έχει ξαναγίνει στην σε αυτή την ένταση: Θα συγκρούσει πρωτόνια μεταξύ τους στις 8 Απριλίου με στόχο να αναζητήσει αόρατα σωματίδια που συνθέτουν την σκοτεινή ύλη¸η οποία θεωρητικά αποτελεί το 26 με 28% του «συνολικού», (ορθότερα αυτού που μπορούμε να παρατηρήσουμε), σύμπαντος χωρίς όμως να έχουμε καταφέρει ποτέ να την εντοπίσουμε.

Υπάρχει μια ανεπαίσθητη αλλά βαθιά σχέση μεταξύ της Γης και του Άρη

 

Ανακαλύφθηκε ένα νέο στοιχείο για το πώς ήταν η Γη πριν 3.75 δισεκατομμύρια χρόνια.

 

Ο Ιερός Λόχος των Θηβών -Η παρεξηγημένη έννοια δύο λέξεων: «Εραστής και Ερώμενος» = Δάσκαλος και Μαθητής:

Απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων από τον τουρκικό ζυγό – Ο ρόλος των ευρωπαϊκών διπλωματικών αντιπροσωπειών

 

Τα σχέδια ΗΠΑ-Ισραήλ για την κατασκευή του «Καναλιού Μπεν Γκουριόν» θέτουν εκτός τη Διώρυγα του Σουέζ:

Μεγαλεπήβολα είναι τα σχέδια Ισραήλ -ΗΠΑ, με τα δύο κράτη να προωθούν την κατασκευή του «Καναλιού Μπεν Γκουριόν», μέσα από τη λειτουργία του οποίου θα συνδέεται ο κόλπος της Άκαμπα, λιμάνι Εϊλάτ του Ισραήλ με το επίσης Ισραηλινό λιμάνι του Ασκελόν στη Μεσόγειο θάλασσα · Πρόκειται για μία νέα θαλάσσια διώρυγα, η κατασκευή της οποίας σηματοδοτεί ουσιαστικά τον “παραγκωνισμό” της Διώρυγας του Σουέζ.

Ο μύθος της Λίλιθ

Τα περισσότερα αλλά και τα βασικότερα στοιχεία της καταγωγής του μυθολογικού συμβόλου της Λίλιθ βρίσκονται στο Ζοχάρ, τη Βίβλο της Λαμπρότητας, ένα παλιό εβραϊκό καβαλιστικό έργο του δέκατου τρίτου αιώνα.


Ωστόσο, με τα αρχέγονα χαρακτηριστικά του, τα χαρακτηριστικά, δηλαδή του θηλυκού όμορφου δαίμονα με τα μακριά μαύρα μαλλιά, ενυπάρχει, έστω και εν σπέρματι, στη σουμεριακή, βαβυλωνιακή, ασσυριακή, περσική, αραβική, τευτονική και φυσικά, εβραϊκή μυθολογία.






Στη Σουμερία, γύρω στην Τρίτη χιλιετηρίδα π.Χ., αναφέρεται ως Λιλ, πνεύμα του αγέρα αλλά και καταστροφικός άνεμος. Στους Σημίτες της Μεσοποταμίας κατονομάζεται σαφώς ως Λίλιθ. Αργότερα η ονομασία αυτή θα συνενωθεί με την εβραϊκή λέξη Layil (Λαγίλ), που σημαίνει νύχτα, και θ’ αποκτήσει τα οριστικά πλέον χαρακτηριστικά της. Γίνεται ο συγκεκριμένος προαναφερθείς θηλυκός δαίμονας της νύχτας, ο οποίος υποδουλώνει άντρες και γυναίκες που κοιμούνται μόνοι τους’ τους προκαλεί σεξουαλικά όνειρα, νυχτερινούς οργασμούς και βασανιστικές ονειρώξεις.

Ο βασικός μύθος ωστόσο της Λίλιθ ξεκινά από τη γραφή. Στη Γένεση Α 27 αναφέρεται: Και εποίησεν ο θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα θεού εποίησεν αυτόν, άρρεν και θήλυ εποίησεν αυτούς. Όπως διαπιστώνει εύκολα κανείς, ο Αδάμ ή Άνθρωπος, αλλά και ο θεός επίσης, παρουσιάζονται εδώ ως ανδρόγυνοι. Γι’ αυτό και οι καβαλιστές υποστηρίζουν πως την ώρα που ο Ευλογημένος δημιούργησε-έπλασε τον Αδάμ, τον πρώτο άνθρωπο, τον έπλασε ανδρόγυνο. Το πλάσμα αυτό είχε δύο φύλα και δύο όψεις, μία προς κάθε κατεύθυνση. Αργότερα ο ευλογημένος διαχώρισε τον Αδάμ σε δύο όντα, δίνοντας στο καθένα από μία πλάτη. Η Λίλιθ, είναι λοιπόν, το θηλυκό μέρος του Αδάμ ή Αδαμάχ, η θηλυκή εβραϊκή λέξη για τη γη και το χώμα, μία και το αρχικό αυτό πλάσμα φτιάχτηκε απ’ αυτά τα υλικά.


Ο διαχωρισμός του ανδρόγυνου Αδάμ έγινε για να του δοθεί μία σύντροφος, γιατί η εμπειρία του από την ενστικτώδη συμπεριφορά των ζώων του Παραδείσου, δηλαδή τη συνεύρεση του καθενός με το ταίρι του, τον έκαναν να συνειδητοποιήσει τη μοναξιά του. Έτσι, ο θεός απέσπασε από τον Αδάμ το θηλυκό μέρος του για να του γίνει η σύντροφός του. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, και αφού είχε πραγματοποιηθεί ο διαχωρισμός, το ατελές προς ώρας πλάσμα Λίλιθ δέχτηκε την εωσφορική, δαιμονική επίδραση του ΣΑΤΑΝΑ, με αποτέλεσμα τα όντα που γεννούσε στη συνέχεια η Λίλιθ, μετά την ένωσή της με τον Αδάμ, να είναι διαβολικά-τερατόμορφα. Στο Ζοχάρ πάντα ο ραβίνος Συμεών δηλώνει:” Βρήκα γραμμένο σ’ ένα παλιό βιβλίο πως αυτό το θηλυκό δεν ήταν άλλο από την αρχική Λίλιθ που έμεινε μαζί του και συνέλαβε απ’ αυτόν”. (Ζοχάρ I, 34Β)

Στη συνέχεια, κάποια στιγμή η Λίλιθ εγκατέλειψε τον Αδάμ και κατέφυγε στις ερημιές της Ερυθράς Θάλασσας κι εκεί παντρεύτηκε με τον Διάβολο. Και τότε ο Ιεχωβά δημιούργησε, με τον γνωστό τρόπο, δηλαδή απ’ την πλευρά του Αδάμ, τη δεύτερη σύζυγο του, την υποτακτική Εύα. «Η Λίλιθ, για να εκδικηθεί την ανθρώπινη σύζυγο του Αδάμ, παρότρυνε την Εύα να δοκιμάσει τον απαγορευμένο καρπό και να συλλάβει τον Κάιν, αδερφό και φονιά του Άβελ», σημειώνει ο Μπόρχες. Ο θεός την τιμώρησε για την εξαπάτηση της αθώας Εύας κόβοντας τα πόδια του ερπετού, τη μορφή του οποίου είχε πάρει. Γι’ αυτό, κατά μία εκδοχή, η Λίλιθ δεν έχει χέρια και πόδια για περιπτύξεις και εναγκαλισμούς.

Μετά το αρχέγονο μυθολογικό της σχήμα, η μορφή της ποικίλλει. Μια πρώτη εκδοχή την παρουσιάζει με σώμα ερεθιστικά όμορφης γυναίκας από το κεφάλι μέχρι τη μέση, αλλά από κει και κάτω είναι πύρινη φλόγα. Μια άλλη εκδοχή, η συνηθέστερη, τη θέλει από τη μέση και πάνω πάντα σαγηνευτική, προκλητική και ακαταμάχητη γυναίκα και από τη μέση και κάτω ερπετό. Στο Μεσαίωνα θα συναντηθεί ως Λίλι ή Λίλου δεν είναι πλέον φίδι αλλά φάντασμα της νύχτας ή τέρας ή δαίμονας «πού ρίχνεται σ΄αυτούς που κοιμούνται μονάχοι ή περπατούν στους έρημους δρόμους».

Η πιο διαδεδομένη παραλλαγή της είναι της γυναίκας με την υπνωτιστική ομορφιά, της οποίας όμως τα πόδια, παρόλο που είναι καλλίγραμμα, σκεπάζονται με πυκνές, σκληρές τρίχες, ιδιομορφία για την οποία ντρέπεται ιδιαιτέρως. Γι΄αυτό και δεν τα εκθέτει ποτέ σε κοινή θέα. Όταν, όμως, κάποιος άντρας τα δει κατά τύχη, είναι πλέον πολύ αργά γι’ αυτόν.

Όπως διαφαίνεται, ουσιαστικά η Λίλιθ είναι το πρωταρχικό, αρχέγονο πρότυπο του μετέπειτα βρικόλακα, του οποίου το μολυσμένο θανατηφόρο δάγκωμα ταξιδεύει ανάμεσα στους αιώνες. Εκτός από την επιθυμία του αίματος, η Λίλιθ έχει ακόμα την αρρωστημένη, ανίερη συνήθεια να παρακολουθεί αόρατη ζευγάρια που συνευρίσκονται κατά τη διάρκεια της νύχτας, με πρόθεση να κλέψει σπέρμα απ’ αυτά προκειμένου να δημιουργήσει νέους δαίμονες. Μισεί βαθύτατα τα παιδιά των ανθρώπων και τις μητέρες τους, επειδή τα δικά της είναι αποκρουστικά και τερατόμορφα, γι’ αυτό και προσπαθεί με κάθε τρόπο να επέμβει στο μέλλον τους ή ακόμα να τα καταστρέψει.

Ο εβραϊκός μύθος της Λίλιθ παραπέμπει στον αρχαιοελληνικό μύθο του ανδρόγυνου’ επίσης δεν είναι και άσχετος με τον δαίμονα Άλην των Ελλήνων της Καππαδοκίας ή με τις πανάρχαιες εκείνες δοξασίες που θεωρούν γενικά ερμαφροδιτισμό ως πρώτη μορφή του ανθρώπου. Μεταγενέστερες ιουδαϊκές παραδόσεις ονομάζουν Λίλιν δαίμονες της νύχτας, πλάσματα αντίστοιχα με την ελληνική στρίγκλα, λάμια, μορμώ, Αελλώ και άλλα ανάλογα σκοτεινά μυθικά όντα.

(Βλπ. σχετικό κεφάλαιο στο βιβλίο του Β.Α. Λαμπρόπουλου «Αγγελος Σικελιανός, ο αρχάγγελος της ποίησης» και ποίημα του Αγγελου Σικελιανού με τίτλο Λίλιθ).

Το μυθολογικό υπόστρωμα του βαμπιρισμού

Οι βρυκόλακες, βουρδούλακες βαμπίρ είναι αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού θρύλου. Ένα κομμάτι που έχει το δικό του μυθολογικό υπόστρωμα πίσω από τις διακριτές εκφάνσεις της παγκόσμιας μυθολογίας. Για την Karen Thompson και τη μελέτη της για τη μυθολογία των βαμπίρ, οι βρυκόλακες αντιπροσωπεύουν ένα φάντασμα που έχει επιβληθεί μέσω του φόβου εδώ και αρκετούς αιώνες σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Οι δύο μύθοι που σχετίζονται με την προέλευση του βαμπίρ είναι παρόμοιοι και είναι πιθανώς, παραλλαγές στο ίδιο λαογραφικό μοτίβο. Ο πρώτος μύθος είναι η ιστορία της Λάμιας, της όμορφης βασίλισσας της Λιβύης που αγαπήθηκε από το Δία.

Ο δεύτερος μύθος αφορά στη Λίλιθ, την πρώτη σύζυγο του Αδάμ στη Βίβλο. Η Λίλιθ δημιουργήθηκε ταυτόχρονα με τον Αδάμ, από τον ίδιο πηλό, και επομένως ήταν ίση του σε όλα τα πράγματα. Αρνήθηκε την υποακοή στον Αδάμ, έβγαλε φτερά και πέταξε μακριά του. Οι άγγελοι βρήκαν την κρυψώνα της της και της είπαν ότι η τιμωρία της για την απομάκρυνσή της από τον Αδάμ ήταν πως θα πέθαιναν όλα τα παιδιά της. Βαθιά παραδομένη στη θλίψη, η Λίλιθ συλλογίστηκε την αυτοκτονία. Συγκινημένοι οι άγγελοι της έδωσαν πλήρη δικαιοδοσία πάνω στη ζωή των νεογνών, για την πρώτη εβδομάδα από γέννησή τους. Σε πιο πρόσφατους χρόνους συναντάμε ξόρκια που αναφέρουν τη Λίλιθ με το όνομά της, για να την κρατήσουν μακριά από τα παιδιά. Ιδιαίτερη προσοχή λαμβάνεται έτσι ώστε να αποδοθεί το μωρό στη φύλαξη των αγγέλων, έτσι ώστε να προστατευθεί από τη ζηλοτυπία και της θλίψη της Λίλιθ για τα χαμένα παιδιά της. Η Λίλιθ έγινε αργότερα η σύζυγος, η υποτιθέμενη σύζυγος του Εωσφόρου, ο οποίος περιγράφεται επίσης συχνά ως φίδι. Τα παιδιά της ένωσής τους έζησαν και έγιναν γνωστά ως δαίμονες. Να σημειώσουμε πως και η Λίλιθ επίσης παραπλανούσε τους νεαρούς άνδρες και τους σκότωνε.

Τόσο η Λάμια όσο και η Λίλιθ έχουν μια ισχυρή σχέση με το φίδι. Σε μια από τις μεταφράσεις της Βίβλου, συγκεκριμένα τη Vulgata, η μετάφραση του ονόματος Λίλιθ είναι Λάμια. Η λέξη Λίλιθ σημαίνει επίσης κουκουβάγια που βγάζει οξύ και διαπεραστικό ήχο και φάσμα ή φάντασμα. Η Λάμια και η Λίλιθ αποπλανούσαν και οι δύο τα αρσενικά θύματά τους και και τα οδηγούσαν στο θάνατο. Η Ιστάρ, η μεσοποταμιακή θεά της γονιμότητας, σκότωσε τους εραστές της με τον ίδιο τρόπο, αλλά δε δαιμονοποίθηκε όπως οι προκάτοχοί της, γεγονός που υποδεικνύει θρησκευτικές συγκρούσεις σε πανάρχαιες εποχές για την επικράτηση του αρσενικού στοιχείου στη λατρεία και τη σταδιακή αντικατάσταση της θεάς μετις διμονοποιημένες όψεις της. Στην ίδια μακρινή αρχαιότητα η Λάμια και ο Λάμος ήταν παιδιά του Ποσειδώνα που λατρεύτηκαν ως θεοί. Η λατρεία τους έσβησε και υποβιβάστηκαν στη θέση δαιμόνων, όταν ήρθε ο Δίας στην εξουσία.

Ο φόβος του θανάτου και ο κάτω κόσμος
Ένας παράγοντας που συμβάλλει στη διαμόρφωση της ιδέας του βαμπίρ είναι ο φόβος των πρωτόγονων ανθρώπων για το θάνατο και οτιδήποτε συνδέεται μαζί του.. Κοινή στις πεποιθήσεις των πρωτόγονων ευρωπαϊκών λαών είναι η απαίτηση για ταφή του σώματος. Για να περάσει η ψυχή σε οποιοδήποτε είδος αστρικού κόσμου πέρα από το θάνατο, προϋποτίθεται ο ενταφιασμός του σώματος. Το σώμα κρατά το πνεύμα στη γη. Με αυτόν τον τρόπο το πνεύμα δεσμεύεται έως ότου το υλικό σώμα καλυφθεί από τη γη και πάρει δρόμο του προς τη διάλυση. Καθολική ανάμεσα στους Σλάβους είναι η πεποίθηση ότι μετά το θάνατο η ψυχή αιωρείται στη γη, κοντά στον τάφο, κι επισκέπτεται τους τόπους που γνώριζε εν ζωή. Στο τέλος των σαράντα ημερών προσπαθεί να επανεισέλθει στο σώμα της, που αποσυντίθεται στο μεταξύ. Η ψυχή αποκρούεται από την αποσύνθεση και αφήνει τη γη για το νέο αστρικό περιβάλλον της. Επίσης, κοινή πεποίθηση για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους της αρχαιότητας είναι η σχέση του φιδιού με την κατάσταση του θανάτου. Το φίδι εμφανίζεται πυκνά συχνά γύρω από τα νεκροταφεία και έτσι υποτίθεται ότι είναι η ενσωμάτωση της νεκρής ψυχής. Έγινε λοιπόν στο πέρασμα των αιώνων ένα σύμβολο του τάφου. Ο Ερμής, ο περαματάρης των νεκρών στον Άδη συμβολιζόταν συχνά με φίδι.

Οι αρχέγονοι λαοί δε θεώρησαν ποτέ ότι οι νεκροί διαχωρίζονται πλήρως από τους ζωντανούς. Ανάμεσα στους δύο κόσμους παρατηρείται μια έντονη αλληλεπίδραση με κοινές σφαίρες επιρροής. Γενικά θεωρούσαν πως οι νεκροί ζούσαν σε έναν κάτω κόσμο που συνδεόταν πολύ με τον τάφο. Αρχικά θεωρούσαν πως ο κάτω κόσμος ήταν το ακριβές αντίγραφο του κόσμου των ζώντων, μια πεποίθηση που ενισχύθηκε από το γεγονός ότι ο ήλιος φαινόταν να πηγαίνει στον κάτω κόσμο όταν έδυε τη νύχτα. Αργότερα δημιουργήθηκε η ιδέα του σκοτεινού και φρικτού κάτω κόσμου βάσει του τύπου του κάτω κόσμου που αφηγείται ο σουμερο-βαβυλωνιακός μύθος της Ιστάρ και της αναζήτησης του εραστή της Ταμούζ. Δεδομένης μάλιστα της αρχαιότητας του μύθου, είναι πολύ πιθανό οι ελληνικές και ρωμαϊκές απόψεις να αναπτύχθηκαν από τούτη τη μεσοποτάμια ιδέα της κόλασης. Για τους πρώτους Ρωμαίους, η ψυχή αναπαυόταν με το σώμα μέσα στον τάφο. Σκεύη της καθημερινότητας σχετικά με τη συντήρηση της ζωής τοποθετούνταν μέσα και γύρω από τον τάφο για να στηρίξουν την ψυχή στη μετθανάτια ζωή της. Η συνέχιση της ύπαρξης της ψυχής μετά από το θάνατο υπογραμμίστηκε λεπτομερώς. Οι Έλληνες, επίσης, πίστευαν στην αθανασία της ψυχής. Σε μια αντίληψη της μετά θάνατον ζωής, η ψυχή κατοικούσε με το σώμα στον τάφο και διατηρούσε την ύπαρξή της εκεί. Ο τάφος περιείχε επίσης "είδωλα" τη φτερωτή μορφή του νεκρού στον οποίο άνηκε ο τάφος. Με τον τάφο σχετιζόταν και το φίδι αντιπροσωπευτικό των συλλογικών δυνάμεων των νεκρών, των δυνάμεων της ζωής, της μετενσάρκωσης και της αθανασίας της φυλής, Μέσω αυτής της τελευταίας εικόνας ότι ο τάφος έγινε ναός του φιδιού. Μια άλλη αντίληψη για την εικόνα του κάτω κόσμου ήταν εκείνη σύμφωνα με την οποία όλες οι ψυχές συνυπήρχαν, η πιο κοινή εντύπωση της μετά θάνατον ζωής. Ο κάτω κόσμος ήταν σκοτεινός και θλιβερός και ο ήλιος ποτέ δεν έριχνε τις ακτίνες του στα δώματά του. Οι ψυχές αποκαλούνταν " σκιές" και περιγράφονταν ως αναιμικά φάσματα, χωρίς τη δύναμη της ομιλίας ή η δυνατότητα να ικανοποιούν οποιαδήποτε από τις ανθρώπινες επιθυμίες. Στην Οδύσσεια περιγράφεται πως όταν ο Οδυσσέας επισκέφτηκε τον κάτω κόσμο, έπρεπε να αίμα για τροφή στα πνεύματα, για να μπορέσουν να μιλήσουν. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι φοβούνταν ιδιαίτερα την επιστροφή μιας κακόβουλης ψυχής και λάμβαναν μέτρα για την ανάπαυσή της. Έτσι, η κηδεία και ο τρόπος ενταφιασμού είχαν ένα διπλό σκοπό: την προστασία των ζώντων από την περιπλάνηση των θαμμένων ψυχών και την επιβεβαίωση της ανάπαυσης των ψυχών στον κάτω κόσμο. Οι παραλλαγές που προέκυψαν στην πορεία του χρόνου, είχαν να κάνουν με τις ιδιαίτερες πτυχές αυτής πρακτικής που υπογράμμιζαν οι διαφορετικές φυλές με τα συγκεκριμένα έθιμά τους. Προκειμένου να προστατευθούν οι ζωντανοί από τους νεκρούς, λαμβάνονταν ειδικές προφυλάξεις κατά τη διάρκεια της νεκρικής τελετής και στα μέσα του ενταφιασμού, όλες με στόχο να κρατήσουν τους νεκρούς στον τάφο. Πριν φύγει ο νεκρός από την κατοικία, οι συγγενείς περπατούσαν γύρω της τρεις φορές, μια πρακτική γνωστή ως κύκλωσις με την οποία υπενθύμιζαν στο σώμα ότι έπρεπε να παραμείνει στον τάφο. Κατά την απομάκρυνση του σώματος από την οικία λαμβανόταν ιδιαίτερη μέριμνα έτσι ώστε ο νεκρός, ακόμη και αν όλα τα άλλα αποτύγχαναν, να μην είναι σε θέση να βρεί τον τρόπο του πίσω στο σπίτι. Έβγαινε με τα πόδια μπροστά και τα μάτια δεμένα, έτσι ώστε δεν μπορούσε να "δει" πού πήγαινε. Δεδομένου επίσης ότι το βαμπίρ επέστρεφε πάντα για να επιτεθεί στους συγγενείς του πρώτα, αυτή η προφύλαξη ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Δεδομένου ότι η ψυχή μπορούσε να επιστρέψει από το ίδιο σημείο που χρησιμοποιήθηκε για την έξοδό της, συχνά το σώμα δε μεταφερόταν μέσω της πόρτας, αλλά μέσω κάποιου παραθύρου. Σε αρκετές περιπτώσεις γκρεμιζόταν ένα κομμάτι από τον τοίχο, περνούσε το σώμα και επισκευαζόταν κατόπιν. Το σκηνικό άλλαζε και το βαμπίρ δεν μπορούσε να επιστρέψει και να βλάψει την κατοικία και τους ενοίκους της. Στον τόπο του ενταφιασμού λαμβάνονταν και άλλες προφυλάξεις. Το σώμα θαβόταν συχνά με το πρόσωπο προς τη γη για να μην μπορεί να βρει την έξοδο. Για να δεσμεύσουν το σώμα, ορισμένες πρωτόγονες φυλές της κεντρικής Ευρώπης έκοβαν τους τένοντες και τσάκιζαν τη σπονδυλική στήλη, προκειμένου να αποτρέψουν τη μετακίνηση, ενώ κάποιες άλλες προχωρούσαν σε ακρωτηριασμό του σώματος. Μόλις θαβόταν ο νεκρός, λίθοι συσσωρεύονταν πάνω από τον τάφο κι έτσι δεν μπορούσε να διαταραχθεί ο τάφος. Μερικές φορές ο ενταφιασμός γινόταν σε κάποια προσωρινή αλλαγή της κοίτης ποταμού, καθώς το νερό θεωρείται ακόμη και σήμερα αποτελεσματικός φραγμός για την περιπλάνηση οποιουδήποτε πνεύματος. Για τους νεκρούς που αυτοκτονούσαν οι διαδικασίες ήταν διαφορετικές. Συνήθως οι αυτόχειρες θάβονταν σε σταυροδρόμια με την καρδιά τους τρυπημένη με ένα παλούκι και με τα μέλη ακρωτηριασμένα. Με αυτόν τον τρόπο οι ζωντανοί πίστευαν ότι προστατεύονταν από τους νεκρούς που αψηφούσαν τους νόμους της φύσης και έβαζαν μόνοι τους τέλος στη ζωή τους. Μια ζωή στην οποία δικαιοδοσία έχει μόνον ο θάνατος. Από κείμενο του Κ. Καλογερόπουλου, (MA) in Anthropology
ΠΗΓΗ

Ο Μάικλ Βέντρις και η Αλις Κόμπερ αποκρυπτογράφησαν την Γραμμική Β γραφή.

  

Ο Μάικλ Βέντρις (Michael Ventris, 12 Ιουλίου 1922 – 6 Σεπτεμβρίου 1956) ήταν Άγγλος αρχιτέκτονας και γλωσσολόγος κι ο άνθρωπος που σε συνεργασία με την Αμερικανίδα Άλις Κόμπερ αποκρυπτογράφησε την Γραμμική Β. 

Ποιος είναι πραγματικά ο Αγιος Βασίλης;;;

Είναι σίγουρα η φιγούρα που όλοι έχουν αγαπήσει στην παιδική τους ηλικία. Είναι αυτός που δεν αφήνει ποτέ τους μικρούς του φίλους απογοητευμένους και ακόμα και αν δεν έχουν προλάβει να τον συναντήσουν ούτε μία φορά, ο Αγιος Βασίλης τους αποζημιώνει με το δώρο που τους αφήνει κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.


Οι ιστορίες για την καταγωγή του και για αν το τελικά ήταν υπαρκτό

Υποβρύχιο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ: Τα «σιωπηλά» Χριστούγεννα του 1940

Η ημέρα των Χριστουγέννων το 1940, ήταν δοξαστική και ταυτόχρονα εφιαλτική για τον πλοίαρχο και το πλήρωμα του υποβρυχίου «Παπανικολης».

Λίγες ώρες νωρίτερα, την παραμονή της μεγάλης γιορτής, είχαν πετύχει έναν ναυτικό άθλο, παίρνοντας παράλληλα και την εκδίκηση του Έθνους για το ύπουλο χτύπημα των Ιταλών ανήμερα της Παναγίας στην Τήνο, με την βύθιση του εύδρομου «Έλλη»

Είχαν διεισδύσει μέσα στον δίαυλο εφοδιασμού του εχθρού στην Αδριατική και είχαν βυθίσει το οπλιταγωγό «Firenze» που μετέφερε Αλπινιστές και πολεμικό υλικό.

Όταν το αγέννητο δίδυμο σου είναι η μητέρα των παιδιών σου

 

Πυραμίδιο του Amenemhat ( Αμενεμχέτ Γ') III

   

Το 1900, κατά τη διάρκεια επιθεώρησης του περιβάλλοντος της Πυραμίδας του Amenemhat III(
Αμενεμχέτ Γ')
 από τον Οργανισμό Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων, βρέθηκε ένα καλοδιατηρημένο πυραμίδιο από βασάλτη, διακοσμημένο με επιγραφές και εικόνες, στην ανατολική πλευρά του οικοδομήματος. 

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ

 

ΠΗΓΗ

Το υποβρύχιο «Δελφίν Ι»

Το έθιμο με τα πολυσπόρια στα Εισόδια της Θεοτόκου

   

Περί Ωκεανού: Το περίφημο ταξίδι του Πυθέα

Γύρω στο 330 π.Χ., ο Πυθέας, ένας σχεδόν άγνωστος Έλληνας έμπορος, ξεκίνησε ένα εκπληκτικό ταξίδι. Ήταν ένα ταξίδι που θα τον οδηγούσε πέρα από τα γνωστά όρια της Μεσογείου, σε χώρες που μέχρι τότε υπήρχαν μόνο στους μύθους και στους θρύλους. Όταν επέστρεψε, το ταξίδι του και όσα θαυμαστά είδε, θα συζητούνταν για αιώνες.

Ο Πυθέας ήταν πολίτης της ελληνικής αποικίας της Μασσαλίας, η οποία έγινε σημαντική εμπορική δύναμη της δυτικής Μεσογείου, εξαιτίας της προνομιακής θέσης της στις νότιες ακτές της Γαλατίας (Γαλλία).