Με την τραγική αφορμή του δυστυχήματος στα Τέμπη γυρίζουμε τον χρόνο πίσω και θυμόμαστε δύο από τα πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα που σημειώθηκαν στην ιστορία της Ελλάδας:
Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1968 δύο τρένα συγκρούονται στο Δερβένι Κορινθίας με τον τραγικό απολογισμό να είναι 34 νεκροί και περισσότεροι από 150 τραυματίες.
Το σκοτεινό σημείο της τραγωδίας που μένει αναπάντητο μέχρι σήμερα.
Δύο επιβατικές αμαξοστοιχίες είχαν ξεκινήσει από την Κυπαρισσία Μεσσηνίας με προορισμό την Αθήνα και τον Πειραιά. Στα βαγόνια της καθεμιάς υπήρχαν σχεδόν 2.500 επιβάτες όπου στην πλειοψηφία τους ήταν ετεροδημότες που είχαν μεταβεί στη γενέτειρά τους για να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα της Ελλάδας.
Οι δύο αμαξοστοιχίες είχαν ξεκινήσει το δρομολόγιο τους με μιάμιση ώρα διαφορά, με την πρώτη να είναι ταχεία (σταματούσε σε όλους τους σταθμούς) και τη δεύτερη υπερταχεία (σταματούσε μόνο στους μεγάλους σταθμούς).
Το απόγευμα της 30ης Σεπτεμβρίου, λίγες ώρες μετά την αναχώρηση της ταχείας από την Πάτρα, το τρένο σταμάτησε έξω από το Δερβένι Κορινθίας αφού κάποιος τράβηξε τον μοχλό του σήματος κινδύνου. Ακόμα και σήμερα δεν έχει γίνει γνωστό γιατί συνέβη και ποιος ήταν αυτός που το έπραξε.
Οι υπάλληλοι του τρένου μετά την ακινητοποίηση κατέβηκαν να δουν τι έχει συμβεί ενώ ένας από αυτούς τοποθέτησε προειδοποιητικό σήμα στο πίσω μέρος του τρένου ώστε να ενημερωθεί εγκαίρως ο μηχανοδηγός της υπερατχείας που ακολουθούσε.
Η ταχύτητά της υπερταχείας ήταν μεγαλύτερη των 50 km/h και όταν ο μηχανοδηγός αντιλήφθηκε ότι μπροστά του βρισκόταν ένα ακινητοποιημένο τρένο ήταν αργά και δεν μπορούσε να αντιδράσει.
Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που ακούστηκε μέχρι το χωριό του Δερβενίου, με τους κατοίκους να σπεύδουν στο σημείο για να δουν τι έχει συμβεί.
Εκεί αντίκρυσαν μια σοκαριστική εικόνα, με τα βαγόνια να έχουν γίνει μια άμορφη μάζα και τους επιβάτες να ουρλιάζουν. Αμέσως μετά έφτασαν στο σημείο στρατιώτες από τη Σχολή Μηχανικού στο Λουτράκι, αστυνομικοί και νοσηλευτές.
Εκεί αντίκρυσαν μια σοκαριστική εικόνα, με τα βαγόνια να έχουν γίνει μια άμορφη μάζα και τους επιβάτες να ουρλιάζουν. Αμέσως μετά έφτασαν στο σημείο στρατιώτες από τη Σχολή Μηχανικού στο Λουτράκι, αστυνομικοί και νοσηλευτές.
Ο τραγικός απολογισμός του δυστυχήματος ήταν 34 νεκροί και περισσότεροι από 150 τραυματίες.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εποχής στην εφημερίδα «Πελοπόννησος», τον χειρισμό της υπερταχείας είχε αναλάβει ένας μηχανοδηγός που είχε επιβιβαστεί στην Πάτρα και εκείνη την ημέρα ήταν αδειούχος.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εποχής στην εφημερίδα «Πελοπόννησος», τον χειρισμό της υπερταχείας είχε αναλάβει ένας μηχανοδηγός που είχε επιβιβαστεί στην Πάτρα και εκείνη την ημέρα ήταν αδειούχος.
Το ίδιο δημοσίευμα είχε αποκαλύψει πως οι τέσσερις μηχανοδηγοί είχαν πιάσει κουβέντα ενώ το τρένο κινούνταν και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην δουν εγκαίρως το προειδοποιητικό σήμα για την ακινητοποιημένη αμαξοστοιχία.
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Δοξαρά συνέβη το απόγευμα της 16ης Ιανουαρίου 1972 στη σιδηροδρομική γραμμή ανάμεσα στους σταθμούς Ορφανών Καρδίτσας και Δοξαρά Λάρισας όπου συγκρούστηκαν η αμαξοστοιχία Akropolis Express, που εκτελούσε το δρομολόγιο Μόναχο-Αθήνα και μια αμαξοστοιχία (που έκανε πολλές στάσεις και ήταν γνωστή ως «πόστα» γιατί μετέφερε και το ταχυδρομείο), η οποία κατευθυνόταν από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη.
------------------------------------------------------------------
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Δοξαρά συνέβη το απόγευμα της 16ης Ιανουαρίου 1972 στη σιδηροδρομική γραμμή ανάμεσα στους σταθμούς Ορφανών Καρδίτσας και Δοξαρά Λάρισας όπου συγκρούστηκαν η αμαξοστοιχία Akropolis Express, που εκτελούσε το δρομολόγιο Μόναχο-Αθήνα και μια αμαξοστοιχία (που έκανε πολλές στάσεις και ήταν γνωστή ως «πόστα» γιατί μετέφερε και το ταχυδρομείο), η οποία κατευθυνόταν από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη.
Από τη σύγκρουση σκοτώθηκαν 19 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 44. Πρόκειται για ένα από τα πιο πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα που έχουν συμβεί στην Ελλάδα.
Το δυστύχημα συνέβη λόγω της έλλειψης συνεννόησης μεταξύ των σταθμαρχών των δύο σταθμών σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το δίκτυο ήταν μονής γραμμής και δεν υπήρχαν σύγχρονες μέθοδοι ενδοεπικοινωνίας.
Το δυστύχημα συνέβη λόγω της έλλειψης συνεννόησης μεταξύ των σταθμαρχών των δύο σταθμών σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το δίκτυο ήταν μονής γραμμής και δεν υπήρχαν σύγχρονες μέθοδοι ενδοεπικοινωνίας.
Οι δυο σταθμάρχες διαφωνούσαν ποια από τις δυο αμαξοστοιχίες θα έπρεπε να είχε προτεραιότητα και, παρά την παρέμβαση του ρυθμιστή κίνησης τρένων από την Αθήνα, τόσο το «Ακρόπολις Εξπρές» όσο και η πόστα διήλθαν κανονικά από τον σταθμό του Δοξαρά και των Ορφανών αντίστοιχα με αποτέλεσμα να συγκρουστούν στη διαδρομή, στις 16:55. Από τη σύγκρουση που ήταν σφοδρή, επειδή το «Ακρόπολις Εξπρές» είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, τα τρία πρώτα βαγόνια της πόστας διαλύθηκαν.
Στην τηλεφωνική επικοινωνία του σταθμάρχη Δοξαρά και του σταθμάρχη Ορφανών ανακύπτει αγεφύρωτη διαφωνία μεταξύ των δύο για το σημείο της διασταύρωσης. «Δεν μπορώ να κάνω ελιγμούς και παλινδρομήσεις στα Ορφανά, δεν χωράνε τα τρένα», φέρεται να είπε ο σταθμάρχης Ορφανών, σύμφωνα με την ΕΡΤ.
«Δεν μπορώ κανονιστικά να σταματήσω την υπερταχεία για να περιμένει την “πόστα” στον Δοξαρά και συνεπώς η διασταύρωση πρέπει να γίνει στα Ορφανά, πολλώ μάλλον που η υπερταχεία είναι καθυστερημένη», φέρεται να απάντησε ο σταθμάρχης Δοξαρά.
Τη διαφωνία τους κλήθηκε να επιλύσει ο ρυθμιστής κίνησης των τρένων από την Αθήνα.
Οι συνεννοήσεις μεταξύ των τριών υπαλλήλων του ΟΣΕ, δεν είχαν αποτέλεσμα, καθώς δεν υπήρχαν σύγχρονα συστήματα επικοινωνίας.
Αποτέλεσμα, τόσο το «Ακρόπολις Εξπρές» όσο και η πόστα πέρασαν κανονικά από το σταθμό του Δοξαρά και των Ορφανών αντίστοιχα με αποτέλεσμα να συγκρουστούν στη διαδρομή. Το ρολόι έγραφε 16:55. Ο χρόνος θα παγώσει για πάντα λίγο έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Δοξαρά.
Ένας βοσκός που βρισκόταν σε γειτονικό ύψωμα πρόλαβε να δει τα δύο τρένα να κινούνται από αντίθετες κατευθύνσεις πάνω στην ίδια μονή γραμμή, έτοιμα να συγκρουστούν. Έβγαλε την κάπα του και έκανε νόημα στους μηχανοδηγούς του «Ακρόπολις» να σταματήσουν πριν συμβεί το κακό. Αυτοί νομίζουν ότι τους χαιρετά και τον χαιρετούν κι αυτοί. Αυτό είναι και το τελευταίο πράγμα που πρόλαβαν να κάνουν. Το τελευταίο σινιάλο.
Από τη σύγκρουση που ήταν σφοδρή, καθώς το «Ακρόπολις Εξπρές» είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, τα τρία πρώτα βαγόνια της πόστας συνθλίβονται. 21 νεκροί και πολλοί βαριά τραυματίες έβαψαν με το αίμα τους την περιοχή και στη συνέχεια τα συντρίμμια τυλίχτηκαν στις φλόγες.
Σκηνές αρχαίας τραγωδίας στην περιοχή με τους πρώτους συγγενείς και φίλους που έφτασαν στον τόπο του δυστυχήματος.
Επί τρεις ημέρες τα συνεργεία από Θεσσαλονίκη και Αθήνα προσπαθούσαν να αποκολλήσουν τα βαγόνια, να καθαρίσουν τα συντρίμμια και ανασύρουν νεκρούς και τραυματίες.
Το δυστύχημα στον Δοξαρά σφράγισε για πάντα τους ελληνικούς σιδηροδρόμους και στάθηκε η αφορμή για την εφαρμογή νέων κανόνων ασφαλείας.
Ως προς το δικαστικό σκέλος, εναντίον των δύο σταθμαρχών και του ρυθμιστή κίνησης ασκήθηκαν κατηγορίες για ανθρωποκτονίες από αμέλεια και διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών και στη δίκη σε πρώτο βαθμό, που έγινε τον Νοέμβριο του 1972 στην Καρδίτσα, καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης από 3 έως 5 έτη. Οι ποινές δεν είχαν ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Στην τηλεφωνική επικοινωνία του σταθμάρχη Δοξαρά και του σταθμάρχη Ορφανών ανακύπτει αγεφύρωτη διαφωνία μεταξύ των δύο για το σημείο της διασταύρωσης. «Δεν μπορώ να κάνω ελιγμούς και παλινδρομήσεις στα Ορφανά, δεν χωράνε τα τρένα», φέρεται να είπε ο σταθμάρχης Ορφανών, σύμφωνα με την ΕΡΤ.
«Δεν μπορώ κανονιστικά να σταματήσω την υπερταχεία για να περιμένει την “πόστα” στον Δοξαρά και συνεπώς η διασταύρωση πρέπει να γίνει στα Ορφανά, πολλώ μάλλον που η υπερταχεία είναι καθυστερημένη», φέρεται να απάντησε ο σταθμάρχης Δοξαρά.
Τη διαφωνία τους κλήθηκε να επιλύσει ο ρυθμιστής κίνησης των τρένων από την Αθήνα.
Οι συνεννοήσεις μεταξύ των τριών υπαλλήλων του ΟΣΕ, δεν είχαν αποτέλεσμα, καθώς δεν υπήρχαν σύγχρονα συστήματα επικοινωνίας.
Αποτέλεσμα, τόσο το «Ακρόπολις Εξπρές» όσο και η πόστα πέρασαν κανονικά από το σταθμό του Δοξαρά και των Ορφανών αντίστοιχα με αποτέλεσμα να συγκρουστούν στη διαδρομή. Το ρολόι έγραφε 16:55. Ο χρόνος θα παγώσει για πάντα λίγο έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Δοξαρά.
Ένας βοσκός που βρισκόταν σε γειτονικό ύψωμα πρόλαβε να δει τα δύο τρένα να κινούνται από αντίθετες κατευθύνσεις πάνω στην ίδια μονή γραμμή, έτοιμα να συγκρουστούν. Έβγαλε την κάπα του και έκανε νόημα στους μηχανοδηγούς του «Ακρόπολις» να σταματήσουν πριν συμβεί το κακό. Αυτοί νομίζουν ότι τους χαιρετά και τον χαιρετούν κι αυτοί. Αυτό είναι και το τελευταίο πράγμα που πρόλαβαν να κάνουν. Το τελευταίο σινιάλο.
Από τη σύγκρουση που ήταν σφοδρή, καθώς το «Ακρόπολις Εξπρές» είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, τα τρία πρώτα βαγόνια της πόστας συνθλίβονται. 21 νεκροί και πολλοί βαριά τραυματίες έβαψαν με το αίμα τους την περιοχή και στη συνέχεια τα συντρίμμια τυλίχτηκαν στις φλόγες.
Σκηνές αρχαίας τραγωδίας στην περιοχή με τους πρώτους συγγενείς και φίλους που έφτασαν στον τόπο του δυστυχήματος.
Επί τρεις ημέρες τα συνεργεία από Θεσσαλονίκη και Αθήνα προσπαθούσαν να αποκολλήσουν τα βαγόνια, να καθαρίσουν τα συντρίμμια και ανασύρουν νεκρούς και τραυματίες.
Το δυστύχημα στον Δοξαρά σφράγισε για πάντα τους ελληνικούς σιδηροδρόμους και στάθηκε η αφορμή για την εφαρμογή νέων κανόνων ασφαλείας.
Ως προς το δικαστικό σκέλος, εναντίον των δύο σταθμαρχών και του ρυθμιστή κίνησης ασκήθηκαν κατηγορίες για ανθρωποκτονίες από αμέλεια και διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών και στη δίκη σε πρώτο βαθμό, που έγινε τον Νοέμβριο του 1972 στην Καρδίτσα, καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης από 3 έως 5 έτη. Οι ποινές δεν είχαν ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Τον Ιανουάριο του 1973 στο εφετείο στη Λάρισα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 ετών ο σταθμάρχης των Ορφανών ενώ οι άλλοι δύο κατηγορούμενοι αθωώθηκαν.
Το χρονικό με τα τραγικά γεγονότα εκείνης της ημέρας αποτυπώνονται στο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Γιώργου Τσακογιάννη «Δοξαράς: Το σιδηροδρομικό δυστύχημα».
Ένα προσκυνητάρι στην κορυφή ενός λόφου έξω από τον Δοξαρά, στέκεται όρθιο ακόμα για να θυμίζει την τραγωδία στους βοσκούς της περιοχής.
ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ:
https://www.caranddriver.g
https://www.newsit.gr
Το χρονικό με τα τραγικά γεγονότα εκείνης της ημέρας αποτυπώνονται στο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Γιώργου Τσακογιάννη «Δοξαράς: Το σιδηροδρομικό δυστύχημα».
Ένα προσκυνητάρι στην κορυφή ενός λόφου έξω από τον Δοξαρά, στέκεται όρθιο ακόμα για να θυμίζει την τραγωδία στους βοσκούς της περιοχής.
ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ:
https://www.caranddriver.g
https://www.newsit.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου