Το Ιπποκράτειο Υδροθεραπευτήριο ή αλλιώς τα μπάνια του Σκουνάκη στην Ακτή Αθηνάς Δηλαβέρη (στο Μικρολίμανο ανάμεσα στις ταβέρνες Σήφη και Δουράμπεη) ήταν ένα πρωτοποριακό για την εποχή του θεραπευτικό κέντρο που συνδύαζε την αναψυχή με τα οφέλη των θερμών λουτρών.
Δημιουργήθηκε από τον Σκουνάκη το 1928 και λειτούργησε αδιάκοπα έως το 1999 με μόνη ίσως διακοπή κάποια περίοδο κατά την διάρκεια της κατοχής. Την περίοδο που έκλεισαν ένα λουτρό κόστιζε 1.200 δραχμές και διαρκούσε 20 λεπτά. Τα μπάνια γίνονταν με συνταγή ιατρού!
Μην ξεχνάμε ότι την εποχή που δημιουργήθηκε, η θάλασσα έφτανε μπροστά από το θεραπευτήριο, δεν είχαν δημιουργηθεί ακόμα τα μπαζώματα του Δελφινάριου και του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και φυσικά το τεχνητό κανάλι που υπάρχει σήμερα μπροστά του. Όταν αργότερα έγιναν τα μπαζώματα αναγκάστηκε να βάλει σωλήνες πολύ μακριά για να μπορέσει να βρει θαλασσινό νερό.
Αυτή η εγγύτητα της θάλασσας είχε σαν αποτέλεσμα σωλήνες αναρρόφησης να καταλήγουν σε αυτήν από όπου αντλούνταν το νερό της θάλασσας, το οποίο στην συνέχεια αφού θερμαίνονταν κατέληγε σεατομικούς λουτήρες (μπανιέρες) τους οποίους νοίκιαζε ο ενδιαφερόμενος εξασφαλίζοντας την ατομικότητα του.
Παράλληλα ο Σκουνάκης ακριβώς δίπλα διατηρούσε την Ταβέρνα "ο Σήφης" (Χανιώτης στην καταγωγή) με αποτέλεσμα το ένα κατάστημα να λειτουργεί υποστηρίζοντας το άλλο. Η ταβέρνα λειτουργεί μέχρι σήμερα ενώ το υδροθεραπευτήριο όπως αναφέραμε έκλεισε στα τέλη της δεκαετίας του '90.
Τα μπάνια του Σκουνάκη ήταν πολύ γνωστά κυρίως για τους νεο-φαληριώτες οι οποίοι τα επισκέπτονταν τακτικότατα. Γενικά μιλάμε για μια εποχή που η υδροθεραπεία ήταν μόδα και ιατρική επιταγή. Μην ξεχνάμε ότι ήδη την εποχή εκείνη λειτουργούσαν τα ιαματικά λουτρά στα Μέθανα (από το 1906) στο Λουτράκι και στην Αιδηψό που το κτήριο των λουτρών Αγίων Αναργύρων ήταν έργο του Ερνέστο Τσίλλερ ενώ ήταν γνωστά και αυτά στα Θερμιά Κύθνου, της Υπάτης, της Κυλλήνης, τουΚαϊάφα, των Καμένων Βούρλων και σε πολλά άλλα μέρη. Κάποιες φορές η ύπαρξη λουτρών σε μια περιοχή σήμαινε αυτόματα και την ανάπτυξή της, το πέρασμα από την αφάνεια στα πρωτοσέλιδα
Έναρξη Λειτουργίας το 1962 για τα Ιαματικά Λουτρά Βουλιαγμένης
Επίσης πλήθος ιδιωτικών υδροθεραπευτηρίων διαφημίζονταν μέσω του ημερήσιου τύπου πιάνοντας τον παλμό της εποχής. Γνωστά ήταν τα λουτρά του Καρακατσάνη στο Κέντρο της Αθήνας (Βερανζέρου) όπου ήταν γνωστό μάλιστα και το περίφημο σκωτσέζικο ντους δηλαδή το πέρασμα από τα θερμά στα ψυχρά λουτρά.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΓΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΥΔΡΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ:
Στις 10 Ιουνίου του 1906 ο γηραιός τότε Δήμαρχος Πειραιώς Τρ. Μουτζόπουλος αναγγέλει μέσω του τύπου την δημιουργία Δημοτικού Υδροθεραπευτηρίου, καταθέτοντας μάλιστα και σχέδια που είχαν συνταχθεί από μηχανικούς του Δήμου πειραιώς, τα οποία είχε φροντίσει να αποστείλλει μάλιστα και στην Βιέννη για να ελεχθούν και να συμπληρωθούν ώστε το Δημοτικό αυτό κατάστημα να αποτελέσει πρώτυπο λειτουργίας στην Ελλάδα.
Μην ξεχνάμε ότι την εποχή που δημιουργήθηκε, η θάλασσα έφτανε μπροστά από το θεραπευτήριο, δεν είχαν δημιουργηθεί ακόμα τα μπαζώματα του Δελφινάριου και του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και φυσικά το τεχνητό κανάλι που υπάρχει σήμερα μπροστά του. Όταν αργότερα έγιναν τα μπαζώματα αναγκάστηκε να βάλει σωλήνες πολύ μακριά για να μπορέσει να βρει θαλασσινό νερό.
Αυτή η εγγύτητα της θάλασσας είχε σαν αποτέλεσμα σωλήνες αναρρόφησης να καταλήγουν σε αυτήν από όπου αντλούνταν το νερό της θάλασσας, το οποίο στην συνέχεια αφού θερμαίνονταν κατέληγε σεατομικούς λουτήρες (μπανιέρες) τους οποίους νοίκιαζε ο ενδιαφερόμενος εξασφαλίζοντας την ατομικότητα του.
Παράλληλα ο Σκουνάκης ακριβώς δίπλα διατηρούσε την Ταβέρνα "ο Σήφης" (Χανιώτης στην καταγωγή) με αποτέλεσμα το ένα κατάστημα να λειτουργεί υποστηρίζοντας το άλλο. Η ταβέρνα λειτουργεί μέχρι σήμερα ενώ το υδροθεραπευτήριο όπως αναφέραμε έκλεισε στα τέλη της δεκαετίας του '90.
Τα μπάνια του Σκουνάκη ήταν πολύ γνωστά κυρίως για τους νεο-φαληριώτες οι οποίοι τα επισκέπτονταν τακτικότατα. Γενικά μιλάμε για μια εποχή που η υδροθεραπεία ήταν μόδα και ιατρική επιταγή. Μην ξεχνάμε ότι ήδη την εποχή εκείνη λειτουργούσαν τα ιαματικά λουτρά στα Μέθανα (από το 1906) στο Λουτράκι και στην Αιδηψό που το κτήριο των λουτρών Αγίων Αναργύρων ήταν έργο του Ερνέστο Τσίλλερ ενώ ήταν γνωστά και αυτά στα Θερμιά Κύθνου, της Υπάτης, της Κυλλήνης, τουΚαϊάφα, των Καμένων Βούρλων και σε πολλά άλλα μέρη. Κάποιες φορές η ύπαρξη λουτρών σε μια περιοχή σήμαινε αυτόματα και την ανάπτυξή της, το πέρασμα από την αφάνεια στα πρωτοσέλιδα
Έναρξη Λειτουργίας το 1962 για τα Ιαματικά Λουτρά Βουλιαγμένης
Επίσης πλήθος ιδιωτικών υδροθεραπευτηρίων διαφημίζονταν μέσω του ημερήσιου τύπου πιάνοντας τον παλμό της εποχής. Γνωστά ήταν τα λουτρά του Καρακατσάνη στο Κέντρο της Αθήνας (Βερανζέρου) όπου ήταν γνωστό μάλιστα και το περίφημο σκωτσέζικο ντους δηλαδή το πέρασμα από τα θερμά στα ψυχρά λουτρά.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΓΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΥΔΡΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ:
Στις 10 Ιουνίου του 1906 ο γηραιός τότε Δήμαρχος Πειραιώς Τρ. Μουτζόπουλος αναγγέλει μέσω του τύπου την δημιουργία Δημοτικού Υδροθεραπευτηρίου, καταθέτοντας μάλιστα και σχέδια που είχαν συνταχθεί από μηχανικούς του Δήμου πειραιώς, τα οποία είχε φροντίσει να αποστείλλει μάλιστα και στην Βιέννη για να ελεχθούν και να συμπληρωθούν ώστε το Δημοτικό αυτό κατάστημα να αποτελέσει πρώτυπο λειτουργίας στην Ελλάδα.
Προανήγγειλε μάλιστα την έναρξη λειτουργίας του σε ένα μήνα, δηλαδή τον Ιούλιο του 1906. Θα αποτελείτο από δύο τμήματα ένα για θερμά λουτρά και ένα ψυχρολουσιών.
Το κτήριο θα κατασκευάζονταν σε ένα από τα οικόπεδα του Ζαννείου Νοσοκομείου και υπήρχε και η πρόβλεψη να χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες.
Το κτήριο θα κατασκευάζονταν σε ένα από τα οικόπεδα του Ζαννείου Νοσοκομείου και υπήρχε και η πρόβλεψη να χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες.
Μια τους εύπορους και μια για του άπορους των οποίων μάλιστα ο Δήμος θα κάλυπτε τα έξοδα των λουτρών τους. Στην συνέχεια βέβαια δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα και την τύχη των εξαγγελιών αυτών.
Στα "Πειραϊκά" Τομ. 2, Ιούνιος - Δεκέμβριος 2003 βρίσκουμε μια προφορική μαρτυρία του γιού του Σκουνάκη ο οποίος λέει για τα λουτρά:
"Τα λουτρά τα κληρονόμησα από τον πατέρα μου. Τα λουτρά αυτά λειτουργούνα από το 1928 και έχει περάσει πολύς κόσμος από εδώ που έχει βρει θεραπεία....
Στα "Πειραϊκά" Τομ. 2, Ιούνιος - Δεκέμβριος 2003 βρίσκουμε μια προφορική μαρτυρία του γιού του Σκουνάκη ο οποίος λέει για τα λουτρά:
"Τα λουτρά τα κληρονόμησα από τον πατέρα μου. Τα λουτρά αυτά λειτουργούνα από το 1928 και έχει περάσει πολύς κόσμος από εδώ που έχει βρει θεραπεία....
Ο πατέρας μου κατασκεύασε το οίκημα, το μισό από την αρχή ήταν ταβέρνα και το άλλο μισό λουτρά.
Στην πτέρυγα των λουτρών κατασκεύασε 10 διαφορετικά δωμάτια, σαν τα σημερινά λουτρά των σπιτιών αλλά αρκετά ευρύχωρα και σε κάθε δωμάτιο των λουτρών έχτισε με μπετόν από μια και σε δύο - τρία δωμάτια από δύο μπανιέρες.
Οι μπανιέρες είναι πολύ πιο μεγάλες από τις σημερινές γιατί έπρεπε να χωρούν αρκετό νερό στο οποίο ο πατέρας μου έριχνε τα χημικά παρασκευάσματα, ανάλογα βέβαια με τι είδους θεραπεία είχε συστήσει ο ιατρός.
Σε άλλους συνιστούσε λουτροθεραπεία Αιδηψού, σε άλλους Μεθάνων, σε άλλους Λουτρακίου.
Ο πατέρας μου εργαζότανε με τον Δαμβέργη, εκείνος του έφτιαχνε τα χημικά παρασκευάσματα τα οποία τα έβαζε σε κάτι μπουκάλια.
Αυτά τα χημικά παρασκευάσματα ήταν τα συστατικά από διάφορες λουτροπηγές από τα Μέθανα, από την Αιδηψό, από το Λουτράκι, από όλα αυτά τα μέρη. Τα έφερνε σε μπουκάλια και τα ρίχναμε σε θαλασσινό νερό το οποίο το ζεσταίναμε γύρω στους 40 βαθμούς, ίσως και παραπάνω".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου