Την μέγιστη δυνατή παγκόσμια προβολή εξασφαλίζουν οι επικυρίαρχοι στον καρνάβαλο με το όνομα «Μουνάκι-Λουκάνικο».
Αυτή την φορά δίπλα στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Αποικιών του πλανήτη.
Με ψεύτικο στήθος, ψεύτικο όνομα, ψεύτικα μαλλιά κι αληθινό μούσι το σύστημα μπορεί να βάλει στην κορυφή της επικαιρότητας και δίπλα στους κορυφαίους της εξουσίας ακόμα και τον Κοντσίτο.
Mπορεί να τον καταστήσει καλλιτεχνικό εκπρόσωπο μίας χώρας όπως η Αυστρία.
Μπορεί να τον επιβάλλει νικητή στην Eurovision ως …«γυναίκα» ερμηνεύτρια .
Μπορεί να υποχρεώσει την Ευρωπαική Ένωση να επιτρέψει και να διοργανώσει συναυλία μπροστά στα γραφεία της, ώστε να μάθει ΚΑΘΕ Ευρωπαίος ότι και η Ε.Ε στηρίζει το στυλιστικό έκτρωμα της Νέας Τάξεως.
Τέλος μπορεί να υποχρεώσει ακόμα και τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ να φωτογραφηθεί και να δώσει συνέντευξη δίπλα στο συγκεκριμένο καρναβάλι, ώστε η φήμη και το «μήνυμα» του Κοντσίτου να φτάσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Πέρα από την διαφήμιση της ομοφυλοφιλίας, που δεν απαιτεί μούσι και ψεύτικο στήθος για να προβληθεί, βασικός στόχος του συγκεκριμένου ασύνδετου συνδυασμού ήταν η αποδόμηση σε παγκόσμιο επίπεδο της εικόνας του άντρα και του ανδρισμού.
Να μπει στο μυαλό των γυναικών ότι ακόμα και το μούσι, ως ανδρικό χαρακτηριστικό και σύμβολο, δεν εξασφαλίζει πλέον συγκεκριμένη σεξουαλική κατεύθυνση, κάτι που θα τις κάνει πιο διστακτικές και λιγότερο διαθέσιμες, ακόμα και στους πιο αρρενωπούς.
Ολοένα και πιο συχνά αναρωτιούνται οι γυναίκες για το που χάθηκαν οι άντρες.
Υποτίθεται η προβολή του καρνάβαλου έχει σκοπό να στείλει μήνυμα κατά του ρατσισμού.
Στην πραγματικότητα η επιλογή του συγκεκριμένου ανθρώπου ήταν γνήσιο προϊόν καθαρού ρατσισμού.
Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ποια θα ήταν η τύχη ενός τραγουδιστή, με την εμφάνιση του Μάρκου Σεφερλή με γυναικεία ρούχα.
Δεν θα του επέτρεπαν ούτε να πλησιάσει στο θέατρο, που διοργανώνεται η Eurovision για να μην χαλάσει το …concept.
Τον Κοντσίτο, τον παρουσίασαν ως γυναίκα με μούσι, και ΟΧΙ ως άντρα ντυμένο αποτυχημένο καρναβάλι.
Το έκαναν με τόσο καλά προσποιημένη σοβαρότητα, λες και παρουσίαζαν κάποια …αξιόλογη προσωπικότητα.
Οι προσεκτικά επιλεγμένες αποστολές που μπήκαν στον χώρο της Eurovision και οι προσεκτικά επιλεγμένοι εκφωνητές των εθνικών τηλεοπτικών δικτύων …στάθηκαν σοβαρότατοι και δήθεν …έκπληκτοι, εμπρός στο …«ταλέντο του Κοντσίτου» και δεν διανοήθηκαν να λυθούν από τα γέλια με το κωμικτραγικό της εμφανίσεώς του.
Άραγε οι ίδιοι …«αντιρατσιστές», που δεν γέλασαν με τον καρνάβαλο Κοντσίτο, θα επέτρεπαν ποτέ στη Susan Boyle ή τον Paul Potts να βγουν να τραγουδήσουν στη Eurovision;
Βλέπετε ο ρατσισμός που αντιμετωπίζουν οι μη εμφανίσιμοι από τα ΜΜΕ του συστήματος, δεν θεωρείται ρατσισμός αλλά αυτονόητη επιλογή για το συμφέρον της τηλεθεάσεως.
Μπορείτε να φανταστείτε κάποιον από τα σκουλήκια-καναλάρχες των ΜΜΕ να θυσίαζε μερικές μονάδες από την AGB, για να στείλει …αντιρατσιστικό μήνυμα;
Ακόμα και τις ειδήσεις πρέπει να τις εκφωνούν μοντέλα που «γράφουν» τέλεια στην κάμερα.
Αν δεν έχουν πρόχειρα μοντέλα αναλαμβάνει η …Λαμπίρη και η Μελέτη επιδεικνύοντας τις …«ματάρες» τους.
Εκεί που μετρούν τα μηχανάκια της AGB τελειώνει ο αντιρατσισμός και οι περιττοί συναισθηματισμοί .
Εκτός κι αν έρθει άλλη εντολή από τους επικυριάρχους.
Εκτός κι αν τα νούμερα ενός freak show αναμένονται υψηλότερα από αυτά που μπορεί να φέρει η συνέντευξη μίας γλάστρας.
Όποτε οι άσχημοι βρουν διέξοδο προς την δημοσιότητα, τους αντιμετωπίζουν ως καημένα πλάσματα, αδικημένα από την φύση, ως άτομα με σύνδρομο Down κι ως άτομα με ειδικές ανάγκες, που παρά το πρόβλημά τους …τραγουδούν (τα κακόμοιρα) πολύ όμορφα.
Χαρακτηριστική απαξιωτική αντιμετώπιση τέτοιων ανθρώπων δείτε εδώ:
ΣΙΓΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου