Ο αθλητής Μίλων ο Κροτωνιάτης

Δεν υπάρχει ίσως άλλος αρχαίος Έλληνας αθλητής με μεγαλύτερη και διαρκέστερη φήμη από τον Μίλωνα τον παλαιστή, ο οποίος καταγόταν από τον Κρότωνα. 

Υπήρξε νικητής 31 φορές στους τέσσερις κύριους αθλητικούς αγώνες της αρχαίας Ελλάδας. 

Στους ολυμπιακούς αγώνες νίκησε 6 φορές κατά το χρονικό διάστημα ανάμεσα στο 540 και το 516, αλλά ηττήθηκε στην έβδομη απόπειρά του (Παυσανίας 6.14.2-8). 

Η έβδομη ολυμπιακή νίκη χάθηκε από τον συμπατριώτη του παλαιστή Τιμασίθεο, ο οποίος κινούνταν συνεχώς κατά τη διάρκεια του αγώνα, με αποτέλεσμα να μη μπορεί ο Μίλωνας να τον πιάσει με καμία λαβή. 

Το διαρκές «κυνηγητό» μέσα στην παλαίστρα εξουθένωσε τον υπεραθλητή και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Εκτός από ολυμπιονίκης, ο Μίλων ήταν και περιοδονίκης, κατείχε δηλαδή τον τίτλο του νικητή πάνω από τριάντα φορές σε συγκεκριμένο κύκλο αγώνων, όπως τα Ίσθμια, τα Πύθια και τα Νέμεα.... 

 

Ο υπεραθλητής είχε καταφέρει από νεαρή ηλικία να αυξήσει τη σωματική του δύναμη με τη μέθοδο της προοδευτικής επιβάρυνσης, την οποία ανακάλυψε σχεδόν κατά λάθος. 

  

Στις προπονήσεις του, μεταξύ των άλλων ασκήσεων, συνήθιζε να σηκώνει στους ώμους του ένα μικρό μοσχαράκι και να περπατάει μια συγκεκριμένη απόσταση φορτωμένος. 

Το ζώο μεγάλωνε και έτσι αυξάνονταν το βάρος που κουβαλούσε ο Μίλων, με αποτέλεσμα να καλλιεργήσει τη δύναμη που του χάρισε πολλούς τίτλους σε αγώνες και μια φήμη που αγγίζει τα όρια του θρύλου.

Ο Αριστοτέλης σε γραπτά του τον έχει παραλληλίσει με τον Ηρακλή, κάνοντας τον μύθο γύρω από το όνομά του ακόμα μεγαλύτερο.

Σύμφωνα με τους μελετητές, ο Μίλων συνήθιζε να δένει ένα σκοινί γύρω από το μέτωπό του σαν κορδέλα και ύστερα κρατούσε την αναπνοή του και φούσκωνε τις φλέβες του με αποτέλεσμα να ασκεί τόση δύναμη που κατάφερνε να σπάσει το σκοινί. 

Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο αποδείκνυε τη δύναμή του, ήταν ότι κρατούσε στην κλειστή παλάμη του ένα ρόδι χωρίς να το σφίγγει ή να το σπάει, αλλά και χωρίς κανείς να καταφέρνει να του το πάρει από το χέρι. 

Ωστόσο, αρκετοί υποστηρίζουν πως η συγκεκριμένη πράξη ανήκει στη σφαίρα του μύθου και προέρχεται από ένα άγαλμα στο οποίο φαίνεται ο ίδιος ο Μίλων να δίνει ένα φρούτο στη θεά Ήρα. 

Σύμφωνα με τον Παυσανία ο αθλητής κάποτε άλειψε ένα δίσκο με λάδι, στάθηκε επάνω και προκάλεσε άλλους αθλητές, αλλά και θεατές των αγώνων, να τον μετακινήσουν χωρίς κανένας να τα καταφέρει.

 Έχει αναφερθεί επίσης ότι ο Μίλωνας κουβάλησε ο ίδιος ένα άγαλμά του στα χέρια για μεγάλη απόσταση. 

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει πως ο Μίλων πρωτοστάτησε σε μια μάχη των συμπατριωτών του εναντίον των πολιτών της Σύβαρης.

Ο αθλητής υπερασπίστηκε τους Κροτωνιάτες με δύναμη και ορμή, κρατώντας ένα ρόπαλο και ανάγκασε τους αντιπάλους να τραπούν σε φυγή.

 Ακόμα και η διατροφή του αθλητή ήταν εντυπωσιακή. 

Οι μελετητές υπολογίζουν ότι κατανάλωνε καθημερινά 9-10 κιλά κρέας, 9-10 κιλά ψωμί και 10 λίτρα κρασί, αγγίζοντας τις 20.000 θερμίδες ημερησίως. 

Ακόμα κι αν το «διαιτολόγιο» του Μίλωνα δεν είναι απολύτως αληθές, το σίγουρο είναι ότι χρειαζόταν μεγάλες ποσότητες τροφής για να συντηρείται

Η εξαιρετική του δύναμη υπήρξε το αντικείμενο πολλών ανεκδότων, τα οποία συγκέντρωσε ο Παυσανίας.

 Ένα από αυτά τα ανέκδοτα διασώζει και ο Αθήναιος (10.421 f) στηριγμένος στον Φύλαρχο. 

Σύμφωνα με τον Φύλαρχο ο Μίλων έφαγε έναν ολόκληρο τετράχρονο ταύρο μπροστά στο βωμό του Δία, αφού τον κουβάλησε στους ώμους του μέσα από τα πλήθη στην Ολυμπία και τον έσφαξε. 

Γι’ αυτό και ο ποιητής Δωριεύς έγραψε γι’ αυτόν ένα επίγραμμα. Αυτός ο Δωριεύς μπορεί να ταυτίζεται με κάποιο πρόσωπο που αναφέρεται σε επίγραμμα του Λεωνίδα από τον Τάραντα (6.305). Ο Λεωνίδας υπήρξε σύγχρονος του Φυλάρχου, οπότε η ταύτιση αποτελεί ελκυστική πιθανότητα.

Τέτοιος ήταν ο Μίλων,

 όταν από τη γη σήκωσε το βάρος

τετράχρονου δαμαλιού στο γεύμα του Δία.

Στους ώμους του το πελώριο θεριό 

σαν να ήταν αρνί νεαρό

το κουβάλησε ανάλαφρα, 

διασχίζοντας όλο το πανηγύρι.

Αυτό ήταν κάτι το θαυμαστό, 

μα ακόμη θαμαστότερο

ήταν αυτό που συνέβη, ξένε, 

μπροστά στον βωμό της Πίσας.

Γιατί το βόδι το δίχως ζυγό, 

που το κουβάλησε σαν σε πομπή, 

το έκοψε

σε κομμάτια κρέας 

κι ύστερα μόνος του το έφαγε ολόκληρο.

Το γεύμα του Δία που αναφέρεται στον δεύτερο στίχο πραγματοποιούνταν το απόγευμα της πέμπτης ημέρας των αγώνων και αποσκοπούσε στη διασκέδαση των νικητών. 

 Ο βωμός της Πίσας στον έκτο στίχο ήταν ο βωμός του Διός που απείχε λίγο-πολύ ίση απόσταση από το Ηραίο και το Πελόπιο. Τέλος η αναφορά στο βόδι, το οποίο ο Μίλων κουβαλά στον ώμο, σχετίζεται με το γεγονός ότι οι νικητές της Ολυμπίας αναμενόταν να κάνουν μια ευχαριστήρια προσφορά στον Δία. 

τοῖος ἔην Μίλων͵ ὅτ΄ ἀπὸ χθονὸς ἤρατο βρῖθος͵ 

τετραετῆ δαμάλην ἐν Διὸς εἰλαπίναις͵ 

ὤμοις δὲ κτῆνος τὸ πελώριον ὡς νέον ἄρνα 

ἤνεγκεν δι΄ ὅλης κοῦφα πανηγύρεως. 

καὶ θάμβος μέν͵ ἀτὰρ τοῦδε πλέον ἤνυσε θαῦμα 

πρόσθεν Πισαίου͵ ξεῖνε͵ θυηπολίου· 

ὃν γὰρ ἐπόμπευσεν βοῦν ἄζυγον͵ εἰς κρέα τόνδε 

κόψας πάντα κατ΄ οὖν μοῦνος ἐδαίσατο

Το άδοξο τέλος του Μίλωνα 

Όπως απέδειξε η ιστορία, ακόμα και οι υπεραθλητές σαν τον Μίλωνα δεν ήταν ανίκητοι. 

Ο θάνατος του σύμφωνα με τον Στράβωνα και τον Παυσανία, ήταν ξαφνικός και αναπάντεχος. 

Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στο δάσος ανακάλυψε έναν κορμό ο οποίος ήταν γεμάτος με σφήνες, προφανώς από κάποιους ξυλουργούς, που προσπαθούσαν να τον κόψουν στα δύο.

 Ο Μίλων θέλοντας να δοκιμάσει τις δυνάμεις του για μια ακόμα φορά, έβαλε τα χέρια του στη σχισμή για να ολοκληρώσει το έργο των ξυλουργών. 

Εκείνη τη στιγμή υποχώρησαν οι σφήνες και ο Μίλων παγιδεύτηκε στο άνοιγμα χωρίς να μπορεί να μετακινηθεί με αποτέλεσμα να τον κατασπαράξουν τα άγρια θηρία. 

Παρόλο που ο θάνατός του απέδειξε ότι κανείς δεν είναι άτρωτος, ο μύθος γύρω από το όνομα του Μίλωνα έγινε ακόμα μεγαλύτερος.

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

mixanitouxronou.gr

heterophoton.blogspot.gr