«Ού πάσα σάρξ ή αυτή σάρξ…και σώματα επουράνια και σώματα επίγεια, άλλ’ ετέρα μέν ή των ουρανίων δόξα , ετέρα δε ή των επιγείων»
Οι υπό των Ατλάντων δημιουργημένοι άνθρωποι δεν έχουν Επίφυση και έτσι δεν έχουν και πνευματικό εαυτό.
Δεν έχουν δηλαδή ιδεατό σώμα.
Υπόκεινται κάτω από τους νόμους του χώρου και έχουν σύμφωνα με τον Πλάτωνα,
« Τα τρίγωνα τους φτιαγμένα από την αρχή με ικανότητα ζωής μέχρι ένα ορισμένο χρονικό όριο» . Δηλαδή όπως όλων των όντων του φυτικού και ζωικού βασιλείου. Αποσυντίθενται από εξ’ όν συνετέθησαν.
¨Ο Πλάτωνας λέει στην «Πολιτεία» του. « …αλλά ό Θεός όταν σας έπλαττεν , ανέμιξεν χρυσόν μέσα είς τά συστατικά εκείνων πού ήταν ικανοί να κυβερνούν τους άλλους…αργυρόν είς τους πολεμιστάς , σίδηρον δε και χαλκόν είς τους γεωργούς και τους τεχνίτες»
Πρώτος άνθρωπος είναι αυτός πού δημιουργήθηκε στον Σείριο, ό θεϊκός.
Από αυτόν προήρθαν τέκνα , «…πρότερος του σπέρματος ο άνθρωπος» έλεγε ο Αριστοτέλης, θεϊκής προέλευσης, δηλαδή γήινα με θεϊκό σπέρμα.
Τά τρίγωνα του ανθρώπου πού έχουν θεϊκό σπέρμα διαθέτουν τρία οργανωτικά κέντρα.
Το πνευματικό, το συγκινησιακό και το κινητικό – γήινο.
Στο πνευματικό κέντρο – ‘ήλιο, πού εδρεύει στην Επίφυση, έχουμε την απευθείας από τον Θεό πνευματική επαφή.
Στο συγκινησιακό κέντρο – ήλιο, πού εδρεύει στην καρδιά , έχουμε την επαφή με τους Ολύμπιους του Σείριου, πού κωδικοποιείται μέσα από τον μύθο για την διάσωση της καρδιάς του Διονύσου από ΄την θεά Αθηνά μετά το ξέσχισμά του από τους Τιτάνες, και πού αποτελεί το αστρικό μας όχημα επαφής με το πνευματικό μας πρότυπο.
Το τρίτο κέντρο – ήλιος, είναι το γήινο κινητικό μέρος πού έχει σχέση και με την ερωτική διέγερση σαν μέσον πολλαπλασιασμού και διαιώνισης του είδους, και εδρεύει στην σπονδυλική στήλη .
Ο άλλος άνθρωπος, ο γήινος, ήταν εξέλιξη του΄ ανθρωποειδούς μέσω επεμβάσεως πού του δόθηκε λίγο πύρ πού εκλάπει από τον Άτλαντα Προμηθέα .
Αυτός , ενώ διέθετε μόνο κινητικό – γήϊνο κέντρο , μετά την παρέμβαση πού δέχθηκε , πλησίασε μετά βίας με μικρή ενεργοποίηση τά άλλα δύο κέντρα.
Έτσι, πάνω στον πλανήτη έχουμε δύο τύπους έλλογων ανθρώπων.
Αυτόν με την Τρισυπόστατη και Τρισήλιο ύπαρξη, του εκ θεϊκού σπέρματος προερχόμενο άνθρωπο, τον πνευματικό και ευαίσθητο , δηλαδή αυτόν πού ΄’έχει την ικανότητα διείσδυσης στην ουσία άρα τον ενσυνείδητο .
Σε αυτό ανήκει ό Έλληνας ό οποίος διαθέτει εγχάρακτο DNA και είναι αθάνατος.
Και ό άλλος , ο εφήμερος και θνητός, τον οποίο χαρακτηρίζει το ένστικτο του DNA του, και ό οποίος είναι υποκριτής και η ευαισθησία του άγετε από της υποκάτω του διαφράγματος του στήθους ορέξεις.
Υπόκειται δε στους νόμους του περιορισμού πού σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο «Όσοι δε εξ έργων νόμου εισίν , υπό κατάραν είσι» Σε αυτόν τον τύπο ανήκουν οί Εβραίοι.
Γι αυτό και ο πόλεμος είναι ανάμεσα τους πολύ αρχαίος , «αλλά ώσπερ τότε ό κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα , ούτω και νύν» , επειδή « εί δε Πνεύματι άγεσθε ούκ έστε υπό νόμον».
Μάλιστα, ο Bernard Lazare σαν Εβραίος και ό ίδιος , ξέροντας την βιοσύστασή τής φυλής του προφανώς, εξομολογείται στο βιβλίο του «Αντιεβραϊσμός» , « Δεν πιστεύουν στην μέλλουσα ζωή…το είναι τερματιζόταν μαζί με την ζωή …μη διαθέτοντας παρά ένα περιορισμένο αριθμό ετών πού του δόθηκαν, ό εβραίος ήθελε να τά απολαύσει…και αναζητούσε …απολαύσεις υλικές …καθώς ο παράδεισος δεν υπήρχε δεν μπορούσε να προσδοκά από τον Θεό παρά απτά αγαθά…ο Γιαχβέ του είχε δώσει έναν ορισμένο αριθμό ετών πάνω στην Γή …και απαιτούσε από τον Κύριό του θετικά πλεονεκτήματα…Μετά τον Γιαχβέ , δεν πίστευαν παρά μόνο στο εγώ».
Κατά τον Ησίοδο , τα πέντε γένη αντιπαραθέτοντας τά μέταλλα, υποδηλώνουν την πτώση της αξίας των ανθρώπινων . Αποκωδικοποιώντας το μήνυμα, θα λέγαμε πώς, το πρώτο , το Χρυσό γένος, ήταν αυτό πού υπήρχε και υπάρχει αποτελούμενο από Πνευματικά όντα.
Βρίσκονται στην σφαίρα της Ιδεατής Θεϊκής Ύπαρξης και από αυτά προήρθαν οί Ολύμπιοι θεοί, το Ασημένιο Γένος, σαν ιδεατές μορφές του κόσμου.
Αντίγραφό τους είναι ο άνθρωπος πού δημιούργησαν στον Σείριο και αποτελεί το γένος των Ηρώων.
Από το Ασημένιο γένος προέρχοντο καί οί Άτλαντες πού ήρθαν στην Γή και δημιούργησαν το πλαστό Χάλκινο γένος και χάλασαν την συμπαντική εξελικτική αρμονία.
Αυτό το γεγονός , μέσα από τά μνημικά αρχεία των γνώσεων έχει περάσει και στις θρησκείες με την έννοια της αποστασίας του αρχαγγέλου Εωσφόρου και του τάγματός του σαν ανταρσία προς τον Θεό.
Από τον Σείριο εστάλησαν στην Γή οί Διογένης ήρωες για να αποκαταστήσουν τά πράγματα και να κάνουν εκκαθαρίσεις.
Ήταν όμως ήδη αργά γιατί είχαν γίνει πολλές προσμίξεις ακόμα και μεταξύ των Ατλάντων και των γήινων με αποτέλεσμα οί πρώτοι να χάσουν την θετικότητα τους .
Ακόμα περισσότερες προσμίξεις μεταξύ και άλλων όντων , ανθρωποειδών αλλά και ζώων ακόμα, είχαμε την κατάληξη να βρισκόμαστε σήμερα στο Σιδερένιο γένος , αυτό για το οποίο ό Ησίοδος έλεγε , μακάρι να μην είχα γεννηθεί ποτέ .
Από μυστικές γνώσεις μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε τά παραπάνω, με την αστρολογική ισορροπία του σύμπαντος στον αστερισμό του Κριού με αντίποδα τον Ζυγό.
Όταν η Συμπαντική κλεψύδρα ισορροπούσε στην ζυγαριά , «…μια πολυπράγμων φύση , που ορίζει την ύπαρξη και την βούλησή της , κινήθηκε από το αίσθημα μιας σφοδρής επιθυμίας…. Έτσι η ψυχή δημιούργησε τον αισθητό κόσμο κατά μίμηση του Νοητού». Με την διαταραχή αυτής της ισορροπίας , τά πάντα άρχισαν να εμφανίζονται μέσα στον χρόνο « ό Ηρακλής –Χρόνος, γέννησε ένα αυγό που από την τριβή έσπασε στα δύο , όπου το πάνω μέρος έγινε ο Ουρανός και το κάτω η Γη .
Στην μέση φάνηκε ο Φάνης – Διόνυσος ο περιέχων τα σπέρματα όλων» .
Ό χρόνος κάνει την εμφάνισή του στον αστερισμό τού Ταύρου , εκεί βρίσκονται οι κόρες του Άτλαντα Πλειάδες, αλλά και οί Υάδες πού λαϊκά ονομάζονται και γουρούνες και συνδέονται με τά ύδατα πού, «σύμφωνα με τον Ορφέα , τα ύδατα υπήρξαν η αρχή των πάντων , από τα οποία έγινε η λάσπη και από αυτήν έγινε ένας δράκος με ένα κεφάλι λέοντα και ένα ταύρου».
Όμως όπως είπαμε και πιο πάνω ο Φάνης – Διόνυσος αντιπροσωπεύει τον Σείριο , έτσι, όταν ο μύθος λέει πώς ο Δίας είχε ραμμένο στον μηρό του τον Διόνυσο, υπονοεί με την λέξη «Μηρός» το άστρο – Ήλιο του αστερισμού του Κυνός, σαν πύλη εισόδου του Πρωταρχικού Φωτός, γιατί σε αντιπαράθεση με τά γήινα δεδομένα, ιατρικά έχει αποκαλυφθεί πώς στον μηρό έχει την έδρα του μέσα από επτά μυοκυψέλες το αρχέγονο μητρικό κύτταρο .
Από τις Υάδες ήρθαν τά «ύδατα», ό Διόνυσος με την επωνυμία «Ύης», τά περιέχοντα τά σπέρματα όλων των ειδών στην γή , δηλαδή έχουμε την χρήση από τους 72 Τιτάνες - Άτλαντες της Διονυσιακής ενέργειας την διάμεσων τού αστερισμού του Καρκίνου προερχόμενης, αστρική περιοχή όπου συνδέεται χρονολογικά και η καταβύθιση της Ατλαντίδος όπως θα δούμε πιο κάτω, πού κωδικοποιείται μέσα από ΄τον μύθο τής πτώσεως τού ουράνιου Διονύσου στον γήινο χώρο, δηλαδή του μέρους του πυρός στο οποίο είχαν πρόσβαση μέσω της Στύγας, με αποτέλεσμα το κομμάτιασμά του.
Έχουμε δηλαδή την είσοδο από τον Καρκίνο της εμψύχωσης μέσω του «ολίγου πύρός» του ψεύτικου Προμηθεικού γένους.
Το γένος αυτό το χαρακτηρίζει το ένστικτο του DNA του, ενώ του ουράνιου ανθρώπου , το εγχάρακτο τού DNA του.
Το ατλάντιο γένος, της ύλης , εκφράζετε με την ενστικτώδη σκέψη την υποκάτω του Διαφράγματος , από τον εγκέφαλο της κοιλιάς, ενώ του ουράνιου σκεπτόμενου και πνευματικού, από τον εγκέφαλο της κεφαλής {ισορροπία Κριού} μέσω της Επίφυσης.
Η εμφάνιση τού έκ τού Σείριου ανθρώπου μεταφέρεται μέσα από τον μύθο των Διόσκουρων, των δίδυμων αδελφών
πού ο Πολυδεύκης είναι αθάνατος και ο Κάστωρ θνητός. Πρόκειται για τά δύο σώματα , το υλικό και το πνευματικό πού είπαμε πιο πάνω Το νοητό σώμα δημιουργείται μέσα στα δυναμικά πεδία του
Ο Διόνυσος πάνω σε έναν ένστικτο ιαγουάρο υποδηλώνει τον Σείριο – πόλο του Σύμπαντος από όπου διέρχεται στον χώρο η δημιουργός ενέργεια- Πνεύμα, η από του Διός Θεού προερχόμενη πού μορφοποιεί την στοιχειώδη {‘ένστικτη} ύλη{ιαγουάρος} και κοσμείται το πάν. Σείριου , ο ψυχισμός του Διονύσου,ο αισθητός, πού είναι η εμψυχοθήσα ύλη , είναι ό σωματικός γήινος.
Ο μύθος λέει, πώς οι Τιτάνες έβρασαν τά κομμάτια του Διονύσου Ζαγρέως σε έναν λέβητα, τον ίδιο πού χρησιμοποιεί και η ατλαντικής καταγωγής μάγισσα Μήδεια κόρη του Αιήτη όπως και ή αδελφή του ή μάγισσα Κίρκη, για να ξανανιώσει τον τεμαχισμένο Πελία. Δηλαδή οι Άτλαντες έχοντας την γνώση δημιούργησαν το μεταλλαγμένο πλαστό γένος, αλλά η θεά Αθηνά- Σοφία τού Πνεύματος τού Διός, έσωσε την καρδιά του διαμελισμένου Διονύσου από την οποία ο Δίας τον ξαναδημιουργεί ουράνιο,
Έτσι έχουμε τον τρείς φορές γεννημένο Διόνυσο.
Τόν έκ τής Σεμέλης γήινο σωματικό, τόν έκ τού μηρού τού Διός , δηλαδή είς στον Σείριο αναγεννημένο, και τέλος τον ουράνιο ξαναδημιουργημένο από την καρδιά του πού έσωσε ή θεά Αθηνά. Δηλαδή, στην πρώτη φάση έχουμε το θνητό γένος όπως όλα τά είδη πάνω στον πλανήτη.
Στην δεύτερη φάση έχουμε τον δημιουργημένο μέσα στο πλανητικό σύστημα του Σείριου από τούς θεούς με πνευματική υπόσταση.
Στην τρίτη έχουμε την επιστροφή στον κόσμο των αθανάτων με το ουράνιο σώμα τους, όλων όσων από τους γήινους ανήκουν στην κατηγορία των εχόντων θεϊκό σπέρμα.
Όσοι δηλαδή δημιουργήθηκαν από την θεά Αθηνά πού τους σώζει την καρδιά.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου