Nan Madol, η μυστηριώδης αρχαία πόλη της Μικρονησίας, «η Βενετία του Ειρηνικού», που τειχίσθηκε μαγικά, όπως η Θήβα! Εκτίσθη από Έλληνες το 300 π.Χ.;
Πήγε ο Οδυσσέας έως εκεί;
Οι Μινωίτες, οι Άτλαντες;
Του Γιώργου Λεκάκη:
Η Nan Madol (Soun Nan-leng - Ύφαλος του Ουρανού), είναι μια αρχαία πόλις κτισμένη στην κορυφή ενός κοραλλιογενή υφάλου στην Μικρονησία.
Θεωρείται ότι είναι η μόνη αρχαία πόλις που εκτίσθη ποτέ επάνω σε κοραλλιογενή ύφαλο, επάνω σε περισσότερα από 100… τεχνητά νησιά, τα οποία συνδέονται με δίκτυο καναλιών! – γι’ αυτό και αποκαλείται «Η Βενετία του Ειρηνικού».
Αλλά αυτό είναι μόνον η αρχή της συναρπαστικής της ιστορίας…
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει καταλάβει πώς οι άνθρωποι που ζούσαν εδώ ήταν σε θέση να την κατασκευάσουν, ποια εργαλεία χρησιμοποίησαν για να το κάνουν, από πού πήραν την πέτρα (αν και ο βασάλτης απεδείχθη ότι ελήφθη από ένα ηφαίστειο, στην αντίθετη πλευρά της νήσου), ή ακόμα και πώς μπόρεσαν να ανυψώσουν τις πέτρινες κολώνες που χρησιμοποίησαν, για να φτιάξουν τα τείχη..
Το νησί Πονπέι / Pohnpei διαχωρίσθηκε από το κύριο νησί, Temwen (= τεμνόμενο; Όπως οι Τομείς του θρακικού Πόντου;), τον 1ο - 2ο αιώνα μ.Χ.
Η ανθρώπινη δραστηριότητα αρχίζει εδώ γύρω στο 80-200 μ.Χ. Τον 8ο - 9οαιώνα ξεκίνησε η κατασκευή των τεχνητών νησίδων και της πόλεως.
Αλλά η μεγαλιθική αρχιτεκτονική της ξεκίνησε το 1180-1200.
Η πόλις ήταν η τελετουργική και πολιτική έδρα της Δυναστείας Saudeleur.
Εδώ διέμεναν 25.000 κάτοικοι.
Παλαιότερα έλεγαν ότι οικοδόμοι από το αρχαίο Leluh στο Kosrae (που επίσης αποτελείται από τεράστια πέτρινα κτήρια) μετανάστευσαν στο Pohnpei, όπου χρησιμοποίησαν τις ικανότητες και την εμπειρία τους για να κτίσουν το ακόμα πιο εντυπωσιακό συγκρότημα, την Nan (= ναυν;) Madol.
Αλλά η χρονολόγηση με ραδιο-άνθρακα δείχνει ότι η Nan Madol προηγείται του Leluh…
Η τοπική παράδοση (των Pohnpeian) λέει ότι η Nan Madol εκτίσθη από τους δίδυμους μάγους Ολίσιπα / Olisihpa (= Οδυσσέα;) και Ολόσοφα / Olosopha, οι οποίοι χρησιμοποίησαν έναν ιπτάμενο δράκο για σηκώσουν τις τεράστιες πέτρες!
Αυτοί κατέφθασαν από την Δύση, από το μυθικό Δυτικό Katau ή Kanamwayso, επάνω σε ένα μεγάλο κανώ, αναζητώντας ένα μέρος για να κτίσουν έναν βωμό, ώστε να μπορέσουν να λατρεύουν τον Nahnisohn Sahpw (= σοφό;), θεό της γεωργίας. Μετά από αρκετές αποτυχίες, οι δύο αδελφοί έκτισαν ένα θυσιαστήριο στο νησί Temwen, όπου εκτελούσαν τα τελετουργικά τους.
Οι αδελφοί αφαιρούσαν τις τεράστιες πέτρες με την βοήθεια ενός ιπτάμενου δράκου.
Όταν ο Ολίσιπα πέθανε από γηρατειά, ο Ολόσοφα έγινε ο πρώτος Saudeleur.
Νυμφεύτηκε μια εντόπια και έφερε 12 γενεές, παράγοντας 16 άλλους Σαουδελώρους ηγέτες Dipwilap («Μεγάλους»).
Οι ιδρυτές της δυναστείας κυβερνούσαν ευγενικά. Η βασιλεία τους ετελείωσε με την εισβολή του Isokelekel, ο οποίος κατοικούσε επίσης στο Nan Madol.
Μόνο μοναδικός ακρογωνιαίος λίθος του Nandowas, του βασιλικού νεκροταφείου, υπολογίζεται ότι ζυγίζει 50 τόνους!
Όλες οι πέτρες που μεταφέρθηκαν στην περιοχή υπολογίζονται σε 750.000 μετρικούς τόνους.
Ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα για ανθρώπους που δεν είχαν… τροχαλίες, μοχλούς και μέταλλα.
Η ίδια η πόλις προοριζόταν για να φιλοξενήσει μόνον 500 – 1.000 άτομα.
Ήταν τόπος διαμονής για τους αρχηγούς, τους ευγενείς και τους κυβερνώντες.
Οι απλοί άνθρωποι, αναγκάσθηκαν να ζουν έτσι ώστε, να μπορούν πάντα να παρακολουθούνται! Πάντως το ιδιαίτερα διαστρωματωμένο κοινωνικό σύστημα στο Nan Madol είναι το παλαιότερο γνωστό παράδειγμα τέτοιας κεντρικής πολιτικής εξουσίας στον δυτικό Ειρηνικό!
Υπάρχουν κάποιες αποδείξεις ότι οι ναοί παρήγαγαν το τελετουργικό ποτόsakau, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα από τους ανθρώπους της Pohnpei για να αγιάσει τις τελετές τους.
Δεν υπήρχε πρόσβαση σε καθαρό νερό ή φαγητό για τους κατοίκους του Nan Madol.
Όλοι έπρεπε να έλθουν στην πόλη με βάρκα.
Η πόλη εγκαταλείφθηκε τον 17ο αιώνα, αλλά εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται για θρησκευτικές τελετές μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα.
Τέλος, άλλοι λένε πως αυτά τα νησίδια είναι ό,τι απέμεινε από την καταβύθιση μιας… αντίστοιχης Ατλαντίδας («Atlantis of Pohnpei / Πομπηία;»)… και χρονολογούν βυθισμένα ερείπια στην γύρω θάλασσα12.000 χρόνων…
Σήμερα, το Nan Madol αποτελεί μια αρχαιολογική περιοχή που καλύπτει περισσότερα από 18 χλμ.
Και περιλαμβάνει τις πέτρινες κατασκευές που είναι κτισμένες κατά μήκος της όχθης του νησιού Temwen, αρκετές άλλες τεχνητές νησίδες και τις παρακείμενες κύριες παραλίες του νησιού Pohnpei.
Ο πυρήνας / ακρόπολη με τους πέτρινους τοίχους, περικλείει μια περιοχή μήκους περίπου 1,5 χλμ. και πλάτους 0,5 χλμ. με περίπου 100 τεχνητές πλατφόρμες νησίδες από πέτρα και κοράλλια…
Οι ανασκαφές των κατοικιών των ευγενών αποκάλυψαν χάντρες και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα, τα οποία ίσως σημάδευαν την κοινωνική τους κατάσταση.
Οι προφορικές παραδόσεις έλεγαν ότι τα μικρά κανάλια έγιναν για να επιτρέψουν στα ιερά χέλια να εισέλθουν από την θάλασσα, έτσι ώστε να μπορούν να τιμηθούν μαζί με την θυσία των θαλάσσιων χελωνών που συνελάμβαναν.
Οι ανασκαφές αποκάλυψαν τόσο ίχνη αρχαίων μικρών καναλιών, όσο και θυσιασμενες χελώνες!
Το 2016, η Nan Madol ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Την ίδια χρονιά τοποθετήθηκε στα μνημεία που είναι κίνδυνο.
Μέρη της Nan Madol έχουν καταρρεύσει τα τελευταία 200 χρόνια, από τους τυφώνες, ενώ τα δένδρα και οι θάμνοι έχουν βλάψει τους αρχαίους τοίχους.
Ο Πολωνός εθνογράφος και ωκεανογράφος Jan Kubary (1846-1896) έκανε την πρώτη λεπτομερή περιγραφή του Nan Madol το 1874.
Φυσικό είναι όλα αυτά τα ανεξήγητα ακόμη, να κατατάσσουν την Nan Madol στις «χαμένες ηπείρους» της Λεμούριας ή Μου, και να γεννούν φαντασίες, ερωτήματα και ερωτηματικά…
Το παραπάνω ισχυρίζεται ο James Churchward («The Lost Continent of Mu Patriot of Man», 1926) και ο David Hatcher Childress συγγραφέας και εκδότης. Επίσης και ο Erich von Daeniken στο «The Gold of the Gods / Ο χρυσός των θεών» (κεφάλαιο 4 «Temuen, The Island They Call Nan Madol / Temuen, το νησί πουαποκαλούν Nan Madol», 1973)…
Αλλά στο βιβλίο του «Lost City of Stones» (του 1978) ο συγγραφέας Bill S. Ballinger θεωρεί ότι η πόλη εκτίσθη από Έλληνες ναυτικούς περί το 300 π.Χ…
Άλλωστε σε αυτήν την ιστορία, εγώ άκουσα παραλλαγμένο τον μύθο της μαγικής τείχισης των Θηβών Βοιωτίας, από τα αδέλφια Αμφίωνα και Ζήθο, μπερδεμένο με το δρακόφιδο του Κάδμου, τον Οδυσσέα, κ.ά.
Πάντως ακόμη και τώρα, οι εντόπιοι αρνούνται να μιλήσουν στους ερευνητές για όλα αυτά…
Πάντως οι νησιώτες ορκίζονται πως ο αρχαίος βασιλιάς τους, ο Nahnmwarkis (= Ναυς-βάρκης;) εχρησιμοποίησε… μαγεία!
Και η μαγεία συνεχίζεται…
Καθώς τα ψέματα καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, διαβάστε και το βιβλίο του Γερμανού καθηγητού Γλωσσολογίας, N. S. Josephson «GreekLinguistic Elements in The Polynesian Languages–HellenicumPacificum» («Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες–Ελληνικός Ειρηνικός») εκδ. Πανεπ. Χαϊδελβέργης, 1987, όπου αναφέρονται… 808 αρχαίες ελληνικές λέξεις στις «πολυνησιακές γλώσσες»…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ δείτε ΕΔΩ και Πανεπιστήμιο Ν. Υόρκης.
M. D. McCoy, H. A. Alderson, R. Hemi, Hai Cheng, R. Lawrence
Edwards "Earliest direct evidence of monument building at the archaeological site of Nan Madol (Pohnpei, Micronesia) identified using 230Th/U coral dating and geochemical sourcing of megalithic architectural stone", Πανεπ. Καίμπριτζ.
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
----------------------------------------------------------------------------------------
Θεωρείται ότι είναι η μόνη αρχαία πόλις που εκτίσθη ποτέ επάνω σε κοραλλιογενή ύφαλο, επάνω σε περισσότερα από 100… τεχνητά νησιά, τα οποία συνδέονται με δίκτυο καναλιών! – γι’ αυτό και αποκαλείται «Η Βενετία του Ειρηνικού».
Αλλά αυτό είναι μόνον η αρχή της συναρπαστικής της ιστορίας…
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει καταλάβει πώς οι άνθρωποι που ζούσαν εδώ ήταν σε θέση να την κατασκευάσουν, ποια εργαλεία χρησιμοποίησαν για να το κάνουν, από πού πήραν την πέτρα (αν και ο βασάλτης απεδείχθη ότι ελήφθη από ένα ηφαίστειο, στην αντίθετη πλευρά της νήσου), ή ακόμα και πώς μπόρεσαν να ανυψώσουν τις πέτρινες κολώνες που χρησιμοποίησαν, για να φτιάξουν τα τείχη..
Το νησί Πονπέι / Pohnpei διαχωρίσθηκε από το κύριο νησί, Temwen (= τεμνόμενο; Όπως οι Τομείς του θρακικού Πόντου;), τον 1ο - 2ο αιώνα μ.Χ.
Η ανθρώπινη δραστηριότητα αρχίζει εδώ γύρω στο 80-200 μ.Χ. Τον 8ο - 9οαιώνα ξεκίνησε η κατασκευή των τεχνητών νησίδων και της πόλεως.
Αλλά η μεγαλιθική αρχιτεκτονική της ξεκίνησε το 1180-1200.
Η πόλις ήταν η τελετουργική και πολιτική έδρα της Δυναστείας Saudeleur.
Εδώ διέμεναν 25.000 κάτοικοι.
Παλαιότερα έλεγαν ότι οικοδόμοι από το αρχαίο Leluh στο Kosrae (που επίσης αποτελείται από τεράστια πέτρινα κτήρια) μετανάστευσαν στο Pohnpei, όπου χρησιμοποίησαν τις ικανότητες και την εμπειρία τους για να κτίσουν το ακόμα πιο εντυπωσιακό συγκρότημα, την Nan (= ναυν;) Madol.
Αλλά η χρονολόγηση με ραδιο-άνθρακα δείχνει ότι η Nan Madol προηγείται του Leluh…
Η τοπική παράδοση (των Pohnpeian) λέει ότι η Nan Madol εκτίσθη από τους δίδυμους μάγους Ολίσιπα / Olisihpa (= Οδυσσέα;) και Ολόσοφα / Olosopha, οι οποίοι χρησιμοποίησαν έναν ιπτάμενο δράκο για σηκώσουν τις τεράστιες πέτρες!
Αυτοί κατέφθασαν από την Δύση, από το μυθικό Δυτικό Katau ή Kanamwayso, επάνω σε ένα μεγάλο κανώ, αναζητώντας ένα μέρος για να κτίσουν έναν βωμό, ώστε να μπορέσουν να λατρεύουν τον Nahnisohn Sahpw (= σοφό;), θεό της γεωργίας. Μετά από αρκετές αποτυχίες, οι δύο αδελφοί έκτισαν ένα θυσιαστήριο στο νησί Temwen, όπου εκτελούσαν τα τελετουργικά τους.
Οι αδελφοί αφαιρούσαν τις τεράστιες πέτρες με την βοήθεια ενός ιπτάμενου δράκου.
Όταν ο Ολίσιπα πέθανε από γηρατειά, ο Ολόσοφα έγινε ο πρώτος Saudeleur.
Νυμφεύτηκε μια εντόπια και έφερε 12 γενεές, παράγοντας 16 άλλους Σαουδελώρους ηγέτες Dipwilap («Μεγάλους»).
Οι ιδρυτές της δυναστείας κυβερνούσαν ευγενικά. Η βασιλεία τους ετελείωσε με την εισβολή του Isokelekel, ο οποίος κατοικούσε επίσης στο Nan Madol.
Μόνο μοναδικός ακρογωνιαίος λίθος του Nandowas, του βασιλικού νεκροταφείου, υπολογίζεται ότι ζυγίζει 50 τόνους!
Όλες οι πέτρες που μεταφέρθηκαν στην περιοχή υπολογίζονται σε 750.000 μετρικούς τόνους.
Η ίδια η πόλις προοριζόταν για να φιλοξενήσει μόνον 500 – 1.000 άτομα.
Ήταν τόπος διαμονής για τους αρχηγούς, τους ευγενείς και τους κυβερνώντες.
Οι απλοί άνθρωποι, αναγκάσθηκαν να ζουν έτσι ώστε, να μπορούν πάντα να παρακολουθούνται! Πάντως το ιδιαίτερα διαστρωματωμένο κοινωνικό σύστημα στο Nan Madol είναι το παλαιότερο γνωστό παράδειγμα τέτοιας κεντρικής πολιτικής εξουσίας στον δυτικό Ειρηνικό!
Υπάρχουν κάποιες αποδείξεις ότι οι ναοί παρήγαγαν το τελετουργικό ποτόsakau, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα από τους ανθρώπους της Pohnpei για να αγιάσει τις τελετές τους.
Δεν υπήρχε πρόσβαση σε καθαρό νερό ή φαγητό για τους κατοίκους του Nan Madol.
Όλοι έπρεπε να έλθουν στην πόλη με βάρκα.
Η πόλη εγκαταλείφθηκε τον 17ο αιώνα, αλλά εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται για θρησκευτικές τελετές μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα.
Τέλος, άλλοι λένε πως αυτά τα νησίδια είναι ό,τι απέμεινε από την καταβύθιση μιας… αντίστοιχης Ατλαντίδας («Atlantis of Pohnpei / Πομπηία;»)… και χρονολογούν βυθισμένα ερείπια στην γύρω θάλασσα12.000 χρόνων…
Σήμερα, το Nan Madol αποτελεί μια αρχαιολογική περιοχή που καλύπτει περισσότερα από 18 χλμ.
Και περιλαμβάνει τις πέτρινες κατασκευές που είναι κτισμένες κατά μήκος της όχθης του νησιού Temwen, αρκετές άλλες τεχνητές νησίδες και τις παρακείμενες κύριες παραλίες του νησιού Pohnpei.
Ο πυρήνας / ακρόπολη με τους πέτρινους τοίχους, περικλείει μια περιοχή μήκους περίπου 1,5 χλμ. και πλάτους 0,5 χλμ. με περίπου 100 τεχνητές πλατφόρμες νησίδες από πέτρα και κοράλλια…
Οι ανασκαφές των κατοικιών των ευγενών αποκάλυψαν χάντρες και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα, τα οποία ίσως σημάδευαν την κοινωνική τους κατάσταση.
Οι προφορικές παραδόσεις έλεγαν ότι τα μικρά κανάλια έγιναν για να επιτρέψουν στα ιερά χέλια να εισέλθουν από την θάλασσα, έτσι ώστε να μπορούν να τιμηθούν μαζί με την θυσία των θαλάσσιων χελωνών που συνελάμβαναν.
Οι ανασκαφές αποκάλυψαν τόσο ίχνη αρχαίων μικρών καναλιών, όσο και θυσιασμενες χελώνες!
Το 2016, η Nan Madol ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Την ίδια χρονιά τοποθετήθηκε στα μνημεία που είναι κίνδυνο.
Μέρη της Nan Madol έχουν καταρρεύσει τα τελευταία 200 χρόνια, από τους τυφώνες, ενώ τα δένδρα και οι θάμνοι έχουν βλάψει τους αρχαίους τοίχους.
Ο Πολωνός εθνογράφος και ωκεανογράφος Jan Kubary (1846-1896) έκανε την πρώτη λεπτομερή περιγραφή του Nan Madol το 1874.
Φυσικό είναι όλα αυτά τα ανεξήγητα ακόμη, να κατατάσσουν την Nan Madol στις «χαμένες ηπείρους» της Λεμούριας ή Μου, και να γεννούν φαντασίες, ερωτήματα και ερωτηματικά…
Το παραπάνω ισχυρίζεται ο James Churchward («The Lost Continent of Mu Patriot of Man», 1926) και ο David Hatcher Childress συγγραφέας και εκδότης. Επίσης και ο Erich von Daeniken στο «The Gold of the Gods / Ο χρυσός των θεών» (κεφάλαιο 4 «Temuen, The Island They Call Nan Madol / Temuen, το νησί πουαποκαλούν Nan Madol», 1973)…
Αλλά στο βιβλίο του «Lost City of Stones» (του 1978) ο συγγραφέας Bill S. Ballinger θεωρεί ότι η πόλη εκτίσθη από Έλληνες ναυτικούς περί το 300 π.Χ…
Άλλωστε σε αυτήν την ιστορία, εγώ άκουσα παραλλαγμένο τον μύθο της μαγικής τείχισης των Θηβών Βοιωτίας, από τα αδέλφια Αμφίωνα και Ζήθο, μπερδεμένο με το δρακόφιδο του Κάδμου, τον Οδυσσέα, κ.ά.
Πάντως ακόμη και τώρα, οι εντόπιοι αρνούνται να μιλήσουν στους ερευνητές για όλα αυτά…
Πάντως οι νησιώτες ορκίζονται πως ο αρχαίος βασιλιάς τους, ο Nahnmwarkis (= Ναυς-βάρκης;) εχρησιμοποίησε… μαγεία!
Και η μαγεία συνεχίζεται…
Καθώς τα ψέματα καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, διαβάστε και το βιβλίο του Γερμανού καθηγητού Γλωσσολογίας, N. S. Josephson «GreekLinguistic Elements in The Polynesian Languages–HellenicumPacificum» («Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες–Ελληνικός Ειρηνικός») εκδ. Πανεπ. Χαϊδελβέργης, 1987, όπου αναφέρονται… 808 αρχαίες ελληνικές λέξεις στις «πολυνησιακές γλώσσες»…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ δείτε ΕΔΩ και Πανεπιστήμιο Ν. Υόρκης.
M. D. McCoy, H. A. Alderson, R. Hemi, Hai Cheng, R. Lawrence
Edwards "Earliest direct evidence of monument building at the archaeological site of Nan Madol (Pohnpei, Micronesia) identified using 230Th/U coral dating and geochemical sourcing of megalithic architectural stone", Πανεπ. Καίμπριτζ.
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
----------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Nan Madol και η κατάρα:
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι Γερμανοί κυβερνούσαν το νησί (το ανακάλυψαν οι Ισπανοί εξερευνητές την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων, το αποίκισαν και το 1899 το πούλησαν στους Γερμανούς.).
Ο κυβερνήτης Βίκτωρ Μπέργκερ τόλμησε να αγνοήσει την βασιλική απαγόρευση και εισήλθε στον σφραγισμένο τάφο του νησιού και άνοιξε τα φέρετρα των αρχαίων κυβερνητών του νησιού.
Σε αυτό βρήκε τα σκελετικά υπολείμματα γιγάντων με ύψος δύο έως τριών μέτρων.
Εκείνη τη νύχτα το νησί ήταν ζωντανό από πνευματική δραστηριότητα.
Μια άγρια καταιγίδα ήρθε ξαφνικά από τον ουρανό.
Οι καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις
είχαν σαν αποτέλεσμα να πλημμυρίσει το νησί, καθώς ο κυβερνήτης Βίκτορ Μπέργκ βρισκόταν σε παραλήρημα, ακούγοντας τους ήχους ενός κόρνο κοχύλιΤο επόμενο πρωί, στις 30 Απριλίου 1907, ο κυβερνήτης Berg πέθανε.
Ο γερμανός γιατρός που υπηρετούσε στο νησί εκείνο το βράδυ δεν μπορούσε να προσδιορίσει την αιτία θανάτου, αλλά οι ντόπιοι ήταν σίγουροι ότι ο θάνατός του ήταν μια κατάρα από τους θεούς για την κατάφωρη έλλειψη σεβασμού του.
Η σημερινή λογική λέει ότι πέθανε από θερμοπληξία ότι εξαντλήθηκε εξαιτίας της παρατεταμένης έκθεσης του στον ήλιο κατά τη μελέτη των ερειπίων.
Γιατί κάποιος να χτίσει μια πόλη σε κοραλλιογενείς ύφαλους που εξέχει μόνο πέντε πόδια πάνω από το νερό;
Δεν υπήρχε φαγητό ή νερό στο νησί.
Οι ηγεμόνες εξαρτώταν από τους «κοινούς» να τους φέρουν ό, τι χρειαζόταν.
Ποιος ήταν ο σκοπός του Nan Madol;
Αυτή η ερώτηση έχει προβληματίσει τους επιστήμονες εδώ και αιώνες.
Οι σημερινοί κάτοικοι δεν επισκέπτονται ποτέ την ερειπωμένη πόλη με τα κτίσματα - μεγαθήρια. Ο θρύλος τη θέλει στοιχειωμένη. 
Θεωρία για την ύπαρξη των μυστηριακών δομών
Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία που μπορεί να απαντήσει στις πολλές ερωτήσεις σχετικά με τη μυστηριώδη πόλη Nan Madol και το σκοπό της ύπαρξής της.
Η Μαντόλ βρίσκεται ανάμεσα στα νησιά της Χαβάης και των Φιλιππίνων.
[Ο Όλοσοφ και ο Όλοσιπ επέλεξαν ένα μέρος για την κατασκευή του αφού αναρριχήθηκαν στην κορυφή ενός ψηλού βουνού από το οποίο έλεγξαν το νησί. Από αυτή τη θέση, κοιτάζοντας το γαλάζιο του Ειρηνικού Ωκεανού, «είδαν την πόλη των θεών κάτω από το νερό και το πήραν ως σημάδι ότι θα πρέπει να χτίσουν την πόλη τους σε αυτό το μέρος». Και έχτισαν τον Nan Madol ως «καθρέφτη εικόνα» της βυθισμένης π'ολης .
Η βυθισμένη "πόλη των θεών", στο μύθο που ονομάζεται Hanimweiso, δεν είναι καθόλου φανταστική. Στο πλαίσιο των έργων για τη διατήρηση της τοπικής αρχαιολογικής κληρονομιάς με επικεφαλής τον Dr. Arthur Sachs από το κρατικό πανεπιστήμιο του Οχάιο, πραγματοποιήθηκε λεπτομερής τοπογραφική έρευνα σημαντικών περιοχών της Nan Madola, γεγονός που επιβεβαίωσε την ύπαρξη πολυάριθμων υποθαλάσσιων συντριμμάτων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται σε βαθιά βάθη.]
Μύθοι, μαγεία, αλήθεια και θεωρίες,όλα περιβάλλουν το Madol και μας παρέχουν πολλές επιλογές για να διαλέξουμε.
Η έρευνα συνεχίζεται σήμερα στο Nan Madol θα μάθουμε περισσότερα για αυτό το περίεργο μέρος στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού τα επόμενα χρόνια.
Οι σοβαρές καταιγίδες και τυφώνες αρχίζουν σε αυτή τη θέση .
Αυτό συμβαίνει όταν ο ψυχρός αέρας έρχεται σε επαφή με τα ζεστά νερά των νησιών Caroline.
Οι έρευνες δείχνουν ότι πολλές σοβαρές καταιγίδες προέρχονται από τη θέση Madol.
Ίσως αυτό δεν είναι τυχαίο.
Επειδή αυτή η περιοχή δημιουργεί σοβαρές καταιγίδες και οι καταιγίδες σπάνια χτυπάνε άμεσα.
Αυτό το καθιστά το ασφαλέστερο μέρος στον Ειρηνικό.
Το Nan Madol και το Kosrae (ένα νησάκι παρόμοιο με το Madol) δημιουργούν μια ζώνη μήκους 300 μιλίων.
Το Nan Madol και το Kosrae (ένα νησάκι παρόμοιο με το Madol) δημιουργούν μια ζώνη μήκους 300 μιλίων.
Αυτή η ζώνη είναι η γενέτειρα των τυφώνων και ο τόπος όπου αναπτύσσουν τη δύναμή τους και τη σοβαρότητα τους.
Σύντομα μεγαλώνουν και καταλήγουν στις Φιλιππίνες.
Φιγούρες Θεωρίες
Ο Joseph Newman, εφευρέτης της μηχανής ενέργειας, δήλωσε τον περασμένο αιώνα ότι "το σημαντικό αποτέλεσμα σε σχέση με τους τυφώνες είναι ηλεκτρομαγνητικό.
Φιγούρες Θεωρίες
Ο Joseph Newman, εφευρέτης της μηχανής ενέργειας, δήλωσε τον περασμένο αιώνα ότι "το σημαντικό αποτέλεσμα σε σχέση με τους τυφώνες είναι ηλεκτρομαγνητικό.
Για έναν τυφώνα για να διατηρήσει τον εαυτό του, δεν εξαρτάται μόνο από τη θερμότητα του νερού στο οποίο ταξιδεύει ».
Ο Newman κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η θερμοκρασία ήταν δευτερεύουσας σημασίας στην παραγωγή ενός τυφώνα, προσθέτοντας ότι ο ηλεκτρομαγνητισμός ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας.
Το Pohnpei, το νησί που συνδέεται με το Madol, έχει μοναδική και σταθερή, λεπτή σεισμική δραστηριότητα.
Το Pohnpei, το νησί που συνδέεται με το Madol, έχει μοναδική και σταθερή, λεπτή σεισμική δραστηριότητα.
Η σεισμική δραστηριότητα δημιουργεί πιεζοηλεκτρικότητα.
Η πιεζοηλεκτρική ενέργεια λειτουργεί περίεργα μέσα σε μαγνητισμένο βασάλτη για να επικεντρωθεί σε συγκεντρωμένη στεφανιαία εκκένωση προς τον ουρανό.
Έτσι κάνοντας τη θέση του Madol μια αρχαία δομή για τον χειρισμό του καιρού.
[Ο Όλοσοφ και ο Όλοσιπ επέλεξαν ένα μέρος για την κατασκευή του αφού αναρριχήθηκαν στην κορυφή ενός ψηλού βουνού από το οποίο έλεγξαν το νησί. Από αυτή τη θέση, κοιτάζοντας το γαλάζιο του Ειρηνικού Ωκεανού, «είδαν την πόλη των θεών κάτω από το νερό και το πήραν ως σημάδι ότι θα πρέπει να χτίσουν την πόλη τους σε αυτό το μέρος». Και έχτισαν τον Nan Madol ως «καθρέφτη εικόνα» της βυθισμένης π'ολης .
Η βυθισμένη "πόλη των θεών", στο μύθο που ονομάζεται Hanimweiso, δεν είναι καθόλου φανταστική. Στο πλαίσιο των έργων για τη διατήρηση της τοπικής αρχαιολογικής κληρονομιάς με επικεφαλής τον Dr. Arthur Sachs από το κρατικό πανεπιστήμιο του Οχάιο, πραγματοποιήθηκε λεπτομερής τοπογραφική έρευνα σημαντικών περιοχών της Nan Madola, γεγονός που επιβεβαίωσε την ύπαρξη πολυάριθμων υποθαλάσσιων συντριμμάτων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται σε βαθιά βάθη.]
Μύθοι, μαγεία, αλήθεια και θεωρίες,όλα περιβάλλουν το Madol και μας παρέχουν πολλές επιλογές για να διαλέξουμε.
Όλα εξαρτώνται από το πώς θέλουμε ιστορία να βγει.
Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει: "Υπάρχει λίγη αλήθεια σε όλα όσα λέμε."
Όλοι οι μύθοι και οι μύθοι περιπλέκονται με την αλήθεια.
 |
| Και αυτό είναι μια πέτρα για την παρασκευή sakau (kava) - ένα δημοφιλές ποτό στην περιοχή του Ειρηνικού με γήινη γεύση και χρώμα με ηρεμιστικό αποτέλεσμα. Απαγορεύεται στη Ρωσία, τον Καναδά και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά στην Ωκεανία το sakau αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των κοινωνικών τελετουργιών |
Η έρευνα συνεχίζεται σήμερα στο Nan Madol θα μάθουμε περισσότερα για αυτό το περίεργο μέρος στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού τα επόμενα χρόνια.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ
https://www.historicmysteries.com
http://lah.ru/fotoarh
ΓΙΑ ΤΟ http://erevnw.blogspot.gr.
https://www.historicmysteries.com
http://lah.ru/fotoarh
ΓΙΑ ΤΟ http://erevnw.blogspot.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου