Το Ομούαμούα (1I/ʻOumuamua ή A/2017 U1) είναι ένα μακρόστενο ουράνιο σώμα, σαν πούρο, που προέρχεται από το διαστρικό διάστημα και απλώς έτυχε να περάσει από το Ηλιακό μας Σύστημα.
Ο παράξενος «επισκέπτης» ανακαλύφθηκε από τον Ρόμπερτ Γουέρικ (Robert Weryk) στις 19 Οκτωβρίου του 2017, μετά από παρατηρήσεις με ένα οργανωμένο σύνολο από τηλεσκόπια στο Μάουι της Χαβάης ονομαζόμενο ως Pan-STARRS. Πολλοί αστρονόμοι θεωρούν τον Ομούαμούα (στα χαβανέζικο σημαίνει «αγγελιοφόρος») τον πρώτο σώμα που «τρύπωσε» στο ηλιακό μας σύστημα και έχουν ξενιστεί από το ασυνήθιστα επίμηκες σχήμα του, που έχει μήκος περίπου 400 μέτρα και πλάτος μόνο 40, την έλλειψη ουράς για κομήτη, και την παράξενη τροχιά του, θεωρώντας τον ακόμα και ως ένα καμουφλαρισμένο διαστημόπλοιο.
Ήταν το ασυνήθιστο σχήμα σαν πούρο που ενίσχυσε τις ελπίδες ότι κατασκευάστηκε από έναν εξωγήινο πολιτισμό και δεν σχηματίστηκε με φυσικό τρόπο.
Μέσα Νοεμβρίου, το πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινης ζωής Breakthrough Listen έκανε γνωστό ότι για πρώτη φορά ότι θα χρησιμοποιήσει ένα μεγάλο τηλεσκόπιο, του Γκριν Μπανκ στη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ, για να ελέγξει μήπως υπάρχουν κάποιες ενδείξεις εξωγήινης τεχνολογίας, όπως εκπομπές ραδιοσημάτων, στον μυστηριώδη μακρόστενο αστεροειδή. Όμως, όπως ανακοίνωσε λίγες μέρες μετά, δεν προέκυψε κάτι «ύποπτο», όπως κάποια εκπομπή τεχνητών ραδιοκυμάτων στις συχνότητες των 1,7 έως 2,6 GHz. Με «άδεια χέρια» κατέληξε και η αντίστοιχη έρευνα που έκανε το άλλο πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινων σημάτων SETI, το οποίο χρησιμοποίησε τη διάταξη ραδιοτηλεσκοπίων ‘Αλεν στην Καλιφόρνια. Όμως, βρέθηκε κάτι άλλο εξίσου εκπληκτικό. Σύμφωνα με τον Άλαν Φιτζσίμονς, καθηγητή του Queen’s University του Μπέλφαστ, η επιφάνεια του Ουμουαμούα, «είναι παρόμοια με τα μικρά ουράνια σώματα του ηλιακού μας συστήματος, που καλύπτονται από πλούσιους σε άνθρακα πάγους, η δομή των οποίων μεταβάλλεται από την έκθεση στην κοσμική ακτινοβολία». «Βρέθηκε ακόμη ότι ένα στρώμα πάχους μισού μέτρου από οργανικό υλικό προστάτεψε το πλούσιο σε πάγο και νερό εσωτερικό του, που θυμίζει κομήτη, από την εξάτμιση, όταν θερμάνθηκε από τον ήλιο αναπτύσσοντας θερμοκρασία άνω των 300 βαθμών Κελσίου.»
Δυστυχώς, η απόστασή του από τη Γη αλλά και η υπερβολικά μεγάλη ταχύτητά του δεν κατέστησε δυνατόν να μπορέσουμε να τον πλησιάσουμε και να συλλέξουμε μέρη αυτού του οργανικού υλικού ή του πάγου, που μπορεί να φέρει ίχνη ζωής από κάποιο μακρινό Ηλιακό Σύστημα. Οι μόλις 34 μέρες παρατήρησης ήταν πολύ λίγες για να στηθεί τέτοια επιχείρηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου