Υπάρχει μια ανεπαίσθητη αλλά βαθιά σχέση μεταξύ της Γης και του Άρη

 

Μια πρωτοποριακή μελέτη αποκάλυψε ότι υπάρχει μια ανεπαίσθητη αλλά βαθιά σχέση μεταξύ της Γης και του Άρη, ρίχνοντας φως στην περίπλοκη δυναμική των βαθιών ωκεάνιων ρευμάτων και την επιρροή τους στο κλίμα της Γης.


Με απλά λόγια, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η βαρυτική αλληλεπίδραση μεταξύ της Γης και του Άρη προκαλεί κυκλικές αλλαγές στα ρεύματα των βαθιών ωκεανών. Τα μοτίβα αυτά επαναλαμβάνονται κάθε 2,4 εκατομμύρια χρόνια.
Η έρευνα βασίζεται σε μια σχολαστική ανάλυση γεωλογικών στοιχείων και θα μπορούσε πιθανώς να βελτιώσει την ικανότητά μας να προβλέπουμε μελλοντικά κλιματικά σενάρια.




Η έρευνα βασίζεται στη θεωρία των κύκλων Milankovitch, οι οποίοι είναι πιο συχνοί κλιματικοί κύκλοι που επηρεάζονται από τη βαρυτική έλξη του Δία και του Κρόνου. Σε αντίθεση με αυτούς, ο κύκλος Γης-Άρη είναι ένα λιγότερο κατανοητό φαινόμενο, με τον γεωφυσικό Dietmar Müller του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ να εξηγεί πώς τα πεδία βαρύτητας των πλανητών αλληλεπιδρούν σε συντονισμό, επηρεάζοντας την εκκεντρότητα της τροχιάς τους. Η μελέτη αυτή, εστιάζοντας στα ρεύματα των βαθιών ωκεανών και την ανταπόκρισή τους στην αύξηση της θερμοκρασίας του κλίματος, επιχειρεί να εισέλθει σε άγνωστα μέχρι σήμερα επιστημονικά εδάφη.

Οι μαύροι κύκλοι και οι αριθμοί υποδηλώνουν επιστημονικές τοποθεσίες γεώτρησης ωκεανών του Έργου Γεώτρησης Βαθέων Θάλασσας, του Προγράμματος Γεώτρησης Ωκεανών, του Ολοκληρωμένου Προγράμματος Γεώτρησης Ωκεανών και του Διεθνούς Προγράμματος Ανακάλυψης Ωκεανών που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή τη μελέτη. Οι κόκκινες περιοχές υποδεικνύουν μεγάλες μεγάλες πυριγενείς επαρχίες (LIPs) στον ωκεάνιο φλοιό μετά τους Prokoph et al.70. Σημειώστε τις πύλες των ωκεανών που αναφέρονται στο κείμενο. GSR — Κορυφογραμμή Γροιλανδίας-Σκωτίας, OJP — Οροπέδιο Ontong-Java. Ανύψωση από το παγκόσμιο μοντέλο ανακούφισης ETOPO1 (https://www.ngdc.noaa.gov/mgg/global/). Winkel Tripel προβολή.

Εξετάζοντας δεδομένα ιζημάτων από 293 τοποθεσίες γεωτρήσεων βαθέων υδάτων σε όλο τον κόσμο, η ομάδα ανακάλυψε μοτίβα διαταραχής των ιζημάτων που συμπίπτουν με τους κύκλους Γης-Άρη και τις περιόδους θερμότερου παγκόσμιου κλίματος, όπως το θερμικό μέγιστο Παλαιοκαίνου-Εωκαίνου.

 Αυτό υποδηλώνει ότι οι θερμότεροι ωκεανοί θα μπορούσαν να προωθήσουν πιο έντονη βαθιά κυκλοφορία, αντισταθμίζοντας την αναμενόμενη μείωση της δραστηριότητας λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Πρακτικά τα νέα αυτά ευρήματα υποδηλώνουν την ανθεκτικότητα των ωκεανών στις κλιματικές αλλαγές.

  

Τα κουτιά ματζέντα υποδεικνύουν διαστήματα διακλάδωσης. Ακατέργαστα δεδομένα συχνότητας παύσης από τους Dutkiewicz και Müller19 δειγματοληψία σε διαστήματα 100  kyr (μπλε), μαζί με τα εξομαλυνόμενα δεδομένα που βασίζονται σε σταθμισμένο μέσο όρο 10% (wa) της σειράς (γκρι) για αποτόνωση. β Δεδομένα συχνότητας διακοπής τάσης με αφαίρεση της τάσης που φαίνεται στο (α). c Φίλτρα διέλευσης ζώνης του κύκλου εκκεντρικότητας 2,4 Myr. Σημειώστε ότι τα πλάτη του κύκλου μειώνονται σημαντικά κατά τα διαστήματα διακλάδωσης. δ Φασματογράμματα πλάτους εξελικτικού γρήγορου μετασχηματισμού Fourier (FFT) των δεδομένων διακοπής. Το επάνω πλαίσιο δείχνει ένα φασματόγραμμα μιας μεγαλύτερης ζώνης συχνοτήτων, εξαιρουμένων των χαμηλότερων συχνοτήτων (<0,25 κύκλοι/Myr), διατηρώντας υψηλότερες συχνότητες έως και 1,8 κύκλους/Myr (window = 6 Myr, βήμα = 0,1 Myr). Το κάτω πλαίσιο δείχνει ένα φασματόγραμμα 0,4 ± 0,15 κύκλων/Δεδομένα διακοπής φιλτραρισμένου με διέλευση ζώνης Myr (window = 6 Myr, step = 0,1 Myr), υπογραμμίζοντας τις συχνότητες που ενδιαφέρουν για την ανάλυση διακοπής. Οι λευκές ράβδοι με την ένδειξη I–IV υποδεικνύουν διαστήματα σταθερού μονοτροπικού σήματος που κυριαρχούνται από κύκλους διακοπής που κυμαίνονται από 2,31 Myr έως 3,15 Myr κατά τα τελευταία 70 Myr (βλ. Εικ. 3), διαχωρισμένα από διακλαδώσεις. Αλλαγές στις πύλες των ωκεανών από τους Hovikoski et al.45, Eagles and Jokat50, Straume et al.49 και Bialik et al.51. PETM—Παλαιόκαινο-Ηωκαινικό Θερμικό Μέγιστο, AMOC—Ατλαντική Μεσημβρινή Ανατροπή Κυκλοφορίας, Cr—Κρητιδικό, Pl—Πλιόκαινο, Q—Τεταρτογενές.

Η επιστημονική μελέτη αναρτήθηκε στο Nature Communications στις 12 Μαρτίου του 2024, με τίτλο ‘Deep-sea hiatus record reveals orbital pacing by 2.4 Myr eccentricity grand cycles’. Μπορείτε να τη βρείτε πατώντας εδώ.

ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:
https://unboxholics.com
https://www.nature.com