Έως το 1839 η Βρετανία έκανε εξαγωγή Ιρλανδών σκλάβων σε όλο τον κόσμο.

Τους έκαιγαν ζωντανούς για τιμωρία και υποχρέωναν τις κόρες τους να ζευγαρώνουν με Αφρικανούς για τη δημιουργία νέας γενιάς σκλάβων!

Ήρθαν ως σκλάβοι. Ανθρώπινα φορτία στοιβαγμένα σε βρετανικά πλοία με προορισμό την Αμερική. Μεταξύ τους πολλές γυναίκες και παιδιά.
Το ιρλανδικό δουλεμπόριο ξεκίνησε όταν ο Ιάκωβος ΣΤ” της Σκωτίας πούλησε 30.000 Ιρλανδούς κρατούμενους ως σκλάβους στην Αμερική.
Η διακήρυξη του το 1625, απαιτούσε οι Ιρλανδοί πολιτικοί κρατούμενοι να πουληθούν σε Άγγλους αποίκους στις Δυτικές Ινδίες.
Όσοι τολμούσαν να επαναστατήσουν ή να διαφωνήσουν τιμωρούνταν βάναυσα. Πολλοί από αυτούς έβρισκαν τραγικό θάνατο καθώς συνήθιζαν να τους κρεμάνε από τα χέρια ή τα πόδια βάζοντας τους φωτιά.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που παλούκωναν τα κεφάλια των «ανυπάκουων» σε ξύλινες λόγχες και τα επιδείκνυαν στην κεντρική αγορά ως προειδοποίηση και επίδειξη δύναμης.
Μέσα σε μια δεκαετία ο πληθυσμός της Ιρλανδίας από 1.5 εκατομμύριο έφτασε τις 600.000
Ο Ιάκωβος ΣΤ” μαζί με τον βασιλιά Κάρολο Α” της Αγγλίας ηγούνταν πολλών προσπαθειών για την υποδούλωση των Ιρλανδών.
Σημαντική βοήθεια στην επίτευξη αυτού του σκοπού έπαιξε και ο Όλιβερ Κρόμγουελ της Βρετανίας που προωθούσε τις τακτικές αποκτήνωσης.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1600, οι Ιρλανδοί ήταν οι κύριοι σκλάβοι που πωλούνταν στην Αντίγκουα και το Μοντσερράτ. Πάνω από 500.000 Ιρλανδοί θανατώθηκαν από Άγγλους ενώ 300.000 πουλήθηκαν ως σκλάβοι.Η δουλεία δεν αφορούσε μόνο τους Αφρικανούς. Ελάχιστοι Ιρλανδοί επέστρεψαν πίσω ελεύθεροι.
Η «διασταυρωμένη» νέα γενιά σκλάβων με το πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα



Με τον καιρό οι Άγγλοι άρχισαν να «ζευγαρώνουν» τις Ιρλανδές γυναίκες, πολλές από τις οποίες ήταν κορίτσια 12 ή 14 ετών, με άνδρες αφρικανικής καταγωγής.
Μέσα από αυτές τις συνευρέσεις προέκυψε ένα νέο είδος σκλάβων, οι «μιγάδες», που είχαν διαφορετικό χρώμα δέρματος, πιο ανοιχτό.

Πωλούνταν ακριβότερα από τους Ιρλανδούς και γέμιζαν ακόμα περισσότερο τις τσέπες των αφεντικών τους με χρήματα, δίνοντας τους τη δυνατότητα να αγοράσουν και άλλους Αφρικανούς.
Η διασταύρωση συνεχίστηκε για πολλές δεκαετίες, μέχρι το 1681 που ψηφίστηκε νομοθεσία η οποία απαγόρευε την «πρακτική του ζευγαρώματος» μεταξύ Ιρλανδών γυναικών και ανδρών αφρικανικής καταγωγής με σκοπό τη δημιουργία σκλάβων προς πώληση.
Στην πραγματικότητα καταργήθηκε γιατί ερχόταν ενάντια στα συμφέροντα μιας μεγάλης εταιρίας μεταφοράς σκλάβων.



Η Αγγλία συνέχισε να μεταφέρει Ιρλανδούς σκλάβους για περισσότερο από έναν αιώνα. Μετά την εξέγερση της Ιρλανδίας το 1798, χιλιάδες σκλάβοι πουλήθηκαν στην Αμερική και την Αυστραλία.
Η κακοποίηση ήταν βάναυση τόσο στους Αφρικανούς, όσο και στους Ιρλανδούς.
Ένα βρετανικό πλοίο δεν δίστασε να πετάξει 1302 σκλάβους στη μέση του Ατλαντικού για να εξασφαλίσει περισσότερα τρόφιμα για το υπόλοιπο πλήρωμα.
Το 1839 η Βρετανία αποφάσισε να σταματήσει την εξαγωγή σκλάβων. Αυτό δεν επηρέασε άμεσα τις προθέσεις των πειρατών αλλά σταδιακά έκλεισε το μαύρο κεφάλαιο την ιρλανδικής δουλείας.

Πηγή: YourNewsWire

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ