Leucolea - Portata dagli antichi Greci (Λευκή ελιά προερχόμενη από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων και την Μεγάλη Ελλάδα)

Πολλοί δεν γνωρίζουν την ύπαρξη των λεγόμενων "ΛΕΥΚΩΝ ΕΛΙΩΝ", ενός σπάνιου είδους, που έχει σχεδόν χαθεί. 

Αυτό το φυτό, το οποίο κατά την εποχή της Magna Grecia είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη την περιοχή της Καλαβρίας, ειδικά κοντά στα βασιλικά μοναστήρια, ονομαζόταν ''leucolea” το οποίο σημαίνει λευκή ελιά, λόγω του χαρακτηριστικού χρώματος της, το οποίο παραμένει λευκό ακόμη και όταν φτάσουν στην πλήρη ωριμότητα.                                                
Από αυτές τις ελιές θα έχουμε ένα καθαρό λάδι, το οποίο λεγόταν κάποτε “olio del crisma «το έλαιο του Χρίσματος», που χρησιμοποιείτω για να χρίσει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες, αυτούς που διορίζονται σε υψηλές θέσεις, στις τελετές για τη στέψη των αυτοκρατόρων, και ιδιαίτερα ως ιερό λάδι σε θρησκευτικές λειτουργίες, όπως: βάφτισμα, χρίσμα των ασθενών, χειροτονία ιερέων και επισκόπων.
Αυτό το λάδι χρησιμοποιήθηκε επίσης για την τροφοδοσία των λαμπτήρων στα ιερά μέρη επειδή παράγει λίγο καπνό κατά την καύση.
Για το λόγο αυτό οι μοναχοί καλλιεργούσαν με προσοχή και φρόντιζαν τη σπάνια λευκοελιά, κοντά στα Μοναστήρια. Είναι γνωστό ότι, με την εξάπλωση του βασιλικού μοναχισμού στη νότια Ιταλία, μεταξύ του έβδομου και δέκατου αιώνα, η καλλιέργεια της ελιάς έχει λάβει σημαντική ώθηση..

Σήμερα σύγχρονοι Ιταλοί καλλιεργητές αναβιώνουν αυτό το σπάνιο είδος ιδιαίτερα στην Καλαβρία - στην ύπαιθρο της Nova Siri (Ματέρα) , στις περιοχές Pizzarello και Pietrosa στην κοιλάδα leukocarpa.
Επιστημονικα οι καρποί της ελιάς, δεν μπορούν να κάνουν τη σύνθεση ανθοκυανίνης και συνεπώς παίρνουν χρώμα παρόμοιο με το ελεφαντόδοντο.

                    

Σήμερα δύο νεαροί Ιταλοί παραγωγοί Antonio Manolio και Carlo Stigliano, προτίθεται να ξεκινήσουν μια έρευνα για τις πεδιάδες της Leucocarpa στην Basilicata, και να κάνουν μια μορφολογική σύγκριση σε φρούτα και φύλλα που βρέθηκαν στην περιοχή. Συμβολικά η περιοχή μετονομάστηκε απο τους δύο νέους παραγωγούς ως «White Magna Grecia» και μπορεί να γίνει ένα σύμβολο της σημαντικής πολιτιστικής κληρονομιάς της βιοποικιλότητας.

Το άρθρο αναφέρει πως στο χωράφι ο παππούς είχε ένα μόνο δέντρο πολύ παλιο με πολύ χοντρό κορμό και από κει κάνουν μεταφύτευση σιγά σιγά.. 

                                                


Σας μεταφέρουμε μερικά χρήσιμα σχόλια αναγνωστών για όσους ψάχνουν περισσότερα περί καλλιέργεας

Σχόλιο φίλου Δημήτριος Σαμαράς μας ενημερώνει πως βρέθηκε και στα Χανιά.. http://www.haniotika-nea.gr/entiposiazi-i-lefki-elia-sta.../ αλλά αγριελιά όχι καλλιεργίσημη

Απο σχόλιο Ιταλου: Αυτό το είδος ελιάς το λέμε στην Ιταλία leucocarpo δηλαδή λευκός καρπός και από αυτή την ελιά έβγαινε το λάδι που χρησιμοποιείται μόνο στις θρησκευτικές λειτουργίες και όχι για φαγητό. Το λάδι που βγαίνει απο αυτή την ελιά το λέμε olio Santo δηλαδή Άγιο λάδι.

Η τιμή αγοράς για ένα δεντράκι ελιάς leucocarpo απο το φυτορειο είναι 6 ευρώ.

Σχόλιο φίλου Anestis Arvanitidis υπαρχει και ελληνική ποικιλία λευκοελια Σερρών υπάρχει στα φυτώρια των Σερρών, το φυτώριο του Βλασακη έξω από τη Σέρρες και το φυτώριο του Λυγερα στο Σιδηρόκαστρο.

Petros Bakas Λευκοελια Σερρών υπάρχει στο φυτοριο του κ. Γιώργου Κοστελενου

Σχόλιο φίλου Dimitris Adam Για όσους ενδιαφέρονται για την καλλιέργειά της ίσως θα πρέπει να ρωτήσουν πρώτα για τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ράτσας και μετά να κάνουν σκέψεις για εγκατάσταση....η συγκεκριμένη ποικιλία έχει πολλές ανάγκες σε νερό κάτι που είναι και χαρακτηριστικό της δυτικής Ελλάδας από όπου κατάγεται

Σχόλιο φίλου Μανώλης Ψαράκης Στην Ελλάδα λέγεται "ελιά Αλεξανδρουπόλεως". Υπάρχει και σε μοναστήρι μεταμόρφωσης του σωτηρος στους Δολούς Μεσσηνίας όπου καλλιεργούνται περί τις 40 ποικιλίες ελιάς.


ΕΡΕΥΝΩ ΑΡΑ ΥΠΆΡΧΩ έρευνα και μετάφραση από ιταλικά sites.
https://www.forumdiagraria.org/
http://www.sassilive.it/ 
https://www.italianfoodexperience.it/prodotti/leucolea-antica-rara-oliva-bianca/
κ.α.

Όσοι ψάχνετε περισσότερα αρκεί μια απλή αναζήτηση ''Oliva Bianca'' ή ''Olive Bianche''