Το νησιωτικό σύμπλεγμα τα Θοδωρού -Άγιοι Θεόδωροι Αγίας Μαρίνας Χανίων

Το νησιωτικό σύμπλεγμα Άγιοι Θεόδωροι αποτελείται από δύο νησίδες, τον ΆγιοΘεόδωρο και μια άλλη μερικά μέτρα πιο βόρεια, η οποία ονομάζεται Μικρός Άγιος Θεόδωρος. 
Βρίσκονται βόρεια του Πλατανιά και διοικητικά ανήκουν στον δήμο Χανίων. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι και τα δυο ακατοίκητα. 
Το όνομά του το πήρε από την εκκλησία των Αγιών Θεοδόρων που βρίσκεται σήμερα μισοερειπομένη στο νησί. 


Το νησί στα νότια διαθέτει μια μεγάλη σπηλιά με τοξωτή είσοδο, η οποία κάνει το νησί από μακρυά να θυμίζει τέρας που έχει ανοιχτό το στόμα του.

.

 

Το νησί που έχει έκταση 697 στρέμματα, σήμερα λέγεται Άγιοι Θεόδωροι ή Θοδωρού.

Ιστορία των νησιών Θοδωρού:

Το νησί, παρά το μικρό σχετικώς μέγεθός του, έχει μια πλούσια ιστορία αλλά και θρύλους να διηγηθεί. 

Στο πέρασμα των αιώνων έχει αλλάξει πολλά ονόματα. Αρχικά λεγόταν Άκυτος ή Ακοίτιον, δηλαδή ακατάλληλο για κατοικία. 

Το συναντάμε καταγεγραμμένο και ως Λητώα ή Τούλλουρος. 

Το σημερινό του όνομα το οφείλει στο τρίκλιτο εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, που δυστυχώς μόνο ερείπιά του διασώζονται σήμερα. 

Ο Ναός ήταν πρωτοχριστιανικός και ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Θεόδωρο τον στρατηλάτη. 

Ο σημερινός ναός, όπου τελείται και η Θεία Λειτουργία κατά τον εορτασμό της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου, είναι σχετικώς σύγχρονος.

Ήδη από πολύ νωρίς, κατά την Μινωϊκή περίοδο, το νησί απετέλεσε ιερό άσυλο.

   

 Πολύ αργότερα, το 1574, οι Ενετοί έκτισαν ένα μεγάλο φρούριο για να προστατεύει όλη την περιοχή του Πλατανιά από ενδεχόμενη εχθρική εισβολή. Την ίδια χρονιά, οι Ενετοί κατάφεραν να κτίσουν ένα πολυγωνικό φρούριο στην κορυφή του νησιού (το ονόμασαν Turluru) κι' ένα δεύτερο χαμηλότερα (το ονόμασαν Αγ. Θεόδωρος ή S. Francesco, από την εκεί Εκκλησία). 

  

Τα φρούρια στοίχισαν το μεγάλο, για την εποχή, ποσό των 21.500 δουκάτων, ενώ αρκετοί ήταν και όσοι βοήθησαν και με την μορφή αγγαρειών. 

Στη συνέχεια, οι Ενετοί σχεδίασαν να κτίσουν ένα τρίτο φρούριο, βόρεια της νησίδας, όμως σύντομα εγκατέλειψαν την ιδέα.

  

Το 1645, οι Τούρκοι επιτέθηκαν στο νησί και το κατέλαβαν ύστερα από ηρωική μάχη των 70 αμυνομένων. Μη θέλοντας να παραδοθούν, ο επικεφαλής της φρουράς του κάστρου, Βλάσιος, έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη και ανατίναξε όλη τη φρουρά και τους Τούρκους που είχαν μπει στο φρούριο. Το 1650 η νησίδα επανήλθε στην κυριαρχία Ενετών ως το 1699, οπότε παραδόθηκε στους Τούρκους, 30 χρόνια μετά την άλωση του Χάνδακα και 50 χρόνια μετά την άφιξη των Τούρκων στην Κρήτη.

Το 1897, δύναμη του Ελληνικού στρατού, με αρχηγό τον Τιμολέοντα Βάσσο, ανέβηκε στο νησί, παρά την απειλητική παρουσία των πολεμικών πλοίων των Μεγάλων Δυνάμεων.

Σήμερα, έχουν δυστυχώς απομείνει ελάχιστα ερείπια από τα δύο κάστρα και το ναό των Αγίων Θεοδώρων.

Θρύλοι και Παραδόσεις:

  

Η σπηλιά στην νότια πλευρά της νησίδας, κάνει τα Θοδωρού να μοιάζουν με τέρας που απειλητικά πλησιάζει τη στεριά με ανοιχτό το στόμα.

 Άλλωστε οι ντόπιοι συχνά αναφέρουν τον νησί κι ως «θεριό».

 Ο πιο διαδεδομένος θρύλος για το νησάκι αναφέρει ότι στα πρώτα χριστιανικά χρόνια το νησί δεν υπήρχε καθόλου. Μια μέρα λοιπόν, οι κάτοικοι είδαν ένα τεράστιο τέρας και το μικρό του, να πλησιάζουν απειλητικά προς την Κρήτη. 

Τότε άρχισαν να του πετάνε δόρατα και βέλη από μακρυά για να το σκοτώσουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τρομοκρατημένες οι γυναίκες από την περιοχή, άρχισαν να προσεύχονται στην Αγία Μαρίνα και τον Άγιο Γεώργιο για να σωθούν, Οι προσευχές τους εισακούστηκαν και τα δύο τέρατα πέτρωσαν και δημιουργήθηκαν τα νησιά των Αγίων Θεοδώρων, η μεγάλη Θοδωρού και το Γλαράκι. 

Το τέρας πέτρωσε ενώ είχε ανοιχτό το στόμα του, απειλώντας να καταβροχθίσει τους κατοίκους.
------------------------------------------------------------------------------------
Για να προστατευθεί ο Κρητικός Αίγαγρος (Κρι-κρι), το κράτος κήρυξε τα Θοδωρού ως προστατευμένη περιοχή και μεταφέρθηκαν εκεί αρκετά ζώα για να μπορέσουν να αναπαραχθούν μακριά από λαθροθήρες και άλλους κινδύνους, απαγορεύοντας συγχρόνως την οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα στο νησί, πλην (τελευταία) της εορτής των Αγίων Θεοδώρων, οπότε η νησίδα είναι προσπελάσιμη, μόνο για αυτήν την ημέρα (8 Ιουνίου).

 Το πρώτο ζευγάρι αιγάγρων μεταφέρθηκε εκεί από το φαράγγι της Σαμαριάς το 1935 και σήμερα υπολογίζεται ότι περίπου 80 αίγαγροι κατοικούν στο νησί, και φυλάσσονται από ειδικό φύλακα. Το νησάκι κατά καιρούς εφοδιάζει με Κρι-κρι τους ζωολογικούς κήπους όλου του κόσμου.

-------------------------------------------------------------------------------------

Φαινόμενο “οπτικής μεγέθυνσης” στα Θοδωρού των Χανίων:

  

Φαινόμενο αντικατοπτρισμού (“Οπτικής μεγέθυνσης”) σημειώθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής, στη νήσο των Αγ. Θεοδώρων (Θοδωρού), την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η κακοκαιρία.

Σε κείμενό του ο μετεωρολόγος Μαν. Λέκκας εξηγεί το φαινόμενο αυτό και, μεταξύ άλλων, σημειώνει:

“Στον αντικατοπτρισμό συμβαίνει να παρατηρείται η εμφάνιση ενός αντικειμένου σε διαφορετική θέση στην ατμόσφαιρα από αυτή που πράγματι είναι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση των Αγ. Θεοδώρων ο αντικατοπτρισμός ήταν ένας ανώτερος αντικατοπτρισμός όπου τα αντικείμενα εμφανίζονται ανυψωμένα και μεγεθυμένα.
Για την εξήγηση του φαινομένου του αντικατοπτρισμού θα πρέπει να γνωρίζουμε μία βασική αρχή : Το φως κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα σε στρώματα θερμού αέρα ( ως αραιότερος ) απ’ ότι σε στρώματα ψυχρού αέρα (ως πυκνότερος ). Ο ανώτερος αντικατοπτρισμός δημιουργείται λόγω του ότι τα στρώματα του αέρα κοντά στη θάλασσα είναι πιο κρύα από τα ανώτερα στρώματα που είναι θερμότερα. Προφανώς για την συγκεκριμένη περίπτωση της νήσου των Αγ. Θεοδώρων, ο μόνος λόγος που προσωρινά και μόνο το στρώμα του αέρα πάνω από τη θάλασσα ήταν ψυχρότερο σε σχέση με το ανώτερο στρώμα, ήταν η εκδήλωση της κακοκαιρίας που ταχύτατα προκάλεσε κάθοδο ψυχρού αέρα και ταυτόχρονα άνοδο θερμότερου αέρα. Αυτό ήταν και η αιτία της προσωρινής “οπτικής μεγέθυνσης” της νήσου των Αγ. Θεοδώρων, ως αποτέλεσμα ανώτερου αντικατοπτρισμού.
Το φαινόμενο του ανώτερου αντικατοπτρισμού παρατηρείται κυρίως από τις ακτές του Ρήγιου της Καλαβρίας της νότιας Ιταλίας απέναντι στις ακτές της Μεσσήνης, στη Σικελία, το φαινόμενο δε αυτό είναι γνωστό με την ονομασία “Φάτα Μοργκάνα”. Φαινόμενα “Φάτα Μοργκάνα” στην Ελλάδα έχει αναφερθεί ότι εμφανίζονται στο Βόρειο Ευβοϊκό κόλπο κοντά στη Λάρυμνα.

-------------------------------------------------------------------


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΠΗΓΕΣ

ΠΗΓΗ
ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ:
http://www.candianews.g
http://www.ribandsea.com/travels
http://flashnews.gr