Η απειλή από όσους καίνε τη σημαία και η προσπάθεια συμψηφισμού

Η σκόπιμη καταστροφή του εθνικού συμβόλου δεν αποτελεί μια απλή μορφή ιδεολογικής διαστροφής και πολιτικού εξτρεμισμού. Είναι εχθρική πράξη προς την πατρίδα, την Ιστορία μας.

Ε, λοιπόν, μόνον αθώο δεν βρήκα το κήρυγμα... αγάπης Παρασκευόπουλου προς Χρυσαυγίτες και αντιεξουσιαστές.

Ακριβώς επειδή ο τύπος αυτός προσπαθεί κουτοπόνηρα να θεμελιώσει μια θεωρία των δύο άκρων βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες που επέλεξαν το εθνικιστικό κόμμα με μια χούφτα προβοκατόρων που επιλέγουν ως «μορφή διαμαρτυρίας» να καίνε τη γαλανόλευκη.



Λυπάμαι πολύ, αλλά αυτή η εξίσωση μόνο στο μυαλό του Παρασκευόπουλου μπορεί να σταθεί. Γιατί στη μία περίπτωση έχουμε εκλεγμένους βουλευτές που έχουν δώσει όρκο στο Σύνταγμα και στην άλλη μερικά κατακάθια της κοινωνίας που «εκτονώνονται» προσβάλλοντας τα ιερά και τα όσια ενός ολόκληρου έθνους.

Ο ιδιότυπος «αποκλεισμός» που επιβάλλεται στους πρώτους είναι πράγματι φαρισαϊκός αλλά και αντιπαραγωγικός, καθώς στην πράξη τούς δυναμώνει. 

Το συγκεκριμένο κόμμα ασφαλώς και φλερτάρει με τις αποτρόπαιες ιδέες του νεοναζισμού, ενώ πολλά μέλη του έχουν εμπλακεί σε παραβατικές πράξεις με κορυφαίο παράδειγμα την εν ψυχρώ δολοφονία Φύσσα. Από κει και πέρα, όμως, τον λόγο έχει η Δικαιοσύνη και όχι η... αυθαίρετη εισαγγελική κρίση δημοσιογράφων, «προοδευτικών» βουλευτών και πάσης φύσεως αυτόκλητων υπερασπιστών της... δημοκρατίας. 

Στον βαθμό που λειτουργεί η Δικαιοσύνη, η δημοκρατία ξέρει να προφυλάσσεται από μόνη της.





Αντιθέτως, η δημοκρατία απειλείται άμεσα από αυτούς τους ελάχιστους αναρχομηδενιστές που επιχειρούν να καθιερώσουν ως «πρότυπο κοινωνικής διαμαρτυρίας» το κάψιμο της ελληνικής σημαίας. 

Η σκόπιμη καταστροφή του εθνικού συμβόλου δεν αποτελεί μια απλή μορφή ιδεολογικής διαστροφής και πολιτικού εξτρεμισμού.

 Είναι εχθρική πράξη προς την πατρίδα, την Ιστορία μας, κυρίως όμως ανίερη προσβολή προς όλους όσοι έχυσαν το αίμα τους για να καυχόμαστε σήμερα ότι είμαστε Ελληνες.

Επομένως, εδώ δεν πρόκειται περί ανάγκης περισσότερης ανοχής προς ακραία σχήματα του πολιτικού φάσματος.

 Οι συνειδητοί αντιεξουσιαστές πολεμούν το σύστημα, όχι τη σημαία. 

Και οι αλήτες που την καίνε δεν θα εκλεγούν ποτέ σε αυτόν τον τόπο γιατί δεν μετέχουν στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, κυρίως όμως γιατί δεν θα τους ψήφιζε ούτε η μάνα που τους γέννησε.

 Αν, φυσικά, είναι Ελληνίδα...

Η τιμωρία τους πρέπει να είναι παραδειγματική και ταυτόχρονα αποτελεσματική.Αμεση αφαίρεση της ελληνικής υπηκοότητας, στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων και απέλαση σε χώρα της αρεσκείας τους μετά τη λήξη της ποινής φυλάκισης.




Να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν.


Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να μην τρίζουν τα κόκαλα των παππούδων μας...

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ