Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες είναι Άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας που μαρτύρησαν στην Σεβάστεια της Μικράς Ασίας και η μνήμη τους τιμάται στις 9 Μαρτίου.'
Ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους μεταπείσει κι έτσι διέταξε να τους βασανίσουν. Τούς έριξαν γυμνούς σε μια παγωμένη λίμνη, για να πεθάνουν από το κρύο, και διέταξε έναν φρουρό να φυλάει μήπως και φύγουν. Η ώρα περνούσε και οι άγιοι υπέμειναν καρτερικά το μαρτύριο, ενώ όταν τα σώματά τους άρχισαν να μελανιάζουν ο ένας ενθάρρυνε τον άλλο λέγοντας : «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος. Αν υπομείνουμε αυτή τη νύχτα θα κερδίσουμε ολόκληρη την αιωνιότητα».
Κάποια στιγμή ένας από τους στρατιώτες δεν άντεξε και βγήκε από τη λίμνη. Ο ειδωλολάτρης φρουρός, ονόματι Αγλάϊος, εντυπωσιασμένος από την καρτερία των μαρτύρων και βλέποντας τους φωτεινούς στεφάνους του μαρτυρίου να κατεβαίνουν από τον ουρανό, γδύθηκε και αμέσως έπεσε στα παγωμένα νερά της λίμνης μαρτυρώντας τον Χριστό και λαμβάνοντας τον τεσσαρακοστό στέφανο του μαρτυρίου. Το πρωΐ τους έβγαλαν από τη λίμνη μισοπεθαμένους και τους τους συνέτριψαν τα σκέλη. Τα λείψανα τους βρέθηκαν από τους Χριστιανούς και ενταφιάστηκαν με ευλάβεια.
wikipedia
Λαογραφία: Οι λαϊκές δοξασίες, που σχετίζονται με την ημέρα, έχουν ως βάση τη θρησκευτική και μαγική σημασία του αριθμού σαράντα. Ο αριθμός σαράντα είναι ιερός για την εκκλησία μας. Σαρακοστή, Σαρανταλείτουργο, «καλά σαράντα» ευχή στη λεχώνα, τα «σαράντα» το πλέον σημαντικό μνημόσυνο, σαράντα μέρες από την ανάσταση, κ. α.
Αλλά και στη μαγεία είναι σεβαστός ο αριθμός «σαράντα»: σαράντα κύματα, σαράντα παλικάρια, σαράντα βρύσες, σαράντα σκαλοπάτια, σαράντα δράκοι σε κείμενα δημώδους λόγου, παραμύθια, τραγούδια.
Για τους αγροτικούς πληθυσμούς η μέρα των Αγίων Σαράντα (9 Μαρτίου), είναι πολύ σημαντική γιορτή. Πιστεύουν λοιπόν πως ό,τι και αν φυτέψουν αυτή την ημέρα πιάνει.
Υπήρχαν διάφορες τοπικές συνήθειες και προλήψεις. Στη Θράκη «σαράντα κλωστές κεντούν τα κορίτσια, σαράντα πιοτά πίνουν οι άντρες, σαράντα κερνούν και σαράντα ψέματα λεν» και σπέρνουν το βασιλικό για να γίνει φουντωτός και σαραντάκλωνος (Ανατολική Θράκη)
Υπάρχει την ημέρα αυτή ο φόβος του πολλαπλασιασμού του κακού, έτσι οι νοικοκυρές δεν πιάνουν αλεύρι για να μην γεμίσει σκουλήκια ή σαρανταποδαρούσες.
Εδέσματα της ημέρας, η σαραντόπιτα, σαράντα τηγανίτες ή φαγητά από σαράντα χόρτα.
Στην Αθήνα αφηγείται ο Πολίτης έφτιαχναν σαράντα πίτες με σαράντα φύλλα, έτρωγαν κι έπιναν συγγενείς και φίλοι.
Στον κάμπο της Καρδίτσας έφτιαχναν σαράντα ψωμάκια συνταγή εδώ και σαράντα δίπλες συνταγή εδώ και τα μοίραζαν στην εκκλησία και στους συγγενείς και φίλους.
«Την ημέρα των Αγίων Σαράντα στη Θράκη οι νοικοκυρές συνήθιζαν να κάνουν τηγανίτες ή αλλιώς λαλαγγίτες. Έπαιρναν αλεύρι και το ανακάτευαν με νερό. Μέσα στο μείγμα έβαζαν μαγιά από ψωμί (προζύμι).
Το μείγμα αυτό γινόταν σαν πολτός (κουρκούτι) όχι πολύ σφιχτό. Το έβαζαν κοντά στη σόμπα ώστε να ανεβεί η ζύμη. Όταν γινόταν ο πολτός η νοικοκυρά ετοίμαζε στο τζάκι τη φωτιά όπου τοποθετούσε ένα σιδερένιο τρίποδο και πάνω σ’ αυτό μια πέτρινη πλάκα στρογγυλή και λεία που την έλεγαν «σάτσι».
Αυτό είχε διάμετρο 40 εκατοστά περίπου και 2 – 3 εκατοστά πάχος. Αφού ζεσταινόταν καλά το σάτσι έπαιρνε ένα κρεμμύδι το έκοβε στη μέση οριζόντια το βουτούσε στο λάδι ή σε λιωμένο λίπος και μ’ αυτό άλειφε το σάτσι.
Με μια βαθιά κουτάλα έπαιρνε από το ζυμάρι και το έριχνε πάνω στην πέτρα.
Επειδή η ζύμη ήταν καλά ζυμωμένη η πίτα γινόταν τρύπες – τρύπες, όπως το σφουγγάρι. Αυτές τις τηγανίτες κάθε νοικοκυρά τις μοίραζε στη γειτονιά μαζί με ζάχαρη ή πετιμέζι κι έλεγε: “Σαράντα φάε, σαράντα πιες, σαράντα δωσ’ για την ψυχή σ’”.
Την συνταγή μπορείτε να την βρείτε παρακάτω.
Λουκουμάδες από τον Έβρο
Η ακαδημαϊκός Πηνελόπη Καμπάκη Βουγιουκλή με ανάρτησή λέει: «Των Αγίων Σαράντα σήμερα και στη Θράκη ετοιμάζουν τα μικίκια!» και στη συνέχεια γνωστοποιεί αναλυτικά την συνταγή, γράφοντας και το εξής: «Αν θέλετε τη συνταγή σε αυθεντικό θρακιώτικο ιδίωμα, δείτε την βιβλίο της Σίσσυς Μαμούγκα, “Θρακιω’τκα μαϊρέματα”. Εδώ αρκεστείτε στη νεοελληνική».
Τα μιμίκια λουκουμάδες είναι παραδοσιακό έδεσμα του Έβρου κυρίως, αλλά φτιαχνόταν ανήμερα σε όλη την Θράκη. Μοιάζουν με τους κανονικούς λουκουμάδες, απλώς η ζύμη τους είναι πιο σφιχτή. Η συνταγή:
Υλικά:
2 ½ ΠΟΤΗΡΙΑ ΝΕΡΟ ΧΛΙΑΡΟ
1 ΚΙΛΟ ΑΛΕΥΡΙ
40 – 50 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΜΑΓΙΑ
1 ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΠΑΣ ΜΕΛΙ
1 ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ ΚΟΦΤΟ ΑΛΑΤΙ
Εκτέλεση:
Διαλύουμε τη μαγιά, το μέλι και το αλάτι στο χλιαρό νερό. Προσθέτουμε το αλεύρι και ζυμώνουμε καλά τα υλικά μέχρις ότου ενωθούν καλά, χωρίς να υπάρχουν σβόλοι στη ζύμη. Η ζύμη μας πρέπει να είναι αρκετά μαλακή. Σε αντίθετη περίπτωση προσθέτουμε λίγο νερό (χλιαρό).
Αφήνουμε τη ζύμη σε ζεστό μέρος να φουσκώσει. Όταν φουσκώσει η ζύμη βάζουμε σε μια κατσαρόλα το λάδι και το αφήνουμε να κάψει καλά. Στη συνέχεια παίρνουμε ένα μικρό κομματάκι από τη ζύμη και το πλάθουμε στην παλάμη μας με τον ίδιο τρόπου που πλάθουμε τα γνωστά κεφτεδάκια. Με τον αντίχειρά μας κάνουμε μία τρύπα στη μέση και καθώς το ταλαντεύουμε στα δάχτυλα μας για να γίνει μεγαλύτερο η το άνοιγμα, το ρίχνουμε στο καυτό λάδι.
Με αυτό τον τρόπο τηγανίζουμε όλα τα μιμίκια και τα σερβίρουμε ζεστά κυρίως με μέλι, ζάχαρη ή ότι άλλο μας αρέσει.
Σχετική είναι και η παροιμία: «Σαράντα φας, σαράντα πιεις, σαράντα δωσ’ για την ψυχή σου» .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου