Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Ενα μοναδικό μνημείο της φύσης, με τεράστια ιστορία, έκρυβε ίχνη χρυσού! Πρόκειται για τις πυραμίδες του χωριού Ποταμίδα στην Κίσσαμο των Χανίων. Την ανακάλυψη έκαναν επιστήμονες του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης, που διενήργησαν έρευνες στη συγκεκριμένη περιοχή και ειδικότερα στα ιζήματα των πυραμίδων, που ονομάζονται ιλυόλιθοι.
Τα ίχνη χρυσού βρέθηκαν κατά την έρευνα των ιζημάτων. Οπως εξηγεί ο αναπληρωτής προέδρου του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, καθηγητής δρ. Εμμανουήλ Μανούτσογλου, «οι φυσικές πυραμίδες της Ποταμίδας αποτελούν πρωταρχικά ένα "κοίτασμα φυσικής ομορφιάς" που σε αντίθεση με άλλα κοιτάσματα η αξία του δεν έγκειται στην εξόρυξη αλλά στη διατήρηση του.
Πέραν όμως της φυσικής ομορφιάς υπάρχει μια πληθώρα επιστημονικών στοιχείων που συνηγορούν για την ανάδειξη της πολύ χαρακτηριστικής γεωδομής ως διατηρητέου μνημείου της Φύσης: Η συνολικού πάχους περίπου 40 μέτρων γεωδομή αποτελείται σε όλη της την ανάπτυξη από ομοιόμορφα ιζήματα που ονομάζονται ιλυόλιθοι. Τα κλαστικά αυτά ιζήματα αποτελούνται από μικροσκοπικούς κόκκους, που το μέγεθος τους κυμαίνεται από 1 έως 20 περίπου χιλιοστά του χιλιοστού.
Τι έδειξαν οι έρευνες
Μεγάλο μέρος αυτών των κόκκων αποτελείται, όπως έδειξαν έρευνες που διενεργούνται στο Τμήμα Μηχανικών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης, από το ορυκτό μοντμοριλονίτης, που έχει την ιδιότητα να προσλαμβάνει νερό στη δομή του και να διογκώνεται. Λόγω της διόγκωσης που παρατηρείται στην περίοδο βροχών κάθε έτους, τα επιφανειακά στρώματα διογκώνονται και λόγω της βαρύτητας δημιουργούν μαζώδεις λασποροές που ρέουν με πολύ μικρή ταχύτητα στα πρανή κάθε χρόνο. Η μακρόχρονη αυτή φυσική διαδικασία διαμόρφωσε το χαρακτηριστικό πυραμοειδές σχήμα».
Ο κ. Μανούτσογλου προσθέτει ότι «Ολλανδοί γεωεπιστήμονές ήδη από τη δεκαετία του '70 ανακάλυψαν ότι ο σχηματισμός αυτός αποτελεί ιδανικό τόπο για τη μελέτη ενός πολύ χαρακτηριστικού γεωλογικού χρονικού ορίου, που σχετίζεται με την εξέλιξη του κλίματος σε όλη τη Μεσόγειο, το όριο μεταξύ της Τορτόνιας και της Μεσσηνίας χρονικής βαθμίδας, πριν από 7,2 εκατομμύρια χρόνια. Ενώ στο Τορτόνιο το κλίμα ήταν ψυχρό με πολλές βροχές, στο Μεσσήνιο έγινε θερμό με έντονη εξάτμιση που οδήγησε στην απόθεση γύψου και άλλων αλάτων που είναι γνωστά ως εβαπορίτες.
Απολιθώματα
Γερμανοί γεωεπιστήμονές τη δεκαετία του '90 ανακάλυψαν μεταξύ της μεγάλης πληθώρας απολιθωμάτων που βρέθηκαν στη θέση αυτή και απολιθωμένους ωτόλιθους ψαριών. Στο θαλάσσιο χώρο του Τορτονίου και του Μεσσηνίου που υπήρχε στη θέση αυτή, κυνηγούσαν πολλά είδη καρχαριών ορισμένα από τα οποία ξεπερνούσαν τα 15 μέτρα, όπως αποδείχθηκε από τη μελέτη και τη συστηματική των απολιθωμένων υπολειμμάτων τους».
Στο σημείο αυτό ο καθηγητής επισημαίνει ότι «εντός της ιλυολιθικής αυτής ακολουθίας, σε συγκρίματα σιδηροπυρίτη που αυτή περιέχει, βρέθηκαν σε πρόσφατες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στα εργαστήρια του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης ίχνη χρυσού. Οι ιλυολιθικές πυραμίδες της Ποταμίδας αποτελούν και ως εκ τούτου μια ιδανική θέση μελέτης των πολύπλοκων διεργασιών φυσικής συγκέντρωσης του πολύτιμου αυτού μετάλλου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου